Stand & Deliver My Autobiography

Londense zanger/gitarist, die zich begin jaren tachtig korte
tijd hét Britse tieneridool mag noemen. Hij is dan de spil van Adam And The Ants, een groep die
april '77 gevormd wordt uit de resten van het onbeduidende punkbandje B-Sides (dat zich een
paar jaar later zonder Adam zal hergroeperen als de interessante artwave-formatie The
Monochrome Set). Ook Adam And The Ants is aanvankelijk een punkband, maar niet zo maar één.
SM-imago en bizarre muziek bezorgen hen al snel een fanatieke cultaanhang en dientengevolge
veel media-aandacht. Na het matige en veel te jazzy Dirk Wears White Sox valt de groep echter in
ongenade, waarna Adam in samenwerking met voormalige Sex Pistols-manager Malcolm McLaren
een radicale koerswijziging uitdoktert, die vooral stoelt op het gebruik van de opzwepende
Burundi-beat (naar de oorlogsdrums van de Afrikaanse Burundi-stam). Onenigheid over artistiek
en zakelijk leiderschap doet het gezelschap in twee kampen uiteenvallen: de Ants die, aangevuld
met het 14-jarige zangeresje Annabella Lu Win, door McLaren worden omgevormd tot het
pretentieloze bubblegumgroepje Bow Wow Wow, en een door Adam en zijn oude vriend/gitarist
Marco Pirroni (o.a. ex-Siouxsie and the Banshees) vernieuwde versie van Adam And The Ants. Het
succes laat voor beide bands niet lang op zich wachten, maar dat van Bow Wow Wow verbleekt bij
de gigantische populariteit die de nieuwe Ants ten deel valt. De inderdaad aanstekelijke
'antmusic', nog verder opgesausd met een imago dat stoelt op indianen- en vrijbuitersromantiek,
breekt halverwege '81 ook in Nederland door, maar de groep is dan al definitief over haar
artistieke hoogtepunt Kings Of The Wild Frontier heen. Als begin '82 de band door zowel in- als
externe spanningen uiteenvalt, zet Adam zijn carrière alleen voort, waarbij Pirroni hem als gitarist
en componerende wederhelft trouw blijft. Na een vruchtbare start wordt de steeds van imago en
muziekstijl wisselende zanger echter al spoedig onder de voet gelopen door nieuwe idolen als Boy
George en Simon Le Bon. Het van het overigens uitstekende Strip getrokken Puss 'n Boots,
geproduceerd door Phil Collins, schopt het nog wel tot Europese hit, maar het opvolgende Apollo 9
belandt al spoedig in de uitverkoopbakken, waarna het angstig stil wordt rond de gewezen Prince
Charming. Adam wijdt vanaf '85 zijn energie aan een overigens nog moeizamer verlopende
toneelcarrière. Als schrale troost voor Adam mag gelden dat ook de solo-aspiraties van
Monochrome Set-zanger Bid en Bow Wow Wow-zangeres Annabella op niets uitlopen. Pirroni
vinden we anno '87 terug als gitarist in de heropgerichte Spear Of Destiny.

Bron: OOR
Popencyclopedie