Tien jaar gevangen Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers. de ontvoering van twee jonge vrouwen in Cleveland: een schokkend en waargebeurd verhaal

Geschreven bij Tien jaar gevangen

Vol verbazing en afschuw begin ik te lezen en ik ben verbijsterd wat deze jonge vrouwen hebben moeten doorstaan. Dit is nog maar het begin van de hel waarin ik als lezer ben beland. Drie jonge vrouwen worden ontvoerd en tien jaar gevangen gehouden door een volkomen geschifte man, Ariel Castro. Dit boek is geschreven door Amanda Berry en Gina DeJesus. De derde vrouw Michelle is bezig om haar eigen verhaal op te schrijven. Het persoonlijke verhaal van Amanda en Gina wordt afgewisseld met verslagen van de hand van Mary Jordan en Kevin Sullivan, twee journalisten die de prestigieuze Pulitzerprijs hebben gewonnen van de Washington Post.

De vrouwen worden kort achter elkaar ontvoerd op klaarlichte dag. Ze kennen de man via school, de wijk waarin ze wonen en de ogenschijnlijk vriendelijke man vertrouwen ze op hun woord. Totdat ze bij zijn huis komen en hij ze in de kelder vastketent en gruwelijk seksueel misbruikt. Jaren moeten de vrouwen zijn vernederingen doorstaan. Amanda krijgt zelfs een dochtertje in gevangenschap.
Op de TV zien ze steeds beelden van hun familie die wanhopig op zoek blijven naar hun dochters en zussen. Dat ze niet vergeten worden houdt hun op de been. Uit reconstructies blijkt dat de politie zelfs dicht in de buurt geweest is maar nooit zijn de verdenkingen op Castro gevallen. In zijn dagelijks leven was hij buschauffeur op de schoolbus en een liefhebbende vader en opa. In het verleden is er sprake geweest van grove mishandeling van zijn vrouw en nooit ging er een lichtje branden bij de politie.
Castro speelt de meisjes tegen elkaar uit en er ontstaat een soort machtsstrijd terwijl ze elkaar zo nodig zijn. Castro is een meester in het manipuleren.
De wanhoop, de angst grijpt je bij de strot. Onvoorstelbaar dat dit kan gebeuren en dat deze vrouwen aan deze gruweldaden zijn blootgesteld. Ze klampten zich vast aan elk sprankje hoop en bleven geloof houden in een goede afloop.
Na tien lange jaren komt er een eind aan hun nachtmerrie. Castro beroept zich op zijn slechte jeugd en zwelgt enkel in zelfmedelijden. Voor deze man kan ik geen enkel greintje medelijden voelen, een totaal verknipt narcistisch persoon.
Het boek leest snel maar ik heb moeite om te zeggen dat ik het een goed boek vind. Deze ellende is eigenlijk te erg om te lezen, je voelt je eigenlijk een voyeur maar aan de andere kant is het ook een verhaal wat verteld moet worden want het gebeurt dus zo maar midden op straat op een gewone doordeweekse dag. Het toont ook dat er bij de politie winst te behalen valt in de opsporingstechnieken.
Na het lezen hoop ik dat deze jonge vrouwen de kracht vinden om hun leven op te pakken, Castro heeft tien jaar van hun leven afgepakt en hun leven zal nooit meer hetzelfde zijn. Zij hebben levenslang!
Het boek is aangevuld met foto’s van de meisjes in de tijd dat ze verdwenen waren en van het huis waar ze zo lang hebben gezeten. Op deze manier is het geen verslag geworden maar een verhaal wat na siddert en je persoonlijk raakt. Het is ongelooflijk, weerzinwekkend en tegelijkertijd ontroerend en hoopvol.

Onvoorstelbaar om te lezen wat deze mensen mee hebben gemaakt. Zolang opgesloten zitten en overgeleverd aan de grillen van een gestoorde gek! Het boek geeft heel gedetailleerd weer in welke ruimte ze leefden, hoe de dagindeling eruit zag en bovenal hoe ze gemanipuleerd en misbruikt werden. Iets wat je voorstellingsvermogen gelukkig te boven gaat. Regelmatig vroeg ik me tijdens het lezen af hoe ik me zou houden als mij dat overkomen was.....gelukkig kon ik daar ook geen voorstelling van maken! Veel respect voor deze vrouwen die jarenlang geen daglicht zagen, leefden tussen hoop en vrees!

