Valsheid in Geschrifte de verborgen agenda van bijbelschrijvers

Hoe een kerk zich kan oprichten, die nooit door Jezus werd opgericht, maar door mensen die Jezus' woorden vervolledigden naar eigen inzicht, ze wijzigden, of gewoon weg lieten verdwijnen zodat hun gelijk kon bewezen worden. Als er geen bewijs mogelijk was, werd het door dogma's voor eeuwig vastgelegd als verplicht geloofsitem. Met hel en duivel werd op overtuigende mannier gedreigd voor wie er anders over dacht. Angst zaaien bleek een doeltreffend middel te zijn om het beoogd resultaat te halen, ook als de bron zuiver verzinsel was. Een boek dat iedereen zou moeten lezen die nu denkt het ware geloof te verkondigen.

Uitstekend leesbaar boek voor de liefhebbers van de geschiedenis van de antieke wereld met als onvermijdelijk raakpunt de historie van het vroege christendom. Punten als wie feitelijk de evangelieschrijvers waren, de gnostische en de apocriefe evangeliën, de rol van de latere overheersende (orthodoxe of katholieke) kerk , de manipulaties van de Bijbelvertalingen, pseudografie, etc. zijn ordelijk beschreven.

Duidelijk komt tot uiting de "Verborgen agenda". Bewust en wellicht onbewust werden door de kerkvaders de onwetende gelovigen beïnvloed. Een mythe werd door een complex van factoren tot een historische gebeurtenis verheven. Orthodoxe christenen zullen waarschijnlijk het boek niet lezen, omdat hun vertrouwde fundamenten worden weggeslagen. De vrijzinnige christenen en de vrijdenkers zullen het boek omarmen als bevestiging van een aantal punten, waar ze al langer mee bekend waren. Een prima boek voor mensen, die willen denken en niet zomaar alles voor zoete koek aannemen.

Dit werk geeft een onthullend verslag van hoe het Nieuwe Testament tot stand kwam , en hoe hierbij de waarheid werd "verbogen" door kerkvaders en schrijvers van copieen in die richting waaraan zij de voorkeur gaven.
Het zal voor velen schokkend zijn vast te stellen hoe afwijkend de figuur van Christus en zijn uitspraken blijken te zijn van wat de gevestigde kerken ons willen doen geloven , zoals blijkt uit de in Nag Hamadi hervonden evangelieen , welke ouder en zeker autenthieker zijn dan de vier evangelieen van het Nieuwe Testament.
Wel zeer teleurstellend is dat de gevestigde kerken het bestaan van deze evangelieen aan hun gelovigen onthouden , mogelijk uit angst voor verlies van gezag .
Zulks temeer omdat in de hoogste kerkelijke kringen de "historische" Christus , ook vóór de Nag Hamadi vondst , bekend moet zijn geweest.
In dit verband moge ik een uitspraak van Paus Leo X (1513 tot 1521 ) aanhalen :
"De mythe van Christus heeft ons goed geholpen ".

Een verhelderend vrij objectief boek waarin de vondsten van handschriften beschreven worden die gebruikt of afgewezen zijn voor de vorming van de Bijbel. Voor bestudering van de vorming en oorsprong van de Bijbel een duidelijk en verhelderend boek.

