De viool van mijn moeder

Afbeeldingen

Inkijkexemplaar

Artikel vergelijken

  • Nederlands
  • Paperback
  • 9789021808758
  • 11 oktober 2013
  • 240 pagina's
Alle productspecificaties

Yvonne van den Berg

Met De viool van mijn moeder breekt Yvonne van den Berg (1955) haar familiegeheim open. Zij speelde na haar conservatoriumstudie dwarsfluit en piano in diverse ensembles en gaf les aan conservatoria. Na haar studie Kunst en Beleid aan de RUG maakte ze carriere als beleidsmaker en organisator binnen de muziekwereld. Sinds 2000 is ze verantwoordelijk voor de programmering van de klassieke concerten in De Oosterpoort in Groningen. Op bol.com vind je alle boeken van Yvonne van den Berg, waaronder het nieuwste boek van Yvonne van den Berg.

Samenvatting

Autobiografische roman over een Nederlandse familie met een oorlogsverleden



In de wereld van de jonge Else is een loodzwaar geheim: haar moeder komt uit een NSB-gezin. Terwijl ze opgroeit, wordt de onuitgesproken spanning tussen haar en haar moeder steeds groter. Else zoekt haar toevlucht in klassieke muziek en haar dwarsfluit. Dan vindt ze een oude, verwaarloosde viool op zolder - die moet van haar moeder zijn, maar waarom speelt zij niet meer? Vele jaren later heeft Else pas de moed om het verleden van haar familie te onderzoeken. En pas wanneer haar moeder overleden is, vindt ze begrip en rust.
Met deze roman breekt Yvonne van den Berg (1955) haar familiegeheim open. Na haar conservatoriumstudie dwarsfluit en piano speelde zij in diverse ensembles en gaf ze les aan conservatoria. Later maakte ze carrière als beleidsmaker en organisator binnen de muziekwereld. Sinds 2000 is ze verantwoordelijk voor de programmering van de klassieke concerten in De Oosterpoort in Groningen. 'Een heel knap en emotioneel relaas.' - Eric Bos, schrijver en beeldend kunstenaar
'Verteld door iemand die de muziek echt van binnenuit kent. Heel invoelbaar.' - Eleonore Pameijer, fluitiste

Productspecificaties

Inhoud

Taal
nl
Bindwijze
Paperback
Oorspronkelijke releasedatum
11 oktober 2013
Aantal pagina's
240
Kaarten inbegrepen
Nee
Illustraties
Nee

Betrokkenen

Hoofdauteur
Yvonne van den Berg
Hoofduitgeverij
Sijthoff

Vertaling

Originele titel
De viool van mijn moeder

Overige kenmerken

Editie
1
Extra groot lettertype
Nee
Product breedte
140 mm
Product hoogte
24 mm
Product lengte
215 mm
Studieboek
Nee
Verpakking breedte
140 mm
Verpakking hoogte
24 mm
Verpakking lengte
215 mm
Verpakkingsgewicht
385 g

EAN

EAN
9789021808758

Je vindt dit artikel in

Taal
Nederlands
Boek, ebook of luisterboek?
Boek
Beschikbaarheid
Leverbaar
Studieboek of algemeen
Algemene boeken

Reviews

Gemiddelde van 19 reviews
11
4
2
1
1
  • Veelbelovend, maar uiteindelijk een gemiste kans

    Positieve punten

    • verhaalidee

    Negatieve punten

    • Saai
    • Geen diepgang
    • hoofdpersoon tijdens kindperiode

    De Viool van mijn moeder
    Wanneer je de flaptekst van het boek leest, lijkt het een veelbelovend verhaal. Het verhaal begint te vertellen over het leven van een jong meisje (Else). Het oorlogsverleden van haar opa (lid geweest van de NSB) dendert van de ene op de andere dag haar leven binnen, doordat ze flarden van een gesprek tussen haar vader en broer heeft opgevangen. Haar nieuwsgierigheid zorgt ervoor dat haar ouders haar op te jonge leeftijd het verleden van haar familie vertellen. Te jong om het verleden van haar moeder en opa te begrijpen zorgt dit dan ook direct voor lastige situaties. Ze mag er met niemand over praten, maar wat doe je als kind wanneer er tijdens bijvoorbeeld lessen op school over datzelfde oorlogsverleden gesproken wordt?
    En haar moeder blijft almaar hangen in het (oorlogs)verleden, waarbij ze zichzelf tot het grootste slachtoffer bombardeert. Dit zorgt voor een moeizame relatie met haar man en vooral ook dochter (Else). En dan is daar nog die viool van haar moeder die ongebruikt op zolder ligt. Waarom speelt ze er nooit meer op?

