Blind vertrouwen

Geschreven bij Harry Bosch 13 - Blind vertrouwen

In 2006 verschenen als 16-delig feuilleton in de boekenbijlage van ‘The NY Times’. Erna bewerkt tot deze korte thriller: Harry Bosch van de LAPD wordt rond middernacht naar een plaats delict gestuurd waar hij de FBI al aantreft in de persoon van Rachel. Sinds hun samenwerking beschreven in het boek ‘Echo Park’, is het tussen hen uit. De dode is een medisch specialist met toegang tot cesium, een radioactieve stof die wordt gebruikt in chemotherapie. Veel sporen wijzen op de voorbereiding van een terreuraanslag via een ‘vuile bom’, zoals zelfs Bosch concludeert na een nacht rechercheren en bellen met superieuren en experts die nachtdienst hebben. Als de ochtend aanbreekt, blijken 32 staafjes cesium te ontbreken waar ze moesten zijn…
Bosch (56) probeert al 30 jaar vol passie moorden op te lossen en al die tijd stuit hij telkens op 2 obstakels: de FBI, die hem moordzaken afpakt vanwege een groter nationaal belang. Over de samenwerking tussen de FBI en de LAPD, zegt Bosch tegen zijn nieuwe maat, “ze eten als een olifant en poepen als een muis”, een ongelijke relatie dus. Voor de tweede frustratie grijpt Bosch terug naar zijn tijd in Vietnam als tunnelrat: slechte informatie van bovenaf leidde tot veel eigen slachtoffers. Bosch ziet in deze moordzaak Don Hadley, chef van de antiterreur brigade in Los Angeles, als net zo’n officier als in zijn Vietnam tijd…
Hoe dit alles eindigt is aan HB fans en nieuwe lezers om te ontdekken. Los van zijn lange vete met de FBI, die hem alweer dwarszitten, kloppen sommige details uit verhoren en forensisch onderzoek gewoon niet. Verrassend einde. Met Rachel en Harry wordt het misschien toch wel wat. Prima vertaald trouwens.

In 2006 verschenen als 16-delig feuilleton in de boekenbijlage van ‘The NY Times’. Erna bewerkt tot deze korte thriller: Harry Bosch van de LAPD wordt rond middernacht naar een plaats delict gestuurd waar hij de FBI al aantreft in de persoon van Rachel. Sinds hun samenwerking beschreven in ‘Echo Park’, is het tussen hen uit. De dode is een arts met toegang tot cesium, een radioactieve stof die wordt gebruikt in chemotherapie. Veel sporen wijzen op de voorbereiding van een terreuraanslag via een ‘vuile bom’, zoals zelfs Bosch concludeert na een nacht rechercheren en bellen met superieuren en experts die nachtdienst hebben. Als de ochtend aanbreekt, blijken 32 staafjes cesium te ontbreken uit de kluis waar ze moesten zijn…
Bosch (56) probeert al 30 jaar vol passie moorden op te lossen en al die tijd stuit hij telkens op 2 obstakels: de FBI, die hem moordzaken afpakt vanwege 'nationaal belang'. Over de samenwerking tussen de FBI en de LAPD, zegt Bosch tegen zijn nieuwste maat, “ze eten als een olifant en poepen als een muis”, een ongelijke relatie dus. Voor de tweede frustratie grijpt Bosch terug naar zijn tijd in Vietnam als tunnelrat: slechte informatie van bovenaf leidde toen tot veel eigen slachtoffers. Bosch ziet in deze moordzaak Don Hadley, chef van de antiterrorisme brigade in Los Angeles als net zo’n beroerde officier als in zijn Vietnam tijd… Misschien verklaart dit de rare titel?
Hoe dit alles eindigt is aan HB-fans en nieuwe lezers om te ontdekken. Los van zijn lange vete met de FBI, die hem alweer dwarszit, kloppen sommige details uit verhoren en forensisch onderzoek gewoon niet. Verrassend einde. En met Rachel en Harry wordt het misschien toch wel wat. Prima vertaald trouwens.

Spannend, Fantasierijk, geen minpunten