Hellevanger

Geschreven bij Hellevanger

Hellevanger vond ik erg spannend. Meteen al aan het begin wordt de aandacht van de lezer getrokken met een spannende, mysterieuze proloog. Wat is er aan de hand? Wie is dat meisje? Die laatste vraag kun je al snel beantwoorden. Waarom kun je die snel beantwoorden? Als je weet dat het boek niet draait om het uitvogelen wie die opgejaagde vrouw is, dan moet de schrijver een ander verhaal in zijn hoofd hebben. Hiermee begint Jack Lance het boek dus al door de gangbare gedachten van de lezer ietwat op de proef te stellen.

Na de proloog bestaat het boek uit drie delen, namelijk: I Amnesie, II Wolfskop en III In het nest. Deze zijn weer ingedeeld in hoofdstukken, die relatief kort zijn. Dit leest erg fijn en vlot. Door het verhaal in drie gedeelten te splitsen, zorgt Jack Lance er ook voor dat er structuur in het verhaal zit en het verhaal een mooi verloop krijgt. Wat gebeurt er in het nest? Waar gaat het naartoe?

Het eerste deel begint overigens met een filosofische gedachte die in het hele boek terugkomt.

Wat is ontwaken? Waar ligt de grens tussen droom en werkelijkheid? Onmerkbaar steek je die grens over. Je laat een andere wereld achter je. Je wordt je bewust van je omgeving en van jezelf. Je bent als de zon die de duisternis verdringt.

Hierdoor vraagt de lezer zich constant af wat er echt is en wat niet. Is het allemaal een droom? Draait ze door? Wat is er aan de hand?

Bijzonder origineel is het boek niet, maar dat maakt niet uit. De spanning zit vooral in de proloog en met name in de enorm lange laatste passage. Normaliter zeg ik: houd ze kort, die spannende passages. Maar Lance weet de aandacht vast en de spanning erin te houden, zodat het juist erg fijn is om te lezen! Wie denkt het verhaal daarna nog even uit te lezen, komt van een koude kermis thuis. Zo snel laat Lance je niet terugzakken in je gemakkelijke stoel…

Geschreven bij Hellevanger

Recensie : Hellevanger van Jack Lance

Rachel Saunders wordt wakker in een bos , ze is bont en blauw , gewond en heeft geen idee waar ze is, waarom ze daar is erger nog : ze weet niet eens WIE ze is . Het enige dat ze weet is dat ze Schotland is, haar geboortestreek . Ze woont echter in Engeland..
Ze komt in de bewoonde wereld terecht bij een echtpaar dat haar onderdak geeft om bij te komen. Ze herinnert zich plotseling haar naam weer en het telefoonnummer van Jonathan, haar vriend. Hij is inmiddels onderweg naar haar, ze is immers al drie dagen zoek geweest. Ze heeft amnesie, geheugenverlies. Rachel krijgt te horen van Jonathan dat ze naar de begrafenis van haar beste vriendin Jenny is geweest, die een ongeluk heeft gehad. Rachel gelooft niet dat Jenny dood is, ze moet haar redden voor het te laat is . De laatste drie weken zijn volkomen blanco in haar geheugen , ze wil uitzoeken wat er met Jenny is gebeurd en ze hoopt zich weer te kunnen herinneren hoe ze in het bos terecht gekomen is en waarom ze gewond is. Jonathan wil haar helpen , ook al weet hij dat ze Jenny niet levend meer vinden.
Rachel heeft ook nachtmerries over een demon, een soort duivel met vleugels of een grote vogel die haar bekend voorkomt uit een verleden en ze denkt dat hij met de verdwijning van Jenny te maken heeft . Ze besluit uit te zoeken waarom Jenny verdween en wat ze aan het doen was voor haar dood. Ze vinden het spoor naar andere moorden en vermissingen van jaren terug. Rachel heeft een deel van de gebeurtenissen met de demon in haar verleden nooit verteld aan anderen , alleen aan Jenny . Daarom weet ze ook dat ze de demon moet vinden, het kan geen toeval zijn . Hoewel ze dacht dat ze er voorgoed van was verlost, is het blijkbaar de rode draad in haar leven en moet ze dit weer meemaken om vrij te kunnen zijn van de nachtmerries. Langzaam komen er flarden van haar geheugen naar boven , maar de laatste paar dagen blijven een blinde vlek.
Op een nacht verdwijnt ze in haar slaap . Jonathan gaat haar zoeken omdat het hem duidelijk is geworden dat ze misschien het volgende slachtoffer gaat worden. Ze heeft een demon getekend de dag dat ze verdween en hij is er van overtuigd dat hij ermee te maken heeft .
Er volgt een zoektocht naar Rachel en de demon Of ze het gaat redden , moet je zelf maar gaan lezen.
De personages van Rachel en Jonathan (Jon) zijn goed en duidelijk beschreven. Ik kan me erg inleven in het personage Rachel, ik voelde haar pijn en angst en wilde de demon zelf te lijf gaan .
De omgeving waar het zich afspeelt, Schotland , is goed gekozen vanwege de bossen en de bergen .
Het boek leest makkelijk , het is fijn lettertype en korte hoofdstukken .Jack Lance bouwt het verhaal goed op van een warrig begin naar een zeer spannende climax .Hij krijgt het voor elkaar dat je gewoon verder MOET lezen , het is te spannend om weg te leggen. Jammer dat het plot wat voorspelbaar is.
4 sterren

