Iron Maiden Brave New World Guitar Tab Edition

Voornaamste vertegenwoordiger van de New Wave Of
British Heavy Metal. Iron Maiden wordt eind '75 door componist/bassist Steve Harris (ex-Gypsy's
Kiss) in Oost-Londen opgericht. De eerste twee jaar komt de groep door de heersende punk- en
new wave-golf nauwelijks aan de bak en maakt diverse personeelswisselingen door. Voorjaar '79
begint het voor Maiden, dan bestaande uit zanger Paul Di'Anno, gitarist Dave Murray, Harris en
drummer Doug Sampson, een beetje te lopen, als een door de groep gemaakte demotape
terechtkomt bij heavy metal-discjockey Neal Kay. Later dat jaar brengt men in eigen beheer de Ep
The Soundhouse Tapes uit, wordt Sampson vervangen door Clive Burr, gitarist Dennis Stratton
toegevoegd en een platencontract met Emi gescoord. In '80 verschijnen twee Iron Maiden-tracks
op het verzamelalbum Metal For Muthas, dat door de heropleving in metal-land heel goed
verkoopt. Verdere uitbouw van het succes komt via een tournee met Judas Priest en de release
van Iron Maiden, waarna een verpletterend optreden op het jaarlijkse Reading-festival en een
uiterst geslaagde Europese toer als voorprogramma van Kiss volgen. Iron Maiden voegt zich
daarmee in het rijtje Saxon en Def Leppard als meest succesrijke vertegenwoordigers van de
nieuwe Engelse heavy metal. De muziek van Maiden wordt gekenmerkt door een tamelijk
ingewikkelde structuur; op het podium bedient de groep zich van diverse horror-attributen,
waaronder mascotte Eddie. Begin '81 ruimt Stratton het veld voor Adrian Smith (ex-Urchin) en
komt het uitstekende Killers uit. Het is echter het alles omverblazende stemgeluid van de van
Samson overgenomen Bruce Dickinson dat de groep tot de wereldpodia doet doorstoten. Door
zijn toedoen is The Number Of The Beast, waarop de heavy metal-uitgangspunten worden
gekoppeld aan een stevige dosis melodie, een rasechte klassieker uit de hardrock-geschiedenis.
Vlak voor de opnamen van Piece Of Mind wordt Clive Burr vervangen door drummer Nicko
McBrain (ex-Streetwalkers, ex-Pat Travers, ex-Trust) die op vinyl de plaats onder de met veel
spetterend dubbel gitaarwerk gelardeerde songs nog niet helemaal optimaal weet op te vullen. Op
Powerslave, waarvoor de groep zich voor het eerst in haar bestaan in ongewijzigde samenstelling
aan de studiodeur meldt, neemt hij revanche. Ondanks het feit dat de live opgenomen Live After
Death qua tempobeheersing alle hoeken van de kamer doorzweeft, kent de band een onmetelijk
aantal navolgers en fans. Met 12.000 toeschouwers is november '86 het optreden in de
Groenoordhal te Leiden het tot dan toe grootste heavy metal-concert dat ooit in Nederland is
gehouden. Die opzienbarende aanwas is voornamelijk te danken aan Somewhere In Time, waarop
Maiden door onder meer het gebruik van gitaarsynthesizers het meest verantwoorde stuk muziek
heeft opgenomen sinds haar ontstaan, hetgeen zelfs in Nederland in hitsuccessen blijkt te kunnen
resulteren. Toch gaat de groep op Seventh Son Of A Seventh Son terug naar de meer 'verknipte'
en epischer heavy rock-structuren uit haar beginperiode, waarbij het lijkt alsof er flink in de mand
met in eerdere instantie afgekeurde ideeën is gegraaid. Mede daarom besluit de groep na een
door 30.000 bezoekers bezocht Monsters Of Rock-festival in het Tilburgse Willem II-stadion voor
twee jaar de zaken plat te gooien. Een rustperiode die door zanger Bruce Dickinson wordt gebruikt
om een boek te schrijven en aan het solo-album Tattooed Millionaire te werken. De carrière van
Dickinsons voorganger Paul Di'Anno kent minder rooskleurige perspectieven. Nadat hij in '84 met
Dianno een misplaatste rockplaat aflevert onder de naam DiAnno, zet hij het aan Queensryche
