Al wat schittert Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers. Winnaar Man Booker Prize 2013

Geschreven bij Al wat schittert

WAUW! DHet eerste woord dat bij mij op kwam, toen ik dit boek had gelezen. Eleanor laat met ‘Al wat schittert’ zien dat ze een schrijfster op niveau is. ‘Al wat schittert’ een boek met een goed verhaal, met een goede stilistische opbouw en een geweldige boodschap! Maar ook een boek dat niet in een simpele ‘recensie’ te beschrijven is, het is te gelaagd. Een boek dat er om vraagt gelezen onderzocht en begrepen te worden!
Wanneer Walter Moody naar Nieuw-Zeeland gaat, om zijn leven daar op te bouwen, komt hij per ongeluk in een ‘geheime meeting’ terecht. Elf mannen ontmoetten elkaar om een ‘zaak’ te bespreken, waar ze allemaal een rol in spelen. Crosbie Wells is vermoord, Anna Wetherel, de hoer, heeft een ‘zelfmoordpoging’ gedaan, Emery Staines is verdwenen. Heeft dit wat met elkaar te maken? Wat hebben de mannen er mee te maken? Een zoektocht in de geschiedenis begint.
Op het eerste gezicht lijkt dit verhaal een simpele ‘who-dunnit’, maar niets is minder waar. Eleanor Catton weet met haar plot een diepere laag aan te boren. Namelijk: het feit dat een verhaal nooit volledig is. Iedereen speelt een eigen rol in het verhaal en iedereen heeft zijn eigen verhaal. Via de twaalf personages, de twaalf geschiedenissen en een geweldige opbouw weet ze deze boodschap op geweldige wijze te uiten!
Door het verhaal in een mysterieus jasje te gieten, weet Catton het boek spannend te maken. Het 830 pagina’s tellende verhaal is daarmee erg dik, maar zeker niet langdradig of saai. Vanaf de eerste pagina wil je – als lezer – weten wie het gedaan heeft en wat er gebeurd is. Dit gevoel weet Catton 830 pagina’s vol te houden. Tegen het einde weet je, als lezer, wat er aan de hand is, maar het einde is ook ‘verrassend’. Door het laatste hoofdstuk niet vanuit een duidelijk personage te beschrijven, blijft de lezer toch met wat vraagtekens zitten. De slotzinnen vormen daarbij een mooie uitnodiging tot nadenken: “Moeten we elk een ander begin hebben?” “Elk een ander begin? Ik denk van wel.” “Komen er nog meer?”.
Het plot dat Catton gebruikt heeft, is tot in de puntjes uitgewerkt. Alle personages houden zeer strak verband met elkaar. Deze personages worden gekoppeld aan ‘planetair’ en ‘stellair’ (invloeden van de aarde zelf en invloeden van het hele zonnestelsel). Elk personage heeft zijn/haar eigen verhaal en krijgt in het boek de ruimte dit verhaal te vertellen. Aan de lezer de verhalen te koppelen, samen te brengen. Het gevolg? Je gaat ‘actief’ lezen. Je raakt geïntrigeerd, geïnteresseerd en gemotiveerd. Je wilt ALLES begrijpen! Elk personage heeft zijn of haar eigen geheim. Dat maakt het verhaal interessant. In het begin is de hoeveelheid moeilijk te overzien, maar later gaat dit beter. Kwestie van wennen.
Naast een geweldig plot, dat op meesterlijke wijze is geconstrueerd, maakt Catton op geweldige wijze gebruik van de mogelijkheden van de verhaalopbouw. Ook hier zie je de astronomie terug. Het eerste hoofdstuk beslaat het grootste deel van het boek, elk hoofdstuk daarna bevat de helft van het aantal bladzijdes van het vorige hoofdstuk. Kortom: het zou oneindig zijn; elke keer de helft. Sluit dit aan bij het idee dat geen enkel verhaal volledig is? Daarnaast laat ze in elk deel een ander personage het hoofdwoord voeren. Op die manier komen alle twaalf personages aan bod. Ook de verschillende delen worden steeds korter opgedeeld. Elk ‘hoofdstuk’ binnen het deel wordt korter, de beschrijvingen aan het begin van het hoofdstuk (met daarin kort wat er in dat hoofdstuk gebeurt) langer. Op die manier krijg je als lezer een gejaagd gevoel. Je hebt het idee dat alles op DAT moment opgelost moet worden. Dit vormt een extra leesmotivatie. Naar mijn idee heeft Catton dit uitstekend weten te bereiken!
Al met al kan ik duidelijk zijn over dit boek: je mag het niet overslaan. Het is zeker een moeilijk boek, maar het is de moeite waard. Je moet geoefend zijn als lezer en je moet een beetje ‘zoekwerk’ niet schuwen, maar dan ga je de schoonheid waarderen!