Geschreven bij Hellevanger

Rachel wordt ’s nachts wakker midden in een onbekend bos; verdwaasd en gewond loopt ze een richting op en belandt plotseling voor de koplampen van een auto. Gelukkig wordt ze opgevangen door een onbekende man; ze kan zich niets herinneren van de avond ervoor en weet niet wat haar naam is. Na een kop thee en een warme douche komen langzaam aan wat puzzelstukjes boven, maar ook angst en de stellige zekerheid dat haar vriendin, die een aantal dagen geleden verongelukt is in de bergen, niet per ongeluk is gevallen. Samen met haar vriend Jonathan, die na een aantal dagen niets van haar te hebben gehoord op zoek is gegaan naar Rachel, gaat ze op zoek naar de waarheid. De start van dit spannende griezelverhaal is veelbelovend. Het verrassende plot kan voor het echte pageturner-gevoel zorgen bij de liefhebber van het genre.

Geschreven bij Hellevanger

Rachel Saunders gaat naar een begrafenis in Schotland en verdwijnt na de plechtigheid voor een aantal dagen. Als ze terug opduikt, kan ze niet verklaren waar ze geweest is. Ondertussen is haar vriend naar Schotland gereisd. Als ze samen zijn, besluiten ze uit te zoeken wat haar overkomen is. Rachel vreest dat het allemaal te maken heeft met de dood van een vriendin. Nachtmerries, een onopgeloste moord, een wraakzuchtige man, een demon, zijn enige ingrediënten van deze spannende intrige.
Ik ben altijd sceptisch als ik een verhaal lees dat vergeleken wordt met het werk van grootmeester Stephen King. Bij "Hellevanger" was ik aangenaam verrast. Een beetje "King-sfeer", maar een eerder klassieke thriller. Het begint met een bloedstollende proloog, een heel boeiend begin, overgaand naar een groot deel waarin de lezer nader kennis maakt met het liefdespaar Laura Saunders, Jonathan Lauder en de evolutie van hun ingewikkelde relatie.
De auteur heeft een geslaagde thriller geschreven die me heeft geboeid van begin tot einde. Een knalbegin gevolgd door een middenstuk dat veel onthult over de personages, wat het verhaal boeiend houdt. De climax is heel geslaagd en de ontknoping zorgt voor een laatste verrassing. Een originele opbouw die een aandachtige lezer en thriller-kenner zal weten te waarderen. Nu en dan een dosis adrenaline en na uitwerking ervan een kleine dosis onthulling. Het verhaal blijft boeien en leidt naar een verrassende ontknoping. Gedurende driehonderd pagina's vraagt men zich af...Dat is wat een thriller moet doen. Weinige Vlaamse typische thriller-schrijvers slagen daarin. Een geloofwaardige intrige, eenvoudig en vloeiend taalgebruik, strakke spanningsboog, onverwachte ontknoping. Geen overbodige details, alleen wat belangrijk is voor de intrige, zoals de personages. Hoewel niet meteen een literaire roman, beschouw ik dit verhaal als een hoogstaande thriller die voldoet aan alle eisen. Na elk hoofdstuk wil men meer weten en als men, aangekomen in het laatste deel, de neiging krijgt sneller te gaan lezen, is dit het onomstotelijk bewijs dat het echt een meeslepend verhaal is. Als nachtlezer heb ik het boek in een paar nachten uitgelezen. Het leest net zo vlot als een Harlan Coben-thriller (van wie ik alle romans heb gelezen). "Suspense", staat op de cover. En dat is het ook.
Een aanrader.

Geschreven bij Hellevanger

MIJN MENING is eerlijk gezegd nogal schommelend. Het begin van het boek was meteen raak! Spannende proloog, die meteen veel vragen oproept. Je zit daardoor gekluisterd aan het boek en voor je het weet ben je alles rondom jou vergeten. Je gaat als het ware mee op zoektocht met Rachel en je wil net als zij antwoorden op al haar vragen en die van de anderen.
Verder leest het boek als een trein door de korte hoofdstukken en niet al te lange zinnen. Geen wonder dat ik het boek dan ook op nog geen dag tijd uit had gelezen.