    Alle ingrediënten voor een goede roman zijn aanwezig, maar op de een of andere manier komt het niet echt over. De roman raakt me niet, blijft veel te oppervlakkig. Deel 2 waarin de schrijfster een soort zoektocht naar het verleden van haar moeder nastreeft bedraagt pakweg 50 bladzijden, een fractie van deel 1. Op zich niet erg, maar van de zoektocht die op de flaptekst wordt aangekondigd is weinig terug te vinden. Het mist diepte, waardoor het een snel afgeraffeld, weinig bevredigend deel van het boek is. Het lijkt er nu vooral op dat je een immense inleiding (deel 1) hebt gelezen, gevolgd door deel 2 wat nooit echt van de grond komt. Van den Berg heeft me daardoor eigenlijk geen moment kunnen boeien. Het moment dat voor mij het boek eigenlijk echt moest gaan beginnen, was het moment dat ik de laatste bladzijde omsloeg.

    Wat deel 1 betreft, was er 1 belangrijk punt, waardoor ik als lezer niet gegrepen werd. De jonge Else verteld haar verhaal, maar ik heb op geen enkel moment het idee dat het echt een kind is. Haar gedachten, emoties, zijn niet die van een kind, maar van een volwassene. Voor mij maakt dat het verschil of een roman wel of niet geslaagd is. Neem bijvoorbeeld de roman van John Boyne “De jongen in de gestreepte pyjama” daar heb je echt het gevoel dat het verhaal door een kind verteld wordt. Dat is precies de reden dat die roman me echt raakte en “De viool van mijn moeder” daarentegen geen enkel moment boeit.

    De verwijzing naar muzieknummers die in het boek vermeld worden en te beluisteren zijn op een speciale site is leuk bedacht. Echter had ik door woorden gegrepen willen worden, om geprikkeld te worden ook de muziek te gaan beluisteren. Die prikkel is er geen moment gekomen. Nu lijkt het er zelfs op dat de muziek nodig is om het boek tot leven te wekken.

    Hoewel het niet het slechtste boek is dat ik de laatste tijd gelezen heb, is er 1 groot verschil. Waar ik de andere boeken aan de kant heb gelegd, moest ik deze uitlezen, omdat er een review over geschreven moest worden. Ik vrees dat wanneer dat niet het geval was geweest, ik ook dit boek niet tot het einde toe gelezen zou hebben. Hoewel het veelbelovend begon, voelt het vooral als een gemiste kans.

    Vond je dit een nuttige review?
    5
    0
  • Onuitgesproken en onbegrepen

    Positieve punten

    • Goede verhaallijn
    • open
    • tijdloos

    Toen ik de titel “De viool van mijn moeder” voorbij zag komen op de sociale media, werd ik meteen nieuwsgierig. Groot was dan ook mijn verbazing toen ik ontdekte dat het boek geschreven is door een mede-studente uit mijn Groningse conservatoriumtijd.
    Ik meldde me onmiddellijk aan voor een recensie-exemplaar en begon nieuwsgierig aan een onbekende reis. Vrij snel kwam de tragiek in het boek naar voren, maar er bleef een sluier over het verhaal liggen, waardoor ik geprikkeld werd door te lezen. Niet voortdurend, want op de een of andere manier zijn ervaringen met betrekking tot de Tweede Wereldoorlog voor mij erg beladen en kost het me moeite in de zwaarte en het duister van die periode te ‘duiken’. Ik las het boek dus niet op mijn gebruikelijke snelheid. Nee, in korte, voor mij behapbare stukken. Omdat ik nieuwsgierig bleef naar donkere geheimen en pijnen, die maar langzaam naar buiten kwamen, pakte ik het boek steeds opnieuw op. En naarmate het ‘verhaal’ vorderde, ontdekte ik ook de diepere lagen en verwantschap met eigen ervaringen (zij het op heel ander terrein), die zo bepalend kunnen zijn voor je ontwikkeling en zelfvertrouwen. Meer en meer werd het beladen geheim een universeel, tijdloos verhaal, waardoor ik steeds dieper het verhaal ingezogen werd.
    Ik betrapte me erop dat ik de neiging had me met de personen in het boek te bemoeien: “Pak toch die viool weer op, ga gewoon door met fluit spelen, zelfs al kan dat niet op het niveau dat je gewild had!” De onmacht tussen moeder en dochter, die elkaar niet kunnen bereiken en toch zoveel gemeen hebben. Hoe pijnlijk! En dan, wanneer de moeder overleden is en de dochter denkt nog ‘een trap na te krijgen’ via de muziek, komt alles bij elkaar: “De keuze voor de muziek was een cadeau voor jou…….” Zo prachtig, en toch ook zo schrijnend! Zo vaak is de communicatie in het leven zelf niet volledig open, vullen we de gedachten en bedoelingen zelf in, en dan blijkt het uiteindelijk allemaal heel anders te zijn geweest…..
    Tenslotte wil ik de schrijfster danken voor haar openheid en wens ik haar toe dat de muziek uiteindelijk alle pijn zal overwinnen!