herinnerende Paul Di'Anno's Battlezone op, waarvan de matige CD's Fighting Back en Children Of
Madness uitkomen. Ook met Killers blijft het kwakkelen. De solo-loopbanen van Bruce Dickinson
en Adrian Smith (laatstgenoemde onder het alias A.S.A.P.) staan ook geenszins in de schaduw van
Maiden. Dickinson trekt hieruit de juiste conclusie en meldt zich weer bij de rest voor de opnamen
van No Prayer For The Dying. Smith besluit echter solo verder te gaan. Hij wordt vervangen door
Janick Gers, die eerder op Dickinsons soloplaat van de partij was en daarvóór bij Ian Gillan en White
Spirit speelde. Gers voorziet de band van een stevige adrenaline-injectie, resulterend in
compactere, maar vooral ook betere songs dan op het van losse flarden aan elkaar hangende
Seventh Son Of A Seventh Son. Als met Fear Of The Dark de neergaande lijn weer wordt opgepakt
houdt Dickinson het voor gezien. Hij neemt afscheid van het Maiden-publiek via een uitgebreide
tournee en de live-registraties A Real Live One/Live At Donington '92, A Real Dead One, Live At
Donington 1992 en de video Raising Hell, om dat publiek vervolgens te verzadigen met Balls To
Picasso, waarop de vooral ritmisch interessante muziek - die we op conto van de door Dickinson
ingelijfde Tribe Of Gypsies mogen schrijven - tekort gedaan wordt door matig songmateriaal, en
het volstrekt overbodige live-opvullertje Alive In Studio A. Als vervanger van Dickinson trekt Iron
Maiden de van Wolfsbane afkomstige Blaze Bayley aan, met wie vervolgens verontrustend lang
gewerkt wordt aan de opvolger van Fear Of The Dark. Als The X-Factor dan eindelijk verschijnt,
blijkt die ondanks de toch al niet hoog gespannen verwachtingen behoorlijk tegen te vallen. Vooral
de zwakke, bij vlagen valse zang van Bayley valt in het niet bij die van zijn voorganger Dickinson. De
Oostindisch dove bandleden trekken zich er weinig van aan. Ze geven in december '95 een
optreden in de Zwolse IJsselhal en staan een half jaar op het podium van rockfestijn Bospop in
Weert. Om de release van een volgende cd uit te stellen, brengt de platenmaatschappij de Best
Of-dubbelaar Best Of The Beast uit, waarbij het twintigjarig bestaan van de band dient als alibi.
Dickinson zit intussen niet stil. Begin '96 brengt hij derde solo-CD uit, Skunk Works, waarop hij voor
alternatief getinte retro-rock kiest. Hij wil definitief met het verleden breken en voortaan onder
de bandnaam Skunkworks verder. Het is dan ook des te verrassender dat hij een jaar later gewoon
onder zijn eigen naam Accident Of Birth laat verschijnen. Een redelijk stevige plaat met naar
Maiden neigende heavy metal, waarop hij samenwerkt met gitarist Adrian Smith (ex-Psycho Motel
en ex-ASAP). Het album wordt door pers en publiek enthousiast ontvangen, maar brengt de
voormalige Maiden-leden niet het gewenste succes. Ook met Maiden zelf gaat het, vanuit
commercieel oogpunt gezien, steeds slechter. De nieuwe cd Virtual Xi, die op een uiterst moderne
manier is opgenomen (op de harde schijf van de computer in plaats van op een tape), is de
zwakste schijf uit de Maiden-historie. De band maakt een ongeïnspireerde, uitgebluste indruk, de
nummers zijn langdradig en de zang van Bayley, hoe goed bedoeld ook, is wederom beroerd. De
CD-titel heeft (behalve dat het Maiden's elfde studio-CD is) betrekking op elf spelers van een
voetbalelftal. Op de CD-hoes is een (gefingeerde) foto van het Maiden-elftal te zien, waarop naast
de bandleden ook zes bekende voetballers uit de Engelse first division staan. Het mag niet baten:
behalve de allertrouwste fans is niemand blij met de Cd. Mei '98 geeft de band een goed bezocht
