Lieve dochter

Lieve Dochter is het debuut van Amerikaanse journalist en schrijver Elizabeth Little. Zij schrijft onder andere voor de New York Times en The Wall Street Journal. Eerder schreef zij al twee non-fictie boeken. De hoofdrol in Lieve Dochter is voor Jane Jenkins. Zij heeft net tien jaar in de gevangenis gezeten, verdacht van de moord op haar moeder. Door een fout in het forensische onderzoek, wordt zij na tien jaar vrijgelaten.

De laatste woorden van haar moeder waren: "Tessa, Adeline en Jane". Nadat Jane is vrijgelaten, besluit zij incognito op zoek te gaan naar de waarheid. Incognito valt echter niet mee, want het hele land lijkt te jagen op Jane - vastbesloten haar te vinden en weer op te sluiten. Adeline blijkt een gehucht te zijn in Missisippi, bekend om de goudzoekers en Jane besluit hier op zoek te gaan naar de waarheid.

Elizabeth Little heeft een zeer origineel boek geschreven gebruikmakend van sms-teksten, twitterberichten, artikelen etc om het verhaal van Jane te vertellen. De energie spat van de bladzijden af en leest als een trein. Het boek Lieve Dochter is verrassend en tegelijkertijd onderhoudend. Je merkt dat Elizabeth Little een ervaren schrijfster is, er worden geen woorden verspilt. Alle woorden zijn raak en helder. Jane verschijnt op je netvlies en je leeft intens met haar mee.

Ik heb van het boek genoten, zeer lastig weg te leggen. Wat mij betreft een absolute aanrader. Ik ben benieuwd naar de volgende boeken van Elizabeth Little!

Geschreven bij Lieve dochter

Toen ik de cover onder ogen kreeg was mijn eerste gedachte: O, een chicklit! Maar niets is minder waar.Lieve dochter is het debuut van Elizabeth Little en wat voor een.. Een boek waar alles in zit: humor, spanning en actie. Eigenlijk ben ik fan van Zweedse of Noorse thrillers, maar dit Amerikaanse boek is me ook goed bevallen.

De hoofdpersoon van het verhaal is Janie Jenkins, een rijk verwend meisje.. een feestbeest voor wie niets te gek is, daar geniet ze mateloos van. Tot het noodlot toeslaat en ze naast het lijk van haar vermoorde moeder wordt gevonden.

Ze wordt dan ook veroordeeld en beland voor 10 jaar in de gevangenis, dan ontdekt men dat er fouten zijn gemaakt en wordt ze vrijgelaten. Ze neemt een andere naam aan en gaat op zoek naar de waarheid.

Ze wordt gevolgd door misdaadjournalist Trace Kessler die haar beschrijft als een koelbloedige moordenares en zo wordt er een heel verkeerd beeld van Janie geschetst. Een beeld dat hier en daar niet klopt en soms op het enge af is.

Op haar zoektocht naar de ware dader van de moord op haar moeder komt ze tot de ontdekking dat haar moeder waarschijnlijk niet degene was die ze voordeed te zijn.

Maar uiteindelijk komt toch de waarheid aan het licht, een waarheid die niemand, ook de lezer niet verwacht.

Ik heb dit boek met veel plezier gelezen, ik hoop dat Little er nog meer schrijft en dan graag met net zoveel humor, actie en spanning.Een klein minpuntje: De cover..Dit boek verdiend een mooiere en niet zo'n opzichtige goedkoop aandoende cover!

Maar ik geef het boek 4 sterren.