    Vond je dit een nuttige review?
    2
    0
  • geen boeiend thema

    Op de een of andere manier vind ik dit geen interessant thema voor een boek, hoewel het thema zélf me bekend voorkomt. Eén van mijn vriendinnetjes vroeger kwam ook uit een NSB-nest en vele jaren na de oorlog, want wij zijn van lang na de oorlog, was dit nog enigszins voelbaar. Of je door de kat of door de hond gebeten wordt: je wordt als kind altijd gehersenspoeld door ouders, volwassenen. Is het geen geloof, dan wel een levensovertuiging of juist een gebrek eraan: altijd neem je de ideeën mee en de kunst is dan vooral om ze bewust te worden en te lozen als ze niet écht bij je horen.

    Vond je dit een nuttige review?
    1
    0
  • Muzikale omlijsting van verloren idealen en onvoltooide symfonieën

    Positieve punten

    • Goede verhaallijn
    • rijk aan muziek
    • waargebeurd

    Soepel, als een volleert schrijver, beschrijft Yvonne van den Berg (1955) in haar debuut hoe haar moeder het slachtoffer is van een geschiedenis waar ze zelf geen grip op had. 'Kinderen zijn niet verantwoordelijk voor de keuzes van hun ouders.' Over wanneer je je eigen dromen laat gaan, om iemand anders te redden. Over beschermen en loslaten. Zo ondervindt Yvonne dat ook zij niet kan biljven rouwen om de keuzes van haar moeder, om de leegte die zij moet hebben gevoeld in haar leven. Aan de hand van gesprekken met familie en de troost van de vlammende violen van Mendelssohn ontrafelt ze het leven van haar voorouders, tot ze beseft dat het aan haar is om haar eigen leven met geluk te kleuren, en niet met het ongeluk van anderen te verduisteren. Muziek is de rode draad in dit verhaal, dat afsluit met een lijst van composities die in het boek voorkomen en te beluisteren zijn op www.devioolvanmijnmoeder.nl.

    Vond je dit een nuttige review?
    1
    0
  • Een openhartige autobiografische roman, ongelooflijke mooi beschreven.

    Positieve punten

    • Meeslepend verhaal

    Een hele integere cover die perfect past bij de inhoud van het boek. De tekst op de achterflap is helder en bondig verwoord. Een aantal mooie quotes doen je zin krijgen om te starten in het boek.

    Het boek is gericht aan haar broer. Het gaat hier tenslotte over een familie die dit meegemaakt heeft. Yvonne is degene die het schreef maar haar broer heeft het ook mee beleefd.

    Vooraan een heel overzichtelijke inhoudsopgave, keurig netjes zodat je de opbouw van het boek vooraf al kent. Twee delen, en hoofdstukken met een titel, daar hou ik wel van.
    Dan volgt een hele mooie tekst over een geheim. Die heb ik zeker al wel zeven keer gelezen nu. Als lezer hang je er je eigen geheimen aan op en je merkt dan dat het plaatje klopt.

    Wat een heerlijke schrijfstijl heeft Yvonne. Ik werd er eerlijk gezegd door omver geblazen. Prachtige beschrijvingen zo tastbaar. Van kleuren, vormen, smaken, hoeveelheden, geuren. Een schrijftaal die niet gaat vervelen. Geschreven door een sensitief persoon, zo subtiel. Dansend, ritmisch, vloeiend. Ja, Yvonne, zoals een componist die zijn muziekstuk schrijft zo voelt het voor mij. Ik heb het boek in één ruk uitgelezen, het was gewoon niet neer te leggen.

