Akiane haar leven, kunst en poëzie

Wat een prachtig boek!

Dit is een heel inspirerend boek, voor jezelf....maar mischien nog wel ons gehele bestaan als mens. Wat een liefde uit haar schilderijen, en haar gedichten...
Dit is God's directe kind,.....en is een boodschapper vanuit Gods Koningrijk.
Zo kunnen tekenen en schilderen,.....That's only possible by the hand of God!

Ik kan dit een ieder aanraden, gelovig of niet, van welke religie je ook bent....

Wij zijn allen een,.....allen mens, geboren uit wonderlijke liefde!

Dit is een zeer bijzonder meisje, die zeer bijzondere schilderijen en gedichten maakt, al vanaf zeer jonge leeftijd.
Ze is geïnspireerd door God, waarmee ze een bijzonder goede band heeft.
Haar schilderijen en gedichten hebben een diepere betekenis en zitten vol diepe symboliek.
Ook haar levensverhaal is heel bijzonder!
Zeer aan te raden! En we gaan zeker nog veel over haar horen, evenals van haar broertje Ilia.

De schilderijen raken me diep en wat voor betekenis ze ook hebben ik denk dat het voor iedereen anders is.
Wat zij kan is werkelijk een gift een kado.
Zo mooi, als je de schilderijen op je in laat werken voel je passie en vooral onvoorwaardelijke liefe, prachtig!!

Akiane is een bijzonder mens. Ze ziet het als haar levenstaak om de mensen door haar schilderijen en poëzie dichter bij God te brengen. Ze wil zich niet binden aan een kerk, want ze is wars van dogmatisme of fundamentalisme. Haar werk ademt de sfeer van een nieuwe aarde. Dat is niet alleen in haar schetsen en olieverfdoeken zichtbaar, het is ook een belangrijk thema in haar poëzie.

Een belangrijk thema in haar werk is de nieuwe aarde die na de terugkeer van Christus zal ontstaan. Zo heeft zij op één van haar olieverfdoeken de aarde van de toekomst geschilderd. Bij de eerste aanblik valt meteen op dat de topografie compleet is veranderd. Waar eerst oceanen klotsten van kust naar kust, zijn alleen nog maar continenten te zien. De nieuwe wereld is voornamelijk groen, met relatief weinig water. Misschien is dat puur symbolisch bedoeld. Maar belangrijker nog dan de verdeling van water en land zijn de geestelijke veranderingen die zich volgens haar zullen voltrekken. In die nieuwe wereld is de kwaadaardigheid van de natuur verdwenen. Dieren doden daar niet meer om te overleven. De kloven, die mensen nu nog van elkaar scheiden, zijn daar overbrugd. De aarde zonder oceanen, die zij schildert, stelt voor mijn gevoel dan ook een wereld voor waarin de afstanden tussen volkeren, landen en culturen in geestelijke zin zijn verdwenen. Een aanknopingspunt daarvoor is het schilderij “Moed”. Daarop zien we twee zwanen hoog boven een archipel vliegen. Zij interpreteert dit a.v.: “Op mijn schilderij stellen deze zwanen mensen voor in de vlucht van de liefde – de vlucht tussen mensen en volkeren, eilanden en continenten, planeten en melkwegstelsels is slechts voor de dapperen”. Meren en oceanen zijn hier het symbool voor alles wat mensen van elkaar scheidt.

Het meest futuristisch zijn haar schilderijen van de kosmos. Ze doen me denken aan opnamen van de Hubbletelescoop van nevels die zijdelings door reuzensterren worden verlicht, zodat er een kleurig, wervelend spel van licht en schaduw ontstaat. Op één ervan heeft zij zichzelf geschilderd terwijl ze met een penseel sterren schildert op de achtergrond van het heelal. Dat schilderij heet ‘Co-creatie’. Volgens haar zijn wij allemaal mede-scheppers van God. Dat is ook onze uiteindelijke bestemming. Toch zal er nog veel strijd zijn voordat die nieuwe wereld een feit is. Subtiel verwoordt ze dat in haar gedicht “Dromen”, waarmee ik afsluit. Er is immers geen nieuwe geboorte zonder pijn.

“De eeuwige weg is de smalle weg
waar je op anderen wacht en ze laat passeren.
De vulkaan verkruimelt de schuilplaats van de laatste fase
en als het verleden de toekomst toejuicht
kruiven de golven van de eerste eeuw om en om.
Is het sluimerend licht nog wit
wanneer de hemel een andere aarde baart
en de dauw van pijnscheuten over je heen druipt?“