Afvallen op maat een methode met blijvend resultaat

Geschreven bij Afvallen op maat

Eindelijk een boek dat je van het begin tot het eind in de greep houdt over het onderwerp afvallen. Heel veel lijners onder ons zullen in het boek herkenbare momenten ervaren. Het heeft een aantal zelf testen om in te zien wat voor eter je bent - emotionele eter of een externe eter. Dit boek heeft mij inzicht gegeven dat wanneer je eens een keer (vr)eetbui hebt dat je niet meteen hoeft te denken dat je direct in de categorie emotionele eter valt. Het geeft je voorbeelden om na te gaan waarom je eet en wat voor emotie daarbij verbonden is. Het is goed om een dagboek bij te houden en er een staat goede voorbeeld van zo een eetdagboek in het boek. Kortom als je een boek zoekt over afvallen is dit boek zeker een aanrader!

Geschreven bij Afvallen op maat

Ik vind het boek meer bedoeld als informatief (wetenschappelijk) boek om inzicht te krijgen waarom je gewichtsproblemen hebt. Ik vind het boek minder geschikt als zelfhulpboek om af te vallen en om iets aan je gewichtsproblemen te doen omdat regelmatig wordt aangeraden om contact op te nemen met een professioneel hulpverlener. Tja om dat advies te krijgen, daar koop je het boek niet voor.

Duidelijk boek over de achtergrond van het afvallen. helder omschreven. weet niet of het meteen handig is als je echt zelf wil afvallen. Voor mij als hulpverleners zeer bruikbaar.

Duidelijk gerelateerd!

goed boek voor de professional

Informatief boek en goed toepasbaar in de praktijk.

Geschreven bij Afvallen op maat

Een heel fijn leerzaam boek Ik herken er veel in En echt een aanrader !!!!!!

Geschreven bij Afvallen op maat

Ik ben het eens met de eerdere kritiek dat het boek te wetenschappelijk is om makkelijk te lezen. Erger vind ik dat het niet echt een lijn aangeeft, het zwalkt en is naar mijn idee warrig.

Verbazingwekkend is dat Van Strien zichzelf tegenspreekt. Op pagina 67 zegt ze dat het eten van o.a. chocolade ht effect heeft dat er in de hersenen enforfines vrijkomen 'morfine-achtige stoffen' die 'een positieve invloed hebben op je stemming'.
Op pagina 79 zegt ze dat overmatig eten bij depressieve gevoelens echter niet wordt 'beloond' (aanhalingstekens door Van Strien) met een stemmingsverbetering, deze komt volgens haar door het wegvallen van de remmen; "het doet er niet meer toe".
Dus hoe zit het nou? Wie depressief is zou niet geneigd zijn naar chocola te grijpen om de stemming te verbeteren?

Ook stelt ze op pagina 67 dat eetstoornissen het hoogste percentage dodelijke slachtoffers kennen van alle psychiatrische stoornissen. Even via Google zoeken wijst uit dat dit niet klopt.

Zo zijn er meer tegenstrijdigheden en volgens mij al te gemakkelijk geuite beweringen in het boek.