De rode loper roman

Dit is een boek om te lezen als je op vakantie bent, niet erg gecompliceerd, leest makkelijk weg, Diepgang moet je dus niet verwachten van dit boek. Ik kan het wel iedereen aanbevelen , vooral voor mensen die de jaren 70 bewust hebben beleefd.

Het boek leest makkelijk weg maar boeit niet erg. De twee of drie hoofdpersonen krijgen een zeer oppervlakkige beschrijving, misschien is dit om aan te geven dat het gaat om zeer oppervlakkige mensen zijn waar weinig of niets in omgaat, toch is dit niet geloofwaardig. Lena bv zegt hoegenaamd niets, waarom niet? Is er nooit met haar gepraat toen ze nog kind was? Is ze getraumatiseerd? De meest prominente hoofdfiguur Lou praat ook erg weinig, heeft in feite geen enkel persoonlijk contact met mensen (leden van een muziekbandje) waar hij langere tijd mee optrekt, je komt hier geleidelijk achter, maar begrijpen doe je het als lezer niet. Het is alsof je leest over mensen die in een rolstoel zitten, en het hele boek door wordt er dan de draak mee gestoken dat ze zo weinig van hun leven kunnen maken, maar hoe ze in die 'rolstoel' terecht zijn gekomen, wat de doorsnee lezer toch graag wil weten, juist dát krijg je niet te horen. Kortom een boek zonder diepgang, merkwaardig genoeg van een schrijver die enige jaren psychologie gestudeerd heeft.

Ik heb het boek op mijn e-reader gelezen. Op 50% heb ik het boek 'dichtgeklapt', het kon me niet boeien.
Vond het langdradig en eigenlijk op iedere pagina hetzelfde.

Heelaas dat ik dit boek gekocht heb, dit lijkt op geen kanten meer op de virtuoos die publieke werken en de nieuwe man schreef. Heelaas lijkt het dat het talent op geraakt is, zoete mond was al slechter maar dit is ronduit vervelend en langdradig geschreven. De hoofdpersoon komt absoluut niet uit de verf, je ziet hem niet voor je, evenals het meisje en beste vriend. Er zit geen verhaal in en er is geen einde, feitelijk is het niets, heelaas.

Was een sinterklaascadeautje voor m'n moeder, maar heb natuurlijk wel haar mening gevraagd toen ze het boek uit had.
De boeken van Rosenboom vindt ze de moeite waard om thuis in de kast te hebben staan. De rode loper was alleen een totaal ander verhaal dan ze van hem gewend was. Niet een geweldig boek, maar wel leuk en lekker weg te lezen. Over de inhoud kan ik niets zeggen, daar ben ik niet op in gegaan.

Geschreven bij De rode loper

Thomas Rosenboom (TR) heeft de NL leescultuur verrijkt met dramatische historische romans die een tijdsbeeld schetsen dat niet eerder was beschreven: wat leidde tot de Slag om Bergen op Zoom uit de 18e eeuw in “Gewassen Vlees”? Waarom werd tussen 1880 en 1889 in Amsterdam een groot hotel gebouwd óver een bestaand huis (‘Publieke Werken’) en waarom ging de scheepsbouw in een deel van Oost Groningen teloor (‘De Nieuwe Man’)? De hoofdpersonen van zijn boeken blunderen bij leven wat af… Onderzoek voor het schrijven van die boeken was altijd tijdrovend…

Voor dit boek hoefde TR slechts terug te gaan naar zijn eigen jeugd. Het speelt in de regio Arnhem- Zevenaar en volgt het leven van een bijstandstrekker die ‘verstandig met zijn uitkering omgaat’. TR volgt hem van het schoolplein tot op latere leeftijd wanneer de leden van de band/popgroep die hij diende als roadie, allang gesetteld zijn. Er komt een reünie wanneer de antiheld met veel subsidie een garage omtovert tot een soort theater. En de antiheld bedenkt zelfs een succesvolle formule voor mensen die naar aandacht snakken, “De Rode Loper”…

Soms heel sfeervol en grappig, soms larmoyant. TR rondt het relaas niet overtuigend af. Zou toch een mini TV-serie kunnen worden voor MAX of VPRO.

Ik heb genoten van dit boek! Ben niet bekend met andere boeken van deze schrijver maar deze kan ik zeker aanraden.

Wat een prachtig boek heeft Thomas Rosenboom weer geschreven.

Twee studenten, Lou Baljon en Eddie vd Beek doen in 1973 eindexamen aan het Arnhem's Lyceum. Beiden willen niet verder studeren en besluiten om in de bijstand te gaan. De bijstand is hoger dan een studiebeurs, je zit in het ziekenfonds en je behoud je vrijheid. Ze hebben wel dromen, Lou is weg van muziek en Eddie zou het liefst verslaggever worden.

Lou heeft het altijd volgehouden in de bijstand, hij is gek op bluesrock is gefascineerd van Fendor gitaren. Hij wordt roadie van de plaatselijke popgroep "Shout". Op hun hoogtepunt staan ze in het voorprogramma van de Earing. Tien jaar later bestaat "Shout" nog, alleen zijn er zo goed als geen optredens meer. Lou vertrekt naar Zevenaar, wordt opnametechnicus en trouwfotograaf. Na een aantal jaren start hij een bioscoop in een gekraakte garage. Heeft een geweldig idee "De Rode Loper", het publiek krijgt van hem de hoofdrol. Het wordt een doorslaand succes. De mensen doen gewoon wat ze het liefste doen, en dat is opvallen. Zo ontmoet hij Lena, op wie hij verliefd wordt.

Lou is een eenzaam figuur wat is blijven hangen in de 70er jaren, maar ook een markant persoon. Met uitgesproken dingen. Zo drinkt hij alleen Corona bier, zegt altijd "Grüss Gott" en is helemaal weg van Blackbird een popsong van de Beatles waarbij hij helemaal bij weg kan dromen. Erik wordt verslaggever, heeft een huis, is getrouwd het tegenovergestelde van Lou.

De personages worden goed beschreven en uitgediept. Er zit veel humor in het boek maar ook tragiek.

Ik heb juist erg genoten van 'De rode loper', omdat het boek heerlijk leest. En als je het boek uit hebt, blijf je nog heel lang en vaak terugdenken aan Lou, die verdomd eenzame hoofdfiguur. Je ziet hem zo voor je, het kon een typetje van Van Kooten & De Bie zijn. En die eenzaamheid zit natuurlijk ergens in ieder van ons, alleen wordt het hier uitvergroot. Het geestige, de humor waarmee Rosenboom dat doet, is fantastisch. En zeker aan het eind wordt het beklemmend, wanneer het steeds met het meisje in de auto zit en ze maar niets tegen elkaar zeggen. Oei, wat een schrijnende situaties! Ik heb hardop zitten lachen bij het lezen terwijl het tegelijk eigenlijk heel tragisch is!