Geschreven bij Tien jaar gevangen

Zeer aangrijpend verhaal

Geschreven bij Tien jaar gevangen

Een waargebeurd verhaal. En hoe. 3 jonge meisjes worden in Cleveland op klaarlichte dag ontvoerd. Zij worden 10 jaar, ja echt 10 jaar lang vastgehouden. In een huis, vlakbij de ouderlijke woning van 2 van de meisjes. Deze 2 meisjes doen in dit boek hun verhaal hoe ze de ontvoering overleefd hebben. Een gruwelijk verhaal.
Als je dit boek leest kruipt het in je huid. Het leest als het ware als een thriller. Dat is het ook voor de meisjes. Ze worden geboeid, krijgen weinig te eten en worden misbruikt. Iedere keer weer krijgen ze van hun ontvoerder te horen: Binnenkort ben je weer thuis. Maar wanneer dan? Je voelt de eenzaamheid van de meisjes. Nog erger is dat zij op de televisie hun familie wanhopig zien en hopen op de thuiskomst van hen. De meisjes Amanda en Gina verlangen hevig naar hun familie. Zo dicht bij en toch zo ver weg. De onmacht die zij voelen en de twijfels waarom niemand er aan denkt zo dicht bij te zoeken. En zelfs als er dan dichtbij gezocht wordt, worden ze niet gevonden. De enige mogelijkheid die zij hadden om te ontsnappen in die jaren en de spijt het niet geprobeerd te hebben. Toch zijn zij ontzettend sterk en weten zij te overleven.
De inmiddels volwassen vrouwen, in samenwerking met de journalisten Mary Jordan en Kevin Sullivan, weten hun verhaal zo neer te zetten in dit boek, dat je de wanhoop maar ook de kracht van hen voelt. Wat een indringend verhaal. Als het om een thriller ging zou ik zeggen een goed plot. Maar het gaat hier om een waar gebeurd enorm ingrijpende gebeurtenis die 3 jonge meisjes overkwam en hun leven voor altijd op zijn kop gezet heeft. Toch weten zij zich wonder boven wonder staande te houden. Althans de twee die dit boek geschreven hebben. Ik neem mijn petje af voor het feit dat zij dit ook nog eens zo goed verwoord hebben.
Het boek heeft bij mij een diepe indruk achter gelaten. Waar ik wel benieuwd naar ben is, hoe het met het derde meisje gaat, want haar leer je eigenlijk helemaal niet kennen. Zij blijft een achtergrondfiguur. Maar ook zij schijnt een boek te gaan schrijven.
Een bij de keel grijpend boek.
Dit boek krijgt van mij 4 sterren.