    Het verhaal is een droevig traumatisch gebeuren dat het leven van een aantal generaties van een familie beïnvloed. Toch voelt de manier waarop het geschreven is helemaal niet zwaarmoedig aan. Je voelt de verschillende emoties waarmee het hoofdpersonage Else worstelt. Als kind al hoort ze over het geheim. Hoe zwaar moet het geweest zijn om dat te bewaren, onwezenlijk voor een kind. Een vader die probeert het gezin op een deftige manier recht te houden en zich bij de kinderen excuseert voor het gedrag van hun moeder en begrip vraag. Dit greep mij wel aan, ik werd soms heel stil tijdens het lezen door de schokkende gebeurtenissen. Je ziet Else opgroeien met dit geheim, hoe gaat ze er al puber mee om?

    Dit alles wordt doorspekt met de liefde voor muziek die de generaties met mekaar verbindt. Het zorgt ervoor dat het boek niet te zwaar wordt, is de positieve noot in het verhaal. De passages die over muziek gaan zijn zo prachtig visueel en plastisch beschreven. Hier is een ware muziekkenner aan het woord. Puur genieten!

    Achteraan in het boek staat een lijst met composities waarover in het boek geschreven wordt. Op de website van De viool van mijn moeder krijg je meer uitleg over de componist en kan je de composities beluisteren. Echt doen!

    Het boek is een mooi afgerond geheel. Het voelt aan alsof het voor de auteur ook een passage in haar leven is waarvan ze afscheid neemt. Iets wat haar moeder niet echt gelukt is. Echt respect voor de eerlijke en openhartige manier waarop ze dit geheim deelt met de lezer. Bedankt!

    Vond je dit een nuttige review?
    0
    0
  • De viool van mijn moeder - recensie

    Positieve punten

    • Goede verhaallijn

    Negatieve punten

    • Geen diepgang

    In de autobiografische debuutroman van Yvonne van den Berg vertelt Yvonne over het familiegeheim dat ze jarenlang met zich heeft mee moeten dragen. Het feit dat haar moeder uit een NSB-gezin komt waar niet te veel over gesproken mag worden, brengt veel spanningen met zich mee. Er heerst veel onbegrip, maar ook veel schaamte en misschien nog wel meer plaatsvervangende schuldgevoelens.

    Yvonne neemt je mee naar haar jeugd. Als een soort film speelt alles zich chronologisch af. Het begint op de Betuwe, ze verhuizen naar Friesland, het geheim wordt onthuld, verhalen worden verteld, de angst van haar moeder wordt erger, opa gaat dood, de viool wordt gevonden en na de dood van haar moeder, gaat Else (Yvonne) toch op zoek naar de waarheid.
    Ondanks dat het NSB-onderdeel niet enorm wordt uitgewerkt zoals je zou verwachten – het boek bevat geen heldendaden of sluwe listen zoals ze die toentertijd hadden – is het toch anders dan anders.

    Een belangrijk thema in het boek is muziek. Else vindt een uitweg in klassieke muziek en het bespelen van de viool. Er worden klassieke muziekstukken aangehaald en dit zorgt voor een sfeertje dat het verhaal zeker wat kleur geeft.

    Het verhaal lijkt meeslepend en boeiend geschreven te zijn, maar eigenlijk leest het vooral erg snel. Trek er een avondje voor uit en je hebt het boek zo uit.
    De spanning die je in het begin nog enigszins ervaart, neemt af en het boek verandert in een soort soapserie waarbij aan het eind van vrijwel elk hoofdstuk gebruik wordt gemaakt van een cliffhanger. Misschien is het ook wel de makkelijke schrijfstijl waardoor je niet volledig wordt meegesleurd en opgeslokt in het verhaal.
    Ondanks dat het mij niet raakte, denk ik dat het voor jongeren vanaf een jaar of twaalf een spannend en goed begrijpbaar boek is en hen raad ik het dan ook echt aan om te lezen.

