Post mortem roman

Ik heb Post Mortem van Peter Terrin gelezen voor een schoolopdracht en ik moet zeggen dat ik dit boek, helaas, niet heb begrepen. Wellicht is dat omdat ik er te snel doorheen heb gelezen, maar er is waarschijnlijk ook wel iets aan te merken op de schrijfstijl. Op bepaalde momenten dacht ik dat ik las over Emiel Steegman zelf, maar dan bleek het opeens over de schrijver of het personage van de schrijver in zijn boek te gaan. En bij de voorstelling van zijn boek heb ik me oeverloos afgevraagd over welk boek het nu eigenlijk ging; dat waar hij in dit boek aan was begonnen, of toch het boek dat ‘binnenkort zou uitkomen’. Het interessantste deel vond ik het tweede, wat raar is, want ik heb totaal geen affiniteit met het ouderschap. De stukjes die het herkenbaarst waren, waren degene waarin hij mijmerde over wat de maatschappij van hem dacht en verwachtte. Finaal echter, denk ik dat dit boek vooral een volwassener publiek kan bekoren dat er zijn tijd voor kan nemen.

Een prachtig verhaal over een schrijver, vader en de angst om je kind en jezelf te verliezen of op te houden te bestaan. Gegoten in een perfecte vorm. Poëtische zinnen, strakke stijl. Betoverende, filosofische en keiharde kijk op het leven.
Fictie en feiten lopen op perfecte wijze in elkaar over. Zoveel meer verhaallijnen dan alleen die over een ziek kind, maar ook over hoe je in het leven staat, wat de maatschappij van je verwacht, wat jij van het leven verwacht en wat het met je doet om een kind te hebben.
Een van de beste boeken die ik ooit heb gelezen.

Een boek geschreven door een schrijver, over een schrijver die een boek schrijft, over een schrijver die een boek schrijft. Een complex verhaal, voor de echte literatuurliefhebber waarschijnlijk een juweeltje. Zelf ben ik niet heel erg te spreken over het verhaal. Het verhaal is complex en om het boek tijdens de eerste keer lezen al te begrijpen, zul je je van te voren moeten verdiepen in het verhaal en de achtergrond van de schrijver. Deel I vond ik te poëtisch, deel II is een stuk beter, hier lees je snel doorheen. Toch had ik van Terrin meer verwacht in deel II. Deel III was gelukkig maar kort, want daar kon ik me eerlijk gezegd niet voor interesseren. Voor mijn gevoel had de schrijver in dit deel veel meer kunnen doen om het boek interessant te maken.

Als je je inleest in het thema van dit boek, moet ik zeggen dat ik het thema erg mooi vind, namelijk het verschil tussen fictie en non-fictie, en hoe we dit verschil vaststellen. In dat licht vind ik dat de schrijver een prachtig boek heeft geschreven. Mijn verwachtingen waren denk ik te verschillend van het boek, en daardoor vond ik het wat minder.

Voor mensen die van prachtige metaforen, beeldspraak en poëzie houden, is dit boek super. Ook voor mensen die zich van te voren helemaal inlezen, of naderhand verdiepen en vervolgens het boek herlezen, is dit boek perfect. Maar iemand die opzoek is naar een boek dat lekker wegleest en waar je niet over hoeft te denken, zou ik dit boek niet aanbevelen.

Peter Terrin probeert in het boek 'Post Mortem' het verhaal van Emiel Steegman te beschrijven. Emiel Steegman, een schrijver, heeft in zijn leven nog niet veel geweldige boeken geschreven. Hij staat op het punt 'De Moordenaar' uit te brengen, wanneer hij op het idee komt een verhaal over 'T' te schrijven. Dat verhaal moet gaan over zijn eigen leven. Net wanneer hij met het verhaal gestart is, gebeurt er iets verschrikkelijks met zijn vier jaar oude dochter, Renée. Die gebeurtenis zet het leven van Steegman op zijn kop.