Geschreven bij Tien jaar gevangen

In mei 2013 kwamen drie jonge vrouwen vrij, die 10 jaar hadden vastgezeten bij een seksverslaafde psychopathische bruut. Twee van hen doen daarvan verslag in het boek ‘Tien jaar gevangen’. Een indrukwekkende en afschuwelijke thriller die in tegenstelling met de meeste andere thrillers echt is gebeurd. Tien jaar lang zijn deze meiden/ jonge vrouwen van hun vrijheid beroofd, geïntimideerd en verkracht. Amanda kreeg een dochter van hem die ook zes jaar in het huis heeft gewoond.
Het boek is opgebouwd uit dagboekaantekeningen van Amanda en Gina, afgewisseld met politieverslagen van zoektochten naar de meiden en rechtbankverslagen. Ook kom je meer te weten over de achtergrond en de families van de meiden en de dader. Maar zoals gezegd het boek leest als een spannend verhaal, waarvan je weet hoe vreselijk de hoofdpersonen er aan toe zijn en dat het goed afloopt, maar je wilt weten hoe.
Ik was erg onder de indruk van die twee meiden Amanda en Gina die dat toch maar hebben volgehouden. Opgesloten in twee kleine kamertjes en soms in de kelder werden ze geterroriseerd door hun ontvoerder Ariel Castro, die ze voortdurend vasthield aan de ketting, terroriseerde, angst aanjoeg en tegen elkaar probeerde uit te spelen. Ze waren allebei –los van elkaar – in zijn auto gelokt en onder valse voorwendsels (zijn kinderen) in zijn huis gehaald. Ze kwamen er de komende tien jaar niet meer uit.
De ontvoerder Castro blijkt in de tijd ervoor al zijn vrouw te hebben mishandeld en bij allerlei andere geweldsmisdrijven betrokken te zijn geweest. Maar hij is nooit veroordeeld. Ze geloofde altijd zijn praatjes. Hij kwam er altijd mee weg. De meiden probeerde hij te misleiden met zijn jeugd, waarin hij seksueel zou zijn misbruikt en met zijn seksverslaving. (Alsof hij geen vrije wil heeft). Hij is extreem egocentrisch en heeft zich nooit kunnen inleven in de ander. Wel blijkt hij veel genegenheid te ontwikkelen van Joce, de dochter die Amanda van hem kreeg. Die kleindochter neemt hij ook mee naar buiten (als ‘opa’) terwijl haar moeder aan de ketting blijft.
Na tien jaar weet Amanda te ontsnappen. De deur is voor het eerst niet op slot. Ze vertrouwt het eerst niet, denkt dat het een valstrik is. Zo diep geworteld zit de angst voor Castro .
Ze hebben het kunnen volhouden door support van buitenaf, hun families vooral die ervoor gezorgd hebben dat ze in de publiciteit bleven. Dat konden ze op hun tv’s volgen.
Castro pleegde een maand na zijn arrestatie zelfmoord.
Per jaar verdwijnen in de VS duizenden kinderen, waarvan het merendeel gelukkig terugkomt, maar niet allen. Veel en blijvende aandacht in de pers kan ze tot steun zijn.

RudeV juni 2015

Geschreven bij Tien jaar gevangen

Indrukwekkend waargebeurd verhaal.
Het verhaal is heftig, mede door de bijgevoegde foto pagina's krijg je een heel sterk beeld bij de gebeurtenissen. Wel mooi om te lezen hoe de slachtoffers de hoop niet opgegeven hebben en hun leven nu weer herpakken. Respect.

Geschreven bij Tien jaar gevangen

Het waargebeurde verhaal van Amanda en Gina. Twee meisjes die in Cleveland zijn ontvoerd en daarna zijn verkracht, mishandeld en mensonterend zijn behandeld. Dit is hun verhaal, wat met behulp van twee journalisten is opgeschreven.
Dat verdient op zich al diep respect want hoe kun je 10 jaar van diepe, mensonterende behandeling nog een keer beleven. Hoe kun je daarna verder leven zonder iedere dag om je heen te moeten kijken en na moet denken wat wel en niet mag. Hoe kun je van je dochtertje houden zonder de vader te zien, die al dit leed veroorzaakt heeft.
De meisjes wilden dat de waarheid wordt verteld, wilden dat iedereen het moest weten wat hun is overkomen. Maar kunnen onze kinderen tegen zoiets beschermd worden? Iedere ouder zal ongetwijfeld aan zijn kinderen hebben verteld om niet met vreemde mee te gaan. Maar deze man was toch geen vreemde, wat doe je dan?
Hoe maak je van dit gruwelijke verhaal een goede recensie? Dit boek hoeft toch geen kroon, geen lauwerkrans?

Het verhaal wordt door beide meisjes verteld, die dagboekfragmenten en herinneringen worden afgewisseld door het politieonderzoek en wordt er een tipje van de sluier opgelicht van de jeugd van Ariel.
Je kijkt over de schouders van het onderzoeksteam mee, tips die binnen komen, worden onderzocht, maar ook hoe de ontvoerder Ariel voor verwarring zorgt bij de meisjes. In de proloog staat de schuinsgedrukte teksten letterlijk zijn overgenomen uit het dagboekje die Amanda bijhield.

