Italiaanse schoenen

Geschreven bij Italiaanse Schoenen

Fredrik Welin, ex-chirurg, woont al twaalf jaar als een kluizenaar op een door erfenis verkregen eiland, samen met zijn oude kat en dito hond. Plichtsgetrouw houdt hij een logboek bij, een kroniek over zijn leven dat naar eigen zeggen volledig is vastgelopen. Fredrik wordt gekweld door herinneringen en gemaakte fouten; de afzondering op het eiland is vooral vanwege zijn schaamte voor de buitenwereld. ’s Winters hakt hij elke dag een wak in het ijs en laat zich naakt in het ijskoude water zakken, zo voelt hij dat hij nog leeft. Postbode Jansson bezoekt hem steevast met zijn propellerboot, ook al heeft Fredrik hem ten strengste verboden te komen, tenzij hij echte post brengt en geen flutreklame. Niettemin komt Jansson trouw en stipt, en net zo vaak staat Fredrik op de steiger te wachten als hij de propellerboot hoort aankomen. Jansson is een onbehandelbare hypochonder en Fredrik luistert met gezonde tegenzin naar al zijn klachten, maar adviseert hem niettemin. Een mooie vervlechting van Fredriks vervlogen artsenwereld en zijn huidige kluizenaarsleven. Dan, op een dag, brengt Jansson geen post voor Fredrik mee, maar een oudere vrouw. Ze wacht op het ijs, vlak voor Fredriks huis. Een zwakke vrouw, leunend op haar rollator. Fredrik herkent Harriet, zijn grote liefde die hij veertig jaar geleden zonder opgave van redenen harteloos liet barsten. Harriet bezoekt hem niet uit wraak, maar wil dat hij haar naar een bosvennetje brengt en zijn ooit gedane belofte “om daar samen te zwemmen in de lichte zomernacht” nakomt; de mooiste belofte die haar ooit is gedaan. Maar Harriet brengt ook schokkende berichten over leven en dood, waardoor Fredriks teruggetrokken leven een onomkeerbare wending neemt. “Het was alsof een bijna veertigjarige stilte tussen ons heen en weer begon te pendelen.” Fredrik is kwetsbaar met al zijn fouten en tekortkomingen, want Mankells antagonist is een nieuwsgierige zwakkeling die bij voorkeur conflicten uit de weg gaat. Nu, twaalf jaar later, valt het hem zwaar om de buitenwereld weer toe te laten en met zichzelf in het reine te komen. “Het is net zo makkelijk om in jezelf het spoor bijster te raken als te verdwalen op bospaden of in steden.”

Mankells maatschappelijke betrokkenheid zien we terug in verbitterde, ontspoorde vluchtelingenmeisjes en in politieke strijd van de eenling tegen machthebbers in de wereld. Cultuurbewust is Mankells stille protest tegen de beschimmelde schilderingen in de beroemde Lascaux-grotten in Frankrijk, net als de stemmige verwijzingen naar Caravaggio en de in Amsterdam gehouden tentoonstelling ‘Rembrandt-Caravaggio’. Een actuele Mankell, want hij schreef Italiaanse schoenen in 2006, het jaar van de expositie, die ikzelf toen ook heb bezocht.

Italiaanse schoenen is een prachtige, ontroerende roman met een gedetailleerde, literaire, haast epische verhaalstijl. Mankell is briljant in zijn metaforen over eenzaamheid, waarheid, leugens, liefde en haat. En hoe prachtig beschrijft hij de menselijke wil om zowel te leven als te sterven. “Ik ben niet bang voor de dood. Het enige wat me afschuwelijk lijkt is dat ik zo lang dood moet zijn.”
Mankells grootse en intermenselijke vertelstijl is niet te stuiten in deze — ondanks de koude — warm beschreven, wonderlijke reis door het leven van fraai vormgegeven karakters, te midden van Zweeds natuurschoon. De stilte van het winterlandschap, het geïsoleerde eiland, de ultieme rust, het bevroren water, imposante natuurbeschrijvingen, dikke sneeuwlagen, stille boswegen en afgelegen bosvennetjes; alles komt bijna fysiek bij de lezer binnen. Zelfs de geluiden van Janssons propellerboot kun je horen, als je heel stil bent ...

Italiaanse schoenen is van een verfijnde soberheid. Zoals zo vaak heeft de rust van een ‘Scandi’ zeggingskracht in overvloed. Een genot om te lezen.

