Symphony No. 3

In deze laatste opname van het Koninklijk Concertgebouworkest wordt weer eens bevestigd dat Mariss Jansons de perfecte keus was voor het chef-dirigentschap. Hij weet het orkest naar een hoger niveau te tillen en dat is met name hoorbaar in dit soort geliefde opnames. Hij weet de kwaliteiten van het orkest optimaal te laten doorklinken, hierdoor beleef en ervaar je de muziek een stuk intenser. De bekende opening in de 3e begint hierdoor erg spannend en lyrisch. Vooral de kopersectie komt subliem uit de verf in het eerste deel. Daarnaast zet Jansons zijn samenwerking voort met Bernarda Fink (zij zong ook in de 2e symfonie van Mahler). Dit is wederom een gouden greep: haar stemgeluid lijkt als een puzzelstukje te vallen in het spelende orkest. Ze omringt zich met de muziek en de muziek sluit haar in, maar zonder elkaar in de weg te zitten. Haar solo zang is dan ook werkelijk adembenemend.

Natuurlijk is deze opname weer een live registratie van een reeks concerten en men heeft duidelijk de sterkere uitvoeringen genomen voor de cd opname. Ik was namelijk aanwezig bij één van deze uitvoeringen, maar die was minder sterk dan de cd. Gelukkig heeft Jansons zich na die uitvoering kunnen herpakken en verbeteringen doorgevoerd. Dat komt de cd luisteraar alleen maar ten goede. Ik wacht dan ook met smart op de volgende Mahler uitgave met Jansons (waarschijnlijk de grootse 8e symfonie), want één ding is zeker: een Mahler met Jansons en het Koninklijk Concertgebouworkest staat bijna altijd garant voor een enorme beleving.

Ook bij deze uitvoering verschiet Janssons niet teveel kruit in de de eerste twee delen en werkt toe naar een apotheose in het laatste deel; daarmee houd hij, bij mij tenminste, de aandacht vast tot het eind. De intepretatie van Janssons lijkt daarmee veel op de interpretaties van Bernard haitink en aldus een typische KCO traditie lijkt zich voort te zetten. Prachtig.
In deze uitvoering is Janssons geholpen door solisten (sopraan, Hoorn solo's, viool solo) die volkomen overtuigen. Het lijkt erop dat het KCO almaar wint aan kwaliteit.

Op mijn installatie kwam de SACD 5.0 layer het best tot z'n recht. Prachtige ruimte (Herkenbaar CG) en indrukwekkend laag. De SACD 2.0 laag verliest enigzins aan ruimtelijkheid en het laag overheerst iets te veel. Ook de standaard CD laag is nog goed maar met name violen en het uiterste laag klinken beter op het SACD medium.