Meedogenloos

“Weer een Nederlands meisje afgereisd naar Syrië”, een van de krantenkoppen in het boek Meedogenloos van Natasza Tardio. Na moordvrienden, waarmee ze de debuutprijs van de Jonge Jury won, waagt Tardio zich aan een tweede moeilijk onderwerp: Jihadstrijders. Via Isra – een van de hoofdpersonen van het verhaal – toont ze de jonge lezer een kijkje in de wereld van de Jihadisten. Een zwaar en beladen onderwerp. Tardio weet het via een betrekkelijk ‘simpel’ verhaal toch goed te beschrijven!

Op een dag verdwijnt de vijftienjarige Isra met haar vriend Mo. Het blijkt al snel dat ze naar Syrië is gegaan, om te strijden met de IS. Haar vrienden, Lieke en Lukas, geloven hier niets van, zij denken dat Isra gedwongen is. Echter, de politie is op zoek naar de organisatie achter deze verdwijning en lijkt zich niet bezig te houden met de verdwijning van Isra zelf. Lieke besluit de hulp van een journalist, Simon, in te roepen. Simon gaat naar Syrië om Isra terug te halen.

Tardio beschrijft via Lukas, Lieke en Isra het verschrikkelijke verhaal rondom de Syriëgangers. Door eerst het woord te geven aan Lukas en Lieke, weet ze het probleem vanuit de Nederlanders te beschrijven. Via het perspectief van de politieagente en de journalist laat ze de ‘zakelijke’ kant van het verhaal zien. Door het perspectief ‘Isra’ toe te voegen aan dit lijstje, maakt ze het onderwerp vollediger: de jihadstrijders krijgen ook een stem. Dat maakt het verhaal volledig en uniek. Tardio doorbreekt met dit verhaal een taboe, ze maakt het bespreekbaar. Een zeer goede, maar ook moedige keuze.

De schrijfstijl is aantrekkelijk. De lezer leest mee met verschillende personages en kijkt mee met verschillende gebeurtenissen. De lezer reist mee af naar Syrië, maakt daar de verschrikkingen mee. De schrijfwijze is objectief. Dat maakt het verhaal luchtig en open. De lezer wordt in staat gesteld zelf keuzes te maken en zelf een mening te vormen. Tardio maakt hier een verstandige keuze.

Wanneer Isra terugkomt naar Nederland lijkt alles weer oké te worden. Hier had Tardio het verhaal kunnen stoppen. Echter, zij besluit verder te schrijven en ook de periode na de terugkomst te beschrijven. Isra moet haar leven weer oppakken en ze moet weer naar school. Hoe gaat ze om met haar ‘nieuwe’ oude leven? Wie kan haar vertrouwen en wie kan zij vertrouwen?

Kenmerkend voor de verhalen van Tardio is de onverwachte wending in het eind van het verhaal. Moordvrienden eindigde onverwacht, zo niet schokkend. Ook in Meedogenloos weet ze de lezer te verbazen en in verwarring achter te laten. De onverwachte wending in de epiloog is dan ook met recht ‘onverwacht’ te noemen. Dit laat de lezer nadenken en roept een discussie op!

Al met al is Meedogenloos een boek dat een taboe doorbreekt. Het is een verhaal over een zwaar, maar indrukwekkend onderwerp. Tardio heeft het lef getoond het meest besproken, maar minst beschreven onderwerp te beschrijven, voor een lastige doelgroep: jongeren. Juist in deze tijd vormt zo’n boek een opening. Het is een boek dat op veel scholen gebruikt kan worden. Een uitnodiging tot gesprek. “Alles in me schreeuwt: ‘Ik wil dit niet!’, maar ik probeer niet te luisteren. Ik moet doorzetten. Flink zijn.’

Prachtig boek, mooi geschreven, zeer realistisch

Geschreven bij Meedogenloos

Pittig boek en zeer actueel.... Zoon van 13 kon er maar moeilijk van slapen. Geeft in een spannend verhaal inzicht in IS en waarom er nu zoveel vluchtelingen zijn.

Dyslexie versie is een uitkomst.....