Janie Jenkins leefde een luxe leventje totdat ze opgepakt werd voor de moord op haar moeder, iedereen leek zo overtuigd van haar schuld dat Janie zelf niet eens meer weet of ze nu werkelijk schuldig is of niet. Ze kan zich weinig herinneren van het voorval, ze weet dat ze een onbekende man heeft horen praten met haar moeder net voordat deze werd vermoord. Zij heeft de man niet gezien, maar weet nog flarden van het gesprek. Tijdens haar tijd in de gevangenis houdt ze zich dan ook voornamelijk bezig met het onderzoeken van de aanwijzingen – die ze heeft dankzij dat gesprek- en spendeert ze veel tijd in de gevangenisbibliotheek. Zo beland Janie, wanneer ze na tien jaar vrijkomt, in een dorpje waar haar moeder een interessant verleden blijkt te hebben.

Lieve dochter is het indrukwekkende debuut van Elizabeth Little. In het verhaal worden diverse schrijfstijlen gebruikt waardoor het lijkt alsof Elizabeth al haar kunnen direct in dit eerste boek van haar hand, heeft willen tonen. Dat is zeker gelukt, de schrijfster bewijst over een groot en divers talent te beschikken. Vele lezers zullen dit zeker weten te waarderen, vooral fans van literatuur. Neemt niet weg dat door haar creatieve uitspattingen het verhaal af en toe juist lastiger te volgen is en het eerder afleid van de vertelling dan dat het daar toe bijdraagt. Zo spreekt Janie (de hoofdpersonage uit het boek) de lezer af en toe rechtstreeks aan. Te vergelijken met een theatervoorstelling waar je als toeschouwer heen gaat: Je verdwijnt bijna letterlijk in het geen dat zich op het podium afspeelt totdat één van de acteurs plots aan jou vraagt (met een spotlight op je gezicht gericht) hoe laat het is. Dag verhaal! Ook verwijst de auteur o.a. naar Shakespeare en naar een regel uit een beroemd gedicht, je moet er van houden!

Wanneer je een spannende thriller verwacht kom je bedrogen uit. De spanning laat voor dit genre te lang op zich wachten. Des al niet te min blijft het verhaal, mede door de sarcastische opmerkingen en de krachtig beschreven personages, van begin tot eind boeien. Ook wanneer je graag literaire detectives leest is dit boek zeker aan te bevelen.

Jane Jenkins werd tien jaar geleden veroordeeld voor de moord op haar moeder. Door een vormfout komt ze na tien jaar gevangenis op vrije voeten. Jane is een stuk van haar geheugen kwijt en weet niet of zij inderdaad zelf verantwoordelijk is voor de dood van haar moeder. Incognito gaat ze op zoek naar de waarheid. Het enige wat ze heeft is een summiere aanwijzing die haar moeder heeft achtergelaten. Jane was niet gek van haar moeder, ze had zelfs een hekel aan haar. Maar heeft ze haar dan ook vermoord? De antwoorden zijn waarschijnlijk te vinden in een klein gehucht in South Dakota, en Jane gaat daar op zoek naar die mensen die hopelijk haar vragen kunnen beantwoorden. Met grote voorzichtigheid begint ze haar zoektocht terwijl de paparazzi, die overtuigd zijn van haar schuld, haar op de hielen zitten.

‘Probeert Janie ons op een dwaalspoor te brengen? Of is er iets tussen gekomen toen ze die vlucht wilde nemen? De moord op Janies moeder is hier niet het enige mysterie.’

Lieve dochter wordt verteld vanuit het perspectief van Jane. Tussen de hoofdstukken door zijn er verhoorverslagen en nieuwsverslagen te lezen, berichten van Trace, de journalist die ervan overtuigd is dat ze schuldig is, en andere diverse berichten die belangrijk zijn voor het gehele verhaal. Door een andere identiteit aan te nemen hoopt Jane genoeg tijd te krijgen voor haar zoektocht om de waarheid boven water te krijgen en te kunnen bewijzen dat ze onschuldig is. Genoeg tijd voordat het de paparazzi lukt haar te vinden.

‘Het wordt tijd dat wij, degenen die in rechtvaardigheid geloven, Janie Jenkins opsporen.’

