Mama Tandoori

Geschreven bij Mama Tandoori

Ik heb nog nooit zo gelachen om een boek. Onder het lezen ben ik een paar keer moeten stoppen omdat ik hardop aan het lachen was. Dit komt door de opmerkelijke gebeurtenissen in het verhaal, die voor een deel ook nog echt waar zijn!

Duidelijk is dat dit fictie is. Dit zou je eerst meteen zeggen, maar als je hoort dat Mamma Tandoori écht kilo's kattenvoer koopt in de winkel, omdat het in de aanbieding is, terwijl ze geen kat hebben, en ook als je hoort dat Mamma Tandoori voor de wc blijft wachten op haar man die daar de blaadjes over prostaatkanker leest, wat ook echt waar is.

Hoe dan ook, Mamma Tandoori komt over als een van de moeilijkste moeders ooit, maar haar hart zit op de juiste plaats en voor de lezer zijn de woede-uitbarstingen bijzonder vermakelijk.

Je kunt je ook goed inleven in de personages.

Mijn eigen mening is duidelijk: Het beste boek dat ik ooit heb gelezen. Helaas zal er waarschijnlijk geen vervolg uitkomen.

Ernest van der Kwast heeft zich met dit boek bewezen. Het zal waarschijnlijk een bestseller worden als dat het nog niet is.

Als je begint met dit boek dan lijkt het een absurd verhaal. Mama Tandori is een vreselijke moeder die je niemand gunt, zo erg dat je twijfelt of ze wel bestaat. Toch pakt het verhaal je en je blijft lezen en dan, zie je haar zoals ze ook is, een moeder die als een tijger vecht voor het geluk van haar kinderen. Ze verliest nooit de hoop. In de loop van het verhaal zie je ook de pijn en het verdriet bij Mama Tandori en haar familie. Het boek is met vaart geschreven, geestig en ontroerend tegelijk. Het is ook een boek over ieders familie, we herkennen allemaal wel familieleden voor wie we ons schamen, die we zien als zwart schaap of die we liever niet op visite te krijgen. Het is zeker de moeite waard om dit boek te lezen.

Geschreven bij Mama Tandoori

Tijdens een korte vakantie in Zuid Frankrijk werd ik door een vriendin geattendeerd op het boek “Mama Tandoori” van Ernest van der Kwast. Het is een hilarisch verhaal over een zeer opportunistische moeder die menigeen tot wanhoop drijft. Een verkoper van bedden gaf teneinde raad 80% procent korting op een bed na traumatiserende onderhandelingen van zes uur, gedurende welke de zoon op het bed moest blijven liggen om druk op de ketel te houden. Een agent wordt voor het blok gezet om vier loodzware koffers naar perron elf (Utrecht CS) te brengen, alwaar de trein 10 minuten vertraging oploopt door een zeer vasthoudende moeder, die de agent uiteindelijk beloont met een blikje kattenvoer (waar dat vandaar komt is weer een aparte anekdote).

De hilarische ontwikkelingen buitelen over elkaar heen en ik heb met grote regelmaat schaterlachend verder gelezen. Af en toe werd ik ook ontroerd, in het bijzonder wanneer de oudste broer van de ik-persoon aan bod kwam. Dit is een geestelijk gehandicapte man (“met een rechte scheiding in het midden, als van een filmster”) van 1.96 meter. Op bedevaart in Lourdes roept hij iets lelijks naar een beeldje. Maar de zoon werd geprovoceerd, dat moet worden gezegd. Een dienstdoende non maakt het goed door voor hem vergiffenis te vragen.

Het is een hap-slik-weg boekje van iets meer dan 200 pagina’s, maar het benadert de grappigheid van “Ben je ervaren?” van William Suthcliff, dat toevallig ook aan India is gelieerd. Zeer vermakelijk en uitstekende vakantielectuur. Ik heb mijn vriendin dan ook hartelijk bedankt voor de suggestie!

Ernest van der Kwast beschrijft zijn leven als één van drie broers in een gezin met een Nederlandse vader en Indiase moeder en heeft daar een hilarisch, grappig, maar soms ook hartverwarmend en mooi boek van gemaakt. Spil van het verhaal is zijn Indiase moeder, die haar deegroller meestal niet eens nodig heeft om de mensen om haar heen, inclusief haar man en kinderen, op onnavolgbare wijze naar haar nukken te laten voegen.
Onderhoudend, makkelijk leesbaar, humoristisch. Precies het boek om mee te nemen op vakantie.

Van der Kwast biedt ons, op een luchtige manier en met vele anekdotes, zijn humoristische blik op zijn multiculturele familie.
Het eerste deel wat over hemzelf en zijn gezin gaat is geestig en levendig; het tweede deel gaat meer over andere familieleden en het verre India en spreekt wat minder tot de verbeelding.
Het boek kent geen diepgang of sterke verhaallijn, maar leest lekker weg en tovert zo nu en dan een glimlach op het gezicht.

Geschreven bij Mama Tandoori

Ik heb dit boek in één ruk uitgelezen. Goed geschreven en hillarische, soms ook schrijnende, situaties. Zeker een aanrader.

Geschreven bij Mama Tandoori

Het boek is heel meeslepend en gevoelig, Het trekt je helemaal de wereld in waarin het boek zich afspeelt,

Geschreven bij Mama Tandoori

Heb het boek besteld n.a.v. Een artikel in de Volkskrant.
Leest gemakkelijk, cultuurverschil interessant verder niet heel bijzonder. Binnen 1 1/2 uur uitgelezen.

De situaties in het boek zijn zo absurd dat je je afvraagt of dit wel werkelijk gebeurd is, maar de schrijver heeft het verhaal toch echt gebaseerd op zijn eigen familie. Erg humoristisch geschreven in een zeer vlotte schrijfstijl. Het boek leest erg makkelijk weg en is zeer vermakelijk, al kent het verhaal ook de nodige droevige momenten en door alle humor heen is de geschiedenis van de moeder van de hoofdpersoon behoorlijk verdrietig. Een leuk detail voor mijzelf was ook dat het boek zich vrijwel volledig afspeelt in de wijk in Rotterdam waar ik zelf woon; dat maakte het boek nog herkenbaarder en gaf het een extra realitisch tintje.

De eerdere commentaren over dit boek zorgen ervoor dat de humor tegen valt. Wellicht als het beeldend is weergegeven kun je lachen over een vrouw die haar man mishandeld omdat ze niet van hem wil scheiden, want dat is slecht. Zo klinkt het wel erg zwartgallig van me, maar de personen zijn wat ik zo uit dit boek kan opmaken niet altijd de leukste (erg menselijk dat wel!). De korte losse verhalen over familieleden doen soms ietwat aan als columns, maar zijn daardoor los van elkaar goed te lezen.

Wel interessant is het om te zien hoe het leven is voor een Indiaas gezin in Nederland en hoe deze hele familie in elkaar steekt. Of het sprekend is voor multiculturele gezinnen in Nederland? Daar heb ik geen weet van. Natuurlijk is elk gezin anders. Ik hoop voor het hier beschreven gezin dat ze rust, tevredenheid en vrede kunnen vinden in wat ze hebben.

Jammer, maar helaas niet zo leuk als ik verwacht had.