Het Diner geen

Een verhaal over één familie met twee verschillende meningen. Wel of niet vertellen wat hun beide zonen gedaan hebben. Dit is het probleem in het boek "Het Diner". De spanning bouwt zich op tijdens het diner van de twee gezinnen Lohman. Tijdens dit diner worden er grappen gemaakt en wordt er veel gelachen. Dit alles zorgt ervoor dat Herman Koch een goed boek heeft geschreven, genaamd "Het Diner".

Om te beginnen is het een erg humoristisch boek. Koch gebruikt een schrijfstijl waarvan je erg moet lachen. Zo beschrijft het eten van het diner op zo'n wijze dat zoiets simpels als eten iets heel grappigs wordt.

Ten tweede is het ook een spannend boek. De spanning wordt zo goed opgebouwd dat je geen idee hebt waar het boek naartoe gaat. Je komt stap voor stap te weten wat er gaat gebeuren en hoe het zal aflopen met de familie Lohman.

Ten derde heeft het boek een goede structuur. "Het Diner" is verdeeld in een vijf-gangenmenu en een fooi waarin verteld wordt hoe het met de familie is vergaan, na het diner. Deze structuur is niet alleen makkelijk om te volgen omdat het chronologisch is maar het is ook grappig. Het boek gaat immers over een diner, en het boek is daarom ook opgedeeld in zes delen, de vijf gangen en de fooi.

Dus het boek "Het Diner" valt zeker in de smaak. Er zit zowel spanning als humor in en de structuur is niet erg moeilijk. Het boek is makkelijker te lezen omdat het chronologisch verteld wordt. Al met al is "Het Diner" en goed boek, dat zeker gelezen mag worden door jong en oud!

Ook al waren de reviews hieronder niet allemaal positief, toch heb ik het boek aangeschaft.
Ik vond het een erg leuk boek om te lezen.
Ik vond het einde van het boek wel erg verrassend, had niet verwacht dat het zo zou eindigen.
Wat andere zeggen over dat ze de spanning miste, dat is maar net hoe je het ziet..
Ik heb heel vaak gehad dat ik het hoofdstuk moest aflezen omdat ik wilde weten hoe het zou aflopen, dus voor mij persoonlijk zat er spanning genoeg in. Daarbij is dit ook geen 'spannend' boek, dus voor degene die van literaire thrillers houden, is dit niks.

Ik kijk met veel plezier op dit boek terug en zou het iedereen aanraden :)

Ik moest en zou het boek uitlezen, wat een drama. Zonde van de tijd :(

Ik had verwacht dat dit een geweldig boek zou zijn. Ik ben er in Augustus 2009 mee begonnen, 3 dagen geleden heb ik het uitgelezen. Wat slecht. De laatste 100 pagina's zijn te doen. Het eerste stuk kwam ik niet doorheen.
Echt geen aanrader (tenzij je van langdradig en saai houdt).
Terwijl het eerste hoofdstuk goed begon, werd het al slechter en slechter.

Wat een saai en langdradig boek. Aan het einde wist je net zoveel als aan het begin. Het idee was leuk maar er zat geen spanning in.

Het is voor het eerst in tijden dat ik hele alinea's in een boek heb over geslagen. Herman Koch heeft een weinig boeiende schrijfstijl en draait een plot in elkaar dat niet alleen onwerkelijk is, maar ook nog eens heel voorspelbaar.

Ik begrijp eerlijk gezegd niet dat er zo'n ophef over dit boek wordt gemaakt. Waarschijnlijk een heel goede marketeer die voor de publiciteit zorgt.

Suggestie: ga lekker met je vriendin / vriend of met vriendinnen / vrienden uit eten en spendeer het geld dat je bespaart door dit boek niet aan te schaffen aan een lekker toetje.

Ik heb dit boek gekocht omdat ik er zoveel over gehoord en gelezen had in de media. Het was niet wat ik er van had verwacht: de verhaal lijn was langdradig, het verhaal komt maar niet tot hoogtepunt, het kabbelt maar voort.

Zeer boeiend, las het in 1 ruk uit. De spanning wordt fenomenaal opgebouwd, maar het denkproces van Paul, de verteller van het boek is niet te beschrijven hoe fantastisch je daarin meegenomen wordt. Zeer filosofisch maar toch zo down-to-earth. Heel herkenbaar ook, de zienswijzes op politiek, de manier hoe mensen tegen zaken aan willen kijken, zeer humoristisch beschreven. Ontzettend knap verhaal! Herman, bedankt voor dit boek, terechte winnaar van de NS publieksprijs!

Ik had superhoge verwachtingen van dit boek, na alles wat erover geschreven en gezegd is. Ik vond het nogal tegenvallen. Door al die ophef over hun zoons had ik ''meer'' verwacht. Ook vond ik heel wat dingen overbodig. Hoewel het verhaal anders en wellicht beter geschreven had kunnen worden, is mij wel duidelijk dat Herman koch schrijven kan.

Met de beste verwachtingen ben ik een week geleden begonnen aan 'Het Diner' van Herman Koch. Na zoveel positieve verhalen erover gehoord te hebben verwachte ik dan ook een prachtig verhaal voorgeschoteld te krijgen.

Dit gebeurde ook. De eerste hoofdstukken spraken zeer tot de verbeelding en dankzij de vlotte en speelse schrijfstijl voelde ik me volledig verbonden met de toch wel een beetje sarcastische hoofdrolspeler genaamd Paul. Je voelde hoe er een meesterwerk werd opgezet en hoe de spanning werd opgebouwd. En toen ging het mis. Gedurende het 'voorgerecht' en het 'hoofdgerecht', het boek is opgedeeld in een vijftal delen wat is onderverdeeld in de gangen van het menu, was ik volledig in het boek. Maar, toen de hoofdrolspeler opeens een stoornis kreeg en extreem agressief werd ging ik twijfelen aan het personage. Vanaf dat moment begon het boek meer op een prachtig geregisseerde soap te lijken dan op een echte film. De ene na de andere onwaarschijnlijkheid vond plaats waardoor het niet meer tot de verbeelding maar tot de lachspieren sprak. Hoe kan ik me inleven in een familie waar agressief geweld tot de orde van de dag bestaat en waar de kleinste emoties wel gelezen worden maar de meest verdachte verdwijning van een persoon blijkbaar niet opvalt.