Zwarte muren

In de wereld van Neder-griezel als genre (hoewel de auteur van dit boek "psychologische thrillers" prefereert) is de kwaliteit heel goed of heel slecht. Er is bijna er niets tussen in. Een aantal auteurs zijn doorgebroken: zoals Jack Lance, Joris van Leeuwen en Thomas Olde Heuvelt (hoewel zijn boeken tegen "fantasy" aangrenzen). Ik was dus voorzichtig toen ik dit beok kocht, maar was tegelijkertijd plezierig verrast. Dit boek grijpt je echt naar je strot. De verhalen zijn superspannend, de personages goed uitgewerk en de einden zijn veelal verassend. Ik moest sommige verhalen twee keer lezen en als je ze terugleest dan zie je dat alles klopt. Sterker nog, dat de auteur je opzettelijk op een zijspoor heeft gerbracht en dat de hints al ver van tevoren in de verhalen zijn verwerkt.

De beste verhalen, zonder twijfel, zijn: "In de achteruitkijkspiegel", "Een koude winter", "Duivels geronk" (volgens de auteur zelf - zie zijn website www.anthonieholslag.com - een ode naar Stephen King), "Waanzin, "De wijsheid" en "De man in de zwarte kledij". Verhalen die ik minder goed vond waren "Tila" en "De plaag".

Wat ik goed van de verhalen vind is dat er een gemeenschappelijke thema is die steeds weer uitgebeeld in "zwarte muren" in ieder verhaal op een andere manier terug komt. In deze zin, is dit boek bijna literair. Het boek gaat over het onmogelijke, over existentiële angsten, over het moment dat het dagelijkse wegvalt (zoals de auteur ook in zijn voorwoord uitlegt) en waar de duisternis achter het dagelijkse zichtbaar wordt. Het zijn dus niet alleen spannende verhalen, maar ook intelligente verhalen die soms het griezelgenre overschrijdt. De boeken en verhalen (want hij schijnt er meer te hebben gepubliceerd) zijn meer dan het lezen waard.

Het is alleen jammer dat de uitgeverij zo een donkere voorkant heeft gekozen die het boek geen recht doet.

Dus mijn advies lezen en houdt deze schrijver in de gaten. Ik vind hem in sommige gevallen beter dan de voorgenoemde schrijvers. Het is duidelijk te merken dat hij Amerikaans is geschoold.

Het is tevens ook een aanrader om de synopsis op zijn website na het lezen als je het boek uit hebt. Het geeft onmiddellijk diepere inzichten.

Dus in totaal: vier uit vijf sterren. Vier omdat het zeer goede verhalen zijn. Een ster minder omdat ik de vormgeving het boek geen recht doet.

Naam: Nadia

Geschreven bij Zwarte muren

Stuk voor stuk zijn het zeer goede horrorverhalen met regelmatig een plotwending of een zeer verrassend einde. De verhalen zijn zeer verschillend van aard. Elk verhaal heeft iets bijzonders waardoor je nieuwsgierig wordt naar het volgende verhaal, in de hoop dat de schrijver je wederom zal weten te verrassen of bang te maken. Enkele verhalen zullen mij nog een tijdje bijblijven, zoals “Een koude winter”. In dit verhaal weet Anthonie Holslag de sfeer van WOII zeer goed neer te zetten. Je ervaart de oorlog door de ogen van een Duitse soldaat die zijn vertrouwen in zijn land kwijt is en deserteert. Naast dat het verhaal de nare zaken uit de WOII bevat, die mij altijd zullen blijven raken, weet de schrijver het einde af te sluiten met pure horror.

De personages uit de verschillende verhalen krijgen te maken met vreemde, mysterieuze en soms regelrecht angstaanjagende zaken, die zij niet altijd goed weten te plaatsen. De Zwarte muren komen in de een of andere vorm altijd terug in de verhalen. De verhalen gaan over alledaagse zaken, zoals een stoel tijdens een begrafenis, een elektrische zaag, een glijbaan; normale zaken, voorwerpen of personages blijken tijdens het verhaal onheilspellender te zijn dan je in eerste instantie zou verwachten.

