Aleph

Aleph door Paulo Coelho

Aleph is een fascinerend boek. Coelho heeft aan het begin van het boek het gevoel dat hij vast zit. Hij is buitengewoon succesvol, heeft alles wat zijn hartje begeert en toch…hij mist iets. De spirit is weg, hij is verstrikt in routines en hij voelt zich afgesloten. Hij besluit weer op reis te gaan en zo start zijn transsiberië reis: met de trein van Moskou naar Vladivostoc.

Teveel routine werkt dodelijk. Om de leegte die hierdoor ontstaat op te vullen, moet je op reis gaan.
Aleph is een reisverslag, maar niet zomaar een reisverslag. Het gaat over zelf-ontdekking en het heroveren van je eigen koninkrijk. Als je je niet meer verbonden voelt, ga op reis om nieuwe dingen te zien en nieuwe mensen te ontmoeten, daardoor zullen nieuwe delen van jezelf zich openen.

‘Alles wat ik in het leven geleerd heb, heb ik door mensen geleerd’, zegt Coelho in een interview met Brendon Burchard.

Meteen al in het begin van de reis ontmoet Coelho Hilal, een jonge Russische vrouw die aankondigt: ‘ik reis met je mee’. En zij laat zich door niets of niemand weerhouden. Hilal provoceert Coelho voortdurend, daagt hem uit en bevraagt hem. Hoewel Coelho hier niets van wil weten, blijkt zij gaandeweg een onmisbare sleutel te zijn in het doel van zijn reis: ‘zonder Hilal weet ik niet wat de betekenis van deze reis had kunnen zijn’. Hilal is een engel die hem helpt zijn koninkrijk te vinden.
Het is niet de eerste keer, dat Coelho ervaart juist hulp te krijgen van die mensen, waarvan hij dacht dat zij niets aan zijn leven zouden kunnen toevoegen.

In zijn interview met Brendon Burchard zegt Coelho nog een aantal interessante dingen. Zo heeft hij zich gedurende de reis geen moment afgevraagd, of en hoe hij over deze ervaringen zou schrijven. De gedachte aan het schrijven over je ervaring, beschadigt de verbinding met die ervaring zelf. Je leeft niet meer in het heden, in de ervaring zelf, maar wordt een waarnemer die er van een afstand naar kijkt.

Reizen is nooit een zaak van geld, maar van moed. Ga op zoek naar je persoonlijke legende, luister naar het kind in je en doorbreek de routine die je gecorrumpeert heeft.
Te leven is dingen te ervaren, niet zitten tobben over de betekenis van het leven.

In het boek is ook een belangrijke rol weggelegd voor het kunnen vergeven. ‘Door te geloven in de kracht van vergeving, worden we gered.’

Aleph – het punt waarin alles zich op een en dezelfde plek bevindt en binnen een en hetzelfde moment.

Een aanrader!

Play to Change
Ronald van Domburg

Wat een heerlijk boek was dit en wat baal ik ervan dat het uit is.
Ik geniet enorm van de manier waarop hij schrijft.

Ik ben mee op reis geweest en weer heeft hij het gepresteerd, om dingen op papier te kunnen zetten, zoals je ze zelf nog niet onder woorden hebt kunnen brengen.
Dit boek zal gekoesterd worden

<3

Prachtig, intigrerend boek zoals alleen Paulo Coelho ze kan schrijven.

In dit boek staat de schrijver zelf centraal. Hij beseft dat hij vast is komen te zitten in zijn leven en besluit op reis te gaan, in de hoop ervaringen op te doen die hem helpen op zijn voortdurende zoektocht naar spirituele groei.

Hij probeert hierbij de Aleph op te wekken, het moment waarbij energetisch tijd en ruimte samenvallen. Hierdoor kan hij teruggaan in het verre verleden en begrijpen welke onverwerkte zaken in hem nog opgelost mogen worden.

Als je ervan geniet om een boek te lezen dat je laat nadenken over het leven, over de liefde en het bewustzijn van de mens, dan zit je met Coelho altijd goed. Zo raak wat die man schrijft.

"Ik kan wanhoop niet genezen als iemand daar hoop in vindt"
"Wat je ziet is Liefde in zuivere staat, ze wil zich laten zien, maar er is haar geen tijd en ruimte gegeven waarin ze zich mag tonen"
uit Aleph

Hou je van dit soort uitspraken, dat is dit boek een absolute aanrader.

Na alle rumoer op Facebook (gekweekt door dhr. Coelho zelf) had ik hoge verwachtingen van dit boek. Te hoog zo bleek later. Het boek leest lekker weg en als reisboek (letterlijk genomen) vond ik het ook heel interessant (de Trans-Siberië-express).

Coelho reist ook door zijn leven (en vorige levens). Hij heeft iets recht te zetten uit het verleden. Hebben we dat allemaal, vraag ik me dan af?
Hoe kwam hij erbij dat hij in een vorig leven bij de inquisitie zat? Coelho stipt dingen aan, reist terug naar andere levens en zegt vervolgens tegen de lezer dat hij/zij dit niet zelf moet doen. Ik had meer diepgang verwacht: waarom is hij niet tevreden?

Pluspunt: Coelho weet zichzelf heel menselijk neer te zetten. Dat waardeer ik in hem.

Dit boek gaat grotendeels over de reis met de transsiberïe expres.
Het is een meeslepend verhaal waarin je als het ware een medereiziger wordt.
Als je begint met lezen wil je niet meer stoppen, je stapt op die trein en reist mee.
En natuurlijk wilde ik graag de titel van het boek begrijpen, zodra die betekenis zich openbaart, vind je herkenning, troost en moed !

In zijn laatste boek gaat Coelho verder met zijn zoektocht naar het diepst van zijn eigen ziel. Op zijn reis wordt hij vergezeld door een aantal mensen die een welkome aanvulling zijn op zijn eigen worsteling.
Ik mis in zijn verhaal de diepgang van de worsteling, en vind alleen een beschrijving van de gedachten. Gedachten die voor mij niet steekhoudend en vaak tegenstrijdig zijn. De ontknoping blijft helaas uit.
De beschrijving van zijn medereizigers vond ik wel interessant, en het verhaal van Yao maakte dit boek leesbaar.

Pakkend boek, iets wat je in een keer uit wilt lezen, maar wat niet gaat omdat je ook tijd nodig hebt om het te laten bezinken.

Het fascineert van begin tot eind. Mooi en boeiend geschreven. Wilde het eerst niet uitlezen, omdat ik dat zo jammer vond. :)
Dit is weer zo'n boek waarvan je het jammer vind dat het uit is.

Geschreven bij Aleph

Zeker niet het beste boek van Coelho. Niet echt boeiend veelal over Coelho's gedachten, twijfels en impulsieve reacties te lezen. Ben tenslotte halverwege afgehaakt bij de onsmakelijke beschrijving van een marteling.

Geschreven bij Aleph

De schrijfstijl van Coelho is en blijft bijzonder, het verhaal ook!