Niet voor tere zieltjes - Jeroen Guliker - columns & korte verhalen Columns & korte verhalen

Geschreven bij Niet voor tere zieltjes 2

Wat een waanzinnige humor, ik heb echt nog nooit zo'n grappig boek gelezen. Geweldige humor heeft deze man. De tranen rolden echt over mijn wangen van het lachen. Alle boeken van deze man zijn top.

“Niet voor tere zieltjes” is de intrigerende titel van een bundel met columns en korte verhalen van Jeroen Guliker. In 215 bladzijden op klein formaat zijn maar liefst veertig pennenvruchten te bewonderen. Want bewondering voor de ultrascherpe en humoristische penvoering van Guliker bevangt de lezer al snel. In razende vaart schrijft hij over de meest uiteenlopende onderwerpen, altijd kritisch, altijd scherp en altijd met onderkoelde humor. Venijnig en fors taalgebruik schuwt de schrijver geenszins.
De ernst gaat Jeroen overigens zeker niet uit de weg. Bij tijd en wijle schuwt hij een levenswijsheid niet. Zo is in het stukje “Eng” te lezen:

“…. maar laten we alsjeblieft waakzaam blijven over onze gedachten, ze zijn immers het beginpunt van onze daden.”

Een bijna filosofische waarheid die dagelijks haar realiteitsgehalte bewijst. Leg haar maar aan tegen het nieuws van de dag.
Maar laat dit niet tot misverstanden leiden: deze quote is zeker niet kenmerkend voor het boek.

Guliker ontwikkelt een enorme snelheid in zijn taal, en tóch is het steeds gemakkelijk te volgen. Dat komt doordat hij zeer toegankelijk schrijft. Het is hier en daar wel op en een enkele keer over het randje. De titel van de bundel zal wellicht geïnspireerd zijn op het stukje “Gambia” dat wel erg (te) ver gaat. De negenendertig andere zijn soms op het randje, maar zoals gisteren hier in huis klonk, ze zijn zó goed dat het niet erg is.

Er zijn vele hoogtepunten in het boekje. Uitgesproken briljant zijn “Dedain” (“Zou ze een vriendin van Connie Palmen zijn”) en “Martelgang” (over een bezoek aan de supermarkt). Maar ook “Naarling” en “Stasi” blijven bij de lezer wel even hangen.
Het is waarlijk continu genieten bij Guliker. Hij maakt de flaptekst volledig waar:

“Als je geen moeite hebt met keiharde zelfspot, venijnig cynisme en humor op het randje, zal dit boek je van een bescheiden glimlach via voorzichtig gegrinnik naar een bulderende schaterlach voeren.”

Het boekje is uitermate geschikt voor een vlucht uit de alledaagse soms harde werkelijkheid. Het is ook voor minder harde zieltjes amusement van de bovenste plank. De lezer ontdekke het zelf.

“Niet voor tere zieltjes” krijgt vanwege het bijzondere karakter en het weergaloze supersnelle taalgebruik van Guliker vijf sterren !

Geschreven bij Niet voor tere zieltjes

Onder de titel “Niet voor tere zieltjes” verscheen in 2015 een fraaie bundel met columns en korte verhalen van Jeroen Guliker. In 215 bladzijden op klein formaat schreef hij in razende vaart over de meest uiteenlopende onderwerpen, altijd kritisch, altijd scherp en altijd met onderkoelde humor. Venijnig en fors aangezet taalgebruik schuwde de schrijver geenszins.

“Niet voor tere zieltjes 2” verscheen recentelijk en is een waardige opvolger van het eerste deel.
Het boek bevat in wederom (toevallig?) 215 bladzijden 29 uitgedijde columns die veelal het formaat van een kort verhaal hebben. Daarin neemt Guliker op niet mis te verstane messcherpe wijze alles en iedereen de maat. De meest diverse onderwerpen passeren de revue.
DWDD, Facebook, Dries Roelvink, Sylvana Simons, Wassila Hachchi, een bijzonder lemma uit Wikipedia, Nico Dijkshoorn en andere onderwerpen van velerlei aard worden op de korrel genomen. Tussen alle ironie en licht sarcasme staat onder de titel “Waanzin” een indrukwekkende serieuze column over de vreselijke aanslag in Parijs.