Toch vraag ik mij af of de boodschap, dat Ariel dit op zijn geweten heeft, doorkomt. Voor veel lezers zal het een opsomming van gruwelijkheden zijn. Als het boek ten einde is vraag ik mij al of het indruk heeft achter gelaten. Of wij ons echt hebben kunnen inleven in de gruwelijkheden van de meisjes. Persoonlijk denk ik van niet. Dit kun je niet inleven want wij als lezers waren er niet bij. Toch wordt ons een kijkje gegund achter deze tragedie. Laten we met zijn allen er voor zorgen dat deze dingen niet kunnen gebeuren door goede voorlichting te bieden. Misschien…. Ooit…

De schrijfstijl is in ieder geval prettig, het lettertype goed zodat het voor een breed publiek toegankelijk is. Want dat is de bedoeling. Ook wordt via een plattegrond aan het begin van het boek de situatie geschetst, waar zich de verschillende locaties bevinden waar de meisjes zijn ontvoerd, woonde en werkte.
Tevens staan er bijna aan het einde van het verhaal allemaal foto’s van de meisjes, zoals ze op de flyers waren afgebeeld. Een gruwelijk verhaal, maar waar wel heel duidelijk de overlevingsdrang van de meisjes in naar voren komt.
Een verhaal waarin geloof, hoop en liefde heel goed tot zijn recht komen.

Geschreven bij Tien jaar gevangen

Je wordt er niet echt vrolijk van, als je Tien jaar gevangen leest! Een gouden tip: lees dit boek voor of na je vakantie, maar doe dit vooral niet tijdens… Toch draagt deze beklemmende en emotioneel zwaar geladen roman een menselijke boodschap van hoop met zich mee. Hoop doet immers leven.

Amanda Berry en Gina DeJesus schreven de meest afschuwelijke periode uit hun nog jonge leven van zich af. Beide jonge vrouwen werden bijgestaan door Mary Jordan en Kevin Sullivan, twee ervaren journalisten. Tien jaar gevangen wordt verteld door de ogen van Amanda en Gina, twee van de drie meisjes die door Ariel Castro, een man uit hun buurt, ontvoerd, gevangen gehouden, gebrutaliseerd en verkracht werden.
Deze hartverscheurende roman is neergeschreven aan de hand van de dagboeken van Amanda en Gina, aangevuld door de twee journalisten die de acties beschrijven van de betrokken families en instanties om de drie jonge vrouwen terug te vinden. Dit boek dat zich afspeelt in Cleveland, heeft veel weg van een true crime thriller of van een claustrofobische roman, waarbij geen enkele gruwel of vernedering uit de weg wordt gegaan. Je beleeft vanaf de allereerste rij de martelingen, de verschrikking die de drie meisjes gedurende tien jaar moesten ondergaan. De brutaliteiten en psychologische spelletjes van Castro de onmens worden uiterst precies weergegeven. Als lezer is het bijna onmogelijk om te beseffen, welke verschrikkingen de ontvoerde meisjes hebben doorstaan. Anderzijds is in deze roman ook voldoende ruimte voorzien om de voortdurende inspanningen van de families en instanties weer te geven, in de hoop, de meisjes terug te krijgen. Uiteindelijk komt een einde aan die lange periode van angst, pijn en onrust.

De echte kracht van deze roman vind je terug in de kleinste details; zeker geen summiere weergave wat er tijdens die langdurige periode van gevangenschap is gebeurd, integendeel. Het is evenwel jammer dat Michelle Knight, het derde ontvoerde meisje, haar versie van de gebeurtenissen afzonderlijk in het boek Finding me heeft ondergebracht. Ook zij was een slachtoffer van het beest Castro, die uiteindelijk de eer aan zichzelf hield en in zijn cel zelfmoord pleegde. Zijn levenslange gevangenisstraf was toen nog maar nauwelijks begonnen.

