1q84 (qutienvierentachtig) De complete trilogie

'1Q84' wordt vaak Murakami's magnum opus genoemd. Hoewel ik persoonlijk vind dat 'De Opwindvogelkronieken' meer aanspraak op die titel maakt, valt er qua omvang zeker wat van te zeggen. Des te bewonderenswaardiger is het dat het verhaal vrijwel nergens langdradig wordt. Niet dat er helemaal niets op aan te merken valt: het derde boek bevat iets te veel herhaling, omdat het verhaal van drie kanten wordt belicht. Verder wekken sommige seksscènes de indruk dat ze er vooral in zitten omdat Murakami graag over seks wilde schrijven. Dat wil ik hem echter wel vergeven, omdat het verhaal bijzonder intrigerend is. We hebben te maken met twee verhaallijnen die op zichzelf al vrij spannend zijn, maar als je Murakami kent en weet dat de verhaallijnen bij elkaar komen - dat doet hij namelijk wel vaker - wordt het nog spannender. De karakters zijn zeer boeiend en goed te begrijpen, hoewel ze natuurlijk bizarre dingen meemaken. En dan zijn die 1300 pagina's opeens voorbij voor je het weet. Niet Murakami's beste - er zijn minstens drie boeken die ik beter vind - maar wel een heel knap geschreven roman.

Eenvoudige maar rijke taal. Vlot leesbaar.
Vernieuwende verhaallijn.
Merkwaardig en verrassend verhaal.
Delen 1 en 2 als een trein.
3de deel ietsje te lang.
Nogal voorspelbaar.

Werkelijk een meeslepend en fantasierijke verhaal van Murakami.
Hij weet je langzaam maar zeker het verhaal in te zuigen van een wereld dat op de doodnormale lijkt waarin wij leven maar des te langer je dit verhaal aan het lezen bent des te meer je er achter komt dat dit niet het geval is.
Murakami bespaart geen moeite om personages en omgeving met veel detail te omschrijven. Dit vereist in het begin altijd wat geduld om het verhaal in te komen maar je wordt er uiteindelijk altijd rijkelijk voor beloond. Vooral het tweede boek heb ik met veel plezier gelezen.

1q84 is het tweede boek dat ik van Murakami heb gelezen en bij het uitlezen van bijna 1300 pagina's vond ik het echt jammer dat het verhaal weer tot een eind was gekomen.

N prachtboek, zeer beeldend beschreven. Heerlijk om een paar weken je te laten meeslepen in de wereld van 2 manen en Little People ;-)

Dit boek is geweldig goed, alleen ergens tussen het tweede en het derde deel zit wel een saai stuk. Eerst dacht ik daarom dat het derde deel helemaal slecht was, maar als het eenmaal weer gaat lopen, dan is ook deel drie weer echt de moeite waard. Lekker om deze enorme pil op je e-reader te lezen!

Het zou het magnum opus zijn van Murakami en als fan van zijn boeken moest ik deze dus lezen. Hij is nog niet uit (1230 pagina's!) maar het leest wel vlot en bevat de typische Murakami-elementen. Anderzijds zijn sommige stukken soms licht voorspelbaar of te gemakkelijk. Hoewel ik sommigen tegen de schenen zal stampen, moet ik nog uitmaken of dit het beste boek van Murakami is...

Dit is het derde boek van Murakami dat ik lees en hij is er opnieuw in geslaagd een enigszins bizar verhaal te schrijven, dat je het liefst in één keer zou uitlezen. Het verhaal bestaat grotendeels uit twee lijnen, die op subtiele manier steeds meer verweven raken. Ondanks het trage tempo, weet Murakami vrijwel altijd boeiend te blijven, gezien de lengte een hele prestatie.

Mijn voornaamste kritiek richt zich dan ook tegen deze uitgave. De kaft is voor de dikte van dit boek veel te zwak, wat al snel tot beschadigingen leidt, zeker als je het boek in een tas wil vervoeren, om bijvoorbeeld in de trein te lezen. Ook het ontwerp van de voorkant spreekt mij niet aan, al is dit wellicht meer een kwestie van smaak.

Daarnaast vind ik de vertaling tegenvallen in vergelijking tot de Engelse vertalingen die ik van Murakami heb gelezen (de andere twee boeken). Het taalgebruik is stijf, soms zelfs tot het onrealistische aan toe, bijvoorbeeld door het gebruik van te formele taal in conversaties. Hoewel ik van dit boek de Engelse vertaling niet heb gelezen, zou ik op grond van mijn ervaring met andere verhalen van Murakami toch adviseren om dit boek in die taal te lezen.