De helaasheid der dingen

Het lezen van De Helaasheid der Dingen was voor mij, die doorgaans vrij tot zeer weinig boeken leest, een aangename ervaring. Het boek vertelt een autobiografisch verhaal over de ellendige jeugd van Dimitri Verhulst. We krijgen een kijk in de triestige omgeving waarin hij opgroeide, met weinig hoop op een mooie toekomst. Hij woont in een arm dorp, zijn moeder heeft hem verlaten en hij woont met zijn vader en drie nonkels, allen wat boertig en af en toe eens aan de drank, bij zijn grootmoeder. De titel vind ik goed passen bij het verhaal, alsook het voor mij de manier waarop het verhaal wordt gebracht mooi in beeld brengt. De directe en cynische manier van schrijven zorgt er zowel voor dat de boodschap duidelijk overkomt als dat de triestige inhoud humoristisch wordt overgebracht. Het verhaal verveelt niet en wekte mijn nieuwsgierigheid naar het vervolg telkens opnieuw op. Ondanks deze cynische en directe schrijfwijze merkte ik namelijk een zeer ontroerend verhaal dat enorm op de empathie inspeelt. Met De Helaasheid der Dingen heeft Dimitri Verhulst een stevige prestatie neergezet.

Geschreven bij De helaasheid der dingen

In dit boek verhaalt Dimitri Verhulst over zijn rotte jeugd in een 'white trash' familie in het troosteloze durp Reetveerdegem. Over hoe hij wordt 'opgevoed' door zijn oma en in hetzelfde armetierige huis moet wonen als zijn vader Pierre en zijn ooms Herman, Zwaren en Potrel, alle vier werkloze drinkebroeders. De moeder van 'Dimmetrieke' is dan allang gevlogen.
Gelukkig blijft het boek ondanks de weinig opwekkende materie zeer leesbaar door de nonchalante en humoristische schrijfstijl van Verhulst. Hij is een goede verteller en blijft je vasthouden tot de laatste pagina. Ook vergroot hij alles zodanig dat het weer grappig wordt, zoals het relaas over Nonkel Potrel's versie van de Tour de France. Hierbij moeten de etappes afgelegd door het drinken van alcohol, veel alcohol. Voor vlakke etappes bier, maar bij de bergetappes representeren wodka en jenever de gemene cols. Tja, alhoewel het boek autobiografisch is, lijkt het toch wel behoorlijk aangedikt te zijn.
Ergens aan het einde van het boek wil de hoofdpersoon niet meedoen aan een onderzoek van etnografen naar 'drinkliederen'. Hij vindt dit 'aapjes kijken' van de intellectuele elite maar verwerpelijk. Toch wel gek als je bedenkt dat dit boek precies hetzelfde doet: het geeft ons een smeuïg inkijkje in het bestaan van de laagste regionen van de sociale onderklasse. Zeker als je bedenkt dat dit boek -met alle ordinaire scenes- nog is verfilmd ook. Tja...
Hoe het ook zij, dit boek was op zich wel vermakelijk, maar eigenlijk ook niet heel veel meer dan dat. Het blijft allemaal wat oppervlakkig, misschien wel doordat je nauwelijks iets te lezen krijgt over wat voor iemand Dimitri zelf nu is. Dat zorgt ervoor dat het melancholisch bedoelde slot, waarin Dimitri ontdekt dat hij zijn afkomst is ontgroeid, niet echt overkomt...

Met grote verwachtingen begon ik aan 'De helaasheid der dingen'. Het boek dat het verhaal vertelt over de woelige jeugd van Dimitri Verhulst die opgroeit in de cultuur van het kroegleven in het fictieve Reetveerdegem. Ik had er al veel goede dingen over gehoord en enkele mensen hadden me het boek aangeraden, toch werden mijn verwachtingen niet helemaal waargemaakt. In de eerste plaats vond ik het wel een boeiend boek dat vaak vol hilariteit zat door de talrijke uitspattingen van Verhulsts frappante nonkels. De schrijfstijl van Verhulst is tevens uniek en kenmerkend door zijn gestileerde taalgebruik, hierdoor leest het boek heel vlot. Maar soms stapelt hij echter de aforismen op of melkt hij hele verhalen uit, dat het op bepaalde momenten ietwat langdradig wordt. Vooral in het voorlaatste hoofdstuk vond ik het wel op zenuwen werken.
Het is eigenlijk een vrij triestig boek, want de omstandigheden waarin Dimitri opgroeit verdient geen enkel kind, toch slaagt hij er in alle gebeurtenissen heel luchtig en vaak dus komisch over te brengen. Al bij al moet ik zeggen dat ik me kostelijk heb geamuseerd met 'De helaasheid der dingen'.

