Dertien

Niet mijn eerste boek van deze schrijver en dat is de reden dat ik doorgezet heb. Het duurde namelijk wel even voordat het verhaal mij te pakken kreeg en ik heb overwogen het boek niet verder te gaan lezen, maar ineens werd het dan toch spannend en nodigde het uit om verder te lezen. Rechercheur Ash Henderson zit op de zaak van de z.g. Birthday Boy, een moordenaar die meisjes ontvoert, martelt en uiteindelijk op hun 13-de verjaardag doodt. Eén van de dochters van Henderson is ook in handen van de Birthday Boy gevallen en hij heeft niemand, zelfs zijn ex-vrouw niet, hiervan op de hoogte gesteld, bang anders van het onderzoek gehaald te worden. Henderson heeft grote gokschulden en is als ex-straatvechter niet vies van een stevig gebruik van geweld. Ook binnen het politie-team gaat het er fel aan toe. Er komt hulp in de vorm van forensische psycholoog Alice McDonald, die met Henderson gaat samenwerken. In het begin is dit overdreven bangelijke type tamelijk irritant, maar later in het boek wordt dit beter. Wanneer ook Hendersons tweede, bijna 13-jarige dochter ontvoerd wordt begint de race tegen de klok pas echt goed en voel je de spanning bij Henderson. Telkens als hij denkt de dader te pakken te hebben, leidt het spoor ineens weer naar iemand anders. Alles bij elkaar een thriller vol geweld en actie en met een goed verhaal, alleen jammer van de weinig aansprekende start.

Het werd eens tijd voor een spannende thriller. De cover van “Dertien” met de intrigerende foto maakte me erg nieuwsgierig. Het werden voor mij twee dagen adem inhouden om achter de dader te komen die dertienjarige meisjes vreselijk toetakelt.

Rechercheur Henderson wil er alles aan doen om de zaak op te lossen, die al ruim vijf jaar op zijn schouders rust en steeds zwaarder wordt.
Aan het begin van de week ontmoet Henderson zijn nieuwe Forensisch psycholoog McDonald, die veel praat en een berg aan angsten met zich meebrengt. Hierdoor krijgt het verhaal een humoristisch tintje.

Henderson heeft zijn handen vol aan de zaak “Birthday Boy”. Alsof dit niet genoeg is krijgt de rechercheur meer hectiek en stress te verwerken. Tussen de doodlopende sporen door, probeert Henderson zijn hoofd boven water te houden in het maffiacircuit en de strijd met zijn ex-vrouw.

MacBride weet de dader tot het einde goed tussen de pagina’s te verbergen en brengt de lezer met andere verdachten steeds op het verkeerde been.
Als u op zoek bent naar een boek, waar de spanning geen moment van uw zijde wijkt, is dit een perfecte keuze. U moet en wil de dader ontmaskeren.

In het begin dacht ik "ojee, dit gaat 'm niet worden", maar uiteindelijk werd het toch nog een heel goed boek. De korte inhoud wist me onmiddellijk te overtuigen, die liet een heel erg spannend verhaal vermoeden, maar het boek zelf had dus wat tijd nodig om echt op gang te komen. Toch een aanrader, Stuart MacBride is niet voor niets zo populair.

Grote, grote klasse...........!!!
Dit was mijn eerste kennismaking met Stuart MacBride. Eigenlijk had ik nog nooit van deze Engelse schrijver gehoord, totdat mijn boekenvriendin me erop attent maakte en ik het boek van haar mocht lezen.
Ik ben er vrijdagmiddag in begonnen en sla het boek net dicht. Dit is werkelijk een ongelooflijk superspannend boek. Ik kon het niet wegleggen.
Stuart MacBride is een schrijver die ik zeker ga volgen. Ik wil zijn vorige boeken ook lezen. Mag je als thrillerliefhebber van de spannende en soms adembenemende boeken beslist niet missen. Maar je bent gewaarschuwd. Als je begint, dan stop je niet meer.
Van dit soort thrillers zijn er absoluut geen "dertien" van in een dozijn...........!!!!!!

Geschreven bij Dertien

“Stuart MacBride - Dertien”
⭐️⭐️⭐️⭐️

Goede thriller mét veel geweld (niet supergortig, maar wel lekker agressief) en humor. Speciaal boek!

Goed verhaal, maar wel veel nevengebeurtenissen waardoor het soms verwarrend is.
Het begin had een goed tempo, het eind leek me echter wat afgeraffeld.

Maar, ik apprecieerde de rauwe manier van omgang van het hoofdpersonage enorm!
Ik lees zeker nog meer van hem!

Geschreven bij Dertien

Het stoorde mij mateloos hoevaak hij het woordje kanker onnodig gebruikt.