Zoet als zure kersen

De Duitse Claudia Schreiber woonde als kind met haar ouders, broers en zussen op een boerderij. Haar ouders waren fruittelers en hadden een conservefabriek. De schrijfster heeft haar haar studie bekostigd met de opbrengst van haar eigen boomgaard! De schrijfster vertelt achter in het boek dat Zoet als zure kersen voor een groot deel geinspireerd is op haar eigen jeugd. Ik hoop voor de schijfster dat zij niet afkomstig is uit hetzelfde dorp als Annie, de hoofdpersoon uit het boek. Want de omgeving van Annie bestaat alleen maar uit egoisten en wereldvreemde figuren. Hartstikke leuk om over te lezen, maar je moet er niet aan denken dat hier een kind op moet groeien……….
De 14 jarige Annie woont samen met haar alleenstaande moeder en gepensioneerde opa op en eenvoudig boerderij met een kersenboomgaard. Moeder Nette-Marie heeft geen geluk in het leven. Elke klus die zij aanpakt en elke relatie die zij aangaat is net als de kersenoogst gedoemd te mislukken. En net zoals de neerslag de kersen aantast, tast het neerslachtige karakter van Nette-Marie de sfeer aan in huis. Ze heeft wat je noemt een echte kronkel in haar kersenpit. Op een dag trekt ze zonder afscheid te nemen de deur achter zich dicht en laat Annie achter bij haar opa.
Opa, een gepensioneerde kersenboer heeft op een datingssite een groen blaadje ontmoet, echt de oogst van zijn leven. Wanneer de kersen rijp zijn om geplukt te worden vind opa dat de tijd rijp is om een nieuw leven te starten. Hij neemt al zijn spaargeld op en vertrekt met zijn jonge vriendin naar het buitenland en laat Annie alleen achter.
Annie is een beetje wereldvreemd. Op school is zij een echt buitenbeentje, vrienden heeft ze eigenlijk niet en de mensen met wie zij contact heeft in het dorp zijn ook niet helemaal van deze wereld. Het hele dorp lijkt trouwens te bestaan uit bijzonder types! Annie is een lief meisje, een echt buitenkind. De kersentuin is de plek waar zij zich het meest thuis voelt. Omdat Annie alle kersen in haar eentje moet zien te plukken zet Fritzi een oproep op social media. Als fruitvliegen komen er honderden jongeren op af. Er blijft niet alleen geen kers aan de boom zitten, ook de hele tuin wordt vernield. Annie krijgt geen kans zich hier zorgen over te maken want bij thuiskomst treft ze de 16 jarige Paula aan die op het punt staat te bevallen. De kersenboomgaard kan haar niets meer schelen, het is de baby die nu al haar aandacht eist. Hoewel Annie de zorg over de baby snel kwijt raakt veranderd het kleine kind Annie’s leven voorgoed.
Zoet als zure kersen is en ontzettend leuk boek om te lezen. Het verhaal is origineel en zit erg goed in elkaar. Het is niet echt geloofwaardig, maar dat mag de pret niet drukken. Al lezende merk je dat de schrijfster veel van het platte land houdt. Ze weet het heel mooi te omschrijven. Voor wie van kersen én van een grappig verhaal houdt is Zoet als zure kersen een echte aanrader. Een kersenbonbon onder de boeken!

De hoofdpersoon Annie in dit boek is een heerlijk kind. De problemen die op haar pad komen lost ze als een hedendaagse Pippi Langkous op. En net als ze denkt dat het weer goed is dient zich iets nieuws aan. Annie lost ook dat weer voortvarend op. Als je niet zou weten dat Annie pas veertien jaar oud is, zou je denken dat je met een volwassene te maken hebt met heel veel levenservaring.
Annie woont met haar moeder en opa op een kersenboerderij. Over haar vader is eigenlijk niets bekend. Zowel Annie als haar moeder bedenken elke keer weer een nieuwe “vaderversie”. Als snel blijkt dat Annie te midden van deze volwassenen gewoon alleen is. Haar moeder en opa maken bijna dagelijks ruzie en Annie moet zich maar zien te redden. Als zowel moeder als opa plotsklaps verdwijnen blijft Annie alleen achter op de boerderij en bestiert ze deze alsof ze nooit anders heeft gedaan. Met de hulp van de enigszins achterlijke Galle en de lokale apotheker komt ze er steeds weer uit. Echter een onverwachte gebeurtenis dreigt Annie op een bepaald moment boven het hoofd te groeien.
Het boek leest echt als een trein. De gebeurtenissen volgen zich in een heel prettig tempo op. De oplossingen voor de problemen die Annie voorgeschoteld krijgt zijn allemaal heel logisch. En dat maakt het boek heel prettig om te lezen. Elk probleem heeft een oplossing. Het maakt ook dat je na het uitlezen van het boek nog lang met Annie in je gedachten zit.

