De oversteek-trilogie 2 - De twaalf De oversteek trilogie deel 2

Eindelijk is er het langverwachte vervolg op 'de Oversteek' uit 2010. Ik ben een kleine 200 pagina's ver en ik weet nu al zeker dat ik de komende dagen niet zal kunnen stoppen met lezen tot ik 'de Twaalf' uit heb. Omdat ik zo enthousiast ben over dit boek dacht ik, laat ik ook eens een review op Bol plaatsen. Dit is een redelijk uitgebreide review, maar ik 'spoil' niets.

Dit verhaal van epische proporties is net zoals in deel 1 tweeledig: enerzijds wordt door middel van flashbacks een reële beschrijving gegeven van de ondergang van de wereld. Je volgt hoe burgers, soldaten en uiteindelijk de hele Amerikaanse natie proberen om het vege lijf te redden. Het boek opent min of meer met de avonturen van 'De laatste man van Denver'. Iemand die zich heeft verschanst in een hoog gebouw nabij 'Ground Zero' van de ramp en via Youtube aan de wereld laat weten wat ze te wachten staat. Werkelijk een briljant begin en ik kon me helemaal voorstellen hoe goed zijn verhaal zou werken in de verfilming van deze reeks. In eerste instantie komt een en ander fragmentarisch over, maar Cronin laat alles op briljante wijze samenkomen. En dan ben je als lezer pas op het begin van het boek. Overigens opende deel 1, 'de Oversteek', ook met een geweldig subplot over een tweetal FBI-agenten op een geheime missie. Op zichzelf zouden deze subplots al geweldige boeken kunnen vormen, maar Cronin's typemachine begint dan pas net op te warmen.
Anderzijds volg je een groep overlevenden in de post apocalyptische wereld in hun queste om 'de Twaalf' viralen waar het allemaal mee begon op te sporen en af te maken. Wat ik hieraan echt geweldig vind is de manier waarop Cronin in levendig detail laat zien in hoeverre er nog sprake is van een samenleving, en hoe de resterende mensen hun verzet organiseren vanuit koloniën.

Cronin heeft een geweldige schrijfstijl, waarbij je de auteur iedere keer vervloekt als hij met een flashback of ander subplot komt. Als lezer kun je het haast niet laten om niet verder te bladeren. Je moet weten hoe het verhaal verder gaat! De personages in het boek zijn zeer geloofwaardig beschreven, je gaat helemaal op in hun avontuurlijke "reis" door een verlaten en levensgevaarlijke buitenwereld. Hun keuzes zijn logisch en ze gedragen zich zoals je zou verwachten. Dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld Stephen King. Ik ben gek op deze auteur, begrijp me niet verkeerd, maar hij maakt naar mijn mening te vaak gebruik van 'rare snuiters'. Cronin is er daarnaast ook niet vies van om belangrijke personages, op wat voor manier dan ook, weg te laten vallen uit het verhaal. Omdat je als lezer ook van deze personages gaat houden voelt dit altijd als een groot verlies.

Het verhaal bevat veel persoonlijk drama, actie, maar ook ijzingwekkend spannende horror onderdelen. Qua genre is het niet in één hokje te plaatsen: thriller, sci-fi, horror, persoonlijk drama, spionage, misdaad: elementen uit al deze genres worden op briljante wijze ingezet.
Deze epos van Cronin is dus simpelweg een absolute 'page turner' die niemand mag missen!!! Uiteraard dien je wel eerst 'de Oversteek' (2010) te hebben gelezen, deel 1 uit deze saga.

Zo, en nu ga ik weer gauw verder lezen.

Geschreven bij De oversteek-trilogie 2 - De twaalf

De Twaalf is het tweede deel in de Oversteek-trilogie. Net als zijn voorganger is het weer een volumineus boek dat je van begin tot eind geboeid houdt en je doet snakken naar het derde en laatste deel.

Het verhaal begint in het jaar Nul toen het virus uitbrak en de wereld uiteenviel. We leren wat er met de vrouw van Wolgast is gebeurd en we komen erachter dat schoonmaker Grey een belangrijke rol vervult. Cronin neemt ons vervolgens mee naar de toekomst in 97 na Nul waar Amy en Peter nog steeds vechten tegen de Viralen. Het is hun doel is om de twaalf oerviralen uit te schakelen. Dat gaat niet allemaal van een leien dakje.

In dit deel gaat de vertelling verder terwijl Cronin ons tegelijkertijd voorziet van de informatie die in het vorige boek ontbrak. Zo komen we nu meer te weten over het verleden van kolonel Vorhees, en vinden we uit wat er met Lila is gebeurd. Grey de schoonmaker komt weer terug en hij vindt een volwassen vorm van liefde voor een vrouw. En dat is iets dat hij voorheen niet kende. Het geeft een gevoel van voldoening om te weten hoe de losse eindjes aan elkaar gebreid worden. Het verhaal wordt langzaam compleet.

