The Narrow Road to the Deep North Richard Flanagan

Prachtig boek. Deze roman is de terechte winnaar van de Man Bookerprize.

Geschreven bij Narrow Road To The Deep North

Zeer sterke schrijver, zeer krachtig boek.

Geschreven bij Narrow Road To The Deep North

Hoofdpersoon is Dorrigo Evans, een Australische chirurg die in de Tweede Wereldoorlog met zijn legereenheid gevangen wordt genomen op Java door de Japanners. Vandaar worden ze naar Thailand gestuurd om aan de spoorlijn tussen Thailand en Birma te werken (de beruchte Birma spoorweg). Als POW voert Evans een strijd op drie fronten: hij moet zijn manschappen in leven zien te houden. hij moet de Japanners niet tegen de haren in strijken en hij moet zichzelf overeind zien te houden. Zijn liefde voor Amy, met wie hij vlak voor de oorlog een gepassioneerde relatie had, blijft hem tijdens de oorlog bezighouden. Hij was op dat moment al verloofd met Ella, met wie hij na de oorlog trouwt. Zijn huwelijk met Ella is geen succes en met zijn drie kinderen kan hij evenmin een hechte relatie opbouwen. Hij kan de verschrikkingen van zijn verblijf in Thailand zelfs jaren later niet goed verwerken en stort zich in allerlei kortstondige relaties met vrouwen en drinkt stevig. Hij wordt niettemin een succesvolle chirurg en krijgt grote bekendheid. Niet alleen het leven van Evans wordt beschreven, ook die van de andere POW's, de Japanse bewakers en de Koreaanse oppasser. Thema's die in dit boek aan de orde komen zijn: verlies, eenzaamheid, oorlog 'the survival of the fittest', schuld en boete.

Geschreven bij Narrow Road To The Deep North

Het is een heel goed geschreven boek en ik raakte zeer gefascineerd door enerzijds de visie van de Japanners op de oorlog en de Burma spoorlijn, heel goed verwoordt in de personage van de kampcommandant en een hoger geplaatste generaal die op een nacht in de jungle strandt bij het gevangenenkamp. En anderzijds de jonge Australiers, jongens als onze eigen zonen, met een toekomst en spierballen en ronddollend in een net beginnend volwassen leven, die plotseling in een hel belanden en hoe ieder voor zich en vooral zij gezamenlijk proberen te overleven, waarbij het respect voor elkaar en de humor je raakt. En je raakt onder de indruk van hoe erg het was.. het meest traumatische moment dat de overlevende hoofdpersoon (dit is al gelijk duidelijk dus daarmee verklap ik niks) vele jaren later niet beschrijft en niet kan beschrijven in zijn voorwoord van een boek over de Burmaspoorlijn, die gebeurtenis is je ook als lezer na het lezen van dit boek pijnlijk op je netvlies gebrand …
Het minst onder de indruk was ik eigenlijk van de liefdesgeschiedenis zelf en de afloop daarvan, en ik miste toch ook wel dat je je als lezer blijvend verbindt met een personage uit het boek. Ook de hoofdpersoon komt niet helemaal tot leven, maar dat is misschien juist wel zijn trauma..

Geschreven bij Narrow Road To The Deep North

In tijden niet zo'n goed boek gelezen. Een aanrader voor iedere lezer.

Geschreven bij Narrow Road To The Deep North

Beautifully written story about the build of the Birma railway and the horrible experience the builders had to go through. It shows the difference of perspective between the captureres and the prisoners and all the guilt that came with it.

Geschreven bij Narrow Road to the Deep North

Wat een geweldige roman. Prachtige stijl. Veel schitterende en originele vergelijkingen.

Geschreven bij Narrow Road to the Deep North

Hoewel het thema van dit boek eigenlijk loodzwaar is, leest de tekst erg prettig weg. De bouw van de Birma spoorlijn tijdens de 2e Wereldoorlog is in andere boeken ook beschreven, maar Richard Flanagan vertelt het verhaal via de ervaringen van zijn vader die aan deze slavenarbeid heeft mee moeten werken als Prisoner of War.
Jammer is dat vooral in het begin van het boek er al vooruit verteld wordt over zaken die later in het boek beschreven worden, dit is soms erg verwarrend. Maar qua verhaal en het taalgebruik is dit een subliem boek.