Wat vanaf het begin opvalt in Lieve dochter is de uitgebreide aandacht voor details. Dit is op zich prima voor de verbeelding maar dit wil het verhaal ietwat vertragen. Het kost even wat moeite om in het verhaal te komen, maar de zoektocht van Jane maakt wel zo nieuwsgierig dat er graag verder gelezen wordt. De soms wat eigenaardige personages horen prima thuis in dit verhaal en doordat de auteur naast spanning ook mysterie, actie en enige humor in het boek heeft verwerkt, weet ze op deze wijze perfect de aandacht van de lezer te behouden. Het verhaal wordt na een aantal verrassende wendingen op een passende manier afgesloten door de onvoorziene ontknoping, een plot die zeker niet volgens verwachting is.

Lieve dochter is de eerste thriller die Elizabeth Little heeft geschreven. Een thriller die enige stof doet opwaaien en dat is niet voor niets.

Janie Jenkins, een soort van Paris Hilton-achtig typje, komt na een vormfout uit de gevangenis nadat zij was veroordeeld voor de moord op haar moeder. Maar........... zij weet hier niets meer van.......... na haar vrijlating gaat ze op zoek naar de waarheid. Meer kan ik niet vertellen over dit boek zonder gelijk in de spoiler-alert-zone te duiken !! Heel apart is dat het hele boek in de ik-vorm is geschreven, vanuit het oogpunt van Janie Jenkins en het is een bitch, ze vloekt als een bootwerker, ze is doortrapt en gemeen. Eigenlijk krijg je als lezer een beetje een hekel aan haar, heel knap is van de schrijfster Elizabeth Little dat je ondanks dit vreselijke karakter toch blijft doorlezen hoe haar zoektocht afloopt.

Het is zeker geen doorsneethriller. Scherper van toon dan veel thrillers die ik eerder las, maar ook scherpe humor is aanwezig.
Een verhaal geschreven in de ik-vorm, verteld door Jane (Janie).

Bijna alle personages zijn uitgebreid genoeg beschreven om een duidelijk beeld te geven aan de lezer.
Jane is de duidelijkheid zelf, ook als het over zichzelf heeft; 'Aardig zijn zit er bij mij gewoon niet in, maar medelijden is misschien een ander verhaal.'
De stukjes tussen diverse hoofdstukken bestaande uit onder andere; sms'jes, nieuwsverslagen en verslagen van de verhoren vormen een mooie aanvulling op de rest van het verhaal, waardoor ik steeds meer ging zien maar niets werd helemaal duidelijk tot het goed gevonden einde.
Trace die haar het leven zuur probeert te maken blijkt iemand te zijn waarvan ik dit niet verwacht had, zeker niet op deze manier.
De plotwendingen zijn onvergelijkbaar; heel verrassend en verfrissend! Alles klopt!

Jane houdt wel van een goede borrel, maar dit moet even achterwege blijven;
'Het enige wat ik wilde was naar boven gaan en met een fles whisky onder mijn bed kruipen. Maar ik zie tegen mezelf dat ik waarschijnlijk nog maar één of twee dagen had voordat de media me wél zouden vinden, en dat ik mijn hele leven nog whisky kon drinken als ik er maar achter zou komen wat er met mijn moeder was gebeurd.'

De scherpe humor van de auteur, die je tevens de sfeer laat proeven van dat moment en hier
met een knipoog naar de psychologische thriller uit 1940 onder regie van Alfred Hitchcock 'Rebecca';
'Rebeccaaaa', klink een stem in de wind. ('Mevrouw Danvers?' had ik bijna teruggefluisterd.)

Ik heb het boek graag gelezen en waardeer het met 4,5/5 sterren.