Tien jaar gevangen is een roman over eindeloos doorzettingsvermogen en bovenal van hoop. Want hoop doet leven!

Geschreven bij Tien jaar gevangen

Drie jonge meisjes worden ontvoerd in Cleveland en worden als slaaf behandeld door hun ontvoerder Ariel Castro. Als je dit verhaal leest snap je niet dat Amanda, Gina en Michelle dit barbaars leven tien jaar hebben vol gehouden door te blijven hopen dat ze ooit zouden worden bevrijd of konden ontsnappen. Amanda raakt zwanger van haar verkrachter en krijgt een dochter Joycelyn. Op een dag in mei 2013 lukt het Amanda om te ontsnappen en hulp in te roepen zodat Gina en Michelle ook bevrijd worden. Na zijn veroordeling pleegt Ariel Castro zelfmoord in de gevangenis. Het is een mooi boek waarin duidelijk wordt dat een mens heel sterk kan zijn in extreem moeilijke omstandigheden.

Geschreven bij Tien jaar gevangen

Het was nog niet zo heel lang geleden dat bekend werd dat Josef Fritzl in Oostenrijk zijn dochter jarenlang had vastgehouden in een kelder onder zijn huis toe bekend werd dat er in Amerika drie jonge vrouwen waren gevonden die jarenlang waren vastgehouden in een huis.

Niemand begreep hoe dit had kunnen gebeuren, ook ik niet.
Zo dicht bij je huis, en ineens van de aardbodem verdwenen.

Amanda Berry en Gina DeJesus zijn twee van de vrouwen die jarenlang opgesloten zaten, Michelle, de derde, als eerste onvoerde vrouw, heeft niet meegewerkt aan dit boek: zij schrijft haar eigen verhaal.

Dit boek kenmerkt zich door de openheid waarmee het geschreven is. Vanuit verschillende gezichtspunten word je meegenomen in een andere wereld, de wereld waar Ariel Castro heer en meester was, tot groot drama van de vrouwen. Amanda beschrijft haar gevoelens voor Castro openhartig, zoals wanneer ze zich beseft dat ze ook om hem geeft op een bepaalde manier, en dat dit zeer moeilijk te begrijpen en uit te leggen zal zijn.

Michelle was de eerste die ontvoerd werd, daarna Amanda en als laatste Gina, drie jonge vrouwen, pubers eigenlijk nog die ontvoerd zijn, en gebruikt als seksslavinnen. Ariel Castro was naar eigen zeggen seksverslaafd en harteloos. Hij heeft de meisjes ontvoerd en opgesloten in zijn huis, waar hij ze keer op keer verkrachtte, vastketende aan verwarmingsbuizen, zeer slecht te eten gaf, geestelijk en lichamelijk mishandelde.

Dit boek dringt je poriën binnen, of je wilt of niet.
Hoe vreselijk moet het zijn om opgesloten te zitten met een man die je vader had kunnen zijn, vastgebonden, verkracht te worden, beelden op tv te zien van je familie, de zoektocht naar jezelf en je mede gevangenen. Tegelijkertijd zijn het de beelden uit de buitenwereld geweest die de meiden in leven hielden. Door de beelden hielden ze hoop, hoe slecht het er ook voor ze uitzag.

Ik heb het boek gelezen met rillingen en kippenvel over mijn hele lichaam. Zoals wanneer Amanda beschrijft dat ze in haar dagboekje bijhoudt hoe vaak hij zich aan haar vergrijpt.
Het moment waarop Amanda weet te ontsnappen leef je enorm met haar mee. Ik werd boos op de dame die duidelijk maakte dat de redder zich niet met de zaak moest bemoeien, en de tranen liepen over mijn wangen toen Amanda buiten stond en de andere vrouwen ook buiten kwamen, doodsbang dat Ariel eraan zou komen en ze zou vermoorden.

Een bijzonder openhartig boek, vol hoop, kracht, geloof en vertrouwen.
Een pageturner, een must-read, alleen al om je bewust te worden dat er iedere dag opnieuw kinderen vermist raken, en dat niet alles zo vanzelfsprekend is als we vaak denken.