De juiste trein vanaf het verkeerde perron 'Het lijkt erop dat uw zoon kanker heeft' Het verhaal van een moeder

Geschreven bij De juiste trein vanaf het verkeerde perron

Het enige negatieve aan dit boek is dat het jammer genoeg een waargebeurd verhaal is.
Vanaf de eerste pagina's voelde ik me al "verbonden" met Chris en zijn familie. Vooral met zijn moeder die de auteur is van dit boek. Het is een heel sterk boek, een moeder die schrijft over de kanker van haar zoon, haar gevoelens, de pijn die ze als moeder heeft bij het zien en voelen aftakelen van haar zoon. Ook over Chris zijn gevoelens en lichamelijke pijn, gesprekken die ze had met hem, gesprekken met de hele familie, uitjes, schrijft ze met heel veel gevoel. Haar zoon was vroeger een echte levensgenieter en durfde zich wel eens in nesten werken. Daarom zeiden zijn vrienden dat hij de juiste trein nam, maar vanaf het verkeerde perron.
Chris werd in het begin met zijn klachten van hevige vermoeidheid van het kastje naar de muur gestuurd... er werd niets gevonden. Tot een dokter na grondige onderzoeken teelbalkanker vaststelde. Chris onderging zware chemotherapie, maar het mocht niet baten. In Rotterdam kon men hem niet meer helpen, wat ze letterlijk aan Chris en zijn moeder meedeelden. De manier waarop Chris en zijn familie dit nieuws probeerden te verwerken, deed me menigmaal slikken. In België, Antwerpen, bleek er andere vorm van behandeling met chemo te bestaan, hoewel dit een ontzettend zware behandeling was, ging Chris ervoor, met de steun van zijn familie en zijn vriendin Lay. Eindelijk kwam er heel goed nieuws! De tumormarker zakte en bleef goed zakken... tot op een bepaald punt, maar tot "nul" zakte hij nooit. Genezing was niet meer mogelijk voor Chris maar misschien kon hij wel nog enkele jaren leven met een aanvaardbare levenskwaliteit. Maar ook dat geluk was niet voor hem weggelegd. De tumormarker ging terug stijgen, ook in Antwerpen kreeg hij het vreselijke nieuws dat ze niets meer voor hem konden doen. Dit maaide het gras weg onder zijn voeten en die van de hele familie. Hij ging snel achteruit, maar kon met hulpmiddelen nog enkele uitjes doen wat hij echt nog wou doen. Hij kon ook afscheid nemen van zijn vrienden. Tijdens dit zware proces van aftakeling had hij veel intense gesprekken met zijn moeder en vader. Hij ging heel zachtjes in zijn slaap.

Het boek riep zo veel medeleven op bij me, dat ik het verder met me zal meedragen

Geschreven bij De juiste trein vanaf het verkeerde perron

Je leest het zo in 1 keer uit. Jammer dat het waargebeurd is.

Geschreven bij De juiste trein vanaf het verkeerde perron

Het boek is zo mooi en prachtig geschreven. Wat een ongelooflijk respect voor de woorden die de schrijfster op papier heeft gezet. Ik heb het boek in een ruk uitgelezen.

Ik had het cadeau gedaan, en die was er ontzettend over te spreken. Goed beschreven en je leeft erg mee. Je leest het het liefst in een klap uit!