concert in Ahoy'. Een paar maanden later brengt de erg produktieve Dickinson wederom een solo-
CD uit, op zijn eigen platenlabel Air Raid Records: The Chemical Wedding. Wederom met dezelfde
line-up en in dezelfde stijl als Accident Of Birth en wederom een officieuze open sollicitatie naar
zijn oude broodheer. De verrassing is er dan weliswaar af, maar feit is wel dat het een prima brok
energieke heavy metal is. Eind '98 worden alle (Bayley-loze) albums opnieuw uitgebracht,
voorzien van CD-ROM-materiaal en andere extra's. Intussen rommelt het flink in de Maiden-
gelederen. In maart '99 wordt de enigszins naïeve Blaze Bayley tot zijn eigen grote verbazing na
vijf jaar ineens uit de band gezet. Zijn opvolger is niemand minder dan...Bruce Dickinson zelf! Ook
Smith verhuist mee naar zijn oude nest. In deze hernieuwde doch ouderwets vertrouwde line-up
(met drie gitaristen dus!) toert het zestal door Europa en Amerika, om daarna aan een nieuwe cd
te gaan werken die in het volgende millennium het moet zien. Mei '99 verschijnt het CD-ROM-spel
Ed Hunter, dat - ironisch genoeg - door Bayley bedacht is. Bayley besluit om solo verder te gaan,
wat getuige zijn eerste soloplaat Silicon Messiah zeker geen verkeerde stap is. Nu hij onder het juk
van Maiden uit is, blijkt Blaze namelijk veel meer in zijn (vocale) mars te hebben dan iedereen voor
mogelijk hield. De als held binnengehaalde nieuwe Maiden-zanger Dickinson zelf smeedt het ijzer
als het heet is en brengt eind '99 zijn tweede live-CD Scream For Me Brazil uit op zijn eigen
platenlabel Airraid. De live-vuurdoop van Maiden vindt plaats in september '99, wanneer de band
voor een uitverkocht Ahoy' een ouderwets live-feestje bouwt en iedereen definitief overtuigt dat
de reünie niet louter gebaseerd is op een uit nostalgische overwegingen gebaseerde poging om
snel veel geld te verdienen. Hoogste tijd dus voor het uur van de waarheid: de nieuwe Cd. In mei
'00 komt Brave New World dan eindelijk uit en lost alle hoog gespannen verwachtingen in. Het is
een typische Maiden-plaat die, balancerend op de dunne scheidslijn van voorspelbaarheid en
vertrouwdheid, niet onderdoet voor de albums uit de tweede helft van de jaren tachtig. Hetgeen
het zestal in '00 een terechte plaats als headliner oplevert op zowel het Dynamo Open Air- als op
het Belgische Graspop-festival. Een jaar later soleert Dickinson weer, nu eens met een Best Of-CD
Best Of - Metal-Is waarop twee nieuwe nummers staan. De terugkeer van Dickinson blijkt een
gouden greep, want ook in de loop van het nieuwe millennium is de band populairder dan ooit en
wordt tot zijn eigen grote verbazing ineens hip omdat jonge wereldberoemde artiesten in
videoclips Maiden-shirts dragen (zoals Sum 41) of hun bewondering en respect voor deze
invloedrijke band openlijk ventileren in de media (Metallica en Marilyn Manson). In '02
verschijnen de twee overbodige verzamelaars Edward The Great: The Greatest Hits en Eddie'S
Archive, die niets toevoegen aan de reeds bestaande. De gelimiteerde box Eddie'S Archive bevat
de dubbel-CD's (23 t/m 25) en is ondanks de hoge prijs onweerstaanbaar vanwege de mooie
verpakking en het fraaie artwork. (23 t/m 25) zijn later ook los te koop. Het concert dat Iron
Maiden op het Braziliaanse Rock in Rio III-festival in januari '01 geeft voor een publiek van 250.000
uitzinnige fans wordt zowel op Dvd als op de (dubbel)CD Rock In Rio - Live vastgelegd onder de
naam Rock In Rio. De Dvd is een heuse topper en wordt dan ook platina in Amerika. Met de
dubbel-DVD Visions Of The Beast heeft de fan in één klap alle 31 videoclips in huis. Als grapje staan
er twee hidden tracks op, die pas geactiveerd worden en dus te zien zijn nadat track 6 drie keer
