Wij Kun je met een onvergetelijke vakantie je huwelijk redden?

Ik heb met een zucht Wij van David Nicholls dichtgeslagen. Wat een heerlijk boek!
Ik vond het filmisch geschreven met emoties die raken. Je leeft echt mee met de hoofdpersonen.
Terwijl ik aan het lezen was, zag ik zo de film voor me.

Ik ben er even tussenuit geweest. Het was een hele korte vakantie. Niemand heeft het gemerkt. Ik ben mijn huis ook niet uit geweest, maar toch heb ik een heuse interrail tocht gemaakt door Europa. Ik begon in Londen waar ik via Parijs, Amsterdam, München, Venetie, Florence en Madrid weer terug kwam. Ik bevond me in het gezelschap van een Engels gezin, de Petersens. Pa Douglas is wetenschapper van beroep en moeder Connie is meer van de artistieke kant. Een beter voorbeeld van tegenpolen die elkaar aantrekken kun je niet hebben. Hun 17-jarige zoon Albie was ook mee. Niet dat hij zat de wachten op een reisje met zijn ouders, maar hij had geen keus. Omdat hij na de zomer het huis uit gaat, wordt het leeg in huize Petersen. Connie heeft Douglas dan ook midden in de nacht verteld dat ze hem wil verlaten. Douglas wil koste wat het kost zijn huwelijk redden en organiseert een laatste vakantie voor het hele gezin in de hoop dat alles goed komt.

Degene voor wie bovenstaande situatie bekend voorkomt, weet dat ik het boek Wij heb gelezen van David Nicholls. Voor de overige lezers heb ik de volgende boodschap: lees dit boek!

Het verhaal wordt voornamelijk verteld door de ogen van Douglas. Douglas is wetenschapper, is heel precies en doet alles volgens het boekje. Zijn vrouw Connie is totaal het tegenovergestelde. Zij is chaotisch en houdt ervan om van de gebaande paden af te wijken. Ook hun zoon Albie lijkt meer van Connie te hebben dan van Douglas. Iets waar Douglas toch wat moeite mee heeft. Terwijl Albie graag van zijn hobby fotografie zijn werk wil maken, ziet Douglas hem liever in een 'echte' baan. De relatie tussen vader en zoon wordt er daardoor niet beter op. Naarmate de jaren vorderen is het ook voor Connie steeds duidelijker dat ze niet met Douglas als echtpaar verder wil. De twee hebben heel veel meegemaakt en Douglas wil zijn gezin graag bij elkaar houden.

De personages komen stuk voor stuk realistisch over. Douglas bedoelt het allemaal zo goed, maar Connie en Albie gooien ieder op hun eigen manier roet in het eten. Het heden wordt afgewisseld met het verleden. Je komt te weten hoe Douglas en Connie elkaar hebben leren kennen en hoe zij hun roerige leven hebben gedeeld. Het zijn korte hoofdstukken, waardoor er vaart in het verhaal blijft zitten. Het is een verhaal met een humoristische kant, maar ook een ontroerende. Het verhaal is zo goed geschreven, dat je ook echt mee leeft met iedereen.

Daarnaast neemt Nicholls je ook echt mee op roadtrip door Europa. In veel van de steden die het gezin aan doet, ben ik zelf ook geweest. Met de kunst in de verschillende musea heb ik dan wat minder. Maar het is allemaal zo beschrijvend geschreven, dat je het echt voor je ziet. Ook als je er nooit geweest bent. Ik weet nu bijvoorbeeld precies hoe Venetië eruit ziet. Je bent echt even weg. Het is allemaal heel gedetailleerd geschreven, maar het wordt nergens langdradig. Het leest als een feelgood film. Dit boek zou overigens niet misstaan als boekverfilming.

Wij is een boek waar je alleen maar van kunt houden. Het is humoristisch en ontroerend tegelijk. Een heerlijk feelgood boek.

‘Wij’ van David Nicholls is één van die boeken die je na een tiental pagina’s vastgrijpt en niet meer los laat. Het boek verhaalt over een wetenschapper (Douglas) van middelbare leeftijd en zijn kunstzinnige vrouw (Connie) die zegt dat ze bij hem weg wil. En hun zoon Albie, waarmee hij vooral een ongemakkelijke relatie heeft. Maar voordat zijn zoon gaat studeren en zijn vrouw bij hem weg gaat, gaan ze met zijn drieën nog op een grote culturele reis door Europa. Wat volgt is een reeks herkenbare, hilarische en ontroerende gebeurtenissen in steden zoals Amsterdam, Venetië en Barcelona.

