Hier wonen ook mensen verhalen

Ik vind het heel knap hoe Rob van Essen onderwerpen weet aan te raken die bijna abstract zijn, maar niet zo voelen als je het boek leest. Het is een prachtige verhalenbundel die je zó uit leest.

Rob van Essen weet als geen ander de lezer mee te nemen. Korte verhalen die onmogelijk weg te leggen zijn, maar uitgelezen dienen te worden. Om er vervolgens nog een en nog een te lezen.

In de verhalenbundel 'Hier wonen ook mensen' gunt Rob van Essen de lezer een blik in het leven van verschillende personages die allen op zoek zijn naar antwoorden. De bundel wordt gekenmerkt door vijftien - sterkere en minder sterke - verhalen, die elk verschillen in lengte. Hierbij dient echter opgemerkt te worden dat bepaalde verhalen tevens verband met elkaar houden. Zo wordt in de verhalen ‘Auto’s in de beginnende avond’ en ‘Hier wonen ook mensen’ oom Evert betrokken, maar ook Scipio staat centraal in ‘Toen wij Scipio nog niet kenden’ en ‘Hoe ik Scipio leerde kennen’.

Centraal in de verhalen staat de brug die geslagen wordt tussen verbeelding en realiteit. Dit komt tot uiting in de vragen die de hoofdpersoon zichzelf stelt, want wat is nu werkelijk gebeurd en wat heeft deze zelf verzonnen? Deze gedachten gaan regelmatig gepaard met herinneringen. De lezer zelf kan zich echter ook in bepaalde gevallen de vraag stellen of sommige verhalen niet slechts als droom naar voren gebracht worden.

Typisch aan de schrijfstijl van Van Essen is dat hij de lezer met vragen achterlaat. Zo komt de hoofdpersoon in het verhaal ook niet altijd tot antwoorden op eigen vragen en weet deze dus ook nog niet hoe het allemaal daadwerkelijk zit. Dit leidt ertoe dat bepaalde verhalen eindigen met een open einde. Het verdere verloop van het verhaal wordt hier in het midden gelaten, met als gevolg dat de boodschap in het verhaal niet altijd even duidelijk is. Dit maakt dat het soms moeilijk is de verhalen te doorgronden, maar het leidt er anderzijds ook weer toe dat de lezer in staat is het verhaal vrij te interpreteren.

Snelle afhandeling zoals altijd met bol.com. Het boek zelf is niet schitterend naar mijn mening, maar smaken verschillen natuurlijk.

Haakt moeiteloos aan bij de beste korte verhalen vertellers van Nederland. Blinkt uit in originele korte verhalen en overtreft met deze discipline zijn bescheiden talent als romanschrijver. Lees vooral zijn verhalenbundels en mocht je tijd over hebben zou je een roman van zijn hand kunnen proberen, maar laat 'de goede zoon' maar even liggen.

Van een literatuurwetenschapper hoorde ik dat dit een bijna perfecte verhalenbundel is .Het mooie is, dat ook al ben je geen bolleboos op literair gebied, het toch prima is om te lezen, met de nodige humor en vooral originaliteit.Lezen dus!

Geschreven bij Hier wonen ook mensen

Originele, erg goed geschreven verhalen

Geschreven bij Hier wonen ook mensen

Ik wilde 5 sterren geven, maar bol.com haperde bij 1 ster. Dus erg goed boek. Bijzondere verhalen. Zulke bizarre verhalen, die toch een heel herkenbaar gevoel opleveren - en dan ook nog zo goed geschreven. Extreem goed.

Van Rob van Essen hoorde ik voor het eerst toen ik een recensie van zijn verhalenbundel "Hier wonen ook mensen" in de Groene las. Dat is alweer een tijd geleden en toen ik uiteindelijk het boek in handen kreeg wist ik me alleen nog te herinneren dat het een goede recensie was. Dat had het voordeel dat ik weer terug was bij af en niets wist van het werk van Rob van Essen. Inmiddels heb ik alle verhalen gelezen, in korte tijd, want het zijn vreemde, maar voor het merendeel intrigerende verhalen. Verhalen die je iets anders naar de wereld laten kijken dan je gewend bent. De titel is goed gekozen, want het gaat over mensen en hun tekortkomingen, dromen en gemiste kansen. Het zijn verhalen die me, in de eerste tijd dat ik las, dus toen ik een jaar of achttien was, misschien wel geïrriteerd zouden hebben, of in ieder geval wanhopig gemaakt, want toen had ik behoefte aan litteratuur met een hele duidelijke boodschap en bij open eindes dacht ik dat de schrijver iets wist over het vervolg, maar dat niet wilde vertellen. Verhalen met een melancholieke ondertoon, sommige lijken op navertelde dromen van de schrijver, of moet ik zeggen de verteller. Nu zou ik iets beslissends moeten zeggen over dit boek of dieper op een paar verhalen ingaan, maar dat gaat me niet lukken en ik word er bovendien niet voor betaald. Om een of andere reden wil ik bij dit boek geen waardering in sterren geven, sowieso een onzinnig gebruik als je je mening al in woorden hebt gegeven. Aangezien je sterren moet geven om een review te kunnen plaatsen zet ik die neutraal op drie, maar dat wil dus helemaal niets zeggen.