Geschreven bij Al wat schittert

Een boek dat moeilijk is te plaatsen. Een verhaal vol van avonturen, geschiedenis, spanning. Veel aandacht voor psychologische aspecten zonder langdradig te worden. De schrijfster weet van begin tot einde te boeien met een soepele verhaallijn. Dit boek is trouwens ook goed in gedeeltes te lezen. Er gebeurt zo veel dat je soms wat tijd nodig hebt om zaken te overdenken en weer op adem te komen. Desondanks zeer geschikt voor de beginnende lezer. Een absolute aanrader.

Geschreven bij Al wat schittert

Vandaag dit boek dan eindelijk uitgelezen. Ondanks dat het goed is geschreven vond ik het wat saai en zeker niet spannend. Overigens gaf het op mijn ereader (Sony) geen leesproblemen. Ik heb wel de lijst met personages even geprint ondat er zeer veel namen in voorkomen, als je het boek dan even weglegt ben je anders de draad helemaal kwijt.
In de kranten was men lyrisch over het boek, dat ben ik dus helaas niet. Het boek gaat over lotsbestemmingen en dat is op zich een prima thema. Helaas zijn er nogal wat losse eindjes in het boek die nergens worden uitgelegd of op teruggekomen.

Boek grijpt je erg aan, nu zijn we daar met vakantie geweest dus is het zeer herkenbaar, maar toch erg ingrijpend en goed geschreven boek. Vanaf de eerste pagina zit je in het boek en wil je verder lezen zonder te stoppen.

Ingenieus geschreven, prachtig verhaal over gelukzoekers in het negentiende eeuwse Nieuw-Zeeland. Veel personages, dus goed opletten is zeker in het begin wel een vereiste. Er was slechts 1 minpuntje en dat was dat mijn e-reader het zware bestand niet trok, waardoor het opstarten van elk nieuw hoofdstuk tergend langzaam ging. Maar het boek is een absolute aanrader.

Geschreven bij Al wat schittert

Boeiend en knap. Een boek om flink in door te lezen. En als je hem uit hebt: gewoon opnieuw beginnen, want de teeede keer wordt het nog leuker! De moeite waard!

Geschreven bij Al wat schittert

WAUW! Dat is het eerste woord dat bij mij op kwam, toen ik dit boek had gelezen. Eleanor laat met ‘Al wat schittert’ zien dat ze een schrijfster op niveau is. ‘Al wat schittert’ een boek met een goed verhaal, met een goede stilistische opbouw en een geweldige boodschap!

Wanneer Walter Moody, een advocaat, naar Nieuw-Zeeland gaat, om zijn leven daar verder op te bouwen, komt hij per ongeluk in een ‘geheime meeting’ terecht. Elf mannen ontmoetten elkaar om een ‘zaak’ te bespreken. Een zaak waar ze allemaal een rol in spelen. Crosbie Wells is vermoord, Anna Wetherel, de hoer, heeft een ‘zelfmoordpoging’ gedaan en Emery Staines is verdwenen. Heeft dit wat met elkaar te maken? Wat hebben de mannen er mee te maken? Een ware zoektocht in de geschiedenis begint.

Op het eerste gezicht lijkt dit verhaal een simpele ‘who-dunnit’, maar niets is minder waar. Eleanor Catton weet met haar plot een diepere laag aan te boren. Namelijk: het feit dat een verhaal nooit volledig is. Iedereen speelt een eigen rol in het verhaal en iedereen heeft zijn eigen verhaal. Via de twaalf personages, de twaalf geschiedenissen en een geweldige opbouw weet ze deze boodschap op geweldige wijze te uiten!