In tegenstelling tot De Oversteek leest de Twaalf een stuk vlotter. Er zijn minder lange zinnen en minder metaforen. Het verhaal gaat sneller, er is meer ruimte voor actie en de omschrijvingen van omgeving en personages lijken minder uitgebreid. Dat komt omdat Cronin niet meer de hele wereld hoeft uit te leggen. Hij kan met minder pennenstreken sferen schetsen en hetzelfde resultaat bereiken.

De schrijver weet telkens opnieuw je nieuwsgierigheid te prikkelen. Hij doet dat door de lezer in het ongewisse te laten over het verdere verloop van de gebeurtenissen. De onverwachte wendingen verrassen telkens weer.

Het geweld en de monsterlijkheid zit in dit deel opvallend genoeg niet bij de Viralen. De extremen waartoe mensen in kunnen vervallen zijn angstaanjagender dan de monsters. Het is haast ongelooflijk waartoe mensen bereid zijn om zelf te overleven. Zo is directeur Guilder bereid om de gehele mensheid op te offeren om te genezen van zijn dodelijke ziekte.

In deel een is hoop en zelfopoffering een belangrijk thema. In deel twee voegt Cronin het thema wanhoop toe aan zijn verhaal. Hij beschrijft een enclave waarbij de samenleving uit 1984 van George Orwell bij verbleekt. Cronin doet ons haarfijn uit de doeken wat zo’n samenleving doet met een mens. Wanneer de ellende zo groot is dat een mensenleven niets meer waard is, is de keuze om een zelfmoordterrorist te worden nog niet eens zo gek. Het is een extreme vorm van het opofferen van jezelf voor de samenleving want elke onderdrukker die het loodje legt is er een minder. Dat geeft hoop aan de rest.

De Twaalf was indrukwekkend, boeiend en spannend. Het roept vragen op over de menselijke soort en de toekomst van de wereld. Volgens Justin is er altijd hoop na de wanhoop. Laten we het hopen.

Cronin is erin geslaagd een meer dan succesvol vervolg te schrijven op 'De oversteek'. Ook dit tweede deel van de trilogie wil je blijven lezen totdat je pagina 618 hebt bereikt, om dan vol spanning te wachten totdat deel drie wordt uitgebracht. Om je te helpen met alle personages die zowel in boek een als in boek twee voorkomen, zit er gelukkig een lijst met alle personages achteraan het boek. Een niet-alledaags vampierenverhaal met een serieuze twist. Een echte aanrader!

Geschreven bij De oversteek-trilogie 2 - De twaalf

De Twaalf begint met een zeer beknopte beschrijving van de gebeurtenissen in De Oversteek.
De samenvatting is handig, maar mijn inziens niet voldoende om echt te begrijpen wat er allemaal in deel 1 is gebeurd. Je mist anders toch zaken die belangrijk zijn.

In de twaalf word je, na de samenvatting, mee terug genomen in de tijd. De periode waar het allemaal begon, waar het experiment dat is uitgeschreven in de Oversteek, mis ging. Het jaar van Nul.
Personages worden verdiept en we maken kennis met andere, zeer belangrijke personen.
Ik moest wennen aan de sprong terug in de tijd. Ik wilde weten hoe het verder ging na deel 1 en was helemaal klaar om verder te gaan daar waar het verhaal in deel 1 was opgehouden.
Maar ik hou er wel van als er verassende elementen in zitten zoals die sprong terug. Daarna kabbelt het verhaal eventjes en dan komt het weer op stoom en zat ik er weer vol in.

In de twaalf gaat het meer om het overleven na de outbreak. Maar ook de vraag hoe kunnen de overige viralen van de twaalf worden vernietigd.
De voor ons bekende personages komen weer in beeld en allen maken ze een bepaalde ontwikkeling mee.
Amy ontwikkelt zich van meisje tot vrouw en ze wordt mentaal sterker en stabieler. Peter blijft wat stil staan, een beetje saai. Je wil bij hem juist dat hij sterk blijft en dingen blijft meemaken. En Alicia, het virus heeft haar veranderd en ze heeft leren omgaan met die veranderingen.
Het verhaal maakt veel tijdsprongen, wat soms wat verwarrend kan zijn als je er met je hoofd niet helemaal bij bent.

Personages worden verdiept en we maken kennis met andere, zeer belangrijke personen.
Ik moest wennen aan de sprong terug in de tijd. Ik wilde weten hoe het verder ging na deel 1 en was helemaal klaar om verder te gaan daar waar het verhaal in deel 1 was opgehouden.
Maar ik hou er wel van als er verassende elementen in zitten zoals die sprong terug. Daarna kabbelt het verhaal eventjes en dan komt het weer op stoom en zat ik er weer vol in.

