A Letter from a Gentleman in Ireland to an English Member of the United Parliament

"James Neville Mason (Huddersfield, Yorkshire, 15 mei 1909 - Lausanne, Zwitserland, 27 juli 1984) was een Engels acteur die in meer dan honderd Amerikaanse en Britse films speelde. Mede dankzij zijn herkenbaar, honingzoet zalvend stemgeluid en zijn charmant uiterlijk, kon hij zowel slechteriken als hoofdrollen spelen. Hij werd driemaal genomineerd voor een Oscar, maar won er geen. Mason was de zoon van een rijk koopman. Tijdens zijn studie architectuur aan Cambridge ontdekte hij het acteren. De eerste jaren was hij voornamelijk op het toneel te zien, onder andere in de Old Vic in Londen. Zijn filmcarriëre begon vanaf zijn filmdebuut in 1935 met een reeks zogenaamde ""quota quickies"", goedkope films van magere kwaliteit die werden gemaakt zodat de Britse bioscopen het door het Britse parlement vastgestelde quotum aan getoonde Britse films konden behalen. Mason werd tijdens de Tweede Wereldoorlog opgeroepen om in dienst te gaan, maar weigerde. In de jaren veertig zou hij uitgroeien tot een van de grootste Britse filmsterren, onder andere door zijn rollen in films van Gainsborough Pictures zoals het melodrama The Man in Grey (1943) en het kostuumdrama The Wicked Lady (1945). In 1947 speelde hij de hoofdrol in Odd Man Out van Carol Reed. De film, over een verwonde IRA-leider die probeert te ontsnappen aan de politie, werd internationaal zeer goed ontvangen. In 1947 vertrok hij naar Hollywood. Zijn eerste Amerikaanse films, Caught van Max Ophéls en als Flaubert in Madame Bovary van Vincente Minnelli, maakte hij in 1949. Dat jaar maakte hij met Ophéls tevens The Reckless Moment. In de jaren vijftig was hij onder andere te zien als de Duitse generaal Erwin Rommel in The Desert Fox uit 1951 en The Desert Rats uit 1953 en tegenover Ava Gardner in de romantische film Pandora and the Flying Dutchman (1951). In 1952 speelde hij een slechterik in The Prisoner of Zenda en een spion in 5 Fingers van Joseph L. Mankiewicz. Het jaar daarop speelde hij Brutus in Mankiewicz' versie van Shakespeares Julius Caesar. 1954 was een zeer goed jaar voor Mason. Hij kreeg zeer goede kritieken voor zijn rol als een eens succesvolle acteur in George Cukors versie van A Star Is Born, de film die werd beschouwd als de comeback van Judy Garland. Voor deze rol kreeg hij zijn eerste Oscarnominatie, voor Beste Acteur. Mason had echter een hekel aan de Academy en weigerde naar de ceremonie te komen. Datzelfde jaar speelde hij Kapitein Nemo in de zeer populaire Disneyversie van Jules Vernes 20000 Leagues Under the Sea. Na dit succesvolle jaar speelde hij onder andere in het zware familiedrama Bigger Than Life van Nicholas Ray, een van de eerste Hollywoodfilms over medicijnenverslaving. Mason was tevens de producent van deze film. Aan het einde van de jaren vijftig was hij te zien in films als Cry Terror! (1958), als een ondergrondse onderzoeker in een andere Verne-verfilming, Journey to the Center of the Earth, en als schurk Van Dam in North by Northwest van Alfred Hitchcock (beide uit 1959).

(Bron: Wikipedia. Beschikbaar onder de licentie  Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen.)"