Waarom ik dan spreek over een zo/zo mening?
In de eerste plaats vanwege het gebrek aan witregels hier en daar, voornamelijk wanneer het vertelperspectief verandert tussen de personages. Het zou in mijn ogen overzichtelijker zijn als ze er wel waren.
Daarnaast snap ik ook niet goed hoe er (bizarre) taalfouten kunnen insluipen … De schrijver is immers Nederlandstalig.
Ik geef ze even mee :
*”Dus rende ze verder, tussen de bomen, over donkerbruin afgevallen blad dat onder haar voeten knisperde, langs struiken en afgebroken takken.”
Naar mijn mening liggen er in een bos veel bladeren die kunnen knisperen onder mijn voeten.
*”Ik moet veel doen, anders krijg ik nooit rust.”
Hier, in de context van het boek zou ik gaan voor “iets” doen.
*”Jonathan haalde haar tegen zich aan.”
Ik ben Vlaamse, maar naar mijn mening haal je een kat aan en trek je een mens tegen je aan of hou je ze simpelweg vast.

Je gaat me echter ook niet horen zeggen dat ik niets vond aan het boek, want dan zou ik liegen. Ik had immers een paar leuke leesuren. Het plot zit redelijk goed in elkaar en ja, voor sommige zal het hier en daar misschien wat raar overkomen, maar voor fans van oa. Stephen King is dit wel te pruimen (verwacht echter geen SK zelf!). Spanning is er zeker genoeg aanwezig, al zit je niet de ganse tijd te bibberen en beven.
Als je dan op het einde denkt, dat was het dan, case closed, geeft Jack er nog een twist aan! Super gevonden. Het brengt nog eens extra spanning met zich mee en lost een los eindje op.
Echter blijf ik wel beetje teleurgesteld bij het daderprofiel. Dit ondanks het feit dat de hoofdfiguren goed zijn uitgewerkt en iedereen zo zijn/haar geheimen en karakters hebben. Ik had graag wat meer willen te weten komen! Het voelt aan als een los einde dat hier dan helaas niet meer wordt opgelost …

Ik denk dat ik op deze manier jullie wel heb uitgelegd waarom ik het een goed tussendoor boek vind dat je een paar aangename leesuren kan bezorgen, maar waarom het echter geen échte hoogvlieger blijkt te zijn.
Die hard fans van Stephen King gaan dit boek waarschijnlijk te “slap” vinden. Mensen die echter niets hebben met paranormaal of fantasierijke dingen gaan het als bizar en onwaarschijnlijk bestempelen.
Ik doe het tussen de twee, al loop ik er niet helemaal warm van, toch ben ik blij met de paar uren leesplezier dat ik had met “Hellevanger”.

Stefanie

Geschreven bij Hellevanger

Stel je eens voor? Je word wakker in een bos……..Je bent stijf, je hebt het koud, je hebt overal schrammen en krassen…En een gigantische bult op je hoofd…Erger nog…Je weet niet waar je bent, hoe je er bent gekomen…En bovenal..Wie ben je? Hoe heet je? Waar kom je vandaan?
Het overkomt Rachel Saunders. Ze probeert al haar krachten te verzamelen en zoekt de bewoonde wereld op. Daar word ze bijna aangereden door Stephen. Hij neemt haar mee naar huis. Zijn vrouw Ellen bekommert zich om haar. Terwijl ze een douche aangeboden krijgt en schone kleren, komen er weer dingen naar boven. Ze weet weer hoe ze heet. Ze weet het nummer van haar vriend Jon (jonathan) weer. Ze belt hem op. Het blijkt dat hij ook vanuit Engeland naar Schotland is gekomen, omdat ze al een aantal dagen spoorloos verdwenen is.
Ze was naar Schotland om haar beste vriendin te begraven. Jenny kwam om bij het bergbeklimmen.
Rachel was er kapot van, en dat is ze nog steeds. Ze herinnert zich steeds meer van de weken voor ze wakker werd in het bos. Het gevoel bekruipt haar dat Jenny niet echt dood is. Ze kan het gevoel niet van zich afzetten. Ze moet uitvinden wat er met haar gebeurt is. En ze wil haar geheugen terug. Samen met Jon starten ze hun eigen onderzoek naar wat Rachel is overkomen. Ze weet zeker dat er iets niet pluis was in het bos. Een monsterlijk wezen: Een wolvenkop met vleugels zat achter haar aan. Jon blijft sceptisch en zegt dat het psychologisch is. Ze moet wat ernstigs meegemaakt hebben..Maar wat? Hij blijft zeggen dat er een logische verklaring moet zijn. Ze vind meer op haar speurtocht dan ze liefheeft…..Ze gaat op ontdekkingsreis in haar verleden en komt er achter wat er met Jenny aan de hand was. Kan ze Jenny nog redden of is het te laat? Ze moet Jenny vinden voor het te laat is, dat is een ding wat ze 100% zeker weet! Ze duikt in Jenny’s laatste paar dagen om uit te vinden, wat er echt gebeurt is. Jenny was bezig met een oude verdwijningzaak. Was dit de oorzaak van haar plotselinge dood? Rachel is ervan overtuigd dat Jenny Niet verongelukt is, ze was een uitstekende bergbeklimmer! Rachel ontdekt dingen uit haar verleden die heel wat dingen verklaren.
Haar geheugen verlies blijft parten spelen. Ze kan zich steeds meer herinneren..maar die laatste herinneringen….Zal ze ze ooit terugkrijgen? Zullen ze antwoorden geven?
Je voelt je emotioneel betrokken bij Rachel. Je wilt dat ze achter de waarheid komt, omdat jij dan ook de antwoorden te weten komt! De spanning word stapje voor stapje opgebouwd. Op het laatst zit je echt op het puntje van je stoel, net als bij een spannende film. Je word echt in het boek gezogen!
Stiekem zou ik zien dat dit boek verfilmd gaat worden. Het heeft alles wat een Enge en spannende film nodig heeft. Enge dromen die Rachel uit haar slaap houden…een eng bos waar een monster in rondsluipt en vliegt. Het word echt zo goed beschreven dat je op het puntje van je stoel zit. Tot het einde had ik niet door wat er nu aan de hand was. Ik begon ook aan alles te twijfelen. Wat is er echt en wat niet? Een zinderende ontknoping van jewelste! Dit boek blijft nog wel even wachten.
Je probeert mee te denken en het mysterie op te lossen, maar krijgt eerst meer vragen, voordat ze beantwoord worden. Een daverend goed einde, zorgt dat je- je adem weer kunt uitblazen en denkt
: Pfoe! Dat was me een verhaal! Een pageturner, van de allereerste letter, tot de laatste punt op de laatste bladzijde.

