De familieblues

In het boek beschrijft Yvonne Kroonenberg de ervaringen van mensen over hun familierelaties. Op het omslag staat dat het een "vrolijk" boek is: ik denk dat je moet zeggen dat de auteur met een vlotte schrijfstijl veel familie-leed aan de oppervlakte brengt dat een feest (?) van herkenning is. Er zit veel verdriet achter de verhalen die ze uit de mond van vele mensen optekent. Hier zou het NCRV-programma Het Familiediner voor jaren uitzendingen van kunnen maken.
Als je zelf uit een familie komt waar het schuurt, dan vind je hier een bevestiging van hetgeen jij altijd al gedacht had. Het boek geeft soms een psychologische verklaring voor de situaties waar de mensen in terecht zijn gekomen.
Het leest als een spannend boek, je blijft doorlezen over broers, zussen, opa's, ooms en schoondochters.
Na het lezen begrijp je misschien beter waarom vaders en moeders deden zoals ze deden tegen jou of je broer, zus of andere familieleden.

Geschreven bij De familieblues

Nog nooit zo'n slecht geschreven boek gelezen. Het is één groot, zeer chaotisch bij elkaar geflanste roddel, waar kop nog staart aan valt te ontdekken. In het boek geeft de schrijfster ook diverse malen aan dat zij graag roddel wil horen. De z.g. hoofdstukken suggereren een onderwerp, maar deze indeling had net zo goed achterwege kunnen blijven, want alle roddels lopen volledig door elkaar heen. Hoe een academisch geschoold iemand een dergelijke volstrekt onwetenschappelijk boek durft te schrijven, is mij een raadsel. Desondanks wel veel herkenning in de types.

het boek is zeer herkenbaar met name het stuk over de rol wanneeer het kind de ouderrol moet overnemen, eindelijk een gevoel van erkenning die ik van mijn broers en zusters niet heb gekregen.

Geschreven bij De familieblues

Wat ik goed vind aan dit artikel: goede kwaliteit.

Geschreven bij De familieblues

Yvonne Kroonenberg belicht in haar bekende aangename stijl verschillende familiebanden en wat daarin allemaal mis kan gaan. Jammer dat het bij een verzameling anekdotes is gebleven. Daardoor is het moeilijk om 160 pagina’s lang geboeid te blijven. Als ze de verhalen iets meer in een psychologisch perspectief zou hebben geplaatst zou het boek wat mij betreft leesbaarder zijn geweest. Annelies leijdeckers

Yvonne Kroonenberg belicht in haar bekende aangename stijl verschillende familiebanden en wat daarin allemaal mis kan gaan. Jammer dat het bij een verzameling anekdotes is gebleven. Daardoor is het moeilijk om 160 pagina’s lang geboeid te blijven. Als ze de verhalen iets meer in een psychologisch perspectief zou hebben geplaatst zou het boek wat mij betreft leesbaarder zijn geweest.

Geschreven bij De familieblues

Het boek is geschreven alsof ze op een verjaardagspartij van een familie is beland die ze niet leuk vind. Veel negativiteit en losse flarden van nietszeggende situaties. Ondanks de vlotte schrijfstijl is er niet doorheen te komen. Ze belooft inzicht in familiebanden op de achterkant van het boek, maar beschrijft enkel stereotiepen die niet in de verste verte menselijk lijken.

Het boek is geschreven alsof ze op een verjaardagspartij van een familie is beland die ze niet leuk vind. Veel negativiteit en losse flarden van nietszeggende situaties. Ondanks de vlotte schrijfstijl is er niet doorheen te komen. Ze belooft inzicht in familiebanden op de achterkant van het boek, maar beschrijft enkel stereotiepen die niet in de verste verte menselijk lijken.

Leest lekker vlot, alsof het een bundel van columns is. Het boek is min of meer een opsomming van anekdotes en daardoor mis is wel de diepgang. Er worden rake dingen gezegd en herkenbare situaties geschetst. Ik heb het gelezen voor een 'boekenclub' avond. Voldoende gespreksstof!

Ik hoopte elk hoofdstuk opnieuw op wat positievere verhalen over familiebanden en -relaties. Gewoon wat meer aandacht over de kracht van vriendschap, vertrouwen en begrip binnen het gezin of de familie. Maar goed, de titel is dan ook familieBLUES dus wat dat betreft had ik kunnen zien aankomen dat die kant minder belicht zou worden ;-)

Makkelijk leesbaar (stijl van Yvonne Kroonenberg) en heel herkenbare verhalen.
Ik kom uit een familie waar het "schuurt" en vindt het een heel goede manier om met dit soort situaties om te gaan en erover te schrijven/praten.
Humor en een knipoog doen wonderen.