Wanneer wordt het eindelijk weer zoals het nooit is geweest

De auteur heeft een fijne schrijfstijl, prettig voor iedereen denk ik, met korte zinnen en heel duidelijke beschrijvingen van mensen, plaatsen en gebeurtenissen.
Een compliment voor de vertaling is ook op zijn plaats om het verhaal zo mooi leesbaar te houden, zoals het oorspronkelijk bedoeld was.

Deze roman is een ontwikkelingsroman die een Joachim laat zien als kind en jeugdige waar je zo nu en dan mee omvalt van het lachen. De genegenheid van Joachim voor de patiënten in de inrichting komt goed naar voren in dit verhaal en de gebeurtenissen worden met warme gevoelens beschreven.
Nadat hij een dode man ontdekt ervaart hij het volgende:
'Nooit zal ik dat moment vergeten. Ik had iets verzonnen wat waar was.' en 'Het was voor mij een onvoorstelbaar bevrijdend inzicht: verzinnen is herinneren.'

Hij vertrekt voor een jaar naar Amerika. Na zijn terugkeer is hij als mens gegroeid, hij is niet meer het kind dat hij was bij zijn vertrek. Joachim ziet gebeurtenissen in een ander licht waardoor hij ook zijn ouders in een ander licht gaat zien.
De roman wordt wat serieuzer van toon en Joachim realiseert zich nu dat niet alles was zoals hij dacht dat het was in zijn herinnering.

Hieronder staat mijn favoriete passage in het boek;
'Wat ik wil zeggen is dit; pas wanneer ik erin geslaagd ben al die opgeborgen pakjes met herinneringen weer los te knopen en uit te pakken, pas wanneer ik de moed heb om de schijnbare betrouwbaarheid van het verleden op te geven, het te aanvaarden als chaos, het te vieren en te versieren, pas wanneer al mijn doden weer levend worden, vertrouwd, maar ook veel vreemder, veel autonomer dan ik ooit heb durven en willen beseffen, pas dan zal ik beslissingen kunnen nemen, pas dan zal de toekomst zijn eeuwige belofte waarmaken en ongewis zijn, pas dan zal de lijn zich verbreden tot een vlakte.'

Hoe vaak blijkt iets in onze herinneringen anders te zijn geweest dan we dachten en hoe vaak laten we (on)bewust stukjes weg die we hadden kunnen zien, ons wel hadden kunnen herinneren?
Ik heb dit verhaal enorm graag gelezen.

Geschreven bij Wanneer wordt het eindelijk weer zoals het nooit is geweest

Roman waarin het leven wordt beschreven van een jongen die opgroeit in een psychiatrische instelling, waarvan zijn vader directeur is.Zeer mooi en zeer grappig verteld, waarbij het abnormale normaal wordt en het herkenbare hilarisch. Een ontroerend en melancholisch einde. Aanrader!

Het boek beschrijft het (autobiografische) verhaal van Joachim, een jongen die opgroeit op het terrein van een psychiatrische inrichting waar zijn vader directeur is. Met zijn ouders, twee oudere broers en een hond woont hij in een huis midden tussen de klinieken. De voor een buitenstaander vaak bizarre belevenissen met de patiënten van de kliniek zijn voor Joachim heel gewoon, ja zelfs rustgevend. Dit is dan ook de wereld die voor Joachim het referentiekader is. Aanvankelijk lijkt het boek een aaneenschakeling van losse verhalen rondom zijn dagelijkse avonturen. Naarmate het boek vordert, en Joachim ouder wordt, ontspint zich echter langzaam maar zeker het verhaal van de impact die dit alles op Joachim heeft, en vooral van zijn relatie met zijn vader. Die blijkt er jarenlang een dubbelleven op na gehouden te hebben, en langzaam maar zeker komt Joachim tot het inzicht dat niets uit zijn jeugd is wat het leek.
Het boek is prachtig geschreven, met een mengeling van subtiele, droge humor en diepe emotie. Mede doordat het boek in de eerste persoon is geschreven, ga je je al gauw met Joachim identificeren en voel je met zijn belevenissen mee. Opvallend is dat Joachim zijn naasten nooit bij naam noemt, maar bijv. altijd over 'mijn middelste broer' en 'mijn oudste broer' spreekt. Daarmee schept hij een afstand die je als lezer in staat stelt de gebeurtenissen ook van een afstand te bekijken. Langzaam zie je Joachim veranderen van de jongen met een bijzondere maar onbezorgde jeugd, tot een jong-volwassene die de soms ook tragische kant van het leven ontdekt en daarmee worstelt. Dit maakt het boek tot een ontroerende coming of age roman. Van harte aanbevolen!

Indrukwekkend boek, hoe een kind zich staande houdt in een omgeving met o.a. psychiatrische patiënten en
wat een impact dit heeft of dit jongetje en zijn latere leven. Tevens is het verhaal humoristisch en emotioneel! Bijzonder: het is ook nog een persoonlijk verhaal, dit maakt het nog aangrijpender. Een aanrader!