Het prachtige verhaal van Peter Terrin is verdeeld in drie delen. Deel I beslaat het ontstaan van het verhaal over T. De gebeurtenis rondom Renée wordt in het tweede deel beschreven en het derde deel is gereserveerd voor een ik-figuur. Hij gaat het leven van Steegman - na de dood van Steegman - proberen te beschrijven. Tijdens zijn zoektocht komt hij er achter dat Emiel Steegman niet wilde dat er over zijn leven geschreven zou worden, maar over het leven van Renée.

Peter Terrin heeft hier laten zien dat een roman verder kan gaan dan een ´basic verhaal´. Je kruipt in de huid van Emiel Steegman, leeft met hem mee met alle gebeurtenissen, maar je kunt ook van een afstandje kijken naar het gebeurde. Je voelt de pijn en paniek van Emiel Steegman. Het laatste deel - waarin je een nieuwe ik-figuur volgt - werkt verhelderend, brengt je tot nieuwe inzichten. Prachtig!

Geschreven bij Post Mortem

Post Mortem is een meeslepend verhaal dat je niet onberoerd zal laten. Peter Terrin neemt je mee in situaties die je niet gewoon bent en die je even zullen doen stilstaan en nadenken over het leven. Het is een zeer speciaal boek dat niet voor iedereen is weggelegd door de aparte schrijfstijl van Peter Terrin. Ondanks deze bijzonderheid heeft het boek al een paar prijzen gewonnen in de literatuur, wat het boek aantrekkelijk maakte voor mij. Uiteindelijk was het eerste deel zeer beschrijvend en voor mij dus ook saai en te lang, het tweede deel was makkelijker te volgen omdat er een beetje spanning was en er werd veel meer verteld en het laatste deel was soms verwarrend omdat fictie en non-fictie door elkaar liepen. Het boek is dus helemaal niet gemakkelijk om te lezen, Ik zou het boek aanraden aan mensen die een uitdaging zoeken omdat dit boek speciaal is. Je moet al ervaring hebben in de literatuur om dit verhaal te kunnen volgen.

Geschreven bij Post mortem

Wat een mooi boek. Het verhaal grijpt je aan. Soms ben je verward waar je nu eigenlijk bent in het verhaal en soms zit je er helemaal in. Mooi geschreven, mooi verhaal.
je legt hem eigenlijk niet weg tot het uit is. Het eind is iets onbevredigend, maar dat doet de rest van het boek zeker niet vergeten.

Zeer mooie roman. Beschrijft zo adembenemend precies hoe het moet voelen als je op het punt staat je kind te verliezen. Nog lang na het lezen denk ik veel aan dit boek. Een van de beste die ik de afgelopen jaren heb gelezen. Intelligent spel met (auto)biografisch gegeven. Humoristisch ook, bij vlagen. Maar vooral erg, erg mooi.

Geschreven bij Post Mortem

Het eerste deel is moeilijk te doorgronden, is vanuit verschillende perspectieven geschreven. Deel 2 maakt veel duidelijk.

Geschreven bij Post Mortem

Is een boek in prima staat, voor een mooie prijs. En een mooi boek bovendien.

Geschreven bij Post mortem

Nog nooit eerder ben ik met een eenmaal gestart boek gestopt maar deze kon ik ff niet meer aan. Wat een gewauwel zeg! Op een gegeven moment worden de zinnen per bladzijde langer. Ik telde wel 20 komma's in één zin . Op mjn e-reader staan ongeveer 2 zinnen per bladzijde.
Het begin van het boek leest goed, is niet interessant maar goed door te lezen. Totdat de hoofdpersoon een nieuwe roman in zijn hoofd krijgt. Het dramatische onderdeel heb ik niet meer gelezen en aangezien ik hier lees dat het einde niet aanpsprekend is geef ik het dus op.
Jammer, dit jaar niet de AKO literatuur prijs (uit)gelezen. Ik vestig mijn hoop op volgend jaar.