In de twaalf gaat het meer om het overleven na de outbreak. Maar ook de vraag hoe kunnen de overige viralen van de twaalf worden vernietigd.
De voor ons bekende personages komen weer in beeld en allen maken ze een bepaalde ontwikkeling mee.
Amy ontwikkelt zich van meisje tot vrouw en ze wordt mentaal sterker en stabieler. Peter blijft wat stil staan, een beetje saai. Je wil bij hem juist dat hij sterk blijft en dingen blijft meemaken. En Alicia, het virus heeft haar veranderd en ze heeft leren omgaan met die veranderingen.
Het verhaal maakt veel tijdsprongen, wat soms wat verwarrend kan zijn als je er met je hoofd niet helemaal bij bent.

Ik vind Cronin een meester in het matchen van zijn schrijfstijl bij persoonlijkheid. Dat vond ik in De Oversteek ook al. Hij heeft een bepaalde manier van schrijven die je aandacht onmiddellijk vasthoudt. Heel soms moet ik iets even teruglezen, maar over het algemeen leest het heerlijk. Het leeft echt omdat er verschil zit in het schrijven. Hij kan zo gevoelig schrijven en dan weer heel rauw. Alsof er meerdere aan mee hebben gewerkt.
Cronin weet met zijn opbouw je aandacht vast te pakken en dat komt door hoe hij de personages neerzet.
Hetgeen wat mij echt raakte was het moment waarop Alicia brak en haar verdriet en frustratie tot uiting kwam. Kippevel... Deze man weet heel mannelijk te schrijven, maar zeker ook vol gevoel en zacht.

Voor mij waren er 3 hoofdthema's: Geloof, persoonlijk groei en onvoorwaardelijke liefde ( in welke vorm dan ook)

Cronin zet je echt aan het denken, zou zoiets kunnen gebeuren? Wat als een experiment zo uit de hand loopt zoals in zijn verhaal, wat zou ik dan doen?
Lastig

Erg spannend en mooi vervolg op "de oversteek"! Het is een echte aanrader.

Geschreven bij De twaalf

Omdat ik deel één een lekker stuk zombie/vampier/einde-der-tijden-lectuur vond, goed genoeg om te willen weten hoe het allemaal verder liep dus, was de aankoop hiervan een no-brainer.
Het moet 40 jaar geleden zijn, zo niet langer, dat ik het lezen van een boek halverwege heb gestaakt.
Ik wacht nu even af wat men over deel drie te zeggen heeft, want ik ben blijkbaar niet de enige die moeite had of heeft met 'De Twaalf'. Misschien haal ik het dan nogmaals uit de kast om een nieuwe poging te wagen, maar dit is een heel grote misschien, gezien de drie of zo pogingen die ik ondernam om in de tweede helft van het boek te geraken.

Geschreven bij De oversteek-trilogie 2 - De twaalf

In het tweede deel van deze trilogie gaat Justin Cronin terug naar het begin, naar de tijd waarin de 12 ontsnappen aan hun bewakers en als viralen de wereld besmetten en de bevolking uitroeien. Amy die onsterfelijk is en Alicia die krachtiger blijkt te zijn dan ooit. Waar was iedereen nu?
Het duurde even voor ik weer om kon schakelen want ik had deel 1 net uit en zat voor mijn gevoel ergens anders in het verhaal.
Zijn meeslepende schrijfstijl is zijn redding want voor ik het wist ging ik mee op reis met de nieuwe hoofdpersonen. De zwangere lila die tussen de chaos in een bouwmarkt een kleur staat uit te zoeken voor de babykamer en daar Kittridge ontmoet en met hem op de vlucht slaat.
Dit verhaal en de andere verhalen maken dat dit boek op mij helemaal niet meer overkwam als een fantasy boek. Het zorgde voor kippenvel tijdens het lezen.
Personages verschijnen, veroveren je hart omdat ze zo menselijk en echt zijn en Justin Cronin laat ze ook zo weer verdwijnen. Jou als lezer vol verbijstering achterlaten.
Het omschakelen tussen heden en verleden kan Justin Cronin heel erg goed en hij houdt de aandacht van de lezer goed vast. Het is een spannender vervolg met veel persoonlijk drama.
Ik waardeer dat de auteur de gebeurtenissen beschrijft zonder al te veel heftige en bloederige details en drama. Je merkt dat de hoofdpersonen verder willen, misschien wennen aan de gebeurtenissen (?) en nog verbetener de strijd aangaan.
Je voelt dat er gewerkt wordt naar een fenomenaal slotstuk. Het derde deel. Mijn verwachtingen zijn heel erg hooggespannen en ik zie ernaar uit

Geschreven bij De oversteek-trilogie 2 - De twaalf

super spannend vervolg op deel 1 `de oversteek`als je er mee begint kan je het boek niet meer weg leggen

Geschreven bij De oversteek-trilogie 2 - De twaalf

Ik ben zeer tevreden over dit artikel. Wat ik vooral goed vind: Goede kwaliteit, Voordelige koop, Duurzaam

Geschreven bij De oversteek-trilogie 2 - De twaalf

Een triologie die nemand mag missen die van dit genre houdt