Verlovingstijd

Geschreven bij Verlovingstijd

Heerlijke roman en een verademing na de taalstroop van Psalmenoproer. Weer een gewone ’t Hart, met een sukkelig ogende hoofdpersoon die zich geen raad weet in de buurt van meisjes, een bolleboos op het gebied van biologie en een liefhebber van klassieke muziek. De sfeer die hij weet op te roepen is zo eigen en mij inmiddels dierbaar.
Het boek gaat erg humoristisch van start, maar gaandeweg wordt het iets minder lacherig. De aaneenschakeling van halve of hele verliefdheden is de rode draad van het levensverhaal van een naamloos blijvende ik-persoon.
Het is erg goed geschreven, een prachtig boek met veel diepgang voor wie het zien wil.

Geschreven bij Verlovingstijd

Dit is mijn tweede boek dat ik heb gelezen van 'T Hart en ik heb ervan genoten maar niet zo veel als van bijvoorbeeld ''De Zonnewijzer''. Het verhaal is goed maar het kon mij niet meesleuren zoals mij dat gebeurt met ''De Zonnewijzer''. Dat wil niet zeggen dat ik het verhaal niet leuk vond of dat het slecht geschreven was, het is gewoon niet mijn soort verhaal denk ik. Maar ik heb hem wel gelezen want 'T Hart is een van mijn favoriete Nederlandse schrijvers. Maar ik hoop dat zijn volgende boek me weer meesleurt zoals ''De Zonnewijzer'' dat deed.

Geschreven bij Verlovingstijd

Zo geestig als Maarten 't Hart een begrafenis kan beschrijven... het is gewoonweg een feestje om dit boek te lezen. Terwijl de hele familie in een tourbus van het ene uiterste naar het andere uiterste van het land reizen, begint plots de moeder van de hoofdpersoon zaken uit het verleden op te rakelen. En beklaagt ze zich over hoe haar eerste huwelijk met de vader van haar kinderen (ze zijn die dag op pad om haar tweede man Siem te begraven) een mislukking was.

En zodoende ontrafelt zich de geschiedenis van de ik-figuur. Bij zijn moeder op de thee vraagt hij door, waarna zij voor de zoveelste keer haar ongenoegen uit over de keuze van haar zoon voor zijn beste vriend Jouri. De twee leerden elkaar kennen op de bewaarschool en zouden jarenlang onafscheidelijk zijn. Twee bollebozen die allebei goed konden leren, gingen later in Leiden studeren. Jouri studeerde wiskunde en zijn makker biologie, deze zou zich later in parasitologie specialiseren. Hij is vol van alles wat ten koste van een ander leeft, maar Jouri is vooral geboeid door de vrouwen waartoe deze bioloog zich aangetrokken voelt. Dat was al zo sinds de allereerste dag dat ze elkaar leerden kennen en het zou nooit meer anders worden.

Uiteindelijk weet de bioloog toch te trouwen en met een vrouw waarin Jouri geen enkele interesse voor toont. Zelf is hij getrouwd met Frederike, de laatste vrouw die hij van zijn vriend wist los te maken. Maar niets is wat het lijkt, zo weet ook de moeder van de bioloog.

Geschreven bij Verlovingstijd

De mannelijke variant op Bridget Jones van de lage landen is de hoofdpersoon van deze roman: Verlovingstijd. De wederwaardigheden van het leven van een geboren bioloog. Het verhaal is zo ontwapenend grappig! Hoofdpersoon groeit op in een zeer streng christelijk gezin met een dominante moeder. Ze heeft geen hoge pet van hem op en vindt hem vaak maar vies. Dat beeld van zichzelf accepteert hij onverstoorbaar als een voldongen feit en kleurt al zijn belevenissen. Vanaf de bewaarschool pakt zijn vriendje alle meisjes op wie hij verliefd wordt met gemak van hem af. Op het eind onthult zijn beste vriend het 'waarom'. Het speciale van 't Hart is zijn liefde voor moeder natuur die de rode draad is in zijn roman. Zelf bioloog betrekt hij vanzelfsprekend dier- en plantenwereld wat een heel kleurrijk uitzonderlijk decor geeft.