Guliker bezigt een ongekende snelheid in zijn stukken, en tóch zijn ze steeds gemakkelijk te volgen. Dat komt doordat zijn taalgebruik zeer toegankelijk en samenhangend is. Het is hier en daar wel op het randje. Maar het hangt er uiteraard van af welke norm de lezer aanlegt. Voorop staat dat ironie bij de schrijver de boventoon voert, en dan moet je wat kunnen hebben.

Het is waarlijk continu genieten bij Guliker. Hij maakt de al bekende flaptekst volledig waar:

“Als je geen moeite hebt met keiharde zelfspot, venijnig cynisme en humor op het randje, zal dit boek je van een bescheiden glimlach via voorzichtig gegrinnik naar een bulderende schaterlach voeren.”

Het boekje is uitermate geschikt om de gedachten eens flink te verzetten. Het is ook voor minder harde zieltjes amusement van de bovenste plank.

“Niet voor tere zieltjes 2” krijgt vanwege de messcherpe analyses en het wederom weergaloze supersnelle en vlekkeloze taalgebruik van Guliker (net als deel 1) vijf sterren !

Sommige boeken zijn om te janken, echt waar! Zakdoeken bij de hand houden is dan geen overbodige luxe. Zo ook bij het nieuwe boek van Jeroen Guliker is het een noodzakelijk kwaad. En ik had me er nog zo op verheugd! Natte ogen waren eerder regel dan uitzondering, iets wat het lezen ernstig bemoeilijkt trouwens. Echt zelden heeft een boek meer dan tien dagen in mijn tas gezeten om te pas en onpas tevoorschijn gehaald te worden om even in een deuk te liggen, de tranen waren dus van het lachen, mocht dat nog niet duidelijk zijn. Zelfs de jeugd hier in huis heeft het geflikt het boek geregeld weg te kapen, een unicum. Voor de oudste, bijna twintig, kon het niet grof genoeg zijn. De jongste van bijna elf vond vooral het ´de sjarma meneer´ verhaal, lees en u herkent het meteen, tranen trekkend leuk.

Voor zover het familiegebeuren. Nu de mening van de veellezer hier in huis. En die is eigenlijk kort maar krachtig. De bundel bestaat uit columns en korte verhalen. Herkenbare maatschappelijke zaken, actualiteiten van tv en anekdotes van de auteur uit zijn leven in het nu en uit het verleden. Op een scherpe, soms vrouwelijk valse wijze (niet wetende dat mannen dat überhaupt in zich hebben) schetst Guliker situaties die óf zo ongeloofwaardig zijn dat ze wel waar moeten zijn óf zo hilarisch dat er geen ontkomen aan is dat ze wel ontsproten moeten zijn aan zijn ADHD fantasie, je zou van minder knettergek worden. Want mensen lief zeg, waar haalt ie sommige onderwerpen toch vandaan?

Duidelijk is dat zijn scherp observatievermogen t.a.v. zijn directe omgeving en medemens hieraan ten grondslag ligt. Arme mensen, je zult jezelf maar teruglezen of indirect herkennen in een van de sneren van Gulikers hand. En och, wat is het toch lachen als het niet over jouw persoontje gaat! Leedvermaak noemen ze dat, heerlijk! Guliker is een geluksvogel, niet alleen heeft ie een viertal waanzinnig goede boeken geschreven (echt aan te raden), nu blijkt ie dit ook al te kunnen! 40 stukjes kunstzinnig en soms platvloers taalgebruik zijn gebundeld in een van de leukste boeken tot nu toe. Van 't Hek kan het schudden hoor. Voor sommigen zal het soms nét op het randje zijn, begrijpelijk. Maar daar heeft Guliker vooralsnog lak aan, gelukkig maar hahaha. Persoonlijke favorieten zijn toch wel ‘Koorts’ (wat zijn mannen toch zielenpietjes, Guliker is geen uitzondering op die regel, respect voor zijn vriendin), ‘Stasi’, ‘Naarling’ en op ‘Pasen’ is maar een gepaste reactie van toepassing: amen! Een onverwacht zachte invalshoek in ‘Decemberspook’ zorgde voor een brok in de keel. En als totaal onverwachte bonus nog een kleurplaat ook, spotten we daar een zwakheid in de stoere houding van Guliker? Lees het gewoon en laat je aangenaam verrassen.

