The Roses of No Man's Land

Dit is een boek over de verpleging in de Eerste Wereldoorlog en is gebaseerd op verslagen van en interviews (afgenomen in de jaren 70) met direct betrokkenen, dus verpleegsters, dokters, patiënten, etc. Dat is interessant, want zoveel boeken over dit onderwerp zijn er bij mijn weten niet (dagboeken even daargelaten).

Dit boek geeft ook een algemeen beeld van de oorlog. Voordeel daarvan is dit boek ook goed te lezen is voor de lezer die geen kenner is van de oorlog (voorkennis is niet vereist) maar daar staat tegenover dat het de rode lijn in het boek doet vervagen. Ik heb al vele boeken over de oorlog gelezen, maar niet veel die focussen op verpleging, en ik had juist daarover meer willen lezen, en niet, bijvoorbeeld, een hoofdstuk over de Amerikaanse deel name aan de oorlog. Ik zat me veel te vaak af te vragen "wat heeft dit nu in vredesnaam met de verpleging te maken"?

Dit boek leest lekker weg, en geeft een fraai beeld van wat de betrokkenen hebben moeten doorstaan en wat een ellende de oorlog heeft veroorzaakt.

Dit boek gaat voor 80 % over de Engelse ervaringen, 15% Amerikaanse en voor de rest grotendeels Franse ervaringen. Ik kan mij welgeteld 2 citaten van Duitsers herinneren uit het hele boek. Dit heeft het boek gemeen met de andere boeken van de schrijfster, en ik vind dat ook hier een gemis. De Duitsers hebben immers niet minder geleden onder de oorlog. Wel slaagt de schrijfster er meestal in relatief objectief te blijven. Ik heb me althans zelden gestoord aan een pro-Angelsaksische vooringenomenheid.

Een tegenvaller vond ik nog wel de beperkte aandacht voor de Spaanse Griep (de epidemie die in het laatste jaar ven de oorlog ontstond en wereldwijd meer doden kostte dan de hele oorlog): pas 25 pagina's voor het eind wordt de Spaanse Griep voor het eerst überhaupt genoemd. En wat erover staat vermeld is m.i. te beperkt.

Al met al wel een interessant boek maar niet helemaal wat ik ervan had verwacht, vandaar een gemiddelde score. Wie specifiek wil lezen over de ervaringen van Engelse medische verzorgers in de Eerste Wereldoorlog, zal hier echter zeker geen miskoop aan doen

heb erg genoten van de bbc 6 delige serie (een paar weken geleden) THE CRIMSON FIELD
Dit alles naar aanleiding dat het 100 jaar geleden is dat de 1e wereld oorlog begon.
Vele acteurs uit de BBC serie hebben eerst het boek van LYNN MACDONDALD gelezen om meer inzicht te krijgen wat de impact van die oorlog is geweest (vooral voor vrouwen uit die tijd.)
Vanaf die tijd hebben vrouwen veel meer vrijheid gekregen of genomen( bv.stemrecht) en ze hebben vooral in die oorlogsjaren erg veel betekent voor soldaten en andere mensen aan het front(veld hospitaals).
Ik heb het in het engels gelezen,en weet niet of het ook vertaald is in het nederlands.
een erg goed boek wat je tot nadenken stemt

Het boek beschrijft de rol van met name vrouwelijke verpleegsters tijdens de Eerste Wereldoorlog. Het is voornamelijk uit het Britse perspectief geschreven. Hier en daar aangevuld met Amerikaanse verhalen van vrijwilligers die zich aan het begin van de oorlog reeds aanmelden, en van personen die bij de Amerikaanse toetreding tot de oorlog er bij betrokken raakten,

Mooi om te lezen is dat deze vrouwen, het is natuurlijk een heel andere tijd dan nu, feitelijk weinig mochten. Dochters werden continue door de ouders in de gaten gehouden, en contact met mannen (in het 'wild' dan), was al helemaal een issue. Maar doordat zij de kans kregen om een verplegende rol te vervullen, kwam ook de mogelijkheid tot zelfontplooiing naar voren. Dit werd uiteraard versneld en versterkt door het feit dat de oorlog helemaal niet 'voor de Kerst' beslist werd. Het aantal gewonden nam dermate proporties aan, en de verwondingen waren van een aard die men niet kende, dat iedere vrouw hard nodig was om voor de gewonden te zorgen.

Het boek geeft een mooie schets van een tijd waarin de wereld een grote verandering door maakte. Een tijd waarin de mens te maken kreeg met een totale en industriële oorlog. Ook geeft het boek een impressie van het griepvirus dat aan het einde van de oorlog om zich heen greep. Mannen die vlak voor het einde van de oorlog, waarin ze vier jaar lang in een hel hadden geleefd, alsnog de dood vonden, door griep.

Het laatste deel van het boek, waarin het oorlogsjaar 1918 wordt beschreven, had naar mijn idee wel iets gedetailleerder gemogen. Maar aan de andere kant heeft dan de rol van de verpleegsters al dermate vorm gekregen, dat er weinig nieuws meer aan valt toe te voegen.

Een mooi boek, eerbetoon aan een generatie vrouwen die ineens met een heel harde en nieuwe wereld te maken kreeg, en zich daar een plek in moest zien te veroveren.