Geschreven bij Fredrik Welin 1 - Italiaanse schoenen

Ik had nog nooit iets van Henning Mankell gelezen maar ik mocht een E-reader uitproberen en daar stond dit boek op.De titel trok mij aan omdat ik meer boeken waar het woord schoenen in voorkomt heb gelezen. Ik raakte meteen al bij de eerste bladzijdes geboeid en kon niet stoppen met lezen. Er komen niet zo heel veel personages in voor. Het duurde lang voordat ik de naam van de IK persoon wist en het nadeel van een digitaal boek is dat terugbladeren veel tijd kost. De E-reader gaf aan dat het boek 199 bladzijdes had, dus ik verwachtte het boek snel uit te hebben. Wie schetste mijn verbazing toen ik hier zag dat het 'gewone' boek maar liefst 350 bladzijdes had. Ik heb sommige teksten overgeslagen omdat ik ze te luguber vond, maar in het geheel genomen is de schrijfstijl zeer levendig en kon ik met het leven in het ijskoude Zweden goed voorstellen, soms zelfs zo dat ik het ook koud kreeg. De titel van het boek is ontleend aan een Italiaanse schoenmaker, die het drukke en jachtige Rome verliet en zich terugtrok in de bossen van Zweden. Hij maakt voor Fredrik een paar maatschoenen.Pas op het eind in het boek worden deze als pakket bij hem bezorgd. Die schoenen zitten Fredrik als gegoten en hij is er erg zuinig op. Ik kan me heel erg inleven in het hoofdpersonage, maar gelukkig wordt zijn kille karakter niet verweten aan een slechte jeugd. Het boek eindigt met de zin: “Tot hier zijn we gekomen. Niet verder. Maar tot hier.” Het boek had voor mij echter nog wel langer mogen duren om meer te weten te komen hoe iedereen het verging.

Geschreven bij Italiaanse Schoenen

Fredrik Welin, ex-chirurg, woont al twaalf jaar als een kluizenaar op een door erfenis verkregen eiland, samen met zijn oude kat en dito hond. Plichtsgetrouw houdt hij een logboek bij, een kroniek over zijn leven dat naar eigen zeggen volledig is vastgelopen. Fredrik wordt gekweld door herinneringen en gemaakte fouten; de afzondering op het eiland is vooral vanwege zijn schaamte voor de buitenwereld. ’s Winters hakt hij elke dag een wak in het ijs en laat zich naakt in het ijskoude water zakken, zo voelt hij dat hij nog leeft. Postbode Jansson bezoekt hem steevast met zijn propellerboot, ook al heeft Fredrik hem ten strengste verboden te komen, tenzij hij echte post brengt en geen flutreklame. Niettemin komt Jansson trouw en stipt, en net zo vaak staat Fredrik op de steiger te wachten als hij de propellerboot hoort aankomen. Jansson is een onbehandelbare hypochonder en Fredrik luistert met gezonde tegenzin naar al zijn klachten, maar adviseert hem niettemin. Een mooie vervlechting van Fredriks vervlogen artsenwereld en zijn huidige kluizenaarsleven. Dan, op een dag, brengt Jansson geen post voor Fredrik mee, maar een oudere vrouw. Ze wacht op het ijs, vlak voor Fredriks huis. Een zwakke vrouw, leunend op haar rollator. Fredrik herkent Harriet, zijn grote liefde die hij veertig jaar geleden zonder opgave van redenen harteloos liet barsten. Harriet bezoekt hem niet uit wraak, maar wil dat hij haar naar een bosvennetje brengt en zijn ooit gedane belofte “om daar samen te zwemmen in de lichte zomernacht” nakomt; de mooiste belofte die haar ooit is gedaan. Maar Harriet brengt ook schokkende berichten over leven en dood, waardoor Fredriks teruggetrokken leven een onomkeerbare wending neemt. “Het was alsof een bijna veertigjarige stilte tussen ons heen en weer begon te pendelen.” Fredrik is kwetsbaar met al zijn fouten en tekortkomingen, want Mankells antagonist is een nieuwsgierige zwakkeling die bij voorkeur conflicten uit de weg gaat. Nu, twaalf jaar later, valt het hem zwaar om de buitenwereld weer toe te laten en met zichzelf in het reine te komen. “Het is net zo makkelijk om in jezelf het spoor bijster te raken als te verdwalen op bospaden of in steden.”