Buiten de zwarte muren komen er ook andere zaken regelmatig terug: cafés, zwangere vrouwen, ongelukkige huwelijken, ongelukkige liefdes, gezinnen die uiteenvallen, eenzaamheid, het niet kunnen ontkomen aan wat er in je leven speelt.
Enkele verhalen staan met elkaar in verbinding. Dat kan bijvoorbeeld door middel van een personage zijn, een straat of een naam. De "Zwarte Muren" komen in elk van de verhalen voor. De ene keer worden ze letterlijk genoemd, de andere keer worden zij alleen aangeduid, maar ze zijn altijd aanwezig. Na het lezen begrijp ik goed wat de schrijver ermee bedoelt dat deze bundel gaat over het onontkoombare. Alle verhalen hebben ook dit gemeen.

Dit is een bundel vol pure, echte horrorverhalen. Naast gruwelijkheden die gepaard gaan met de nodige dosis bloed, zitten er ook horrorverhalen tussen die psychologisch van aard zijn en een tijdje blijven hangen. Ik ben een echte horrorliefhebber. Normaal gesproken lees ik geen verhalenbundels met dit thema, maar boeken. Wat “Zwarte muren” mij heeft geleerd, is dat horror ook erg goed tot zijn recht komt als het gebracht wordt in de vorm van een verhaal. Je komt tijdens het lezen van een verhaal sneller tot de kern, er is geen afleiding omheen, zoals dat in een boek het geval kan zijn. Ik heb genoten en heerlijk gegriezeld en ben aangenaam verrast door deze verhalenbundel.

Deze verhalenbundel vormt een eenheid met de twee andere bundels van de schrijvers: “De bloedovergoten dageraad” en “In het kille ochtendlicht”. De eerste verhalenbundel “Zwarte muren” gaat over het onontkoombare, de volgende bundel gaat over angst en de derde verhalenbundel behandelt de broosheid van het leven.

Ik ben erg benieuwd naar de volgende twee bundels. Ik hoop dat deze mij net zo zullen fascineren en verrassen als "Zwarte muren".
Ik geef “Zwarte muren” 4 sterren.

Geschreven bij Zwarte muren

Dit is de nieuwe versie van de verhalenbundel. De cover is echt heel mooi. En opnieuw lezen is heerlijk! De nieuwe versie heeft 3 nieuwe verhalen als toevoeging.
- De dode Poëet
- Liefje
- De Schrijversstoel

Heerlijke horror en vol angst!
Anthonie neemt je mee door zijn tienerjaren, het was een worsteling voor hem. Hij emigreerde naar de USA toen hij 16 jaar oud was. Watertown werd zijn nieuw woonplaats. Dit boek schrijft hij zijn angsten van zich af en dat resulteert in hele mooie horrorverhalen.

