De oppas De oppas

Geschreven bij De oppas

ik heb met name in het begin geboeid gelezen er zaten een paar verrassende wendingen in . helaas werd het naar het einde toe zwakker. het leek er op of de schrijfster er 'geen eind aan kon breien'.

Jet van Vuuren heeft een fijne vlotte schrijfstijl. Op gedetailleerde wijze weet zij de omgeving en personages te beschrijven.

De oppas bestaat uit meerdere goed uitgewerkte verhaallijnen, die uiteindelijk allemaal samenvloeien.
Het verhaal gaat van start met een kinderversje, gaandeweg het lezen valt vanzelf op zijn plek waarom. Om vervolgens verder te gaan met een spannende proloog, die zich afspeelt in een sinistere setting. Dat begint alvast goed. Daarna moest ik even in het verhaal komen, maar al vrij snel zat ik er helemaal in. Jet neemt ons mee terug de tijd in, naar die vreselijke dag dertien jaar geleden, de dag waarop de kleine Suze verdween en dood wordt terug gevonden. Langzaamaan komen we te weten wat er die dag daadwerkelijk gebeurde. Ontdekken we de ware toedracht van deze afschuwelijke tragedie. Wie heeft Suze vermoord? Was het Kim? Of zat zij ten onrechte dertien jaar lang gevangen? Wie vertelt de echte waarheid?
Helaas is het niet gelukt om het verhaal, de spanning van het begin, de proloog, gedurende het verhaal vast te houden, wat resulteerde in een matige onderhuidse spanning. Gaandeweg het einde in zicht komt, wordt de spanning opgevoerd en wordt het verhaal afgesloten met een mooi einde.
Doorgaans ligt de kracht van van Vuuren in het gegeven dat zij haar lezers in verbazing weet achter te laten met een geniaal verrassingsmoment wat betreft de dader en de plottwist. Deze ontbreekt helaas voor mij in De oppas. Het is Jet van Vuuren dit keer niet gelukt om mij te shockeren, waardoor het verhaal voor mij helaas voorspelbaar werd.

De karakters zijn zoals we inmiddels van Jet gewend zijn, weer heel goed uitgediept en herkenbaar en voelbaar neergezet. Vooral Dorien werkte veel ergernis bij mij op, wat een irritant, zeurend mens. Met Kim leef je als lezer mee, heeft zij echt al die jaren onschuldig vast gezeten, of blijkt zij een wolf in schaapskleren te zijn? En dan Max, hilarisch om te lezen hoe ze elkaar het leven zuur maken.

Dorien Steenkamer, een immobiele vrouw van begin veertig. Dorien lijdt aan Artrose, waardoor zij veel zenuwpijnen heeft en de meeste tijd van haar leven in bed doorbrengt. Dorien is ruim twintig jaar getrouwd met tuinman Anton, die eigenlijk niet goed genoeg was voor de rijke familie van Dorien. Hun huwelijk kent ups maar vooral veel downs. Wanneer haar man zomaar opeens spoorloos verdwijnt tijdens hun vaste bridgeavondje, is Dorien volledig op zichzelf aangewezen. Ze schakelt de politie in, maar die lijken geen haast te hebben. Waar is Anton gebleven?

Kim, dertien jaar geleden werd zij opgepakt voor de moord op haar oppaskind, de vijfjarige Suze. Het verhaal verscheen breeduit in de media, iedereen had er een mening over, was Kim wel geschikt als oppas? Kim werd veroordeeld tot vijftien jaar gevangenisstraf. Inmiddels is Kim halverwege de dertig en sindskort vervroegd vrij. Dertien jaar lang vast zitten onder erbarmelijke omstandigheden, een gedetineerde die de dood van een kind op haar geweten heeft, gaat door een hel in de gevangenis, hebben een ander mens van haar gemaakt. Het woord onschuld heeft voor haar, voorgoed zijn betekenis verloren. Het is tijd om een nieuwe start te maken, maar dat is onmogelijk zonder het verleden af te sluiten. Kim is vastbesloten de waarheid te achterhalen en haar onschuld te bewijzen.

Max, dertien jaar geleden werd zijn zusje Suze vermoord teruggevonden. Destijds was Max zeven jaar, inmiddels is hij uitgegroeid tot een twintigjarige man, maar zijn kleine zusje is hij nooit vergeten. Niemand wilde hem indertijd geloven, zijn ouders hadden geen tijd voor hem en gingen kapot van verdriet. Max is vastberaden om af te rekenen met wat hem als kind is overkomen. Het is tijd voor gerechtigheid.

De oppas, goed uitgewerkte verhaallijnen en karakters, het welbekende verrassingselement ontbreekt helaas, wie heeft de dood van de kleine Suze op zijn geweten?