Mankells maatschappelijke betrokkenheid zien we terug in verbitterde, ontspoorde vluchtelingenmeisjes en in politieke strijd van de eenling tegen machthebbers in de wereld. Cultuurbewust is Mankells stille protest tegen de beschimmelde schilderingen in de beroemde Lascaux-grotten in Frankrijk, net als de stemmige verwijzingen naar Caravaggio en de in Amsterdam gehouden tentoonstelling ‘Rembrandt-Caravaggio’. Een actuele Mankell, want hij schreef Italiaanse schoenen in 2006, het jaar van de expositie, die ikzelf toen ook heb bezocht.

Italiaanse schoenen is een prachtige, ontroerende roman met een gedetailleerde, literaire, haast epische verhaalstijl. Mankell is briljant in zijn metaforen over eenzaamheid, waarheid, leugens, liefde en haat. En hoe prachtig beschrijft hij de menselijke wil om zowel te leven als te sterven. “Ik ben niet bang voor de dood. Het enige wat me afschuwelijk lijkt is dat ik zo lang dood moet zijn.”
Mankells grootse en intermenselijke vertelstijl is niet te stuiten in deze — ondanks de koude — warm beschreven, wonderlijke reis door het leven van fraai vormgegeven karakters, te midden van Zweeds natuurschoon. De stilte van het winterlandschap, het geïsoleerde eiland, de ultieme rust, het bevroren water, imposante natuurbeschrijvingen, dikke sneeuwlagen, stille boswegen en afgelegen bosvennetjes; alles komt bijna fysiek bij de lezer binnen. Zelfs de geluiden van Janssons propellerboot kun je horen, als je heel stil bent ...

Italiaanse schoenen is van een verfijnde soberheid. Zoals zo vaak heeft de rust van een ‘Scandi’ zeggingskracht in overvloed. Een genot om te lezen.

Geschreven bij Italiaanse Schoenen

Een boek van meesterverteller Henning Mankel, dat totaal afwijkt van zijn andere boeken, maar dat ik zittend op mijn varanda in Zweden, ook weer in een ruk heb uitgelezen, net als zoveel van zijn boeken. Ik heb dit boek gelezen met een landkaart van Zweden naast mij om te kijken in welk deel en in welke steden dit afspeelt. Wat mij altijd weer opvalt in de boeken van Henning Mandel is de juiste beschrijving en omschrijving van de gebieden waar het verhaal zich afspeelt. Hij gaat duidelijk niet over een nacht ijs. Dit boek is een must voor iedereen die graag iets bijzonders leest en is een aanrader!

Geschreven bij Italiaanse Schoenen

Dit verhaal speelt zich af in Zweden. Het mooie Zweedse landschap wordt heel mooi beschreven. Je hebt het gevoel daar op dat eiland te zitten met de dieren om je heen. Het is een prachtig, ontroerend verhaal. De hoofdpersoon die een vreselijke fout in zijn carriere heeft gemaakt en zich terug trekt op een eiland. En dan de vrouw die hij na zoveel jaren weer ontmoet en hem vraagt zijn belofte van vroeger na te komen. Het leest als een trein, het pakt je en ontroert je. Geen thriller, zoals we van Henning Mankell gewend zijn, maar een prachtig levensverhaal. En zeker niet langdradig is mijn mening. Voor mij blijft dit één van de mooiste boeken die ik gelezen heb.

alweer een topboek van de jammer genoeg overleden topschrijver!

Geschreven bij Italiaanse Schoenen

Dit keer geen spannende misdaad van Mankell's hand, maar een ander boek. Het leek me interessant dus ik besloot het te lezen. Het gaat over een oudere man die zichzelf heeft afgesloten van de wereld. Elke morgen neemt hij traditiegetrouw een duik in een wak. Op een dag staat er een vrouw voor zijn neus. Ze heeft niet lang te leven en wil dat hij zijn belofte van vroeger nakomt. Een lange reis en een groot avontuur begint. Veel dingen gebeuren. Soms het is een beetje langdradig, maar dat neemt niet weg dat Henning nog steeds erger goed kan schrijven.

Lekker spannend boek

Fantastisch verhaal

Geschreven bij Fredrik Welin 1 - Italiaanse schoenen

Duidelijk geschreven, vlot lezend, ongewone en soms grappige situaties