Het (buiten)gewone leven van Frank Derrick, 81 jaar

Mijn mening;
Het boek begint met een proloog, die mij pakte en mij herkenbaar voor kwam. Zowel mijn schoonmoeder als mijn oma kwamen direct naar voren bij zijn begin “Ik ben eenentachtig. Waarschijnlijk hoor ik dat tegenwoordig heel vaak te zeggen. O, wat bent u nog kras! Hoe oud bent u?. Ik ben eenentachtig. Dat soort dingen”. Of de heerlijke “Ik ben eenentachtig. Kom binnen. Ga zitten. Zeg, waarom betuttel je me eigenlijk niet, zoals toen ik een kind was? Controleer maar even of ik ze nog op een rijtje heb. Praat op luide toon, met zo’n babystemmetje”. Ik vond dat zo treffend opgeschreven, dat ik vol verwachting aan het boek begon. Ik mocht de hoofdpersoon Frank Derrick, 81 jaar direct. Een heerlijk oudere man, die nog zelfstandig woont samen met zijn kat Bill. Vanuit zijn oogpunt komen allerlei alledaagse zaken voorbij, zoals colporteurs, telemarketeers die hem allerlei zaken proberen aan te smeren, maar ook wordt duidelijk dat deze bezoekjes en telefoontjes zo’n beetje het grootste deel beslaan van zijn contacten met andere mensen. Zijn dochter woont in Amerika en daar e-mailt hij onregelmatig mee via de computer in de plaatselijke bibliotheek. J.B. Morrison creëert zo een bejaarde die aan de ene kant nog wel midden in de maatschappij staat, gebruik maakt van nieuwe technologieën, maar tevens ook een eenzaamheid uitdrukt. Als Kelly in zijn leven verschijnt wordt de eenzaamheid eigenlijk alleen nog maar meer benadrukt. De ene dag in de week dat ze komt staat duidelijk gemarkeerd op zijn kalender en Frank is helemaal gefocust op haar bezoekjes, zoals de schrijver mooi benadrukt met “Dankzij Kelly Christmas had Frank ’s- ochtends zin om uit bed te komen. Ze was net een kunstheup. Zijn halve aspirine per dag. Ze was zijn traplift en zijn rollator, Kelly was zijn steunbeugel en zijn telefoon met extra grote toetsen. Ze was zijn badlift. Ze was zijn makkelijk vast te houden schaar, zijn ’s werelds makkelijkste pottenopener en zijn extra lange schoenlepel. Kelly was alle vitaminesupplementen die hij nodig had”. Kelly en Frank worden door J.B. Morrison heel geloofwaardig neergezet. Hun interacties vormen een ontroerend, en ook herkenbaar beeld. Frank, die zich optrekt aan Kelly. Verknocht raakt aan haar, terwijl Kelly eigenlijk de zeer bekwame thuishulp is, die haar cliënt mag, maar ook ziet als een van de vele cliënten. Dat maakt dat het boek een mooi voorbeeld is van de huidige tijd. De oudere man op zoek naar contact, om zijn eenzaamheid te doorbreken en de thuishulp die even een aantal uurtjes per week komt helpen tot de volgende cliënt zich aandient. Het feit dat Kelly slechts tijdelijk er voor hem zal zijn, leidt tot enkele hilarische momenten, die tevens een bepaalde tragiek uitstralen, waarin Frank van alles bedenkt en onderneemt om Kelly langer in zijn leven te kunnen houden. De actualiteit en de herkenbaarheid maken het (buiten)gewone leven van Frank Derrick zeker tot een boek dat de moeite waard is om te lezen.
.
Conclusie;
Het boek is bij vlagen humoristisch, tragisch, ontroerend, maar helaas ook langdradig. Teveel van het dagelijkse leven en de beslommeringen van Frank, die wel steeds net iets anders worden beschreven, maken voor mij dat het net teveel van hetzelfde wordt en waardoor mijn aandacht verslapte. Ik denk dat het boek wat dunner had gekund zonder aan kracht van de eventuele boodschap te verliezen. De prachtige personages van Frank Derrick, 81 jaar, Kelly en een aantal bij personages, zoals Smelly John en Frank Flowers zijn een absoluut pluspunt van het boek. Het boek krijgt alles bij elkaar genomen van mij een dikke 3 sterren.

Ik had gehoopt dat dit boek zou lijken op het boek over Hendrik Groen 'Pogingen om iets van het leven te maken', maar helaas, mijn verwachtingen kwamen niet uit. Waar Hendrik Groen op een humoristische wijze verteld wat hij dagelijks meemaakt, is dit een langdradig verhaal. Ben er dan ook na 100 pagina's gelezen te hebben mee gestopt. En dat overkomt mij niet vaak....

Frank Derrick wordt overreden door een melkwagen. Niet best, maar als Kelly van de thuiszorg langskomt gaat zijn leven er met sprongen op vooruit.

Het (buiten)gewone leven... zit propvol droge Britse humor. Je leeft enorm mee met Frank, die een keer per week utter crap koopt bij de kringloopwinkel, en daardoor onder meer een verzameling porseleinen giraffes in zijn vensterbank heeft staan. Die buren en voorbijgangers Sioux-namen geeft. Die oeverloze discussies heeft met meneer Flowers van de Tuinen in Bloei-competitie over zijn 'tuin'. Die naarmate zijn tijd met Kelly vordert wanhopig naar manieren zoekt om haar bezoekjes te verlengen.

Ik hoop dat Frank net zo eenzaam, cynisch en crimineel is in deel twee, waar J.B. Morrison nu aan werkt.

Leuk om cadeau te geven

Geschreven bij Het (buiten)gewone leven van Frank Derrick, 81 jaar

Pluspunt van dit boek: voordelige koop

Technisch goed geschreven, maar de humor sprak me niet aan.
Ongetwijfeld zullen er lezers zijn die het verhaal wél komisch vinden.
Ik ken namelijk geen enkel boek waarover iedereen laaiend enthousiast is.
Frank Derrick wekt medelijden op, dus het personage is voldoende uitgewerkt.
Wat ik erg overdreven vond, is dat Frank zijn schuurtje ging ontdoen van spinnenwebben met een duikbril en snorkel op zijn hoofd.
Het is overigens tamelijk ongeloofwaardig dat een bejaarde man zwaar werk in een schuurtje verricht.

Leuk. Onderhoudend. Heerlijk grappig.

Wat een geweldig boek - in de trant van de 100-jarige die uit het raam klom en verdween. Maar dan toch weer heel anders. Echt een aanrader!