Het meisje met alle gaven Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Geschreven bij Het meisje met alle gaven

Wat een bijzonder boek. Ik ga niet vertellen wat dit precies voor boek is of waar het over gaat. Doe jezelf een plezier en lees geen recensies die iets over de inhoud vertellen. Want als je hier compleet onbevangen instapt, dan heeft dit boek de meeste impact. Trefwoorden: kippenvel, ontroering, onthutsing, huivering, beklemming - Het meisje met alle gaven heeft het allemaal.
Een heel krachtige en volstrekt unieke thriller. Blijft gegarandeerd in je hoofd rondspoken...
Lees. Dit. Boek.

Geschreven bij Het meisje met alle gaven

wat een geweldig boek!!! ik begrijp waarom niemand iets verteld over de inhoud, dit moet je absoluut zelf ervaren. enige spoilers over wat je zal gaan lezen, zal je ongetwijfeld al een vooroordeel geven. een mening die je absoluut niet moet hebben voor je hier aan begint. het verhaal verrast je, verbaast je, overvalt je, neemt je mee en houdt je tot de laatste pagina vast! Je gaat houden van Melanie, en na de laatste pagina wil je nog steeds meer...

Oorlog is een dankbare omgeving voor een psychologische roman. In een extreme situatie zoals oorlog tonen mensen hun ware aard. Als een romanschrijver een verzonnen verhaal situeert in een oorlog die werkelijk is gevoerd, dan vinden we dat normaal en begrijpelijk. Maar als een romanschrijver een verzonnen verhaal situeert in een toekomstige oorlog die waarschijnlijk niet zal worden gevoerd, dan heet het fantasy. Toch heeft Carey in deze roman de oorlog gebruikt om de psyche van mensen te schilderen. De tegenstanders in deze oorlog zijn ondoden, zombies, walking dead, roept u maar wat het is een redelijk afgekloven fantasy-thema, maar daar gaat het volgens mij niet om. En een thriller is het al helemaal niet. Het is een roman, basta.
De hoofdpersoon, Melanie, ontwikkelt zich van een begaafd en gezeglijk kind naar een kind dat volwassen verantwoordelijkheidsgevoel heeft en uiteindelijk zelfs beslist over leven en dood. Maar zij is dan ook geen gewoon mens en dat maakt van haar ontwikkeling iets buiten de orde. Zij wordt omringd door vier gewone mensen en hun psyche is voor mij boeiender. Eddie Parks ontwikkelt zich van een recht-door-zee militair met een ingebakken wantrouwen jegens Melanie naar een vaderfiguur voor haar, die uiteindelijk van haar vraagt wat hij anders niet aan een kind gevraagd zou hebben. Caroline Caldwell kun je een tragische figuur in de antieke betekenis noemen (en de antieke wereld komt nogal eens voorbij, dus waarom niet). Zij ziet zichzelf als mensenredder maar gaat over lijken, als een arts in een concentatiekamp, totdat zij beseft dat er van dat redden niets terecht komt maar dan is het voor haarzelf te laat. De andere personages zijn wat vlakker. Caldwell's ondergeschikte Helen Justineau wordt uitgebreid gevolgd, maar is standvastig in haar liefde voor Melanie en haar haat jegens Caldwell; alleen haar houding tegenover Parks vertoont beweging. Parks' ondergeschikte Kieran Gallagher draait dol en dat is begrijpelijk, meer niet.
Als toetje na alle enerverende gebeurtenissen geeft Carey de lezer nog een boodschap mee. Een boodschap waarin ik Friedrich Nietzsche heel in de verte in zijn graf tekeer hoor gaan: de mens moet worden overwonnen ten gunste van de nieuwe mens.

