Vangelis - Chariots Of Fire (CD) (Remastered)

Geschreven bij Vangelis - Chariots Of Fire (CD)

Wie een beginnend Vangelis-verzamelaar is mag dit album niet missen. Titles is waarschijnlijk een van z'n beroemdste thema's en is in de loop der jaren zowat synoniem aan de Oympische Spelen geworden. Tegelijkertijd gebruiken tv-editors het thema graag voor situaties waarin atleten in slow motion over het scherm rennen.

Ook Five Circles en Abraham's Theme zijn bekende en bovenal duidelijke werken, makkelijk op te pakken, wat iemands achtergrond ook is, hoe oud iemand ook is. Eric's Theme gaat nog een stapje verder qua complexiteit en aankleding, maar het is beslist niet ondenkbaar dat je kleine neefje van vier het na een paar keer horen al met veel plezier mee neuriet.

100 Meters is een korte en synthetische intro voor Jeruzalem, hetgeen niet een werk is van Vangelis maar wel heel fraai uitgevoerd door de Ambrosian Singers.

Het laatste en grootste muziekstuk op het album is Chariots of Fire, een soort suite waarin - naast nieuw materiaal - Titles, Abraham's Theme, Eric's Theme terugkomen in een wat uitgebreidere vorm. Het is muzikaal gezien de highlight van het album, ruim twintig minuten met muziek die als pianoconcert in een concertzaal niet zou misstaan. Het einde in de laatste paar minuten is werkelijk adembenemend en een interessant voorbeeld waar atonale synthesizerklanken door de enorme galm een unieke klankwereld scheppen.

Qua klank is het overduidelijk een Vangelis-album; een mix van diverse synthesizers uit de jaren '70 en beginjaren '80, percussie, piano, Rhodes en heel veel galm. Het geheel klinkt hierdoor erg atmosferisch zonder dat 't direct New Age genoemd kan worden. De wijze waarop Vangelis galm toepast in zijn werk maakt dat de galm zelf een instrument wordt in plaats van louter een akoestisch effect. Er is dus enorm veel galm, maar de muziek verzuipt er niet in aangezien de galm onderdeel is van de muziek zelf. De noten en de verdeling van klankkleuren zijn klassiek en vergelijkbaar met een orkest, het karakter is echter meer synthetisch. Daarin wijkt het album af van conventionele klassieke muziek en door orkest bespeelde filmmuziek. Qua compositie is het album zonder meer conventioneel en ligt makkelijk in het gehoor.

De muziek zoals toegepast in de film won een Academy Award en het album is een van de meest verkochte filmscores in de geschiedenis. Voor wat betreft dit laatste feitje moet je er wel rekening mee houden dat de Vangelis-fanbase groter is dan de filmscore-fanbase. Het is daarom ook niet helemaal correct om verkoopresultaten te vergelijken tussen Vangelis en filmcomponisten als John Williams en Jerry Goldsmith. Wat overeind blijft is dat Chariots of Fire een echte Vangelis-klassieker is die het waard is om een plekje te krijgen in ieders collectie.

Een van de mooiste albums van Vangelis. Wel jammer dat de CD in een kartonnen hoesje werd geleverd, terwijl er bij de specificaties toch echt wel JewelCase staat.