Tales Of Xillia

Ik was ontzettend blij toen ik hoorde dat er een nieuwe Tales onze kant op zou komen. Ik, een persoon die bijna alle tales heeft gespeeld, zat te kamperen bij de brievenbus wachtend op haar spelletje. Met bibberende handen stopte ik het in mijn ps3 en het avontuur begon.

Laten we beginnen met het verhaal. Tales is altijd erg origineel met haar verhalen. Ze zijn altijd goed doordacht, en worden goed uitgewerkt.
Bij Xillia viel het voor mij toch wat tegen. Het verhaal begint pas erg laat en ik betrapte mezelf er vaak op dat ik mijn interesse kwijtraakte. Ergens halverwege pikt het weer op en zit je er helemaal in, tot het einde want dan gaat het weer bergafwaarts.

In Tales of Vesperia werd je getrakteerd op een paar sterke persoonlijkheden, en dan bedoel ik vooral Yuri Lowell. In Tales of Xillia miste ik die sterke persoonlijkheden een beetje. 1 van de hoofdpersonen, Jude, is erg passief. In een interview gaven ze aan dat dat de bedoeling was, en dat ze hem wilden laten groeien. In Tales of the Abyss hadden ze dat ook gedaan, en die hoofdpersoon Luke zag je inderdaad in de hele game groeien. Ik zag dat bij Jude niet gebeuren.

De gameplay is echt vooruit gegaan. Het is allemaal een stuk sneller gegaan, en daardoor loopt het lekker vloeiend. Ze hebben ook een nieuw systeem, link. Normaal als je een battle ingaat, dan kiest iedereen zijn enemy en is het hakken. In Xillia kan je jezelf linken met een karakter in je party. Bijvoorbeeld, Jude kun je linken met Alvin. De bonussen die je dan krijgt is per link verschillend. De bonus die je met Alvin krijgt is dat hij de guard van een enemy kan doorbreken, en dat je dan weer volle klappen kan uitdelen. Het enigste nadeel van de link is dat je partner geen skills meer gebruikt.
de balans van de game kun je zelf bepalen. In plaats dat je naar steden gaat om nieuwe wapens en armor te kopen, moet je shops 'upgraden' om nieuwe spullen te krijgen. Dit doe je door monsters te doden en door het landschap te lopen en schatkisten en items te vinden ( of je doneert belachelijk veel gald ). de items die je vind doneer je dan bij de shops, en dan upgrade je de shop waardoor ze meer spullen gaan verkopen, of je krijgt prijsverlaging. op zich een leuk systeem, maar er zit ook een negatieve kant aan. als je bijna niet upgrade, dan word het spel te moeilijk. Maar als je in een korte tijd teveel upgrade, dan worden de enemies veels te makkelijk. Ze hadden dit voor mij wel achterwege mogen laten.

Motoi Sakuraba is echt mijn held. In Tales of the Abyss en Tales of Vesperia heeft hij toch laten zien wat voor prachtige muziek hij kan componeren ( hoewel hij in die twee games wel partners had ) in dit deel mis ik de diversiteit in tracks. Voor wat de 'landkaart' muziek zou zijn, zijn er maar drie en die beginnen na een tijdje te irriteren. Tracks worden teveel gerecycled, en dat is erg jammer. Wel is er 1 track die er echt uitspringt, en dat is de 'landkaart' track van de 'andere wereld'. Het is een mix van piano en jazz, en dat laatste is een muzieksoort die Motoi niet vaak gebruikt. Het was verfrissend, en zeker prettig om naar te luisteren.

De graphics zijn mooi. Er is goed gebruik gemaakt van shading, en het laat de expressies extra goed zien. Het enigste wat me wel mateloos irriteerde was dat in elk stadje dezelfde NPC's rondliepen. Ik weet nog dat ik mijn vriend hoorde zeggen " hey, kwam je die opa net ook niet tegen? " Ze hadden wel wat meer character models mogen maken. Het ziet er mooi uit, dus let erop.

De voice acting is goed gedaan. De stemmen van de hoofdpersonen passen goed bij hun karakter.

