Zestig dagen

Vind verhalen die in Nederland afspelen vaak leuk omdat er veel van herkenning in zit. In dit boek is dat zeker het geval. Mijn geboortestad Den Haag en mijn huidige woonomgeving Noord-Limburg staan centraal in het boek.

Het begin is gevoelig en emotioneel. Het tweede deel wat losser en vrijer.

Leuk boek, makkelijk te lezen

Heb het boek in een paar uur uitgelezen.
Wilde maar niet stoppen met lezen. Goed verhaal.
Vond het nog beter dan Geloof me maar. Ga nog zeker de andere boeken lezen.
Een heerlijk makkelijk leesbaar boek.

Het boek begint eigenlijk wel triest. Gijs komt te overlijden na zinloos geweld. Op dat moment is Emma zwanger. Ze bevalt van een mooie dochter, maar blijft in het verre Limburg wonen. Uiteindelijk besluit ze terug te keren naar Den Haag waar ze een oude bekende tegen het lijf loopt. Ook haar vriendinnen Iris en Fenna zijn dolbij met haar "thuiskomst". Maar degene die waarschijnlijk nog het meeste blij is, is Jesper.

Het verhaal wordt in twee perspectieven verteld: in het perspectief van Emma en in het perspectief van Jesper. Dit vraagt af en toe een aanpassing want deze stukjes zijn steeds in de ik-vorm geschreven. Toch is dit niet zo'n groot probleem.

Daarnaast is het verhaal ook heel vlot geschreven. Het leest als een trein en het is eigenlijk wel herkenbaar. Vooral Emma en Jesper kunnen op veel sympathie rekenen bij mij, terwijl Eef me eerder een egoïstisch mens lijkt. Uiteindelijk wordt het beeld over Eef ook wel hersteld.

Ik vond het een heel leuk, vlot boek. Een echte aanrader voor chicklit-liefhebbers!

Emma heeft een relatie met Gijs. Ze verwachten samen een kind en hebben besloten om te trouwen. Dan sterft Gijs plots. Vier jaar na zijn door verhuist ze terug naar Den Haag, de stad waar ze opgroeide. Jesper de beste vriend van Gijs woont ook in Den Haag. Hij heeft een relatie maar als hij Emma weer ziet … Eef, de vriendin van Jesper merkt hoe Emma en Jesper steeds closer worden. Ze zegt dat de twee mekaar 60 dagen niet mogen zien om zo een laatste poging te doen om hun relatie te redden. Lukt dit?

De cover van het boek is voor mij zeer geslaagd. Mooie foto en prachtige kleurencombinatie. De lettertypes goed gekozen. Afgewerkt met een roze binnenkant. Al een streling voor het oog. Zet aan om het vast te nemen.

Gillian King heeft een hele vlotte schrijfstijl. Nooit langdradig of vervelend. Heel vloeiend en snel. Er wordt niet getreuzeld, passages worden niet te lang uitgesmeerd. Ze weet perfect wanneer het tijd is om door te gaan met het volgende. Er is een emotionele balans in de woorden die ze schrijft. Als lezer ga je helemaal mee in deze mooi beschreven emoties. Telkens weet ze weer het midden te zoeken zodat het boek niet te zwaar wordt maar ook geen lachertje is. Realistische beschreven gevoelens.

Het boek wordt telkens verteld vanuit Emma en Jesper, de twee hoofdpersonages. Als lezer merk je natuurlijk al snel dat die twee voor mekaar gemaakt zijn. Je gaat mee in dat rijpingsproces. Emma is degene die terecht komt in hilarische soms gênante situaties. Jesper is degene die rust brengt in het geheel. Ze vullen mekaar perfect aan. Alleen zijn ze er op dat moment nog niet helemaal klaar voor. De rol die Eef speelt in het verhaal is ook heel mooi uitgewerkt. Soms heb je negatieve gevoelens tegenover haar en soms leef je wel mee. Op het einde komt daar nog een verrassend ander gevoel bij.

Het plot zit mooi in mekaar. Je weet als lezer waar het naartoe gaat maar de weg is niet zo netjes rechtdoor als je denkt. Er worden eerst kringetjes gelopen om daarna op oneffen terrein te lopen. Helemaal op het einde een cliffhanger, de ‘loopbrug’, die toch verrassend is. Het boek had kunnen eindigen bij het voorlaatste hoofdstuk. Maar het laatste hoofdstuk is echt heel mooi. Ik las de ontknoping in een waas van tranen maar natuurlijk met een glimlach op mijn gezicht.

