De boekendief

Geschreven bij De Boekendief

Dit is het mooiste boek wat ik sinds lange tijd gelezen heb. Het is zo prachtig geschreven, zulke mooie zinnen. Een boek verteld door de dood. Hoe kom je er op, maar zo goed gedaan. Het verhaal is ontroerend, schrijnend. Maar vooral de verteltrant, waar je in het begin even aan moet wennen is weergaloos. Dit boek laat je niet meer los, je verslindt het, ik weet het zeker!!

De Dood vertelt ons het verhaal van Liesel. Liesel is een negenjarig meisje dat in Duitsland leeft tijdens de Tweede Wereldoorlog. Doordat haar moeder Liesel en haar broertje niet kan opvoeden, wordt ze opgenomen in een pleeggezin. Onderweg naar dit pleeggezin sterft haar kleine broertje en op zijn begrafenis steelt ze haar eerste boek. Eens aangekomen bij haar nieuwe ouders leert haar vader, Hans, haar lezen. Liesel wordt ook goede vrienden met Rudy, een jongen uit de buurt. Samen maken ze vele avonturen mee en soms stelen ze ook eten of boeken.
Nadat Liesel al een paar maanden bij haar nieuwe gezin woont, komt er plots een joodse jongeman aan bij hun huis. Hij is de zoon van een oude vriend van Hans. Hans laat hem schuilen in de kelder. Liesel en Max worden al snel zeer goede vrienden. Max geeft Liesel een paar boeken en Liesel houdt hem gezelschap in de kelder en vertelt hem over de buitenwereld. De oorlog sleept nog steeds aan en wordt steeds grimmiger en dit laat ook zijn sporen na bij Liesel en haar gezin. Door een ondoordachte zet van Hans raakt alles in gevaar. Max moet vluchten en Hans en de vader van Rudy worden opgeroepen voor het leger. Zal Liesel in al deze ellende haar Max nog terugvinden? Of zal de dood tussenbeide komen?
Dit verhaal krijgt een zeer originele invalshoek door enerzijds de Dood als verteller te nemen en anderzijds door het verhaal te tonen vanuit het standpunt van de Duitse burgers. Het is een zeer meeslepend verhaal dat je gewoon in een ruk moet uitlezen. Doordat de schrijver alles uitvoerig en met veel adjectieven beschrijft, is het alsof de lezer zelf het verhaal meemaakt met Liesel. Zusaks schrijfstijl is zeer licht waardoor het boek niet al te depressief overkomt, ondanks het zware onderwerp. Toch doet de zweverigheid van de verteller geen onrecht aan het persoonlijke drama van Liesel.
De Dood speelt een grote rol in het boek, niet enkel doordat hij de verteller is, maar ook omdat hij het heel druk had tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij komt Liesel enkele keren tegen en hij wordt, zoals elke lezer van dit boek, enorm aangesproken door haar. Hij beslist dan ook om haar verhaal te vertellen.
Het is niet enkel het verhaal van een jong meisje dat probeert te overleven in het Duitsland van de Tweede Wereldoorlog, maar ook van een meisje dat leert wat de kracht van woorden is. Markus Zusak vertelt ons over de almachtige kracht van woorden, om te vernietigen of om op te bouwen, zoals enkel een echte schrijver dat zou kunnen.
Dit boek is een echte aanrader en niet enkel voor kinderen of tieners, maar voor iedereen!

Geschreven bij De boekendief

Een juweeltje! Een mooi en origineel geschreven verhaal vertelt door de dood. Echt een bijzonder mooi boek wat ieder zou moeten lezen. Ontroerend en boeiend tot het eind.

Geschreven bij De boekendief

Wanneer je een zo meeslepend, tot de laatste letter boeiend boek hebt gelezen, een boek wat met een intense gloed geschreven moet zijn, dan durf je als lezer er bijna geen woorden meer aan te wagen, bang dat je de schrijver en zijn personages te kort gaat doen.
Wat een unieke schrijfstijl; als je zo ware vriendschap (de rode draad in dit verhaal) weet te verwoorden, weet te laten voelen aan de lezer, dan ben je een verteller van zeer hoog gehalte.
Een ABSOLUTE aanrader!!!

Geschreven bij De boekendief

Ik zal mijzelf niet bestempelen als 'emotioneel wrak', maar toen ik dit boek sloot, kon je me echt opdweilen. Dit is zo'n boek wat je niet wil wegleggen, maar toch ook wel, want je wil niet dat het eindigt. Alles aan dit boek is zo intens en ik word gedwongen om de gebiedende vorm te gebruiken: Lees het! Voel het! Voel haar!

Zelden heb ik een boek gelezen dat zo goed is als de Boekendief. Een aanrader!
Ik lees hoofdzakelijk thrillers e.d. Maar dit boek heeft mij ontroerd!

Geschreven bij De boekendief

Hoe is het mogelijk, dat je na 50 jaar intensief boeken lezen een boek tegenkomt, dat al die andere boeken naar de kroon steekt.

Wat een prachtig verhaal, verteld door De Dood, die in nazi-Duitsland tussen zijn vele werkzaamheden door het leven beschrijft van de kleine Liesel Meminger, de Boekendief. Een treurig leven, waarin ze iedere keer opnieuw afscheid moet nemen van een geliefd persoon. Maar dat leven wordt door haarzelf zo zonnig mogelijk geleefd, omdat haar kinderlijke ziel niet helemaal kan doorzien wat al die oorlogsellende om haar heen veroorzaakt.

Prachtig subtiel beschreven hoe de Joden leden onder het nazi-regiem, hoe de "gewone" Duitse bevolking leed onder de waanzin van Hitler. Hoe zij werden gedwóngen deel te nemen aan de Hitlerjugend, in het leger te gaan.

