Nomade

Het lezen van dit boek van mevrouw Hiris Ali is een pittige belevenis. Het is informatief over hoe het leven eruit ziet voor een zwarte moslimvrouw uit Somalië en het is onthullend over wat het betekent om in een moslimcultuur op te groeien. Duidelijk wordt dat het er binnen de islam middeleeuws aan toegaat. Tijdens de 80-jarige oorlog werden in Europa mensen bij bosjes opgeknoopt ter meerdere eer en glorie van het katholieke geloof en raakten hele streken ontvolkt als gevolg daarvan. Als we mevrouw Hirsi Ali moeten geloven is de hedendaagse islam van hetzelfde laken in het pak. Ze vertelt ons dat we ons de verdiensten van het rationele denken niet door de vingers moeten laten glippen omdat we mensen met een andere cultuur niet voor het hoofd willen stoten en ons schuldig voelen over eeuwen kolonialisme en racisme. We moeten juist gaan staan voor onze normen en waarden en voor wat ons 3 eeuwen moderniteit gebracht heeft aan verdraagzaamheid, vrijheid en gelijkheid. Ik vond het schokkend om te lezen hoe sterk de moslimcultuur verschilt van de onze en hoe onverenigbaar die is met de westerse cultuur. Als ik het goed begrepen heb gaan moslims er vanuit dat hun gedachtengoed superieur is aan het westerse gedachtengoed en is er dan ook geen sprake van integratie in onze samenleving. Moslims leven juist in enclaves binnen de westerse wereld, waarin ze er makkelijk toe te bewegen zijn een orthodoxere islamitische levensstijl aan te hangen dan waarmee ze zijn opgegroeid. Ik vind het een bij vlagen beangstigend boek, waarbij Hirsi Ali haar verhaal, vanuit beschrijvingen van haar eigen ervaring, overtuigend weet neer te zetten. Soms wordt het langdradig, vooral tegen het einde, maar ze heeft dan ook een boodschap te vertellen en daar zet ze stevig op in. Ik denk dat dit een belangrijk boek is over de positie van de islam in de huidige tijd.

Wat ik het allerbelangrijkste vind aan dit boek, (buiten de boodschap die Ayaan er in uitdraagt) is de "lef" die Ayaan ten toon spreidt door het schrijven en publiceren ervan.
Ook een oprecht compliment voor de uitgever die waarschijnlijk nóg niet bedreigd is geworden.
Als we de "extreme Moslim fanatici" moeten geloven dan menen ze met hun zielige dreigementen alles en iedereen het zwijgen te kunnen opleggen.
Ayaan Hirsi Ali heeft een glansrijke overwinning op zichzelf geboekt en appelleert aan het
gezonde verstand van de lezer. Ik heb geprobeerd om met een objectieve beschouwing
en zonder vooroordelen de moslimcultuur te doorgronden aan de hand van hetgeen Ayaan op papier heeft gezet. Helaas het lukt me niet. Geert Wilders heeft eveneens gelijk als hij zegt dat we met een "achterlijke cultuur" te doen hebben.
Dus dan kom ik tot maar één eindconclusie:Argumenteer niet met Moslims. Het is volkomen zinloos. Zij zullen de discussie winnen doordat ze de meeste ervaring hebben in Moslim denken en Moslim handelen. Ayaan is mijn absolute heldin geworden.

Dit boek is vanuit meerdere perspectieven geschreven (historisch, cultureel, politiek) die op knappe wijze verbonden worden met een heel persoonlijk verhaal. Ook mijn bewondering voor deze vrouw is alleen maar toegenomen. Ze toont een warme sociale betrokkenheid in haar boek en is tegelijkertijd niet bang om de vinger op de zere plek te leggen.

Na het lezen van 'mijn vrijheid' en dit boek is mijn bewondering voor Ayaan Hirsi Ali alleen maar toegenomen. Deze boeken zouden eigenlijk in geen een boekenkast mogen ontbreken. Ik vindt het bewonderingswaardig dat ze soms vraagtekens plaatst bij de westerse individuele cultuur. Wat heel duidelijk naar voren komt is het feit dat het onmogelijk is om met moslims in discussie te gaan. Het boek is een echte aanrader zeker als je jezelf wil verdiepen in bepaalde aspecten van de Ilam. Verder is het goed voor je algemene ontwikkeling. Ayaan, geweldig!

