Het gym

Geschreven bij Het gym

Achterplatteksten zijn vaak misleidend. Zo zegt de uitgever van Het Gym dat het ‘een briljant en schrijnend verhaal is over de multiculturele kramp in Nederland’. Bij ‘briljant’ denk ik aan boeken als De Avonden of De ontdekking van de hemel. In die categorie valt Het Gym niet. Het is een goed, met humor geschreven boek over het Surinaamse meisje Sandra dat, ergens in de jaren negentig, als enige van haar vriendinnen naar het gymnasium mag, of eigenlijk moet van haar moeder. Amatmoekrim beschrijft de schaamte die Sandra voelt als haar gymvriendinnen zien met wie ze omgaat en waar ze woont en ook de schaamte als de mensen uit de wijk haar vriendinnen van het gymnasium zien. Sandra wordt kortom heen en weer geslingerd tussen twee werelden. De leraren, de gymkinderen en hun ouders worden op een nogal karikaturale manier neergezet. Goed te lezen door middelbare scholieren als even is uitgelegd dat de CD en Janmaat de PVV en Wilders van de jaren negentig waren

Geschreven bij Het gym

Thema is gevestigden en buitenstaanders. Op zich een mooi thema om dieper te graven dan hier gebeurd is. Ik vind het een beetje een tienerroman met zoals de vorige reviewer (Pieter Feller) zei: karikaturen van de gymnasten ("kakkers"), en van de twee buitenstaanders, Sandra, allochtoon, en Bart, autochtoon, die uit een andere milieu of omgeving stammen. Bart staat typisch voor een kleinsteedse rechtse populist die afgeeft op alles wat niet Hollands is.

Het is dus niet eens allochtoon versus autochtoon wat het thema is, want Bart is ook een buitenstaander bij de "kakkers". Voor mij had het niet uitgemaakt of Sandra gewoon een Hollands meisje uit een ordinaire Flodderfamilie was geweest. Het allochtone staat in relatie tot het buitenstaander zijn. "De multiculturele kramp" vind ik sterk overdreven zoals de uitgever dat op de flap vermeldt. Alle (belangrijke) verhaalfiguren blijven in types steken, en worden maar geen karakters.

Het verschil blijft aan de oppervlakte, een diepere sociologisch-psychologische analyse wordt niet gedaan, en de mores van de gymnasten lijken niet veel anders dan die van Haagse Harries. Jammer, maar niettemin vlot te lezen en een leuk boek. Maar ook niet meer dan dat.

Steengoed, je zit er meteen in, diepgaand, je kunt je meteen identificeren met de hoofdpersoon. Jammer dat het uit was. Ik kan het iedereen aanraden!

Geschreven bij Het gym

Een goed geschreven boek wat fijn wegleest, maar wel met een boodschap. Schrijfster schetst een duidelijk beeld maar het boek mist hier en daar wel de diepgang die het toch nodig heeft. Vind dit daarom ook geen literatuur. Overigens ben ik wel benieuwd naar het verdere werk van deze schrijfster.

Leuk boek voor de jeugd (ook voor volwassenen trouwens). Maar ik vind het geen literatuur. De schrijfster probeert het verhaal te schrijven in de sfeer van eind jaren 80, begin jaren 90 maar gaandeweg als je het leest voel je dat het niet uit de verf komt; er zijn teveel dingen die niet kloppen, ook het taalgebruik is te modern voor dat tijdperk.
Ook het einde is abrupt en slaat nergens op. Ik ben het grotendeels wel met de kritiek eens van andere reviews, verder is het een lekker boek om te lezen.

Geschreven bij Het gym

Het Sandra is Surinaamse én woont in arbeiderswijk. Als enige van haar oude school gaat zij naar het GYM, een school vol met kakkers en komt zo eigenlijk alleen tussen twee werelden in te staan.

Herkenbaar is de verwarring op de eerste schooldag, Sandra heeft niemand om haar te vertellen dat je de Grote Bosatlas niet iedere dag mee hoeft te slepen naar school. Ook de muziekles, waar blijkt dat iedereen één of meerdere instrumenten bespeelt, iedereen, behalve Sandra. Ook ik had wel heel graag een muziekinstrument willen bespelen.

Ik vond het een originele kijk op het eerste jaar op de middelbare school.

Geschreven bij Het gym

Ik denk dat dit een heel leuk boek is voor tieners om te lezen ikzelf hou meer van trillers maar ik moest deze lezen voor mijn school. Het is vlot beschreven en begrijpelijk, erg leuk.

Geschreven bij Het gym

Na alle media-aandacht en termen als 'groot literair talent' had ik er meer van verwacht. Ik vond het een leuk boek maar meer ook niet. De karakters en de situatie worden karikaturaal beschreven. Een storend taalfoutje dat een paar keer opduikt: bij woorden als 'anderen' geen -n hoewel er naar mensen wordt verwezen. Nog storender vind ik de vele anachronismen. Het moet spelen in de jaren '90, maar het taalgebruik en de straattaal zijn van nu. "Vet" en "Lekker belangrijk" enzo. Ook andere details kloppen niet met de jaren '90. Sommige beschrijvingen en anekdotes komen zeer authentiek over, andere gekunsteld. Ook vielen me onhandige dingen op, zoals dat de verjaardag van de hoofdpersoon op eerste kerstdag 'valt', alsof kerst niet ieder jaar op dezelfde datum is. Door hoeveel mensen is het manuscript kritisch gelezen? Ook de ontknoping van het boek vind ik zwak: de mijns inziens onwaarschijnlijke beslissing van de school om de jongen die hoofdpersoon Sandra in elkaar slaat zonder meer te schorsen omdat hij haar gediscrimineerd heeft, terwijl zij zelf volledig vrijuit gaat ondanks zwaar geweld, in de les nota bene. De 'verklaring' dat die keuze van de rector voortkomt uit de elitaire kijk op allochtonen/kansarmen blijft erg aan de oppervlakte. De onkritische media-aandacht voor dit boek doet me dan weer wel een beetje in die richting denken. Vindt men dit nu Gewoon Een Goed Boek? Of Wat Een Goed Boek Zeg, Voor Een Allochtone Schrijfster? Ik gun de schrijfster eigenlijk hogere normen om aan te voldoen.

Aan het begin van het boek zit Sandra in groep 8. Zij mag naar het gymnasium, niemand van haar klasgenoten gaat naar het gymnasium en naar die school. Haar beste vriendin gaat naar een andere school. Sandra heeft hier het erg moeilijk mee.
Op haar nieuwe school maakt zij snel vriendinnen. Sandra wordt verliefd op Dirk Jan. Dit is wederzijds tot dat Dirk Jan erachter komt waar Sandra woont.
Bart Willink maakt veel onaardige opmerkingen naar Sandra. Over waar ze woont en wat haar ouders doen.

Ik vond het een leuk boek om te lezen. Het is duidelijk geschreven. Maar toch mis ik soms wat diepere uitleg over wat er gebeurt. Aan het begin van het boek wist ik niet goed waar het verhaal naartoe zou gaan.
Het boek is een beetje raar geschreven, het is geschreven vanuit de ogen van Sandra maar het wordt verteld door een ander. De gevoelens worden wel duidelijk benoemd.

Boek is een meerwaarde