Arabian Nights

Geschreven bij Arabian Nights

Derde, laatste en beste deel uit de zogenoemde 'Trilogie des Levens' (na "Il Decamerone" en "I Racconti di Canterbury") van de controversiële en autodidactische Italiaanse cineast Pier Paolo Pasolini (1922-1975), die ditmaal zijn inspiratie haalde uit de beroemde, eeuwenoude Oosterse raamvertellingen van "Duizend-en-een-nacht", die oorspronkelijk erotisch getint waren. Wie bekend is met de werkwijze van Pasolini zal beslist genieten, maar anderen zullen zich verbazen over de soms rommelige stijl van het scenario, dat Pasolini zelf schreef, waar in principe alles draait om de zoektocht van de jongen Nur Ed Din. Ook ditmaal werkte de omstreden regisseur weer vooral met amateurs, daar waar het de cast betreft. Desalniettemin geven in deze productie van Alberto Grimaldi, drie bekende Pasolini-acteurs hun medewerking. De bekendste is wellicht Franco Citti als de demoon. Ninetto Davoli vertolkt de rol van Aziz. De jonge acteur Franco Merli speelt het 'hoofdpersonage' Nur Ed Din. Merli was overigens maar te zien in slechts vijf speelfilms, de laatste dateert van 1979. Na de gewelddadige dood van zijn mentor ging het snel bergafwaarts met zijn acteercarrière. Naar verluidt zou hij nu werkzaam zijn binnen het bankwezen. In de rest van de cast onder andere nog Ines Pellegrini als Zumurrud, Luigina Rocchi als Budur, Alberto Argentino als prins Shahzmah, Abadit Ghidei als prinses Dunya en Salvatore Verdetti als Barsum. De schitterende kleurenfotografie van cameraman Giuseppe Ruzzolini werd enorm geholpen door de locatie-opnamen in landen als het toenmalige Perzië (nu Iran), Jemen, Nepal, Eritrea en India. Het laatste land wordt historisch gezien als de bakermat van de verhalen uit "Duizend-en-een-nacht". Ook het prachtige production-design van de meesterlijke Dante Ferretti deed zijn werk, net zoals de kostuums van Danilo Donati (1926-2001). De beroemde Italiaanse componist Ennio Morricone droeg zorg voor de muzikale score, waarbij vooral traditionele muziek werd gebruikt. "Il Fiore Delle Mille e Una Notte" kan wellicht het best omschreven worden als een kleurrijk, erotisch sprookje, tegen de achtergrond van het mysterieuze Oosten. Deze productie bevat veel naakt- en seksscènes (sommigen zijn van soft-pornografische aard), waarbij de voorkeur van de regisseur overduidelijk uitgaat naar het mannelijk bloot. Pier Paolo Pasolini won met deze film de speciale jury-prijs op het Filmfestival van Cannes. De nominatie voor de Gouden Palm, één van de belangrijkste Europese filmprijzen, werd niet verzilverd. Fascinerende cinema!