    Vond je dit een nuttige review?
    0
    0
  • Partita

    Positieve punten

    • Goede verhaallijn
    • Meeslepend verhaal
    • open eerlijk en krachtig

    Het verhaal over een naoorlogs gezin dat nog bijna dagelijks met de gevolgen van die oorlog geconfronteerd wordt. Uit idealisme gemaakte keuzes blijken achteraf foute keuzes te zijn geweest en – zoals altijd – is het achteraf makkelijk om te oordelen en te veroordelen.
    Het boek beschrijft pijnlijk precies de sfeer gedurende Else’s jeugd. Enerzijds het optimisme van de periode van wederopbouw en de wil om weg te kijken van wat is geweest. Anderzijds het scherpe en beklemmende oordelen – niet alleen over degene wiens keuze fout bleek te zijn maar ook over diens kinderen en kleinkinderen. Daardoor ontstaat bij het kind een irreële en ondraaglijke schuld.
    In deel twee ben ik geraakt door de manier waarop wordt beschreven hoe Else voor zichzelf kiest. Daarin ontdekt ze dat ieder mens een eigen verantwoordelijkheid heeft en maakt ze zich vrij van schuld voor andermans/-vrouws daden.
    Dwars door het verhaal klinkt bovendien de muziek als bindende factor, passend bij elke scene. Net als het verhaal: soms angstig beklemmend, dan weer ontroerend en troostend.
    Bijzonder krachtig vind ik de beschrijving van de viool (als metafoor): het droge hout, Else's behoefte om te raken wat haar moeder heeft aangeraakt, het besef hoe moeilijk het is om binnen een kleine afstand zuiver te spelen en verkrampte spieren alleen al door de vereiste houding uit te proberen.
    De scene waarin Else in een CD-tijdschrift het artikel leest over de initiator van een educatief project was voor mij 'too much' en zonder meerwaarde voor het verhaal.
    Fijn om een duidelijk overzicht van de composities te vinden.

    Vond je dit een nuttige review?
    0
    0
  • Maakt de lezer deelgenoot

    Het beproefde recept om ervaringen indringend te beschrijven is "show, don't tell". Dat is de kracht van dit boek, vooral in het eerste deel dat gaat over de jeugd van Else. Door nauwgezette beschrijving leef je letterlijk met de auteur mee, zonder dat gevoelens expliciet gemaakt hoeven te worden. Het is met zoveel waarachtigheid gedaan dat je bijna zou vergeten hoeveel literair raffinement erachter schuilgaat.
    Tussen een veelheid van rake scenes springt bijvoorbeeld de beschrijving van opa's accuwerkplaats eruit, die bij mij als een Dantesk vagevuur overkwam.
    Het tweede deel is iets minder direct, omdat volwassenen nu eenmaal explicieter en met meer distantie met hun emoties omgaan. Toch zal het veel mensen troost kunnen geven, omdat het ongeluk van de ene familie nu eenmaal parallellen vertoont met dat van een andere.

    Vond je dit een nuttige review?
    0
    0
  • Een aangrijpend boek!

    Positieve punten

    • Goede verhaallijn
    • Meeslepend verhaal
    • aangrijpend

    Ik was één van de gelukkigen die de autobiografische debuutroman van Yvonne van den Berg De viool van mijn moeder mochten lezen vóórdat deze in de winkel zou komen te liggen. De eerste reactie in één woord na het lezen? Heftig!