Door de korte hoofdstukken die afwisselend in het heden en dan weer in het verleden spelen, krijg je een steeds completer beeld over het leven van Douglas Peterson. Hoe onhandig hij ook is, je kunt haast niet anders dan hem sympathiek vinden. Zijn sukkelige grapjes, zijn gedegen reisvoorbereiding: hij bedoelt het zo goed, maar zijn vrouw improviseert liever en zijn zoon heeft sowieso al nooit echt naar hem geluisterd.
Gaandeweg lezen we de herinneringen aan hoe hij zijn vrouw destijds ontmoet heeft, hoe gelukkig ze samen waren – zij vond rust bij hem, hij vond een wereldvrouw – gecombineerd met de deprimerende situatie van het heden waarin ze bij hem weg wil. Nicholls weet dit na een tijd exact om te keren: wanneer hij stilaan gelukkiger wordt in het heden, lezen we de moeilijkere momenten uit hun verleden. Deze wissel in positiviteit en negativiteit zorgt ervoor dat het verhaal blijft boeien. In het begin was het voor mij als twintiger moeilijk om me te identificeren met de hoofdpersoon, maar na een tijdje wint deze wetenschapper zich voor je. Dat komt vooral doordat we overduidelijk in zijn hoofd zitten: zowel de herinneringen als de gebeurtenissen in het nu beleven we door zijn ogen. Eén keer wisselt het perspectief: het is te zeggen, onze hoofdpersoon bekijkt zijn situatie eens van de kant van zijn vrouw, en dan vanuit zijn zoon. Dat getuigt van zelfinzicht en maakt de lezer ook duidelijk dat hij ook wel weet dat hij niet alles goed heeft gedaan.

Het is voor mij een boek dat erom schreeuwt verfilmd te worden als een epische roadtrip van een man die zijn vrouw en zoon zó krampachtig bij zich wil houden, dat hij ze uiteindelijk allebei kwijtspeelt. Om ze terug te winnen, moet hij boven zichzelf uitstijgen wanneer hij voor onverwachte en uitdagende situaties komt te staan. Hij moet zelfs verleiding weten te bieden aan de charmes van een sexy Deense vrouw. Of het hem lukt om vrede met zijn vrouw, zoon en vooral zichzelf te sluiten…? Dat zul je zelf moeten lezen!

Geschreven bij Wij

Alle opmerkingen over humor en schrijfstijl zijn waar, maar het duurt allemaal wel erg laaaang, zonder dat er veel gebeurt.
Het boek had de helft korter gekund.
De dialogen zijn prachtig, maar de combinatie van personen ongeloofwaardig: wat moet deze vrouw met deze man?
De ik-figuur is psychologisch goed uitgewerkt, zijn vrouw daarentegen blijft vaag, daardoor worden de huwelijksproblemen, wat hen bindt en wat hen scheidt niet invoelbaar.
Echt een tegenvaller nadat het mij zeer aanbevolen werd.

Geschreven bij Wij

Een heerlijk boek om op vakantie te lezen! Erg grappig, je wordt door de verteller (een niet erg populaire, onhandige maar goed-bedoelende man) meegenomen in zijn leven nu met uitleg hoe alles zo gekomen is. Erg grappig. Je wilt steeds naar hem roepen "Doe nou niet!".

Een humoristisch geschreven verhaal dat tegelijkertijd ontroerend en herkenbaar is.
Douglas probeert uit alle macht zijn huwelijk te redden nadat zijn vrouw hem heeft verteld dat ze wil scheiden.
Hij denkt dat een roadtrip naar enkele mooie Europese bezienswaardigheden met het gezin daarvoor de ideale gelegenheid is.
Douglas doet zijn uiterste best om er een perfecte reis van te maken, control-freak als hij is heeft hij de reis tot in detail geregeld: hotels geboekt, uitstapjes gepland en kaartjes gekocht.
Wat hij, mede door zijn sociale onhandigheid, niet beseft is dat dit niet altijd gewaardeerd wordt, vrouw en zoon genieten juist als er vrijheid is, ronddwalen, samen ontdekken en genieten.
Dit in combinatie met de moeizame band met zijn zoon, die hij van zijn opvattingen over een goed en succesvol leven wil overtuigen op een nogal veeleisende en belerende manier, zorgt er voor dat alles niet zo loopt als Douglas gedacht had.
De oprechtheid waarmee Douglas zijn best doet wekt sympathie op en tegelijkertijd is er ook ergernis, maar al te vaak denk je tijdens het lezen: 'oh doe dat nou niet!'
Ik heb genoten van dit boek.

Fantastisch boek! Inderdaad een lach en een traan en soms zelfs spannend. Zeker lezen! Mooi om te lezen hoe Douglas zijn leven met Connie en Albie beschouwt.

Fantastisch boek over een eigenlijk zo normaal verhaal waarbij je ok beurten moet lachen en dan weer bijna huilt. Romantisch, onbegrijpelijk, hartstochtelijk, hard, maar vooral prachtig geschreven. Stopte het maar nooit.

Het leest snel en lekker, ik heb gelachen en was ook ontroerd. Soms hoofdschuddend en soms begrijpend.

Geschreven bij Wij

Heb zelf een 17 jarige zoon in huis.Leest zeer vlot ook leuk om wat over de steden in Europa te lezen.
Je leest het met een glimlach.Gewoon i beginnen.