Geen moment heeft dit boek me verveeld. Ik vond het uitermate boeiend en leerzaam.
Iedere westerling en iedere politicus zou dit boek moeten lezen, om ervan te leren waarom moslims, ook in de westerse landen, zich gedragen zoals ze doen en reageren zoals ze doen en hoe ze deze mensen, en vooral de vrouwen, kunnen helpen om uit hun benauwende en beangstigende “gevangenis” te ontsnappen.
Ik heb grote bewondering voor deze moedige en intelligente schrijfster.

Ik begreep eigenlijk niet echt goed waarom Ayaan Hirschi Ali zo van leer trok tegen de cultuur van de Islam in de media. Na het lezen van Nomade begrijp ik dit een stuk beter. De positie van de vrouw in landen als Somalië en Saudi Arabië (waar zij beiden gewoond heeft) is vreselijk slecht. De vrouwen zitten min of meer gevangen in hun eigen huis, en mogen pas naar buiten als de man er toestemming voor geeft. Mogelijkheden om hun positie te verbeteren zijn er eigenlijk niet.

Ze beschrijft ook hoe hun Oma eens zei dat ze 1 kleinkind had (Ayaans' broertje), verbaasd riepen Ayaan en haar zusje : en wij dan ?!!

Dit beschrijfd de waarde van de vrouw in de Islamitische stammencultuur : je bent pas een goede vrouw als je zoontjes krijgt, meisjes zijn niks waard.

Ze beschrijft verder ook de cultuurshock van het in Nederland komen. Ik heb erg gelachen over hoe ze met haar eerste geld omging.Ook de (gedwongen) overstap naar Amerika komt aan bod.

Al met al een erg helder en af en toe humorvol boek over zo'n zwaar onderwerp.

Goed boek wat eigenlijk iedereen moet lezen. Heftig, maar goed voor je bewustwording in wat voor luxe wij mogen leven.

Geschreven bij Nomade

Het boek heeft me over het algemeen wel geboeid, je ziet onder andere onze cultuur door de ogen van iemand die uit een totaal andere wereld afkomstig is.
Hoewel ik het niet met al haar standpunten eens ben, komt de schrijfster bij mij wel over als een iemand die het beste met de wereld voor heeft.
De bewondering voor de Westerse wereld is naar mijn smaak echter te kritiekloos en ook bij de oplossingen voor het intergratievraagstuk zet ik mijn vraagtekens.

Geschreven bij Nomade

Heldere boodschap, dat is wat ik er goed aan vind.

Ayaan Hirsi Ali beschrijft in haar boek uitvoerig hoe het bij moslimvrouwen die zich hullen in islamitische parafernalia meestal gaat om een niet-open, zelf gekozen stellingname die gerationaliseerd wordt vanuit de Koran. Niettemin lijkt het echter zo dat ook Ayaan - eenmaal bevrijd van een onhoudbaar juk - vanuit haar eigen positie thans onomstotelijk zelf manifest voor een bestaan kiest dat haar tot een blijvende nomade maakt. Ze is niet een voorvechtster van een volk die blijvend voor dat volk de strijd aanbindt. Het ligt anders. Iets minder nomade, met dezelfde stellingnames moet voor haar ook tot de mogelijkheden behoren. Het is haar eigen keuze zo niet waagstuk om het anders te doen.Tegen deze achtergrond laat het boek zich goed lezen en is bizonder informatief ten anzien van zaken waar we nog niet älles"van wisten. Mij sprak het meest aan dat ze haar familie/de clan helemaal moest loslaten om een zelfstandig persoon te kunnen zijn. Ze laat ons delen in de pijn die daarbij niet te vermijden was. De Ritagate valt daarbij in het niet.
Het is niet elke moslimvrouw gegeven zo ver te gaan als Ayaan deed.