Geschreven bij Het meisje met alle gaven

Het meisje met alle gaven... welke gaven heeft ze dan wel? Het antwoord vind je als je het boek uit hebt.
Ik begon aan dit boek met het gedacht van een thriller over een meisje dat buitengewone gaven of zoiets had, maar na het eerste hoofdstuk had ik reeds door dat dit een boek van een ander soort was. Iets wat ik niet gewoon was van te lezen maar me toch wel intrigeerde om verder te lezen. Snel volgde de ontknoping... ik was op stap met een zombiekind en kwam in de wereld van The Walking Dead terecht. Niet echt mijn genre, geef ik grif toe, maar M.R. Carey heeft een vertelkunst dat je toch wil weten waar het verhaal toe leidt.
Je krijgt sympathie voor Melanie, het meisje, waar het eigenlijk niet hoort, en hoe verder je leest, hoe meer je de neiging krijgt om haar in bescherming te nemen, terwijl de anderen tegen haar beschermd moeten worden.
M.R. Carey overdondert je soms met allerlei technieken en materies waar ik nog nooit over gehoord had, maar omwille van het science fiction-gehalte toch probeerde te begrijpen.
Het geheel van het boek bracht me naar het einde toe dat ik met een krop in de keel zat. Je zit mee in het verhaal en weet dat er geen redding mogelijk is, of misschien toch wel, of... wie zal het zeggen...
Onvoorstelbaar goed geschreven, niet mijn genre maar qua originaliteit, vindingrijkheid, menselijkheid e.d. scoort dit boek zeer hoog. Een aanrader. 4,5/5 sterren

Geschreven bij Het meisje met alle gaven

Het meisje met alle gaven, een knalgeel boek met de titel en een vaag plaatje van een meisje op de voorkant. Van de achterflap werd ik ook niet veel wijzer. Maar toch was die knalgele kaft genoeg om me nieuwsgierig te maken naar het verhaal. Ik hou immers van fantasyachtige verhalen waarin mensen wel vaker verschillende gaven blijken te bezitten. De gaven waar ik aan dacht zijn echter niet de gaven waar dit boek over gaat. Daar heb ik me wel in vergist. Maar dat neemt niet weg dat dit boek onverwacht goed en spannend is.

In het eerste hoofdstuk is het nog niet helemaal duidelijk waar het precies naartoe gaat. Het 10-jarige meisje Melanie wordt iedere dag vastgebonden in een rolstoel en vervolgens naar haar klas gebracht. Het is dan nog niet duidelijk wat daarvan de bedoeling is. Maar gaandeweg wordt het dat wel en dan is het ook meteen erg spannend.

Het speelt zich af in Engeland, in een soort dystopische omgeving zoals je het kent uit The Hunger Games en Divergent. Tijdens de breakdown zijn de mensen besmet met een soort schimmel die je van binnenuit helemaal overneemt. Eenmaal besmet kun je geen mens meer genoemd worden. Alleen de geur van mensen maakt je nog actief om te eten, meer zit er niet meer in. Ontsnappen aan deze zogenaamde hongers is lastig.

Melanie is ook deels een honger, maar het lijkt erop dat zij anders is dan alle andere. Wanneer de basis waarin zij vastzit aangevallen wordt, ontsnapt ze samen met haar geliefde juffrouw Justineau, sergeant Parks, onderzoekster Caldwell en soldaat Gallagher. Dit groepje bestaat uit persoonlijkheden zoals je dat kent uit de film. De lieve juf Justineau die overal het goede in ziet. Caldwell is de wat egoïstische figuur die alleen maar bij hen blijft omdat haar onderzoeksobject Melanie erbij is. Sergeant Parks is de stoere, maar af en toe norse redder in nood waar Gallagher als een hondje achteraan loopt. En Melanie is ondanks haar onmenselijke deel, toch een stiekem een lief meisje waar je respect voor krijgt.

Het boek leest als een film. Het heeft in de verte ook wel wat weg van Jurassic Parc, alleen moet het groepje in een verlaten wereld nu oppassen voor hongers in plaats van een T-Rex. Het is ook een erg spannend boek, van begin tot eind. Er zit genoeg actie in op de juiste momenten, waardoor het nergens voorspelbaar wordt. Even was ik bang dat de mogelijke liefdeslijn die ik erin zag ook uit zou gaan komen, maar ook die wordt voortijdig afgekapt. En daar wordt het verhaal alleen maar beter van.

Ik kan er natuurlijk nog meer over vertellen, maar dan ga ik teveel weggeven. Het is veel leuker om het zelf te lezen en te ervaren. Het Meisje met alle gaven is in ieder geval een aanrader voor degene die houdt van thrillers, horror en science fiction. En dat allemaal in één boek.

