A Thousand Suns

Linkin Park was vroeger het bandje waar een hoop werd geschreeuwd. Muziek voor de jeugd die het kon voelen, de pijn en ellende etc. Als je ouder word ga je anders kijken naar de tekst en de muziek. Het blijft goed. Maar als jij ouder wordt wordt de band dat ook. En je onderzoekt nieuwe stijlen en vernieuwd jezelf. Daarom heb ik elk nieuw album van Linkin Park fantastisch gevonden. Vroeger om het mee schreeuwen, bij minutes to midnight was het vooral de tekst en gevoel. En nu om het leven met; A Thousand Suns.

Ik omhels deze vernieuwingen in de band, met afentoe een blik naar vroeger. Het is een fijne stijl die deze band serieuzer maakt en met zijn tijd mee laat gaan. Toch, als je de teksten bekijkt en bepaalde momenten van zang is Linkin Park nog hetzelfde hoor. Je moet er met een frisse blik na kijken en dan kom je erachter; net als ik, dat het een verdomd goed album is!

Blackout; weer terug naar vroegere Linkin Park alleen iets meer ingetogen qua muziek.
Burning in the skies; Een nummer dat meer richting MTM gaat, fijn refrein.
Een andere favoriet is: Robot Boy, echte LP teksten en mooi intro.
Waiting for the end; zet de toon voor de nieuwe stijl, meer melodie maar dezelfde zang. Altijd goede herkenbare teksten en vaak een sterk refrein. Die je natuurlijk snel gaat meezingen. Maar behalve de zang zijn ook de tussen stukjes erg welkom. Vooral: Widsom, Justice and Love vind ik door de stem gewoon een aparte stijl creëren. Dit vind ik erg passen bij LP en erg goed uitgewerkt; top. En natuurlijk: The Catalyst. Geen gezeik over de stijl aub, want dit is gewoon een verdomd goed nummer.

Conclusie: ophouden met gezeur, wees blij met vernieuwingen. Ga met de tijd mee en luister goed naar dit album. een 5.

Al jarenlang luister ik Linkin park.
De eerste 2 platen waren goed met de tijd mee (het zogenoemde nu-metal genre) ze konden mee met Limp bizkit, Korn en de andere '' laaggestemde '' bands die zang veelal met een soort van rap combineerde.

Minutes to midnight was een wat meer popy album, waardoor ze weer goed met de tijd meegingen. Het is geen hoogstaand album maar er staan toch wat catchy nummers op.

Nu heden, The catalyst op de radio en televisie, de eerste single van A thousand suns. Weer gaat men met de tijd mee, want steeds meer bands gebruiken, net als vroeger trouwens, elektronische geluiden in de muziek.

The catalyst is weer wat heel anders zoals we eigenlijk gewend zijn van Linkin park. Ik vind het juist knap dat je met de tijd meekan en plaats maakt voor verandering van muziek.
The catalyst vind ik dan ook een van de beste nummers, het zit gewoon erg goed in elkaar, alsof de nummers steeds beter in elkaar steken, qua instrumenten als qua zang.
Mijn gevoel zegt dat dit het beste album van Linkin park tot nu toe wordt, een plaat waar je over na moet denken bij de nummers.

De doorgewinterde linkin park fan kan weleens bedanken voor deze plaat, echter vind ik dat je geen fan bent van een band maar van de muziekstijl die een band maakt. Dit geeft maar weer aan dat Linkin Park een hoog niveau weergeeft met de muziek, doordat ze deze weten te veranderen elke keer opnieuw, en dan ben je pas een wereldband.

Het was ff schrikken toen ik dit album voor het eerst afspeelde. Van schrik heb ik er 5 dagen niet naar geluisterd.Daar na eens goed naar geluisterd, wat teksten opgezocht (want de teksten in het CD-hoesje zijn niet te lezen, dit vind ik dus wel slecht), en toen had ik zoiets van, da's nog niet zo beroerd als ik dacht. Nu zit deze CD standaard in mijn CD-wisselaar in de auto en wordt ie meestal als eerste geselecteerd . Favo's zijn: Burning in the sky, Robot Boy, nr. 9(ik ben de titel ff kwijt) en wat ik verrassend vind is Waiting for the end. Dit nummer kun je zo lekker meeblèren in de auto, vooral het rap-gedeelte. Afgelopen dinsdag ben ik ,samen met mijn vrouw, voor de derde maal naar LP live geweest, ditmaal in Dortmund. Het was weer helemaal te gek, maar wij zij als gasten van 50 en 51 wal zo'\n beetje de oudsten onder het publiek, maar dat deert ons verder niet. Wel is het erg jammer dat deze superband niet echt aanslaat in Nederland, want voor hun live-optredens moeten we steeds uitwijken naar onze oosterburen, waar overigens altijd wel een aantal Nederlanse fans zijn. Conclusie: vernieuwend, met toch een vertrouwd geluid zo nu en dan. Topalbum.