Korte samenvatting van de verhalen:
*Duisternis: Is er iets na de dood? Of is er alleen maar duisternis?
*De glijbaan: zeer vreemd object. Mensen verdwijnen maar een ritje kan ook problemen oplossen.
*De achteruitkijkspiegel: Blijft een van mijn favoriete verhalen!Stel je voor je rijdt iemand aan….Ga je kijken bij het slachtoffer of ga er vandoor? Wat als het ongeval je blijft achtervolgen en steeds dichterbij komt?
*Een koude winter: Een geheime kamer in Auschwitz….Jurgen kan het niet loslaten. Hij was soldaat in het Duitse leger. In zijn opvanghuis vindt hij een verborgen luik. Wil hij nog wel weten wat daar achter verstopt zit?
*De schrijversstoel: Een vader wordt een andere persoon, zodra hij in zijn schrijversstoel zit. Kom niet aan zijn stoel! Stoor hem niet! Rust er een vloek op de stoel? Kun jij deze stoel weerstaan?
*Duivels Geronk: Koop nooit iets tweedehands! Het kan zich namelijk tegen je keren! Levensgevaarlijk!
*Tila: Is deze vampier een metafoor of is hij echt?
*Waanzin: Een mes kan iemand tot waanzin drijven. Is het nog op tijd te stoppen?
*De Plaag: Kun jij eraan ontkomen in je nabije toekomst? Ben jij een overlever? Maar misschien is het voor iedereen wel te laat! Dit verhaal is ook een van mijn favorieten. Het geeft me echt het gevoel van een King/ Koontz mix. Daar hou ik echt van!
*De Wijsheid: Als je iemand op straat tegenkomt, ga je anders naar ze kijken. Wil deze persoon een hapje uit je nemen? Je kunt het nooit zeker weten.
*Vergevingsgezindheid: Is je overgeven of vergeven wel zo’n goed idee? Misdaadverslaggeefster gaat op bezoek bij een heel vreemde medium.
*De man in de zwarte Kledij: Je ligt verlamd in bed…op je voeteneinde zit de duisternis zelf op je te wachten?
*De dode Poëet: Pas op! Hij waart rond op Boeken beurzen. Hij verkoopt zijn zinnen als je dat wilt. Maar als hij ze hardop op noemt moet je voor je leven vrezen! Creeeeeepy.
*Reflectie in de spiegel: Wie is die angstaanjagende vreemdeling?
*Door het vizier: zien de dingen er ongelooflijk anders uit. Of toch niet? Is het wel veilig?
*Liefje: is hij de ware? Echt de ware? Weet je het heel zeker?

Veel verhalen zetten je aan het nadenken over je eigen angsten en je eigen leven. Sommige verhalen zijn met elkaar verbonden. Heerlijke horror. Genieten! 4****

Geschreven bij Zwarte muren

Ik heb eerder genoten van Anthony's bundel 'Een bloedovergoten dageraad' en ook bij 'Zwarte muren' zindert het van de spanning en goede horror. De Zwarte muren vormen een rode draad door de hele bundel, wat een origineel pluspunt is.
Hoewel er een of twee verhalen bij zijn die mij minder aanspraken dan de overige (wat bijna onvermijdelijk is in een bundel met zo veel verhalen), haalt een flink aantal wat mij betreft wel het niveau meesterlijk.
Degene die me vooral bijbleven, zijn: In de achteruitkijkspiegel, De schrijversstoel, Een koude winter, De dode Poëet. Maar ik benadruk dat geen enkel verhaal in deze bundel mij teleurstelde. Vier welverdiende sterren!

Een recensie schrijven over een verhalenbundel is niet zo makkelijk. De verhalen in deze bundel stuk voor stuk aparte, bijzondere , gruwelijke horror/suspense- achtige verhalen die op het eerste oog niks met elkaar te maken hebben , maar dat is schijn. En schijn bedriegt, niks is wat het lijkt , zegt de auteur zelf.
De verhalen hebben een rode draad ( of moet ik zeggen :"zwarte muren "). Als je de verhalen leest , kom je daar zelf wel achter. Overal zijn zwarte muren om je heen...Het gevoel van willen schreeuwen , maar niemand die je hoort .Er klopt iets niet, maar niemand die het ziet of hoort ...
Twaalf goed geschreven verhalen met zeer nauwkeurige details , tot het gruwelijk toe. De personen in de verhalen zouden zo in het dagelijks leven kunnen bestaan . Een schoonmaker in een ziekenhuis ziet bijvoorbeeld wat er werkelijk op de operatietafel gebeurd. Je VOELT in alle verhalen dat er IETS is maar je kunt het niet plaatsen. Tot het plot van de verhalen , dan valt het kwartje. Zeer verrassende plots .
Het verhaal : de Plaag is gruwelijk goed geschreven en ook zeer actueel nu met het Ebola virus. Ik kon het niet laten om na dit verhaal in de spiegel naar mijn nek te kijken en ik voelde ook een koutje opkomen...
Voor mij is de vergelijking met Stephen King terecht .