Geschreven bij Het meisje met alle gaven

Dit boek sleept je mee van begin tot eind en is een goed onderbouwde, licht-apocalyptische thriller! Voor iedereen die van een spannend, slim geschreven en anders boek houdt. Plot-twisten alom!

Geschreven bij Het meisje met alle gaven

Het meisje met alle gaven grijpt je vanaf de eerste pagina bij de keel en laat je niet meer los. Een zeer beklemmend boek met soms een wonderlijke kijk op alle daagse dingen. Een thriller waar Stephen King bijna bij verbleekt. Beetje syfi, beetje horror en heel veel spanning.

Geschreven bij Het meisje met alle gaven

Het meisje met alle gaven gaat over een virus dat ik uitgebroken. Dit virus veranderd de mensen in een soort zombies, hongers genaamd. Deze hongers hebben totaal geen controle meer over hun lichaam, het virus/schimmel heeft zich zo in hun hersenen vastgebeten dat de schimmel alle functies heeft overgenomen. Hierdoor veranderen is het enige wat ze nog kunnen, achter een prooi aanjagen, mens of dier en deze verscheuren. Eenmaal door een honger gebeten verspreid de schimmel zich door het lichaam van zijn nieuwe gastheer en verander je ook in een honger.
De overlevende die wij ontmoeten in dit boek, is een groepje wat op een militaire basis leeft. Dr. Caldwell is diegene die onderzoek doet naar de schimmel in de hoop een medicijn te ontdekken. Melanie leeft in cellen op de basis, samen met een groepje andere kinderen. Zij worden elke dag vastgebonden in een rolstoel naar "de klas" gebracht waar ze door middel van lessen worden gescreend en wordt gekeken wat de voortgang in hun leren is. Maar hoe komt het dat Melanie nog kan praten en denken, maar als ze de geur van mensen (feromonen) ruikt ineens veranderd en alleen maar aan vlees en bloed kan denken?

Het is een zoektocht naar een heleboel antwoorden, van dr. Caldwell, die op een doorbraak hoopt en voor Melanie, want wat ben ik? Het verhaal is heel mooi geschreven, ondanks het ongeloofwaardige deel van het verhaal leef je helemaal mee met alle vragen en problemen die ze onderweg tegenkomen. Het verhaal wordt zo verteld dat je er midden in zit, er zitten stukken bij, die zijn te gruwelijk voor woorden maar daar tegenover staan ook weer delen die zo ontroerend zijn. Personages worden heel mooi neergezet en de spanning loopt langzaamaan op. Ik vond het einde verrassend en onverwachts... Kortom, het is een apart verhaal, maar alle onderdelen die in een verhaal horen te zitten zijn aanwezig om het een mooi en interessant verhaal te laten zijn.

Geschreven bij Het meisje met alle gaven

De omslag van dit boek sprak me gelijk aan; de felgele kleur, de afbeelding van een klein meisje + dat er weinig informatie werd gegeven om te weten wat voor een verhaal je nou in handen had. Maar wel dat het spannend zou zijn en als fans van `Stephen King´ en `The walking dead,´ je dit moest lezen!
Nou dit laatste is bij mij het geval....ik stapte inderdaad al snel de wereld van the walking dead binnen, maar dan op een eigen manier; origineel en verrassend.