Door het verhaal in een mysterieus jasje te gieten, weet Catton het boek spannend te maken. Het 830 pagina’s tellende verhaal is daarmee erg dik, maar zeker niet langdradig of saai. Vanaf de eerste pagina wil je – als lezer – weten wie het gedaan heeft en wat er gebeurd is. Dit gevoel weet Catton 830 pagina’s vol te houden. Tegen het einde weet je, als lezer, wat er aan de hand is, maar het einde is ook ‘verrassend’. Door het laatste hoofdstuk niet vanuit een duidelijk personage te beschrijven, blijf je als lezer toch met wat vraagtekens zitten. De slotzinnen vormen daarbij een mooie uitnodiging tot nadenken: “Moeten we elk een ander begin hebben?” “Elk een ander begin? Ik denk van wel.” “Komen er nog meer?”.

Het plot dat Catton gebruikt heeft, is tot in de puntjes uitgewerkt. Alle personages houden zeer strak verband met elkaar. Deze personages worden gekoppeld aan ‘planetair’ en ‘stellair’ (invloeden van de aarde zelf en invloeden van het hele zonnestelsel). Elk personage heeft zijn/haar eigen verhaal en krijgt in het boek de ruimte dit verhaal te vertellen. Aan de lezer de verhalen te koppelen, samen te brengen. Het gevolg? Je gaat ‘actief’ lezen. Je raakt geïntrigeerd, geïnteresseerd en gemotiveerd. Je wilt ALLES begrijpen! Elk personage heeft zijn of haar eigen geheim. Dat maakt het verhaal interessant. In het begin is de hoeveelheid moeilijk te overzien, maar later gaat dit beter. Kwestie van wennen.

Naast een geweldig plot, dat op meesterlijke wijze is geconstrueerd, maakt Catton op geweldige wijze gebruik van de mogelijkheden van de verhaalopbouw. Ook hier zie je de astronomie terug. Het eerste hoofdstuk beslaat het grootste deel van het boek, elk hoofdstuk daarna bevat de helft van het aantal bladzijdes van het vorige hoofdstuk. Kortom: het zou oneindig zijn; elke keer de helft. Sluit dit aan bij het idee dat geen enkel verhaal volledig is? Daarnaast laat ze in elk deel een ander personage het hoofdwoord voeren. Op die manier komen alle twaalf personages aan bod. Ook de verschillende delen worden steeds korter opgedeeld. Elk ‘hoofdstuk’ binnen het deel wordt korter, de beschrijvingen aan het begin van het hoofdstuk (met daarin kort wat er in dat hoofdstuk gebeurt) langer. Op die manier krijg je als lezer een gejaagd gevoel. Je hebt het idee dat alles op DAT moment opgelost moet worden. Dit vormt een extra leesmotivatie. Naar mijn idee heeft Catton dit uitstekend weten te bereiken!

Al met al kan ik heel duidelijk zijn over dit boek: dit is een boek dat niet overgeslagen kan worden. Het is zeker een moeilijk boek, maar het is de moeite waard. Je moet geoefend zijn als lezer en je moet een beetje ‘zoekwerk’ niet schuwen, maar dan ga je de schoonheid waarderen!

Geschreven bij Al wat schittert

Eindeloos durend verhaal met zo veel details dat het niet meer boeit. Er worden veel teveel eigenaardigheden en details van de personen beschreven die er vaak niet toe doen. Langdradig verhaal waar bijna niet doorheen te komen is.

Ongelofelijk dat een jonge vrouw de persoonlijkheden van haar hoofdpersonen zo goed doorgrond heeft. Wat een oog voor mensen en hun eigenaardigheden. Prachtig taalgebruik. En interessant om iets over die periode van goudkoorts in Australie en Nieuw-Zeeland mee te krijgen.

Geschreven bij Al wat schittert

Fantastisch boek, heel knap geschreven, zowel wat taal als wat spanning en diverse lagen betreft. Origineel perspectief (vanuit meerdere mensen).