Ik heb grote bewondering voor de schrijver, die nog jong is en al tot zoveel in staat. En ook zo divers, want zijn boek De Boodschap is niet te vergelijken anders, maar ook zó apart.

Prachtig boek. In het begin moest ik er even inkomen, maar als je eenmaal in het verhaal zit wil je alleen maar lezen hoe het verder gaat. Naar het einde toe vond ik het soms ietwat langdradig worden, maar het uiteindelijke einde van het boek maakt dan weer veel goed. Heel apart opgeschreven met veel z.g. anekdotes. Prachtige personages die je bij blijven. Of ik het zo mooi als "Het Familieportret"? Nee, net een sterretje minder, maar ik heb wel direct de verfilming van dit boek op Blu Ray besteld. Ben benieuwd naar de film. Het is een boek wat ik niet snel zal vergeten. Een absolute aanrader.

Geschreven bij De boekendief

De dood vertelt het verhaal van een klein meisje dat opgroeit in nazi- Duitsland. Het meisje, Liesel, vertrekt samen met haar moeder en broertje naar een pleeggezin. Maar het broertje sterft op de trein. Op de begrafenis laat een van de begrafenisondernemers het doodgravershandboek vallen. Liesel neemt het op en vanaf dat moment begint Liesels obsessie voor woorden en zinnen. Bij haar pleeggezin voelt Liesel zich na een tijdje helemaal thuis. Met haar pleegvader, ook wel papa genoemd, krijgt ze een hele hechte en sterke band. Die band vind ik persoonlijk heel mooi. Haar papa leert haar lezen en schrijven. Van haar mama kreeg ik direct de indruk dat zij een heel ander karakter heeft en een beetje een ‘viese tante’ is, maar naarmate het boek vorderde werd het duidelijk dat dat helemaal niet waar was. Ze wordt vrienden met Rudy, waarmee ze wel eens boeken ging stelen in de bibliotheek van de burgemeestersvrouw. Op een dag komt Max, een jood, die onderduikt in hun huis. Liesel en Max worden goede vrienden.
Het verhaal is geschreven uit het oog van de dood. Dat vond ik wel eens speciaal en heel origineel. De dood was in dit verhaal niet het verschrikkelijke monster, maar de dood was eerder iemand die mensen liefhad.
In het boek komen flashbacks en flashforwards voor. Vooral de flashforwards vond ik wel leuk. Ze vertelden maar een heel klein beetje over de toekomst zodat ik gestimuleerd werd om verder te lezen om de rest te weten te komen.
In een recensie uit de standaard boekhandel stond er dat het boek leest als een trein. Ik lees normaal heel traag, maar dit boek las echt wel rap. Het boek is ook in een makkelijke taal geschreven, er komen weinig moeilijke woorden in voor.
De band met Liesel en haar vader vind ik prachtig. Liesel en haar vader kwamen heel goed overeen. Het mooiste aan hun band vind ik dat Liesel niet eens zijn echte dochter is, maar ondanks dat hebben ze toch zo een fantastische band en kunnen ze zo goed met elkaar opschieten. De vader heeft Liesel leren lezen en daarna las Liesel haar vader voor. Ook later in de schuilkelder las Liesel voor voor alle mensen. Het waren ook prachtige momenten toen Liesel luisterde hoe haar vader op zijn accordeon speelde.
Ik had er helemaal nog niet bij stilgestaan maar zoals de recensie uit de standaard zegt zijn woorden en zinnen wel heel ironisch in dat boek. Liesel hield van woorden en zinnen, maar de führer kon er zijn volk mee manipuleren en zorgde zo voor veel oorlog, dood en geweld. Maar de liefde die Liesel toont voor woorden en zinnen heb ik nooit eerder gezien. Ikzelf ben niet goed in talen en daarom haat ik het soms om boeken te lezen. Maar ik vond het wel mooi om te zien dat het ook anders kan, dat er wel mensen zijn die van diezelfde woorden en zinnen kunnen houden.
Ik raad dit boek zeker en vast aan! Het is een van de mooiste boeken die ik ooit gelezen heb. Het boek gaat niet alleen over oorlog, maar ook over vriendschap en liefde. Het boek heeft mij ontroerd en ik ben er bijna zeker van dat het nog vele andere mensen ook heeft ontroerd en zal ontroeren.

Geschreven bij De Boekendief

De dood heeft het druk; al die zielen die hij moet ophalen over de gehele wereld en dan breekt ook nog eens WO II uit. Hij kan de drukte bijna niet meer aan en probeert zich af te sluiten voor de zielen met al hun verdriet en kijkt ipv naar hen naar boven, naar de kleuren van de hemel...Tot het verhaal van de boekendief.

Liesel - de boekendief - heeft haar verhaal opgeschreven in een zwart schriftje wat ze overal met zich meeneemt. Als de dood haar dierbaren komt halen raakt zij het schriftje kwijt, maar de dood bewaart het schriftje trouw, raakt geintrigeerd en vertelt de lezer haar verhaal...

Het leven van Liesel wordt vertelt met veelal korte zinnen waar af en toe wat poezie doorheen klinkt. Zo mooi en dat tegen de achtergrond van oorlog, angst, verlies, vriendschap en bedreiging. De personages worden karaktervol neergezet en af en toe licht de dood alvast een tipje van de sluier op, dit geeft een heel aparte sfeer aan het boek!

Zodra je gewend bent aan de schrijfstijl wordt dit origineel gebracht verhaal een unieke leeservaring, waarvan ik heb genoten.