Geschreven bij De Helaasheid Der Dingen

De eerste hoofdstukken zijn hilarisch en vertellen over hoe een jongen opgroeid in een sociaal achtergestelde omgeving waar werkloosheid en drankmisbruik dagelijkse onderwerpen zijn. Ondanks alle dronkenschappen en problemen komt deze familie wel voor elkaar op. Het hoofdstuk over de drink-tour-de-france is wat mij betreft veruit het meest hilarisch

In de laatste hoofdstukken wordt beschreven hoe het verder afloopt met de hoofdpersoon. Dit is duidelijk een minder deel van het boek en beantwoordt niet alle vragen die je hebt. Ik wacht nog even met het lezen van een volgend Verhulst boek.

Geschreven bij De Helaasheid Der Dingen

Ik heb al meerdere recensies gelezen op het internet en telkens kwam hetzelfde onderwerp terug: "De volwassen Dimitri Verhulst onderbreekt het verhaal te vaak waardoor je geen band krijgt met het hoofdpersonage." Ik heb hierover eens diep nagedacht en denk te hebben ontdekt waarom hij dit deed. Het feit dat hij regelmatig tussenkomt verstoort inderdaad het ritme van de lezer die zich probeert in te leven in het verhaal. Ik ben ervan overtuigd dat Verhulst dit met opzet doet zodat de lezer het boek eerder gaat zien als een biografie. Daardoor word je je snel bewust dat je eigen situatie al bij al echt goed meevalt... Het valt niet te ontkennen dat Verhulst regelmatig harde woorden in de mond neemt en zich niet inhoud om zijn slechte thuissituatie te beschrijven maar ik vond dit niet storend, integendeel. Door het overmatig gebruik van vuile woorden wordt alles wat hij zegt nog eens extra in de verf gezet. Dit was het eerste boek dat ik las van Dimitri Verhulst en het was meteen een schot in de roos. Dit boek is zeker een aanrader voor zowel beginnende als gevorderde lezer!

Geschreven bij De Helaasheid Der Dingen

Van begin tot einde een prachtig verhaal, kan niet stoppen met lezen

Geschreven bij De Helaasheid Der Dingen

Ik vind dit boek al bij al nog redelijk goed. Mijn grootste kritiek op het boek is dat het leven van Dimitri wel zeer pessimistisch wordt voorgesteld en ik kan me moeilijk kan voorstellen dat één persoon zoveel miserie heeft meegemaakt. Volgens mij is het boek echt doorspekt met miserie en dysfemismes en het geeft het je soms een naar gevoel tijdens het lezen. Misschien ligt dit aan mijn verwaande 21e-eeuwse levensstijl maar toch... Het boek is wel een goede aanzet om eens na te denken over zaken als je relatie met je ouders, wat je met je leven wilt doen,... Dit boek heeft mij echt geraakt op deze vlakken en deed me soms even wegkijken om na te denken. Er zijn ook echt hilarische momenten in het boek zoals het idee van zijn nonkel Potrel ( die nog niet eens meerderjarig is) om een drinkspel te organiseren dat gebaseerd is op de Ronde van Frankrijk met heuse ‘cols’ en tijdritten. Voorts is het boek echt niet zo dik en dat maakt het een toegankelijke ietwat psychologische roman voor iedereen. Alles samengevat zou ik dit boek zeker aanraden aan iemand anders. Niet aan eender wie, maar iemand die graag leest ( en tegen het cynisme kan) zal het echt een aangenaam en vlot boek vinden.

Geschreven bij De Helaasheid Der Dingen

Een boek dat je als lezer een onbestemd gevoel geeft. Het jongetje van een jaar of 13 dat moet leven in omstandigheden die te erg voor woorden zijn maakt dat je de beklemmende narigheid kunt voelen. Knap van Verhulst dat hij dit weet te bereiken.
Het betreft hier een verhaal dat opgebouwd is uit verschillende hoofdstukken die steeds net weer een ander accent hebben. Het geheel vormt geen doorlopend verhaal, maar het grote plaatje is heel duidelijk voor te stellen.