bekeken wordt (666). Tijdens de Europese Give Me Ed…Til I'm Dead-tournee (28 shows voor
600.000 fans - in de Benelux in de zomer van '03 als headliner op het Friese Waldrock- en Belgische
Graspop-festival) speelt het sextet wel al materiaal van het aanstaande album Dance Of Death, dat
de ouderwets vertrouwde Maiden-sound heeft en zijn voorganger Brave New World evenaart. De
Europese tournee wordt in oktober '03 vervolgd onder de naam Dance Of Death World Tour en
leidt de band begin '04 naar onder meer Amerika en Japan. Volgens de band is dit echt de laatste
grote wereldtournee. Maar omdat het bloed kruipt waar het niet gaan kan èn het publiek geen
genoeg van ze krijgt, toeren de heavy metal-maagden in 2005 opnieuw door Amerika (Ozzfest) en
Europa, waar ze tijdens hun optredens louter nummers van de eerste vier albums spelen. De
reden hiervoor is om enerzijds extra aandacht te vestigen op de interessante dubbel-DVD The
History Of Iron Maiden Part 1: Early Days. De Dvd blikt namelijk terug op de eerste vier Maiden-
platen en bevat concerten, een documentaire, concerten en een TV-special. De geheel
uitverkochte en dus uiterst lucratieve Eddie Rips Up...Europe/North America-tournee (2005) is een
doorslaan succes. De 55.000 tickets voor het concert in het Ullevi-stadion in het Zweedse
Gothenburg bijvoorbeeld, zijn zelfs sneller (namelijk binnen drie uur) uitverkocht dan de kaartjes
voor U2! De Zweedse nationale Tv zendt dit concert rechtstreeks in heel Scandinavië uit, iets wat
sinds Live Aid 1985 niet meer gebeurde. Niet alleen in Scandinavië heerst een Maiden-manie, ook
de rest van Europa valt als een blok voor de Britten. Ze staan op verschillende podia, uiteenlopend
van een headline-positie op het Reading-festival tot - als afsluiter - een intiem benefietconcert in
Hammersmith Odeon in september 2005 (doel: geld inzamelen voor het Clive Burr Multiple
Scleroses Trust Fund, dat opgericht is om de sinds 2002 aan Ms lijdende ex-slagwerker Clive Burr
financiële armslag te geven). In onze contreien doen ze weer het Belgische Graspop alsmede
Bospop aan. Op CD-gebied is er geen nieuw werk te ontwaren. Volgens Nicko McBrain (die zich in
zijn vrije tijd bezig houdt met zijn eigen hobby-bandje McBrain Damage), waarmee hij Maiden-
songs covert. Volgens de drummer laat een nieuwe Iron Maiden-CD tot eind 2006 op zich wachten.
Naar alle waarschijnlijkheid gaat het een concept-CD worden. Wel is het tijd voor het nieuwe live-
album Death On The Road (alsof er daarvan inmiddels niet genoeg zijn), opgenomen in december
2003 in de Westfalenhalle Arena in Dortmund. Het beeld voor de gelijknamige dubbel-DVD komt
van Viva Tv, die de show een paar dagen later op de Duitse Tv uitzendt. Producer Kevin Shirley
ontfermt zich over het geluid van de cd en Dvd en filmt een groot deel van de totstandkoming van
Dance Of Death, dat als 70 minuten durende onthullende documentaire op de tweede DVD-disc
van Death On The Road komt. En dat is vrij uniek, aangezien de band nooit eerder toestond om de
opname van een nieuw album te filmen. Dickinson zit ondanks zijn drukke Maiden-schema en zijn
carrière als piloot voor burgerluchtvaartmaatschappij Astraeus niet stil. Hij verleent zijn
medewerking aan Discovery Channel voor een vijfdelige serie over vliegtuigen getitels Flying
Heavy Metal en heeft zijn eigen wekelijkse radioshow op de Bbc. Toch ziet hij kans om in 2005 een
kersverse solo-plaat uit te brengen, Tyranny Of Souls, dat vanwege het hoge Maiden-gehalte
weinig verrassend klinkt maar wel degelijk de moeite waard is. Dickinson's platenlabel Air Raid
brengt dat jaar zijn hele solo-catalogus uit, met extra bonus-CD's.

Bron: OOR
Popencyclopedie