Dit is geen doorsnee rechtdoor verhaal maar fris verrassend.

Emma heeft een moeilijke tijd achter de rug. Haar vriend Gijs overlijdt plotseling als zij zwanger is van hun dochter Benthe. Als Benthe 4 jaar is, verhuist ze met haar van Limburg naar Den Haag. Ze probeert hier de draad weer op te pakken tussen haar oude vrienden en familie.
In Den Haag bezoekt ze allerlei feestjes en partijen en ontmoet ze haar vrienden uit haar schooltijd weer. Intussen doet ze haar best voor Benthe een goede moeder te zijn.
Als Emma en Jesper, Gijs’ vriend, steeds meer voor elkaar gaan voelen, grijpt Eef, de vriendin van Jesper in …
60 dagen is een goede Chicklit: leuk en vlot geschreven. Het verhaal is humoristisch: Emma raakt herhaaldelijk in lachwekkende situaties. Maar ook de serieuze zijde, de onderlinge menselijke relaties, wordt belicht.
Kortom, een boeiend en herkenbaar boek, dat leest als een trein. Een aanrader!

Pak er een lekker groot glas limonade bij en ga er goed voor zitten, want 60 Dagen is een heerlijk boek! Ik kwam er wat lastig in, omdat het begin vrij 'zwaar' is in vergelijking met de rest van het boek. Maar toen ik er eenmaal in zat, moest ik mezelf dwingen om het af en toe weg te leggen, zodat het een beetje langer duurde voordat ik hem uit had gelezen.

Meteen toen 60 dagen uitkwam, had ik het boek gekocht. Ik was eerst nog een beetje aan het twijfelen of ik gelijk zou beginnen met lezen. Ik was op dat moment namelijk hoogzwanger en wist dat het boek zou gaan over een vrouw waarvan haar verloofde overlijdt terwijl zij zwanger van hem is, dus tsja, dat leek me een beetje te heftig onderwerp voor dat moment. Toch begon ik met lezen en ik was gelijk geraakt door het mooie verhaal. En hierin was ik niet de enige, want na zes dagen kreeg dit boek al een herdruk en inmiddels is er zelfs al een derde druk verschenen.

Het boek begint dus met een heftige gebeurtenis: Emma’s verloofde Gijs overlijdt terwijl zij op dat moment zwanger is van hun eerste kindje. Na de geboorte van hun dochtertje Benthe neemt het verhaal een grote sprong in de tijd en gaat het vier jaar later verder wanneer Emma terugverhuist naar Den Haag. Hierna wordt elk hoofdstuk vanuit een ander perspectief geschreven; vanuit Emma en vanuit de vroegere beste vriend van Gijs, Jesper, die Emma weer tegen het lijf gelopen is. Dit zorgt zowel bij Emma als bij Gijs voor verwarring, want ze merken dat ze erg veel voor elkaar beginnen te voelen, maar Gijs heeft al zeven jaar een relatie met Eef.

Een interessant thema, want hoe ver ga je voor je grote liefde? Je gunt het Emma dat ze opnieuw gelukkig wordt, maar je leest ook hoeveel Eef van Jesper houdt en hem niet kwijt wil, terwijl ze ziet dat Jesper en Emma naar elkaar toe groeien.

Gillian King schrijft vol emotie, waardoor ik vaak hardop moest lachen tijdens het lezen en net zo vaak aan het huilen gebracht werd (soms zelfs beide op één pagina). Daarnaast zijn de personages in het boek erg levendig beschreven. Hierdoor leer je de karakters in het boek goed kennen. Je zou willen dat Emma een vriendin van je was, wordt stiekem ook een beetje verliefd op Jesper en (in mijn geval dan) je hoopt dat je ook zo’n ontzettend leuk en stoer dochtertje krijgt als Benthe!

Hoe verder ik in het verhaal kwam, hoe langzamer ik ging lezen, zodat het langer zou duren voordat ik het uit zou hebben. Een chicklit is meestal zo geschreven dat je van te voren al precies weet hoe het verhaal af zal lopen. Vaak is dat niet erg, want de vrouw krijgt dan uiteindelijk altijd de man en iedereen leeft nog lang en gelukkig, zodat je het boek met een tevreden gevoel uitleest. In 60 dagen slaagt Gillian King erin om toch voor een verrassende wending aan het eind te zorgen. En... ze weet wat chicklit-lezers willen, want door de laatste drie bladzijden sla je het boek alsnog met een gelukzalig gevoel dicht.