Het zal bizar zijn om na tien jaar vrij te komen uit de gevangenis terwijl je niet eens met zekerheid kan zeggen of je ook verantwoordelijk bent voor de misdaad waarvoor je veroordeeld bent. Dankzij een vormfout wordt levenslang omgezet naar een vervroegde vrijlating en ineens staat Jane op vrije voeten. Doordat de pers jacht op haar blijft maken duikt Jane onder, maar dat is niet de enige reden. Jane heeft tijdens haar verblijf in de vrouwengevangenis tijd genoeg gehad om na te denken over alles. De band met haar societymoeder –die omschreven kan worden als haat-liefde, met de balans doorslaand naar haat- , haar leventje in de schijnwerpers, altijd aandacht en geld genoeg voorhanden. En nu is ze van een pretletter veranderd in een veroordeeld crimineel, een moordenaar. Maar of dat zo is, is nog maar de vraag want Jane kan zich niet veel herinneren. Wat ze nog wel weet is dat ze een gedeelte van een gesprek heeft opgevangen tussen haar moeder en een man, net voordat haar moeder is vermoord. Met die kennis in haar achterhoofd gaat ze na haar vrijlating aan de slag. Ze verstopt zich in een hotel en gaat vervolgens onherkenbaar op pad. Niemand weet waar ze is, zelfs haar advocaat Noah niet. Jane moet dit doen, ze wil weten wie de dader is, zelfs als het bewijs op haar zou wijzen. Haar zoektocht brengt haar naar een oude nederzetting, het voormalig goudzoekersstadje Ardelle in South Dakota. Daar maakt ze kennis met een heel bijzondere familie die generaties lang al in deze regio woont, ook voor hen blijft ze incognito want ergens moet een link zijn met haar moeder. Maar intussen is de pers haar niet vergeten, vooral Trace Kessler –een fanatiek blogger en anti-Jane- maakt het haar moeilijk en ze moet snel handelen, zonder op te vallen of de aandacht op zich te vestigen. Maar Jane is ongeduldig en impulsief.

“Lieve dochter’ wordt verteld door Jane zelf. Een parmantig persoontje, met tijden grof gebekt, duidelijk gewend om haar zin te krijgen –of dan toch door te drammen-en met tijden arrogant. Deze combinatie zorgt ook voor een komische noot in het geheel. Zelfspot is iets wat je als auteur moet kunnen neerzetten en dat is Elizabeth Little gelukt! Geregeld was daar een dusdanige opmerking of situatie die voor een lachmoment zorgde. Jane is een geloofwaardig personage terwijl het scenario dat niet altijd is. Geregeld werd er dusdanig overdreven waardoor dat ook grappig uitviel. Of dat de bedoeling was is natuurlijk nog maar de vraag. Jane’s eigenzinnigheid en snobisme maken haar tot een aparte verschijning. Op de een of andere manier weet ze zichzelf te overtuigen van haar plan, gaat ervoor en laat zich niet stoppen. Soms met hachelijke situaties tot gevolg. Intussen zijn daar de vasthoudende acties van Trace, hij wil Jane hoe dan ook weer achter slot en grendel en gaat nietsontziend door met zijn hetze. De brieven die tussen de hoofdstukken door staan geplaatst geven die dreiging een extra dimensie.

Dit debuut is geen thriller in de puurste betekenis van het woord. Het is een boek geworden dat humor, originaliteit en lichte spanning goed combineert. Doordat Jane je als lezer in het verhaal trekt, ze spreekt je zowat aan, blijf je nieuwsgierig en geïntrigeerd. Little heeft ervoor gekozen om vooral de sfeerschetsen, omgeving en details heel secuur weer te geven, wat je dan mist is diepgang van de personages. Dat is jammer want ze lenen zich daar absoluut voor. Ze zijn origineel, menselijk en –daar is het weer- apart. De plot is op zijn minst bijzonder te noemen, vooral onvoorspelbaar en origineel. Al bij al is ‘Lieve dochter’ een ervaring op zich, een aanrader voor de lezer die van mystiek en het aparte houdt. Het is nu afwachten of de auteur dit kan overtreffen. We gaan het meemaken.

De humor en originaliteit zorgen voor 4 sterren.