Al met al heb ik me zeker weten vermaakt met deze game. Het was voor mij wel lichtelijk een teleurstelling. Ik hoop dat deel 2 van deze game even wat beter is in het verhaal :)

Dit is mijn eerste ervaring met de Tales-serie.

Verhaal: Een beetje aan de cliche kant, maar zeer aangenaam. De personages hebben hun eigen motieven en dillema’s. Hun chemie zorgt voor een aantal leuke dialoogvenster segmenten tijdens de lange reis. Enige kleine klacht die ik heb is met het tempo. Er zijn momenten waar ik voelde alsof ik keek naar een volledige anime film dan het spelen van een spel.

Gameplay: Dit is waar het spel echt schittert. De combat is snel, kleurrijk en dynamisch. Er is veel te leren bij het maken van combo's om gigantische schade te doen aan je vijanden, maar het spel heeft een geweldige tutorial die alles goed uitlegt. Elk personage voelt anders aan en heeft zijn/haar eigen moves waardoor je uitgenodigd wordt om ze allemaal te gebruiken.

Conclussie: Als je een fan bent van RPG’s is dit zeker een aanrader.

Dit spel komt in het begin wat traag opgang, vooral wat combat betreft. Maar wanneer je de link artes (combinatie aanvallen) leert krijgt de combat opeens een stuk meer diepgang en strategie. Het verhaal is niet heel erg bijzonder maar word erg goed verteld. Mis daarbij vooral niet de kleine gesprekken die sporadisch gebeuren tijdens het lopen in de spelwereld. Deze gesprekken geven je personages meer kleur en persoonlijkheid. Qua looks is het spel op en top Japans. De kleuren zijn fel en vrolijk en de personages lijken zo uit een manga of anime te lopen.

Hou je van een leuke RPG en vindt je het niet erg dat het wet traag op gang komt dan is dit het spel voor jou.

Ben erg blij met het spel, genoeg te doen en te spelen. De graphics zijn mooi en ook het geluid en de muziek zijn erg goed gemaakt. Wel jammer dat een van de hoofdpersonages.. Een beetje Mary Sue is. (Ook al valt dat later toch wel weer erg mee.)

zoals de meeste spellen van de tales of series is deze een goede opvolger.

je raakt niet snel uitgespeeld, naast het hoofd verhaal is er ook veel andere dingen te doen en uitdagingen genoeg zelfs na het uitspelen van het spel, overigens vanwegen het feit dat er twee hoofdrol spelers in zitten en aan het begin kiest wie te volgen kom je achter meer dingen achter het verhaal, ook is het leuk hoe elementen uit voorgaande delen tevoorschijn komen in dit deel, zoals namen van de greater spirits die het zelfde zijn als hun tegen hangers uit mijn favoriet tales of eternia.

Alleen maar positief: uitdagend, je raakt niet uitgespeeld en fraaie graphics.

Dit is het eerste spel van de tales series die ik heb gespeeld, en ik ben niet teleurgesteld. Het verhaal is echt mooi en origineel. De vechtscènes zijn niet te moeilijk en niet te makkelijk. Ik vind het vooral ook leuk dat je zoveel personen hebt die allemaal verschillende karakters en eigenschappen hebben. De graphics en de muziek vind ik ook heel mooi. Echt een aanrader!

Ik was een groot fan van de Final Fantasy reeks, vanaf het allereerste begin. De games, de gadgets, de muziek CD's. Maar vanaf deel xii ging het bergafwaarts met de game. En wat moet je dan? Je gaat op zoek naar een nieuwe Japanse RPG. En dan kom je ineens in aanraking met Tales of Xillia. Sterk begin, mooie graphics, mooie combat, steden met winkeltjes, wereldkaart, super Japanse characters, spannend verhaal. Wow! Ik ben blijven spelen en er kwam geen eind aan. Aktie, humor, spanning, romantiek, verdriet, het zit er allemaal in. Tevens ook ue characters versterken en zelf kiezen op welk terrein dit is (magie, physiek, healer....). Wapens upgraden. Kleding aanpassen. Enorm veel sidequests en een scala aan trophies! Wat een plezier heb ik hier aan gehad. Op naar de volgende Tales of... Aanrader!