Geschreven bij Verlovingstijd

Wat kan die man schrijven, boeiend, humoristisch, nooit langdradig, vol verrassende verwikkelingen, een weldaad voor de geest. Waarschuwing: het is het type boeken dat je niet even kunt wegleggen om wat anders te gaan doen.

Geschreven bij Verlovingstijd

Dit vond ik een van Van 't Hart grappigste boeken. Een buitengewoon geestige beschrijving van de veroveringen van de hoofdpersoon en hoe die samenhangen met het liefdesleven van zijn boezemvriend. Natuurlijk komen Maarten's vast thema's om de hoek kijken maar het zij hem vergeven want Verlovingstijd is hardop lachen om herkenbare onhandigheden.

Geschreven bij Verlovingstijd

vergelijkbaar met het goede boek: Lotte
het boek Psalmenoproer viel mee heel erg tegen, maar dit boek is weer smullen van zijn humor

Dit is het meest hilarische boek van 't Hart dat ik gelezen heb. Net als in zijn vroegere romans zijn autobiografische elementen (hoofdpersoon, milieu, locatie) en fictie vernuftig met elkaar verweven, maar ik heb nog nooit zo moeten lachen als om deze roman, die je in een keer uitleest als je niet oppast. En dat komt door de liefdesverwikkelingen waarbij de hoofdpersoon telkens zijn liefdes aan z'n beste vriend kwijtraakt of dreigt te raken, maar ook door die vrouwelijke personages zelf, met als hoogtepunt een totaal 'verknipte christin' waar hij zich maar met grote moeite van weet te ontdoen.
Wie altijd veel plezier heeft beleefd aan de 'klassieke' 't Hart thema's, kan aan dit boek zijn/haar hart ophalen, met als bonus een van de meest verrassende, meeslepende en bij vlagen zeer vermakelijke plots in zijn gehele oeuvre.

Geschreven bij Verlovingstijd

Heerlijk boek als je van Maarten ‘t Hart houdt!

Geschreven bij Verlovingstijd

Het is alweer een paar weken geleden dat ik dit boek las. Wat ik me er nu van herinner is een voor mij erg prettige leeservaring. Ik weet niet of ik 't Hart ermee een compliment geef, maar veel van de sfeer die ik in zijn eerdere boeken voelde was terug van weggeweest. Persoonlijk geniet ik erg van hoe 't Hart schrijft over "zijn" jeugd in Maassluis en de thema's die hij daar opgedaan heeft. Ook de studententijd in Leiden en zijn leven daar na zijn afstuderen komen weer op een nieuwe, maar ook herkenbare manier terug. Deze bekende thema's heb ik in zijn recentere werken gemist, maar waren nu volledig terug.

Desondanks valt er wat mij betreft toch wel wat op te merken aan dit boek. Vooral het begin en het einde van het verhaal maakten op mij een rommelige indruk: het verhaal lijkt als een raamvertelling te beginnen: we zijn in een hedendaagse tijd, waarna er een reden wordt geponeerd om terug te blikken op de vroege jeugd van de hoofdpersoon en hoe deze zich ontwikkelt tot zijn volwassen zijn. Als we aan het einde van het boek terug in het heden zijn wordt maar matig de cirkel van de vermoede raamvertelling rondgemaakt. Het lijkt wel afgeraffeld. Ik vond dat daarmee het verhaal onrecht werd aangedaan: het had een betere afwikkeling verdiend. Zonder teveel te willen weggeven: de reden van allerlei (frustrerende) ervaringen wordt als donderslag bij heldere hemel duidelijk gemaakt, maar leidt dan amper tot iets van reflectie daarover. Nee, in plaats daarvan is het in één keer afgelopen.

De 95% van het verhaal die tussen begin en einde zitten vond ik, zoals gezegd, als een fijne roes waarin een plezierig, intrigerend verhaal werd verteld waarin weer gespeeld werd met de thema's geloof, hunkering, make up(!)(na "De kroongetuige" nog eens doorgelezen te hebben viel me dit thema des te meer op), een studie biologie, kinderloosheid en ga zo maar door.

Kortom, een fijn verhaal dat betere randen had verdiend.