Boeken zoals dit zorgen ervoor dat ik steeds meer ga houden van thrillers. En dat meen ik.
“Lieve dochter” vertelt het verhaal van Jane, die door verschrikkelijke spelingen van het lot en het parket in de gevangenis komt voor de moord op haar moeder en tien jaar later weer vrijkomt.
Ze ontdekt dat haar moeder niet was wie Jane altijd dacht dat ze was. Samen met het feit dat ze nog steeds niet zeker is van haar eigen onschuld, gaat Jane op onderzoek naar de geschiedenis van haar moeder en naar die van haarzelf.
Haar zoektocht leidt haar naar de twee gouddorpjes Ardelle en Adeline waar ze meer te weten komt over haar moeder, zichzelf en haar vader. Dingen die ze niet had verwacht en vaak ook dingen die ze niet per sé wilde weten.
Naast de zoektocht naar haar familiegeschiedenis wordt Jane ook opgejaagd als klein wild, en dit door een blogger die bereid is héél ver te gaan voor het vinden van Jane. Zal hij hierin slagen?

Het boek is geschreven vanuit de “ik-vorm”, met een flinke dosis sarcastische humor. Mijn type humor. Ik heb vaak zitten giechelen maar ik heb ook minstens even vaak op het puntje van mijn stoel gezeten door de spanning. Ik raad het boek zeker aan.

Geschreven bij Lieve dochter

Boeken zoals dit zorgen ervoor dat ik steeds meer ga houden van thrillers. En dat meen ik.
“Lieve dochter” vertelt het verhaal van Jane, die door verschrikkelijke spelingen van het lot en het parket in de gevangenis komt voor de moord op haar moeder en tien jaar later weer vrijkomt.
Ze ontdekt dat haar moeder niet was wie Jane altijd dacht dat ze was. Samen met het feit dat ze nog steeds niet zeker is van haar eigen onschuld, gaat Jane op onderzoek naar de geschiedenis van haar moeder en naar die van haarzelf.
Haar zoektocht leidt haar naar de twee gouddorpjes Ardelle en Adeline waar ze meer te weten komt over haar moeder, zichzelf en haar vader. Dingen die ze niet had verwacht en vaak ook dingen die ze niet per sé wilde weten.
Naast de zoektocht naar haar familiegeschiedenis wordt Jane ook opgejaagd als klein wild, en dit door een blogger die bereid is héél ver te gaan voor het vinden van Jane. Zal hij hierin slagen?

Het boek is geschreven vanuit de “ik-vorm”, met een flinke dosis sarcastische humor. Mijn type humor. Ik heb vaak zitten giechelen maar ik heb ook minstens even vaak op het puntje van mijn stoel gezeten door de spanning. Ik raad het boek zeker aan.

‘Lieve dochter’ is de debuutthriller van Little. Ze schreef twee non fictieboeken. Dit debuut is spannend en levert heel veel actie. Het is een echte Amerikaanse thriller, waarin veel gebeurt. Ik heb genoten vanaf de eerste bladzijde en het is geweldig om te lezen over de in en outs van het uitgaansleven van een rijke tiener. De humor van hoofdpersoon Janie is geweldig om te lezen en echt en kent ook ontroering, een jong meisje dat zo graag gehoord wil worden.

In ‘Lieve dochter’ wordt Janie in haar doen en laten door misdaadjournalist Trace Kessler gevolgd, tot hij het spoor bijster is. Ze wordt beschreven als moordenares en er worden wilde verhalen verteld. Media kan bijdragen aan beeldvorming. Beeldvorming die soms helemaal niet klopt, en eigenlijk erg eng is.
Uiteindelijk komt Janie achter de waarheid, een waarheid die gruwelijker is dan verwacht. ‘Lieve dochter’ is een aanwinst. Ik ben fan van Scandinavische thrillers omdat er uitgebreide beschrijvingen in staan, maar nu ik dit boek heb gelezen staan Amerikaanse thrillers op dezelfde hoogte, veel actie en reactie, goede personages en onverwachte plotten.