Zoet als zure kersen grijpt je aan vanaf de eerste pagina en neemt je vervolgens in vogelvlucht mee door de levens van Annie en Paula, die in eerste niets met elkaar te maken hebben, maar langzaam maar zeker meer verweven raken. Claudia Schreiber is een woordenkunstenaar die uitstekend weet welk woord je wanneer moet gebruiken om tot een prachtig ontroerend verhaal te komen. Een ware aanrader voor iedereen die van romans houdt die je raken tot in het diepst van je ziel.

Zoet als zure kersen vertelt in eerste instantie het verhaal van de veertienjarige Annie.
Annie groeit op in de kersenboomgaard van haar familie, samen met haar moeder Nette en haar opa. Haar biologische vader ontbreekt en haar moeder beweert dat zij is ‘bezwangerd’ door de wind, net als de kersenbomen.

Verder is de jeugd van Annie geen conventionele jeugd. Niet enkel ontbreekt er een vader-figuur, haar moeder is ook nog eens erg labiel. Haar opa is een man vol zwarte humor en levenswijsheden als: jammer dat Ikea geen doodskisten verkoopt en Aldi het passende doodskleed. Annie gaat wel naar school maar vindt dat eerder een betonnen bunker. Zij die het gewoon is om dag en nacht buiten te zijn, volledig vrij, kan daar maar moeilijk aarden. Haar vriendin is Fritzi, tevens het enige andere meisje in het dorp. Daarnaast heeft ze ook nog een goed contact met de in-film-quotes-sprekende-Galle en de vaderlijke dorpsapotheker.

Als het leven van Annie voor ons al vreemd lijkt, komt het pas echt in een stroomversnelling als, net voor de oogst, opa en Nette er van door gaan en Annie alleen achterblijft. Hoewel, dat alleen zijn duurt niet lang…

Later in het boek maken we kennis met Paula die weg loopt van huis, leren we meer over de nachtelijke uitstapjes van de dorpsbakker en komen we te weten wat Annie zo ijverig in haar herbarium noteert.
Meer mag ik natuurlijk niet vertellen, het moet spannend blijven voor jullie.

Zoet als zure kersen is geen zuur boek, maar reken ook niet op een zoet happy end.
Het is een boek met vreemde, onconventionele personages, ingrijpende gebeurtenissen en kleine en minder kleine praktische problemen. Het boek gaat over opgroeien en opvoeden, kinderen met volwassen problemen en volwassenen die zich als kinderen gedragen.
Dit alles speelt zich af in een dorp waar iedereen is wie hij echt is, want dat is het belangrijkste: zijn wie je echt bent. Niet alles komt dan goed, maar toch veel.
Als we allemaal gewoon maar ons best blijven doen.

De Duitse schrijfster Claudia Schreiber (1958) heeft als journaliste gewerkt in o.a. Brussel en Moskou, maar woont en werkt sinds 1998 in Keulen en is zich volledig op het schrijven van boeken gaan richten. Voor een aantal van haar boeken heeft ze internationale prijzen gewonnen. Zoet als zure kersen is haar nieuwste boek.

De 14-jarige Annie is de hoofdpersoon van dit mooie, vermakelijke, absurde en hartverscheurende boek. Ze woont met haar uiterst labiele moeder en haar opa op het familiebedrijf, een kersenboomgaard. Haar vader is nergens te bekennen: volgens haar moeder is Annie het product van windbestuiving. Haar hele opvoeding is op zijn zachtst gezegd onconventioneel, maar Annie voelt zich er wel bij. Dan neemt haar moeder vlak voor de kersenoogst in een depressieve bui de benen en tegelijkertijd gaat haar opa er met zijn jonge vriendin vandoor. Zowel moeder als opa verwachten dat de ander wel op Annie zal passen. Ineens staat Annie er helemaal alleen voor. Ieder ander zou er doodzenuwachtig van worden, maar Annie vindt op haar impulsieve manier haar eigen weg wel.

In Zoet als zure kersen krijgt het thema geboorte en opgroeien een bijzondere uitwerking. Naast de onorthodoxe Annie maakt de lezer kennis met de 16-jarige Paula, die door de verstikkende liefde van haar ouders een heel andere jeugd kent. Beide meisjes moeten leren omgaan met de gevolgen van hun opvoeding, zonder daarbij te kunnen terugvallen op een solide basis.

Het boek leest heel gemakkelijk en naast alle heftige problemen die Annie op haar pad tegenkomt heeft het boek ook een hilarische, luchtige ondertoon waardoor het verhaal nooit te zwaar wordt. Een mooie roman. En van Annie kun je alleen maar gaan houden.