Geschreven bij Zestig dagen

Emma bevalt na de dood van haar verloofde Gijs van hun dochter Benthe. Dit boek kent gelijk een ijzersterke start die je gelijk in het boek trekt. Emma is interessant en verloop van het leven van haar en Gijs samen ook. Benthe is geweldig. Haar uitspraken zorgen dat je hardop lacht. Het is dat ik dit boek in de buurt van andere mensen gelezen heb, anders had ik zelfs een traantje gelaten bij de gebeurtenissen met Gijs.

Op de voorkant van dit boek staat 1 zin, gelinkt aan de titel: 'zestig dagen om te bewijzen dat hij echt bij haar hoort.' Toch vind ik dit totaal niet bij het hoofdonderwerp van het boek passen. Dit komt namelijk pas aan het einde van het boek aan bod. Als je verwacht dat het boek hier over gaat, zal je hierin teleurgesteld worden.

Hoewel het enigszins voorspelbaar is hoe dit boek afloopt, vond ik het niet vervelend. Het is een passend slot en zo wil je dat het eindigt. Het is een leuk boekje voor tussendoor, met een vlot verhaal. Het verveelt geen moment. Ik vind het juist prettig dat het boek van de ene gebeurtenis in de andere overgaat, omdat ik me anders bij een chicklit te snel verveel. Het chicklitgenre is niet mijn favoriet, maar door de wijze waarop Gillian King schrijft, enigszins vergelijkbaar met de vlotheid van Conny Regard, boeit het en vind ik dit boek werkelijk leuk!

Wat een verfrissend boek in zijn genre! Ik hou best van chicklit, maar het ligt er vaak zo dik bovenop. Dan zijn de personages, de situaties en alles er omheen zwaar overdreven. Een beetje hoort erbij, maar het mag nog wel grenzen aan de werkelijkheid. Vaak is het voor mij echt too much. Dan haak ik af. Ik word bijvoorbeeld bloednerveus van de Shopaholic boeken. Letterlijk. Ze laten me op een hele nare manier niet meer los. Misschien komt het door de neurotische karakters die over het algemeen in dergelijke boeken gebruikt worden, maar een echt goede verklaring ervoor heb ik niet. Hoeft ook niet, ik lees ze gewoon niet meer. Maar ja, ik wil soms toch ook weleens gewoon lezen voor de ontspanning. Niet voor de spanning, de puzzel of om er wijzer van te worden. Gewoon lezen en genieten. Niets meer en niets minder. Dus probeer ik het regelmatig toch weer. Soms red ik het niet, maar soms lees ik wel tot het eind door. Zoals bij Zestig Dagen. Heerlijk feelgood verhaal over het (liefdes)leven van Emma. Alhoewel het begin eigenlijk feelbad is… tranentrekkend zelfs. Maar zoals het een echte chicklit betaamt is er natuurlijk een happy end. De karakters en het verhaal zijn niet zwaar overdreven en zeker niet neurotisch. Het is een heerlijk liefdesverhaal om bij weg te zwijmelen, vlot en zeer makkelijk leesbaar geschreven. Ik kreeg precies wat ik wilde: lezen en genieten. Het was alleen wel jammer dat ik het boek al in één dag uit had, van mij had het nog veel langer mogen duren. Dus Gillian King, volgende keer een wat dikkere pil graag!

Dit is het eerste boek wat ik van haar heb gelezen en kan ondertussen echt zeggen dat ik fan ben geworden.
Je wordt meteen in het verhaal opgezogen en laat je niet meer los, eerst het moment dat Emma haar geliefde verliest en daarna alle spanning met Jesper!
Het is heel herkenbaar.
Er staat dat ze zestig dagen hebben om te bewijzen dat hij echt bij haar hoort en ik verwachtte dat dit stuk langer zou duren, maar komt meer pas op het einde van het boek. Toch is dit niet vervelend.
Het boek heeft humor, spanning en je kunt je in de hoofdpersoon verplaatsen.
Absoluut een aanrader!!
Kan niet wachten op het volgende boek!