Het begin van dit boek was spannend; midden in het bos wordt een vrouw wakker en ze herinnerd zich niet hoe ze daar komt of wie ze is en alles doet pijn. Ze heeft geen idee wat er is gebeurd, hoort allemaal rare geluiden om haar heen en ziet geen hand voor ogen omdat het midden in de nacht is. Ze is bang dat wat haar daar heeft gebracht nog dichtbij is en ze probeert moeizaam het bos uit te komen (te vluchten). Dat zette een goede stemming.

Vervolgens switchte het verhaal naar het tweede personage waar dit boek over gaat. En de spanning is geheel weg. Na een paar hoofdstukken blijken de twee een relatie te hebben. De vrouw (Rachel) is voor een begrafenis naar Schotland afgereisd en had allang van zich moeten laten horen, terwijl de man bezorgd begint te worden. Hij gaat naar haar op zoek in Schotland.

Dat klonk alsof het toch weer spannend zou worden. Sommige boeken zijn nu eenmaal niet van begin tot eind spannend, zelf niet als het om een thriller gaat, dat weet ik ook wel. Maar hoe verder het verhaal vorderde hoe minder ik het vond. De vrouw weet niets maar steeds herinnert ze zich iets als ze maar dicht genoeg in de buurt is waar het is gebeurd. En ze gaat alleen op pad (terwijl haar geheugen haar nog steeds grotendeels in de steek laat).

De ontknoping vond ik een beetje vaag. Het was wel spannend want je wilt natuurlijk weten of alles goed komt of juist niet. Maar het boek was niet echt voor mij weggelegd. Ik heb me zo nu en dan echt geërgerd aan Rachel, vooral de manier waarop ze het hele gebeuren aanpakt en er dan alleen vandoor gaat omdat ze denkt dat dat beter is. Ik had het een beetje te doen met de man die er dan weer achteraan moest om haar te zoeken en haar te beschermen.

Wat me ook heel erg stoorde en misschien heb ik het wel verkeerd opgevat was in het begin toen die vrouw dus wakker werd in het bos en waarbij ze moeizaam liep omdat alles pijn deed. Ik had idee dat haar botten gebroken waren en minstens tien andere erge dingen met haar waren gebeurd, puntje bij paaltje bleken het alleen schrammen, blauwe plekken en verhongering te zijn. Dat viel zo erg tegen omdat ze daarna weer redelijk kwiek rondliep. Dat haalde de spanning er ook een beetje uit.

Nee, dit was niet echt een boek voor mij. Ik had totaal andere verwachtingen bij de vergelijking van Stephen King (dat moet echt een ophouden al die vergelijkingen op boeken die nauwelijks met elkaar te maken hebben, zet totaal verkeerde verwachtingen) en ik had iets veel bloedstollender verwacht dan het uiteindelijk bleek te zijn.