    Else vertelt het verhaal van haar jeugd. Een onbezorgde jeugd, opgroeiend in de Betuwe, vriendinnetjes en leuke mensen om haar heen. Maar dan moet ze verhuizen naar Friesland en daar heeft ze echt geen zin in. Haar vader krijgt een betere positie, hij zegt de advocatuur gedag en wordt rechter. Haar moeder die zo graag en goed tenniste moet ook in Friesland een nieuw leven beginnen en dat valt haar zwaar. Langzaam verandert het boek met muzikale anekdotes doorspekt in een wrang verhaal. Het verhaal van overleven als derde generatie na de oorlog. Leven met de geheimen van de oorlog. Toevallig opvangen (en als nieuwsgierig kind doorvragen!) wat het grote familiegeheim is. Wat? Háár opa? Die lieve man? Die muziek voor haar speelt? Hij zou fout geweest zijn? En je mag er met niemand over praten want dan laten de mensen je vallen. Toch wordt er thuis steeds vaker en opener over de oorlog gesproken. Maar dan wel door haar moeder, de dochter die getekend is door de oorlog. De dochter die zichzelf steeds verder in een slachtofferrol verstopt en, terecht of niet, de buitenwereld steeds vaker met argusogen bekijkt. Het is verleidelijk om toch je beste vriendin te vertellen over Het Grote Geheim. Tenslotte drukt het vreselijk op je. Maar Else voelt zich bedrogen als haar beste vriendin het wél aan haar ouders vertelt. Kan ze dan inderdaad niemand vertrouwen? Een volgende verhuizing volgt. Nu kan ze niet meer in de gaten houden of haar vriendin het Grote Geheim niet verder zal vertellen. En moet ze wéér op zoek naar nieuwe vrienden. Wéér wennen in een nieuwe omgeving en dat terwijl haar moeder steeds vaker wegvlucht in haar slachtofferrol, niet de liefhebbende moeder is die Else zich wenst.
    Op een dag vindt Else op zolder een oude vioolkist. De viool moet wel van haar moeder zijn. Waarom speelt ze er niet meer op? Als de viool nou eens gemaakt kon worden dan konden ze samen spelen. Bladmuziek! Voorzichtig probeert Else de bladen te herstellen met nieuw plakband. Misschien kan ze deze muziek, geschreven voor viool ook wel op haar fluit spelen. Haar moeder is niet blij met deze ontwikkeling.
    Wanneer Else naar het conservatorium gaat en elders gaat wonen wordt de moeder-dochter-relatie er niet beter op. En als Else de vrouw van haar leven wil voorstellen kan haar moeder niet anders dan haar verwijten dat ze “toch alle kansen” had en deze niet wil gebruiken. Een en al onbegrip.
    Het onbegrip en de verwijten groeien Else boven het hoofd en ze besluit haar moeder een tijdje niet te zien. Else ontdekt dat ze meer over het verleden van haar opa te weten kan komen door het dossier in te gaan zien. Na een dag lezen is haar veel duidelijk geworden en de chaos in haar hoofd wordt groter. Een therapeut helpt haar de chaos te ordenen, het is ook deze therapeut die haar naar het ziekbed van haar moeder stuurt. De laatste maanden van haar moeder waarin ze anderhalf uur per week achter elkaar probeert geen verwijten aan te horen, spelletjes te spelen en te doen alsof er niets aan de hand is.
    Als haar moeder sterft en het fluitconcert bij haar afscheid wil horen knapt er iets bij Else. Hoe kon ze, zelfs na haar dood, haar dit aandoen? Maar dan, na jaren gehoord te hebben dat ze begrip moest tonen, ontstaat het besef. Else begrijpt waarom haar moeder niet anders kon.

    Een zeer aangrijpend boek. Wij mochten nooit iets vragen over de oorlog maar er zijn toch zeer veel herkenningspunten. Ook wij moesten steeds “begrip hebben” voor de vrouw die onze moeder was. De vrouw die niet wist hoe ze moest leven, bang was voor het leven, net als de moeder van Else. Ook mijn moeder speelde vroeger viool…. Ik geef het boek 5 sterren. De herkenning was ongelooflijk en soms mooi confronterend.

    Vond je dit een nuttige review?
    0
    0
  • Mooi, meeslepend boek!

    Positieve punten

    • Goede verhaallijn
    • Meeslepend verhaal

    De viool van mijn moeder- Yvonne van den Berg.

    Innemend debuutboek van Yvonne van den Berg.

    "Ik mocht niets vragen, ik moest gewoon doen alsof er niets aan de hand was, het was al erg genoeg, dat had mijn moeder weer net gezegd."
    Op integere wijze wordt beschreven hoe de jonge Else opgroeid in een gezin met een zwaar geheim. Een geheim dat invloed heeft op het leven en zijn van haar en haar familie.
    Het boek is levendig geschreven, je voelt precies wat Else ervaart. Nooit zo bij stil gestaan dat het verleden van een familie zo' n inpact kan hebben op volgende generaties.

    Ineke de Jong

    Vond je dit een nuttige review?
    0
    0

Prijsinformatie en bestellen

De prijs van dit product is 20 euro en 99 cent.
Uiterlijk 4 april in huis
Verkoop door bol
  • Prijs inclusief verzendkosten, verstuurd door bol
  • Ophalen bij een bol afhaalpunt mogelijk
  • 30 dagen bedenktijd en gratis retourneren
  • Dag en nacht klantenservice

Vaak samen gekocht

Lijst met gekozen artikelen om te vergelijken

Vergelijk artikelen