Dit geweldige boek beschrijft het verhaal van Josse. Hij woont met zijn ouders en twee oudere broers op het terrein de Hesterberg.
Dit is een psychiatrische inrichting waar zijn vader directeur is.
Josse is helemaal vertrouwd met de schreeuwende patiënten en de manieren hoe ze leven. Ook zijn vader voelt zich beter bij zijn patiënten.
Als Josse naar school gaat en besluit een sluiproute te nemen ziet hij ineens een dode man liggen. Dit heeft hij nog nooit gezien en rent dan ook in paniek naar school.
Elk jaar als de vader van Josse jarig is komen er altijd dezelfde vier patiënten en ook dit jaar zijn ze er weer. Ludwig die ook bij het groepje hoort is doodsbang voor de hond maar wil hem zo graag aaien. Elk jaar is het weer een drama als Ludwig het wil proberen.
Dan bedenkt de vader van Josse iets zodat het op een gegeven moment wel goed gaat. En zo zijn er nog vele andere voorvallen.
Op een dag komt de minister-president naar de Hesterberg om een nieuw gebouw te openen. Door onvoorziene omstandigheden eindigt dit in een klein komisch drama.
Josse wordt door zijn vader gestimuleerd om zich te ontwikkelen en dingen uit te zoeken van het hoe en waarom.
Zijn broers dagen hem nog wel eens uit omdat hij zo goedgelovig is en leiden hem dan ook vaak om de tuin.
Ook gaat Josse wel eens logeren bij zijn grootouders maar dan heeft hij al snel heimwee naar huis. Hij vind het dan te stil want mist dan de vertrouwde kreten van de patiënten.
Het lijkt een hecht gezin waarin Josse opgroeit maar als er op een dag iets verschrikkelijks met zijn broer gebeurt veranderd er toch iets.

Het is een prachtig geschreven verhaal met komische en ontroerende gebeurtenissen.
Echt een aanrader voor een ieder die van een goed boek houd.

Geschreven bij Wanneer wordt het eindelijk weer zoals het nooit is geweest

t is een wonderlijk boek over een jongen die opgroeit in een psyciatrische inrichting. vanuit het perspectief van een kind worden de vreemde belevenissen verwoord. Geestig, maar ook verdrietig bij tijd en wijlen.

Geschreven bij Wanneer wordt het eindelijk weer zoals het nooit is geweest

Zelf heb ik als medewerker in de jaren 80 op het terrein van een waanzinnig grote psychiatrische kliniek gewoond en gewerkt. En het is verbazingwekkend hoe vergelijkbaar de ervaringen zijn. Patiënten werden ingezet in de kinderoppas, als huishoudster en tuinier in artsengezinnen en in de huisbouw bij verplegers. Het boek brengt me terug in die tijd en de omgeving, laat de bijzonderheden van patiënten zien als de mensen die zij zijn niet vanuit een psychiatrisch beperkte benadering. En al dit uit het perspektief van een kind dat enerzijds eenzaam, anderzijds vrij en geborgen is en al vroeg iets van een eigen persoonlijkheid laat zien, geschreven met ontembare humor. Prachtig boek!!

Wanneer wordt het eindelijk weer zoals het nooit is geweest was voor mij een grote verrassing in goede zin. Een onbekende Duitse schrijver die schrijft over het opgroeien binnen een psychiatrische instelling… ik kreeg het boek via via in handen, maar begon er niet héél enthousiast aan. Maar toen! Ik was nog niet eens 10 pagina’s ver of ik rolde al van de bank af van het lachen. (Waarschuwing: lees dit boek niet in de trein, want mensen denken dat je gek bent als je in jezelf gaat zitten schateren.) Toch is het niet alleen de droge humor die dit boek aantrekkelijk maakt, nee, het is meer. De familie van Joachim Meyerhoff en dan met name zijn vader zijn zo écht, het is gewoon geniaal hoe de schrijver de bijzondere man die zijn vader was in woorden heeft weten te vatten. Want veel meer dan over het gesticht gaat dit boek over die vader, en over de relatie tussen vader en zoon. Dat is prachtig gedaan. Je vóelt de liefde van de zoon voor de vader, maar gaandeweg het boek raak je met Joachim ook steeds meer vertwijfeld over zijn vaders geloofwaardigheid. Zodat je samen met de hoofdpersoon ontsteld achterblijft als het boek eenmaal uit is.

Wát een verhaal, wát een schrijver.

Geschreven bij Wanneer wordt het eindelijk weer zoals het nooit is geweest

Boeiend taalgebruik, pakt je vanaf de eerste regel. Humoristisch en liefdevol geschreven, gaat problemen niet uit de weg. Maakt me nieuwsgierig naar zijn andere boeken. Toen ik het voor de 2e keer las, was het haast nog mooier!

Boeiend van het begin tot het einde. Een van die boeken waarvan je het jammer vindt dat het uit is.
Een bijzonder boek. Ben meteen op zoek gegaan naar meer boeken van deze schrijver.