Het is een post-apocalyptisch verhaal in Engeland. Het speelt zich af twintig jaar na de Breakdown.
De wereldbevolking is getroffen door een angstaanjagende schimmel. Deze parasitaire schimmel neemt zijn gastheer over zodat deze geen eigen wil meer heeft maar overgeleverd is aan het overlevingsmechanisme van de schimmel. Ze worden `hongers´ genoemd omdat ze bij de geur van mensen (de overlevenden) in actieve stand gaan en zich fixeren op die persoon om er achteraan te gaan met klappende kaken en ze op te eten...
Ze zijn eng die hongers zo ook de `jonkers´ die tot de overlevenden behoren maar als een soort losgeslagen bende opereren.
De jonkers worden niet geheel uitgelicht maar zij overvallen de basis waar het eerste gedeelte van dit boek over verteld wordt. Hier wordt onderzoek gedaan naar `kind-hongers,´ waaronder Melanie (het meisje op de voorkant). Kind-hongers zijn geïnfecteerd met de schimmel maar zijn hun mens-zijn niet helemaal kwijt. De schimmel is van parasitair naar symbiotisch gegaan en werkt een soort van samen met het brein. Dit maakt Melanie en een paar andere kind-hongers erg interessant voor Caroline Caldwell (een wetenschapper) die de kinderen als proefobjecten beschouwd en hun hersenen wil onderzoeken.
Helen Justineau is een lerares die Melanie lesgeeft en een band met haar ontwikkeld. Zij wil niet dat Melanie gebruikt wordt als proefobject en probeert haar het hele verhaal door te beschermen tegen vooral Caldwell.

Juf Justineau, Caldwell, Melanie, sergeant Parks en een soldaat is het groepje dat de aanval op de basis overleefd en de rest van het verhaal op elkaar zijn aangewezen. Wat volgt is een reis waarbij ze in Beacon willen komen maar onderweg bloot staan aan de elementen, de hongers, jonkers en de kind-hongers, waarbij Melanie erachter komt wat ze nou eigenlijk is...
De band tussen Melanie en juf Justineau wordt mooi omschreven. Melanie houdt van haar en wil haar en de anderen van de groep beschermen tegen haarzelf en laat zich vrijwillig handboeien en een muilkorf om doen.

Zo maken ze van alles mee wat heel spannend beschreven wordt.
Ik kreeg een gevoel van verdoemd zijn op een wereld die niet meer voor mensen is, een griezelig idee als het zo zou eindigen voor ons....maar wie weet ontstaat er nieuw leven?...

Geschreven bij Het meisje met alle gaven

De lezer valt midden in het verhaal, vraagt zich af waar het allemaal heen gaat, maar langzaam wordt er steeds iets méér duidelijk. Sinds de grote Breakdown, 20 jaar geleden in Groot-Brittannië, raakten mensen geïnfecteerd door een schimmel, die hun hersenen aantastten en muteerden zij tot hongers, een soort verslindende monsters. Er zijn ook Jonkers ontstaan, maar hun rol wordt wat minder belicht. En er zijn kinderen, die in tegenstelling tot de volwassen hongers nog wel hersenactiviteit hebben. Een groep van deze kinderen wordt onder een strak bewind gevangen gehouden op een geheime legerbasis, onder militair gezag van sergeant Parks. Dokter Caldwell ziet deze wezens niet als kinderen, maar als schimmels die hun lichaam overgenomen hebben en zij onderzoekt hen klinisch op gruwelijke wijze in de hoop te ontdekken waarom bij de kinderen de hersens niet aangetast zijn. Daar wordt een hele 'wetenschappelijk onderbouwde' theorie op losgelaten, die nog geloofwaardig overkomt ook. En op de basis is juf Justineau , die er als enige van overtuigd is dat er bij de kinderen psychische activiteit is, dat ze angst en affectie kunnen tonen. Daarom probeert ze hen wat te leren en leest ze Griekse mythen voor. Melanie, een 10 jarig meisje is in hoge mate begaafd en wordt vergeleken met Pandora. Zij vormt voor dokter Caldwell het meest interessante proefobject, maar juf Justineau wil Melanie redden van het wetenschappelijk onderzoek, al is dit voor haarzelf niet zonder gevaar. Dan wordt de basis door Jonkers aangevallen en lukt het slechts enkelen om te ontvluchten. Deze vluchtelingen moeten leren met elkaar samen te werken, ondanks hun verschillende inzichten en doelstellingen. Een levensgevaarlijke tocht richting Londen volgt. Het verhaal wordt met enorme vaart verteld, is fascinerend en spannend en wordt hoopvol afgesloten. Prettig korte hoofdstukken vanuit wisselend perspectief, vlot taalgebruik en een boeiend scenario. Hoewel ik helemaal niet van het 'zombie-genre' houd, heb ik dit boek met veel plezier gelezen, sterker nog, ik kon het gewoon niet aan de kant leggen en dat is een grote verdienste van de schrijver.