Volgens Slavenburg is het Evangelie van Thomas het meest authentieke van alle Evangeliën. Dit Evangelie is voor hem het meest oorspronkelijk, omdat het volgens hem het oudste is. Hij beweert dat het rond 50 n. Chr. is geschreven, terwijl de vier Evangeliën pas 70-85 n. Chr. op schrift zouden zijn gesteld. Voor deze stelling voert Slavenburg echter geen enkel argument aan. Hij vermeldt slechts enkele namen van wetenschappers die deze stelling poneren. Hoeveel waarde kunnen we hechten aan deze hypothese? Prof. Quispel, een Utrechts hoogleraar en expert op het gebied van de gnostiek, die er allesbehalve onvriendelijk tegenover staat, meent dat het geschrift in 140 n. Chr. te Edessa in Syrië ontstaan moet zijn en dat het één van het N.T. onafhankelijke oude traditie bevat. Hij meent overigens dat de schrijver van het Evangelie van Thomas de vier evangeliën gekend heeft. Hij heeft degenen die beweren dat het Evangelie van Thomas de bron is van de nieuw-testamentische evangeliën, gekwalificeerd als `esoterische amateurs'.
Een datering van 50 n. Chr. is dus wel suggestief, maar wetenschappelijk gezien uiterst onwaarschijnlijk. Maar zelfs al zou het Evangelie van Thomas het oudste zijn, dan hoeft dat nog niet te betekenen dat het daarom het meest authentiek is. De vier Evangeliën kunnen ook geschreven zijn als reactie op een vals Evangelie. Lucas geeft als beweegreden voor het schrijven van zijn evangelie op, dat velen getracht hebben een verhaal op te stellen over de zaken die onder ons hun beslag hebben gekregen. Kennelijk circuleerde er toen al heel wat onbetrouwbare verhalen over het leven van Jezus. Daarom besloot hij na gedegen onderzoek een betrouwbaar Evangelie te schrijven. Slavenburg gaat reeds van de vooronderstelling uit, dat de gnostiek het oorspronkelijke christendom is en als een geschrift nog niet weet over het kruis is dat daarom het meest oorspronkelijke! Voor hetzelfde geld kunnen we beweren dat we in het Evangelie van Thomas belangrijke geloofsgegevens missen en dat dit Evangelie daarom een verarming van de evangelische rijkdom betekent. In de oude kerk hebben we een belangrijke getuige die wist van het bestaan van het Evangelie van Thomas en daar een oordeel over had: Eusebius. Hij had namelijk gestudeerd in de bibliotheek van Origenes, die oude handschriften had verzameld. Voor hem was het Evangelie van Thomas niet authentiek.
Voor Slavenburg is het precies andersom. De vier Evangeliën komen voor hem niet uit een betrouwbare kring. Ze zijn een vervalsing. Als bewijs voert hij in de eerste plaats aan dat geen enkel evangelie in de vorm zoals overgeleverd door een apostel geschreven is (p. 27).
Wat zijn methode van onderzoek betreft, kunnen we constateren dat hij te rade gaat bij de moderne bijbel-kritische geleerden en kritiekloos hun hypothesen overneemt en poneert als bewezen feiten. Hij komt - enkele uitzonderingen daargelaten - ook niet met argumenten aan, waarom die hypothesen waar zouden zijn. Soms neemt hij zijn toevlucht tot fantasie, zoals de bewering dat Jezus getrouwd was met Maria Magdalena en dat de bruiloft van Kana zijn eigen bruiloft was. Want geen enkel historisch gegeven wijst op een huwelijk van Jezus met Maria Magdalena.
Slavenburg maakt nergens duidelijk waarom de evangeliën pertinent niet door apostelen kunnen zijn geschreven. Nergens komt hij tot een serieuze discussie met die theologen die wel aan de canoniciteit van het Nieuwe Testament vasthouden.
Er zijn diverse bronnen in de oude kerk (Papias, Justinus, Irenaeus, Eusebius) die wisten dat de Evangeliën zijn geschreven door apostelen of hun naaste medewerkers. 
Slavenburg's stelling, dat de kerkvaders de Evangeliën aan hun leergezag hebben angepast, is met zichzelf in tegenspraak. Want het leergezag had juist als bedoeling afwijkingen van de oorspronkelijke overlevering te voorkomen! Waar leergezag functioneerde, hoeft men zo gauw juist geen vervalsing te verwachten. Want nieuwigheden werden niet geaccepteerd.

Geschreven bij Valsheid in Geschrifte

Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik in de eerste drie bladzijden van de inleiding al zoveel erkenning vond dat ik nu al een review schrijf. Het tweede wat mij zo enthousiast maakt is een persoonlijk geschreven bericht van de verkoper. Dat deed me goed!

Er zijn geen betere qua snelheid en correctheid van leveren dan Bol.com

Dit boek gebruikt, weliswaar op een overtuigende manier, verkeerde argumenten en bronnen om aan te tonen wat volgens de schrijver overduidelijk is: Dat de Bijbel niet klopt zoals die nu in elkaar zit. Elke schrijver die een boek schrijft is gekleurd, maar het is niet goed om bronnen te verdraaien zodat ze passen binnen jouw visie. afrader.