‘Niet voor tere zieltjes’ is een pareltje geworden waarin een scherpe blik, nijd, azijnpissen en het gebrek aan remming elkaar in hoog tempo afwisselen. En weten jullie wat? Het is geweldig! Niks geen tere zieltjes hier maar puur vermaak van het hoogste niveau. Een tip: lees het boek niet ineens uit. Dat is zo jammer. En Guliker? Die moet vooral maar goed om zich heen blijven kijken, z’n vriend Tom naar Gambia volgen en z’n drie jongens een tv-verbod opleggen m.b.t Barbie en consorten. Het is hersenvervuiling van de bovenste plank, geef ze maar een boek of laat ze voetballen. Ook weer een mooi potentieel inspiratiemoment voor NVTZ2?

Geschreven bij Niet voor tere zieltjes 2

Ik heb alle boeken gelezen, en ik vond ze heerlijk om te lezen, geweldige eigentijdse schrijver.

De cover belooft gepeperde taal met een knipoog. 'Niet voor tere zieltjes'.
Een bundel met veertig columns en korte verhalen om je vingers bij af te likken. Zowel ontspannend door de humor als een eye-opener door de eerlijkheid. De soepele manier waarop
Guliker met woorden omgaat is fenomenaal te noemen.

Het is me duidelijk geworden dat de auteur gezegend is met een opmerkzaamheid waarmee hij
meer doet dan alleen opmerkzaam te zijn. Hij verwoord wat hij ziet, voelt, ruikt en hoort op een
manier waar zowel vrouwen als mannen van kunnen smullen. Het leven van alledag, gezien door
de ogen van de auteur.

Dit is een boek wat je mee moet nemen wanneer je wat langer in een bus of trein moet
zitten. Iedere halte een nieuwe column of kort verhaal lezen en genieten van wat je tegenkomt.
Mijn echtgenoot kon het helemaal met de auteur eens zijn wat betreft carnaval in Brabant; ondanks het feit dat hij een rasechte Brabander is kan het carnaval hem niet bekoren. Sterker nog, hij begrijpt er helemaal niets van, heeft het ook nooit begrepen en dat zal ook niet veranderen. Ook hij houdt zich afzijdig (gelukkig).

Het onbegrijpelijke van associaties is iets waar we allemaal wel over nagedacht hebben denk ik, maar zelf dacht ik dat alleen ik zelf zoiets raars ook echt meemaakte en niemand anders.
Ik las dat de auteur wanneer hij in zijn auto zit en een reiger langs het water zie staan, in gedachten altijd: Zie ginds komt de stoomboot hoort. Dat maakt dat ik me meteen gerustgesteld voel; ik ben niet alleen!

'Niet voor tere zieltjes' is een geweldig leuke bundel voor alle zieltjes die lekker willen genieten van wat een ander geschreven heeft over wat hij tegenkomt in het leven.
Het taalgebruik is niet alledaags te noemen, maar het is niet schokkend. Gewoon recht voor zijn raap en maakt daardoor helemaal duidelijk wat bedoeld wordt.

Wat me ontroerd heeft was 'Voorbij' over herinneringen aan zijn opa en oma, waarbij Jeroen Guliker
zich afvraagt 'of er van boven wordt meegekeken door de oma van de bloemkool en die opa van die
oude Telegraaf, en zo ja, of ze dat dan hoofdschuddend of begripvol knikkend zullen doen.'
Ik vermoed dat het begripvol knikkend zal zijn. En vooral trots.