Geschreven bij De oppas

Ooit heb ik Zomerdruk en Bloedheet van deze schrijfster gelezen en net als De oppas lezen deze boeken lekker vlot weg. Toch vond ik De oppas iets beter in elkaar zitten, een teken dat Jet van Vuuren in het schrijversvak gegroeid is. Een overzichtelijk aantal personages, vanuit wiens perspectief telkens iets meer duidelijk wordt. Oppas Kim is er 13 jaar geleden ingeluisd, heeft al die jaren in de gevangenis gezeten en is net vrij. Zij is destijds wel heel erg makkelijk schuldig verklaard, alsof de politie niet verder kijkt dan het meest voor de hand liggende scenario. Het meisje Suze is vermoord en haar broertje Max heeft gezien wie Suze uit de speeltuin ontvoerde, maar destijds geloofde niemand de jongen. Max zint nu op wraak en trekt als oppas in bij de ziekelijke Dorien, maar hij heeft nog niet echt een plan. Ook Kim wil wraak nemen op Anton, haar minnaar van destijds en de echtgenoot van Dorien. Max en Suze speelden als kind vaak bij Anton en Dorien en wat er precies gebeurd is en wie van hen twee verantwoordelijk is voor de dood van Suze blijft lang onduidelijk. Kim heeft voor haar wraakactie de hulp van een vroegere gevangenisvriendin Janice ingeroepen, maar die blijkt haar eigen bedoelingen te hebben. Vanuit ieders perspectief, behalve dat van Janice vervolgt het verhaal zich en wordt afgewisseld met fragmenten van 13 jaar geleden. Doordat niet elk personage duidelijk lijkt te weten wat hij/zij wil, is het verhaal wat rommelig. Als lezer weet je dingen die de personages (nog) niet weten. Iedereen lijkt alle gelegenheid te krijgen wat aan te rommelen zonder dat er andere personages (buren, politie, voorbijgangers, of wie dan ook) aan te pas komen. Dat komt niet realistisch over. Dit boek is dan ook geen hoogvlieger en niet bloedstollend spannend, maar ondanks enige voorspelbaarheid bent je toch benieuwd hoe het nu precies in elkaar zit en daarom leg je het niet aan de kant. Het eind is toch nog enigszins verrassend. Vlotte weglezer en leuk voor tussendoor, de drie en halve ster daarom maar naar vier afgerond. Achterin staan nog korte beschrijvingen van andere titels van Jet van Vuuren.

In het begin leest het lekker weg. De sfeer wordt mooi beschreven en je bent benieuwd hoe het in elkaar zit. Maar al gauw wordt het verhaal langdradig. De flashbacks dragen vaak niet bij aan de spanning en werken hooguit verwarrend. Je denkt even dat het misschien toch heel anders in elkaar zit en verwacht een verrassend einde. Maar nee, geen vernuftig plot en ook het einde is niet waar ik na al die bladzijden op hoopte.

IK heb het boek tot diep in de nacht in één keer uitgelezen met zoveel spannende wendingen.Jet heeft een heerlijke schrijfstijl met een goede spanning, zowel voor man als vrouw zeer spannend.
En ook nog is complimenten voor de prijs van het boek, zo kan het dus ook.
Het boek is pas uitgekomen maar kan nu al niet meer wachten tot het volgende boek verschijnt.
Een echte aanrader!!!!

Wat een goed boek! Ik heb sinds denk ik mijn 12de geen boek maar uit gelezen...kwam hooguit tot blz 70 en dan was is het al zat. Maar dit boek heb ik uitgelezen... oke niet binnen een week maar dat lag niet aan het boek!

Echt een heerlijk meeslepend spannend en verrassend boek!

Wat een spannend boek is dit.
je wilt echt niet stoppen met lezen.
Ik raad iedereen dit boek aan.

Leuk en spannend boek. Makkelijk te lezen. Een boek waar de spanning wordt opgebouwd maar niet te lang duurt.

De boeken van Jet van Vuuren worden steeds beter. Prettig taalgebruik en spannend tot de laatste bladzijde met een verrassend eind. Leuk dat we in Nederland zo'n enthousiaste schrijfster hebben! Ik hoop dat er gauw weer een nieuw boek van haar uitkomt.

‘De oppas’ is een spannend verhaal dat je vanuit meerdere personages en verschillende tijdsmomenten leest. Er vindt regelmatig een wisseling plaats van personage en tijd. Dankzij de datumaanduidingen is dit goed te volgen. Jet van Vuuren houdt het tempo hoog, waardoor het verhaal snel en gemakkelijk leest.

Tijdens het lezen komen er veel vragen in je op, waar je gaandeweg een antwoord op krijgt. Wat is er 13 jaar geleden precies gebeurd? Is Kim schuldig of onschuldig? Welke rol spelen Anton en Dorien in het verhaal? Welke plannen heeft Max? Je gaat zelf op zoek naar de antwoorden, waarbij Van Vuuren je af en toe op een verkeerd spoor zet. Dat houdt het verhaal levendig en boeiend.

Op een gegeven moment kruisen de verschillende personages elkaar, en dan komt het verhaal in een soort stroomversnelling terecht. Het tempo wordt opgevoerd en je wilt dan alleen maar door blijven lezen… totdat je bij de ontknoping bent. Deze ontknoping is spannend en verrassend tegelijkertijd. Sommige zaken worden bevestigd; anderen bleken toch anders in elkaar te zitten dan je in eerste instantie had verwacht. ‘De oppas’ geeft je al met al een aantal boeiende leesuurtjes.