Indiana Jones - The Temple Of Doom (DVD)

Geschreven bij Indiana Jones - The temple of doom

indiana jones and the temple of doom is een heerlijke klassieker van lucas arts die je gewoon moet hebben.
Harrison ford acteert zoals altijd geweldig.
De film zit vol spanning en avontuur en humor ik heb der zeer van genoten.
Raad deze film aan iedereen aan deze mag niet ontbreken in je verzameling.

Dit is de beste indiana movie echt heel vet gewoon veel actie goeie achteurs en actrice gewoon een hele vette film en kijk vooral naar die cene aan tafel eetsmakkelijk echt vet gedaan een dikke 11 of 12 als je bij bolletje komt en deze review ziet zeker deze film kopen ik heb hem echt 100 keer gekeken nu nog steeds mijn kinderen vinden ze zelfs geweldig groetjes van movie freak

Dit vind ik, in tegenstelling tot veel anderen, misschien wel de mooiste film uit de Indiana Jones serie. De film begint erg humoristisch (af en toe wel erg flauw), maar al snel neemt het verhaal een bizarre, bloedstollende wending. De scenes die zich afspelen in de doodenge tempel uit de titel van de film zien er luguber maar fatastisch uit. De bijrollen maken deze film net wat luchtiger, wat op sommige momenten wel even nodig is. Ook de achtervolgingsscenes, vooral die in het mijnkarretje, zijn geweldig. Kortom een geweldige, spetterende film met veel humor en veel (soms bijna ondraaglijke) spanning.

In dit tweede deel is Indiana Jones op weg naar Delhi, maar zijn vliegtuig stort neer in een dorpje in de Himalaya. Hij crasht hier samen met zangeres Willie en het Chinese jongetje Short Round. Hopende op een behulpzame bevolking, willen deze dat Indy eerst eventjes wat magische stenen terughaalt uit de tempel van de maharadja. Deze tempel lijkt namelijk weer evil te zijn geworden. Natuurlijk gaat Indy met zijn maatjes richting deze Temple of Doom. Een cult is in de tempel bezig met zieltjes winnen voor de slechte god Kali. De maharadja is betoverd en weet dus niet dat in de tempel kleine kindjes aan het werk zijn gezet in de mijnen. Met zijn zweep weet Indy alle bad guys te verslaan en de stenen terug te vinden.
In The Temple of Doom wordt een veel grimmigere sfeer neergezet dan in de eerste Indiana Jones film. Het thema van de nazi`s als universele vijand is hier los gelaten en er worden andere avonturen beleefd. Deze film speelt zich dan ook af voor de tijd van de eerste en derde Indiana Jones film. Dat wil niet zeggen dat The Temple of Doom echt structureel anders is, want alle ons zo bekende elementen zijn weer aanwezig. Dit deel is echter wel de minste van de trilogie en dat komt doordat de film minder pakkend is. Ook is de humor van een ander, wat meliger niveau. Maar desalniettemin heb ik ook van deze klassieker genoten.

Spectaculair vervolg op het zeer succesvolle "Raiders of the Lost Ark", waarin archeoloog Indiana Jones van het ene avontuur in het andere verzeilt raakt en de toeschouwer nauwelijks op adem laat komen. Eigenlijk moet men spreken van een prequel, omdat dit verhaal zich afspeelt in 1935, daar waar het verhaal uit de originele film plaatsvind in 1936. Het verklaart ook meteen het ontbreken van het personage van Dr. Marcus Brody, in de eerste film vertolkt door Denholm Elliott (1922-1992). Hoewel deze productie van Robert Watts (George Lucas en Frank Marshall waren de uitvoerend producenten) door menigeen wordt ervaren als een bezoek aan een attractiepark, waarbij men van de ene spectaculaire attractie in de andere stapt, wordt deze film, ook geregisseerd door Steven Spielberg, gezien als de minste van de inmiddels vier Indiana Jones-films. En dit ondanks een totale opbrengst van 333 miljoen dollar wereldwijd! Als oorzaak word vaak verwezen naar het duistere karakter van het door George Lucas bedachte verhaal, dat door Willard Huyck en Gloria Katz tot een uitstekend en vooral onderhoudend scenario werd bewerkt. Dit was overigens bewust zo bedoeld door Lucas, iets waar goede vriend Steven Spielberg enigszins zijn bedenkingen over had, maar zich uiteindelijk neerlegde bij deze aanpak van de tweede Indiana Jones-film. Deze productie is natuurlijk van de eerste tot en met de allerlaatste minuut Hollywood-entertainment ten top met uiteraard weer een schitterende Harrison Ford als de onverstoorbare avonturier. Verder kent de film eigenlijk weinig grote namen, want het kleine gastoptreden van Dan Aykroyd mag geen naam hebben. Het personage van Kate Capshaw irriteert mateloos door haar eindeloos gezeur, terwijl Ke Huy Quan (in zijn filmdebuut) best leuk acteert, hoewel zijn volwassen carrière (als Jonathan Ke Quan) reeds lang is gestrand. In de rest van de cast onder andere nog Amrish Puri, Roshan Seth, Philip Stone en Zalim Singh. Prachtig camerawerk van Douglas Slocombe, waarbij onder meer op locatie te Sri Lanka werd gefilmd. De actievolle score (die werd genomineerd voor een Oscar) is natuurlijk van John Williams, waarbij het overbekende Indiana Jones-theme natuurlijk niet mag ontbreken. Actrice Kate Capshaw zingt overigens aan het begin van de film zelf de Cole Porter-song "Anything Goes", tegen een setting die doet denken aan al die overheerlijke Busby Berkeley-musicals uit de jaren dertig. Eén Oscar viel deze productie ten deel: 'beste effecten/visuele effecten' (Dennis Muren, Michael J. McAlister, Lorne Peterson en George Gibbs). Dit tweede Indiana Jones-avontuur is ondanks zijn kritiekpunten, een adembenemende filmbelevenis in optima forma! Werd in 1989 gevolgd door "Indiana Jones and the Last Crusade".

Weer zo´n kanjer uit de doos van Spielberg. Helaas oppassen met uw kinderen: niet ECHT kindvriendelijk hoewel eind goed 'al' -zullen we maar zeggen- goed. Ook voor de kinderen. Ongeschikt voor de allerkleinsten.

Geschreven bij Indiana Jones - The temple of doom

Dit is de minste van de oorspronkelijke Indiana Jones trilogie, maar nog steeds meer dan de moeite waard. De film is wat grimmiger dan je gewend bent en de vrouwelijke tegenspeler is een schreeuwerige kluns - ook al niet in de traditie van sterke vrouwen. Als fan van Induana Jones uiteraard gewoon kopen. Houd je van avonturenfilms in het algemeen: ook gewoon kopen. Wel uitkijken met kleine(re) kinderen.

Geschreven bij Indiana Jones - The temple of doom

Wat een verschrikkelijk lange zit…Verschrikkelijk vind ik het racisme en seksisme dat zo sterk naar voren komt. Van de vier Indiana Jones films is dit toch wel de minste, en kon de film mij totaal niet bekoren.

Deze film zit vol spanning en je zit voordurend op het puntje van je stoel (of bank). Zelf zou ik deze film zo vaak zien dat ik hem kon dromen. Je leeft heel erg mee voor een echte Indiana Jones fan.

Dit is het betere deel na het magnifieke eerste deel: lekker duister van toon en geen schaamteloze herhaling van deel 1 dat deel 3 en 4 wel waren.