Ik ben al jaren fan van Linkin Park en vond het erg jammer dat ze van dat lekkere stijltje van Hybrid Theory en Meteora afstapten. Het 3e album genaamd Minutes to Midnight vond ik dan ook een minder goed album dan de eerste 2. Toch viel die niet tegen, want de teksten hadden wel degelijk een betekenis.Toen ik The Catalyst hoorde vond ik die in eerste instatie tegenvallen, maar na een keer of 5 luisteren kom je er pas achteren hoe goed dat nummer is. Ik verwacht dat A Thousand Suns een goed album zal zijn, maar voor de doorgewinterde Linkin Park fan zou teleurgesteld zijn dat ze zo'n nieuw stijltje hebben aangenomen, maar het zal toch een geweldig album worden Linkin Park kennende!

Ik wist eigenlijk niet zo goed wat ik besteld had. Natuurlijk ken ik de band. Maar dit..Jemig wat ongelovelijk goed. Ieder nummer was voor mij een zeer aangename verassing. Ik kon niet meer stoppen! Ik was/ BEN verslaafd, elke keer als ik de kans heb pak ik de cd en GENIETEN!!

Een goed album, zeer zeker.
Het is inderdaad anders
Het nummer Waiting for the end begint een beetje als Peter Fox (Haus am See) en het vervolgt een beetje blink182/foofighters op een balad manier.
Ook zijn er veel balads op de cd

Blackout is bijvoorbeeld weer een echt linkin park original.
Een mooie samenwerking van Chester en Mr Hann

Al met al zal een echte Linkin Park fan er van houden,
als je het alleen voor de hardenummers doet dan is het niet iets voor jou..

Het album heeft vibes van Audioslave, Queens of the stone age, Incubus en de originele Linkin Park sound.

Hoe vaker je de nummers hoort hoe beter ze worden.

Wel hadden er meer nummer op mogen staan..
Veel interludes, maar wel goede interludes..

Een geweldige album van Linkin Park kan ik zeggen.

In het begin moest ik even wennen aan de nummers, ik miste ""de harde rocknummers" die in de vorige albums voorkwamen.
Na een paar keer geluisterd te hebben vind ik de album erg goed om te beluisteren, vooral het nummer "Robot Boy" is erg goed!.

Een aanrader voor de fans!

Wederom een geniale cd van Linking Park. Bijzonder hoe ze telkens weer een geheel andere style hebben. Misschien is het de eerste paar keer luisteren even wennen, de meeste nummers zijn immers een stuk rustiger. Maar geef het de tijd en dan is het echt genieten.

WAUW, de eerste keer dat ik het album hoorde, wist ik niet wat me overkwam, wat was er in godsnaam gebeurd met het Linkin Park dat ik kende?
Maar ik liet me niet uit het veld slaan, braaf luisterde ik verder, Blackout, wat een meesterlijk nummer! Ging helemaal uit mijn dak!
Cd geript en eerlijk is eerlijk, ik vond het niks de eerste keer. Maar ik kon en weigerde te geloven dat alleen Blackout een geweldig nummer was, dus nog een keer en nog een keer en welja, nog maar een keer aangezet. Ik leerde de rest van de nummers te waarderen! Sterker nog, ik vind dit hun sterkste album ooit. Rede genoeg om het origineel te kopen (bij bol.com uiteraard)!

KOOP HET ALBUM JE KRIJGT GEEN SPIJT!!!!

Het nieuwe album van Linkin Park, A Thousand Suns, valt mij wat tegen.
Het bekendste nummer, The Catalyst, is met recht HET nummer van het album.
Persoonlijk had ik de rest ook meer in die stijl verwacht, maar helaas is dat niet het geval. Mis de rauwe lyrics van LP in veel van de in totaal 15 nummers.
LP dreigt met dit album een middenmoot band te worden...