De bekeerlinge

Met De Bekeerlinge schreeft Hertmans een verrassend actueel boek. De spanningen en haat tussen verschillende bevolkingsgroepen nemen ook in onze tijd hernieuwd toe. Grote groepen raken op drift. "... ze wagen het erop - zoals vluchtelingen altijd doen: omdat er geen andere leefbare mogelijkheid meer over is." Tegelijkertijd beseft de hoofdpersoon " meer dan ooit dat ze nergens echt meer veilig zal zijn. Alsof ze leeft op een vlot dat wegdrijft naar een waterval". Hertmans reist de lotgevallen van Hamoutal na van " de yeshiva van Rouen, de crypte in Clermont en de ruïnes van het middeleeuws Monieux naar de synagoge van Fustat." Voor iedereen die iets van onze tijd begrijpen wil, lees dit boek.

Zonder twijfel één van de beste boeken die ik sinds jaren heb gelezen, niet alleen qua verhaal, ook qua sfeerschepping en vooral qua taal. Literatuur met een grote 'L'. Dit is nóg beter dan 'Oorlog en Terpentijn', dat ook al zo goed was.

Spannend, ongelooflijk en hard verhaal.
Toch wetenschappelijk ondersteund met de nodige bewijzen.
Bij mijn jaarlijks bezoek aan Monieux zal ik dit lieflijk Provençaals dorpje nu anders gaan bekijken.
Het is wel een voordeel indien men wat vertrouwd is met de streek (de Vaucluse) om de reis van Hamoutal te kunnen volgen.

Wat ik zo knap vind aan de boeken van Stefan Hermans ( Oorlog en Terpentijn), is dat hij een mooi en spannend verhaal combineert met de grote lijn van de geschiedenis. Meeslepend, zodat je het boek nauwelijks weg kunt leggen. Heel zintuiglijk ook. Je ruikt en proeft en hoort en ziet. De hoofdpersoon is Hamoutal, een tot het jodendom bekeerde vrouw, die aan het eind van de 11e eeuw op zoek gaat naar haar twee ontvoerde zonen, nadat haar David is vermoord. Ook daarvoor was ze al op de vlucht. De tweede hoofdpersoon is de schrijver, die net als in Oorlog en Terpentijn, vertelt over hoe hij gefascineerd werd door deze vrouw, nadat hij een oud geschrift met haar brief had gevonden. Hij besluit op zijn beurt haar route te volgen. Daardoor kom je zo terloops nog heel wat te weten over de geschiedenis, met name over de kruistochten. Wat godsdiensten al niet teweeg brengen.

Het is zo'n prachtig boek dat ik het al uitgeleend heb aan een andere persoon. Echt een aanrader van jewelste. Prima idee om cadeau te geven tijdens de komende feestdagen.

Geschreven bij De bekeerlinge

Het boek speelt zich af in een interessante context. Door de vele gedetailleerde beschrijvingen leest het niet snel en makkelijk. Bovendien leiden de details mij juist af van waar het verhaal om gaat en lukt het daarom niet om me goed in te leven in het verhaal. Als je de details vergeet dan is het een bijzonder verhaal en ongelooflijk voor die tijd.

Geschreven bij De bekeerlinge

alweer een meesterlijk geschreven boek uit de pen van Stefan Hertmans.

na het lezen van Oorlog en terpentijn zeer nieuwsgierig naar dit boek. Opnieuw heel mooi geschreven, maar voor mij te veel en vaak overgangen van de Middeleeuwen naar nu. Het verhaal zelf is meeslepend, heb het boek ongeveer in één keer uitgelezen. Met thema's die (helaas) vandaag de dag opnieuw/nog steeds zeer actueel zijn: wanneer mogen mensen eens 'gewoon' zichzelf zijn?

omdat Oorlog en Terpentijn me zodanig greep dat ik wekenlang in de ban raakte van de vergeten oorlog keek ik reikhalzend uit naar De Bekeerlinge. Een geweldig verhaal met veel diepgang. Wat me wel een beetje tegenstond was de overkill aan geromantiseerde, idylische beschrijvingen van natuur en omgeving. Ook het gemak waarmee snelle bodes te paard over en weer elkaar informeerden kwam wat onwaarschijnlijk over. Stefan had beter het karakter van Hamoutal en de werkelijke impact van haar ontberingen mogen beschrijven. Hamoutal bleef te abstract haast. Stefan heeft de potentie diep te kunnen gaan. Ik zie uit naar meer!

Geschreven bij De bekeerlinge

Het is moeilijk om tegen de apotheose van Stefan hertmans in te gaan. Het is ook niet nodig om te twijfelen aan zijn literaire capaciteiten; wat kan die man schrijven ...! Deze tweede (?) roman van de dichter Hertmans is evenwel geen onverdeeld genoegen.
Na het succes van “Oorlog en terpentijn” moest een tweede volgen. Ik wik mijn woorden: zou het kunnen dat met een gezwind tempo een collage werd gemaakt van diverse teksten en ervaringen: een beetje reisverhaal, een beetje idylle van het buitenhuisje waar de intellectuele gast de lokale geschiedenis (of een stuk ervan) op het spoor komt, zich informeert bij de Joodse gemeenschap), wat natuurschoon (want mooi schrijven en beschrijven kan de dichter onweerlegbaar), wat humaniteit, wat POCO toevoegt en voilà: we hebben een roman, een historische zelfs, gespekt met een aantal historische feiten en weetjes. Jezus, een historische roman is toch iets anders. Wat een micmac, wat een dramatisch en vooral tragisch verhaal. Nogmaals Hertmans is een vakman, hij komt ermee weg en de lezer leest verder, zo mooi en zo goed is het geschreven. Maar het brengt uiteindelijk inhoudelijk niet veel bij, hoewel je natuurlijk genoegen kunt nemen met de esthetische ervaring.
“De bekeerlinge” is een gerechtje uit de hoogdagen van “la nouvelle cuisine”: fraai gecomponeerd, mooi om naar te kijken, lekker zelfs, maar…je gaat met honger van tafel.