Pauperparadijs Boekenweek Editie een familiegeschiedenis en De kleindochters van de schilder

Geschreven bij Het Pauperparadijs

Het boek is zowel een familiegeschiedenis als een journalistiek verslag van hoe Nederland tussen 1800-1960 met armoede om ging. De schrijfster weet zeer boeiend te vertellen over het heropvoedingskamp in Veenhuizen, het ontstaan van Floradorp in Amsterdam Noord enz enz en dit alles aan de hand van haar eigen voorouders.
Ze neemt de lezer mee in haar ontdekkingstocht en bij elke wending sta je daarom even verrast van de uitkomst en leef je mee met de hoopvolle en teleurstellende ontwikkelingen.
Ik vond het een uitermate boeiend boek, leest als een trein en is geslaagd als 'roman' en als journalistiek/historisch verslag!

Eén van de meest indrukwekkende boeken die ik in jaren gelezen heb. Het geeft inzicht in de veranderende kijk op armoe en misdaad zowel in het verleden als in het heden. De gebeurtenissen spelen zich voor een deel af in een tijd die nog niet eens zo heel lang geleden is. Het toont hoe de wereld er uit zag zonder sociaal maatschappelijk vangnet, waarin armen gezien werden als misdadigers en jezelf opwerken uit je armzalige situatie vrijwel niet mogelijk was. Het heeft mijn respect voor mijn voormoederen vergroot, vrouwen wiens enige zekerheid was dat ze voor hun kinderen moesten opkomen. Wat mij betreft een boek dat iedereen moet lezen om in te gaan zien welke weg is afgelegd om te komen waar we nu zijn. Door dit boek realiseer je je hoe goed we het in het Nederland van nu hebben.
Het verhaal is des te aangrijpender omdat het een ware familiegeschiedenis is waardoor het heel dichtbij komt. De persoonlijke en intieme schrijfstijl benadrukt dat nog.

Geschreven bij Het Pauperparadijs

Chaotisch, niet door te komen?
Zit wat in want ik moest er de eerste 80-90 bladzijden (is al 1/3 van het boek) ook even inkomen... Gelukkig toch doorgezet, want tot mijn verrassing werd ik ineens alsnog enorm gegrepen en kon het daarna niet meer wegleggen!

Het geeft een fascinerend beeld hoe er tussen pakweg 1850 en 1950 tegen armoede aangekeken werd, de tweespalt tussen arm en rijk, en door de Nederlandse historie en persoonlijke insteek leef je echt mee. Ik vond de journalistieke feiten juist het interessantst, de schaamte van de mensen ook, terwijl ze er zelf allemaal weinig aan konden doen, en door de persoonlijke verhaallijn gaat het er allemaal in als koek.

Na het lezen van deze beklemmende armoe was mijn welvaart ineens een stuk minder vanzelfsprekend; ik keek tevreden om mij heen en wierp vervolgens een zeer dankbare blik in mijn koelkast... ;-)

Geschreven bij Het pauperparadijs

Mooi boek over de geschiedenis van Veenhuizen.
Heel mooi geschreven, zo mooi dat ik het bijna niet weg kon leggen.
Zeker als je al een keer in Veenhuizen (o.a. gevangenismuseum) geweest bent, spreekt het nog meer. Als je nog niet in Veenhuizen bent geweest is het een inspiratie om een keer te gaan.

Geschreven bij Het pauperparadijs

Volgend jaar komt er een voorstelling van dit boek in Veenhuizen. Wil je volgend jaar kunnen zeggen dat het boek toch mooier was, lees het dan nu! Al ben ik bang dat het niet waar zal zijn, de opmaat voor de voorstelling was veelbelovend en de Drentse Bluesopera van dezelfde theatermaker was erg mooi.

Geschreven bij Het pauperparadijs

Vanuit een persoonlijk perspectief wordt op een pakkende wijze beschreven hoe sinds eind 19e eeuw werd omgesprongen met de minder bedeelden in de maatschappij. Beschreven worden de goedbedoelde pogingen om verbetering in hun situatie te brengen en de resultaten daarvan. Ook wordt aandacht besteed aan de grote moeite die het kostte om aan het milieu te ontsnappen, mede door de vooroordelen waar de bewoners van wijken of kolonies voor 'de armen' telkens tegenaan liepen.
Een boek waar iedere geïnteresseerde in de (sociale) geschiedenis van ons land kennis van zou moeten nemen!

Geschreven bij Het Pauperparadijs

Het pauperparadijs is een juweeltje zoals ik niet vaak tegenkom. Als keuze om te gaan lezen was het een beetje 'God zegen de greep', maar wat een geweldig boek. Suzanna Jansen beschrijft de speurtocht naar haar familie nadat zij toevallig op een oud bidprentje stuit. Het blijkt dat een groot deel van haar familiegeschiedenis zich in de Drentse strafkolonie Veenhuizen heeft afgespeeld. Door veel speurwerk ontrafelt ze stukje bij beetje de levens van haar voorouders en vertelt en passant een boeiend stukje vaderlandse geschiedenis, over sociale verhoudingen, de houding ten opzichte van landloperij en straffen, godsdienst en andere sociaal-maatschappelijke fenomenen. Met name de epiloog, waarin Suzanna aan het einde van haar speurtocht nog een keer terugkeert naar veenhuizen, is erg aangrijpend.
Het boek is een must voor iedereen die zelf bezig is met familiegeschiedenis; voor veel genealogen moet het een ultieme droom zijn om over de eigen familiegeschiedenis een dergelijk gedetailleerd boek te kunnen schrijven.
De aanhangsels bevatten een nuttige literatuurlijst en illustratieverantwoording en een overzicht van geraadpleegde archieven.

Geschreven bij Het Pauperparadijs

Een boek dat ik in één adem heb uitgelezen, zo leuk geschreven, je voelde je gewoon één met de familie.
Ik ken het floradorp goed en dan is het nog leuker, je ziet de straten voor je en de tijd van toen!
Het boek raakt je, je voelt de ellende van die tijd.
Echt een aanrader dit boek en een dikke pluim voor de schrijfster Suzanna Jansen.

Geschreven bij Het pauperparadijs

Frederiksoord, Veenhuizen, ik heb deze plaatsen al vaker bezocht, maar door Het pauperparadijs zijn deze plaatsen nog meer gaan leven. Wat een geschiedenis, een geschiedenis binnen onze eigen landgrenzen!! Het verhaal in dit boek heeft me gegrepen en vastgehouden tot en met de laatste pagina. Ongelooflijk!!

Geschreven bij Het pauperparadijs

Het verhaal heeft een een aantal kenmerken welke voor de maatschappelijke verhoudingen van vandaag nog zeer relevant zijn.
Hoe ga je om met je medemens!