De generatorgeneratie leven na Tsernobyl

De Generatiegenerator is het beste boek dat ik de laatste tijd heb gelezen en door Fukushima griezelig actueel geworden.

Het boek leest ondanks het serieuze thema, makkelijk weg. Ik heb het in één ruk uitgelezen. Hummels beschrijft beeldend, met oog voor detail en humor. Ze beschrijft absurde situaties waarvan je hoopt ze zelf nooit mee te maken. Hoewel ik weinig wist over de ramp in Tsjernobyl en nog minder over Wit-Rusland, kon ik het goed volgen.

De persoonlijke verhalen grepen me aan en laten me niet meer los.

Het enige dat ik op het boek aan te merken heb, is dat het te dun is.

De Generator Generatie vond ik niet alleen een boek over leven met Tsjernobyl, maar bijna nog meer over opgroeien en leven in een dictatuur en over de (recente) geschiedenis van Oost Europa. Aan de hand van een nieuwe en steeds terugkerende Wit Russen en Oekrainers, wordt weergegeven hoe het is om te leven in het Wit Rusland na de ramp met de kerncentrale. Bizar hoe weinig informatie mensen hadden en dat vooral mensen die wetenschappelijk geschoold waren, het liefst ook nog in iets chemisch, konden handelen terwijl ook zij niet precies wisten wat er aan de hand was.

Ik vond het schokkend bij mezelf te merken, hoe makkelijk het boek leest terwijl het tegelijkertijd nogal indringend is om er bewust bij stil te staan hoe het is om het leven van een van de hoofdpersonen te leiden en de implicaties van leven in een dictatuur. Mooi vond ik dat de schrijfster ook zichzelf niet spaart in het verwoorden van haar ervaringen.

Ik vond het een super boeiend boek en een echte aanrader om te lezen. En het is best shocking dat we niet veel meer horen over deze dictatuur naast drie deuren verderop.

Hoe je een kernramp overleeft kom je natuurlijk niet te weten. Maar wel weet je na het lezen van dit boek veel over hoe de kernramp in Tsjernobyl de levens van veel mensen compleet heeft veranderd, zelfs al hadden ze zelf helemaal geen kennis van de rampen de gevolgen daarvan.
Op basis van verhalen van "gewone mensen" uit Wit-Rusland neemt het boek je mee de geschiedenis in van de tijd kort na de ramp, maar verhaalt ook over hoe mensen nu omgaan met de ramp en het besmette gebied. Bijzonder om dat te lezen en verwarrend..

Ik was in 2011 in het Tsjernobyl museum in Kiev en was geshockeerd, toen ik daar zag,
hoe een reddingshelikopter een elektriciteitsdraad raakte en midden in de kernreactor stortte. Ook stonden er portretten van reddingswerkers, die nauwelijks beschermd de
brand moesten blussen. In het Generator Generatie-boek lees ik, dat mensen in Wit-
Rusland nauwelijks nog geinteresseerd zijn in Tsjernobyl en schouderophalend over de
nog steeds aanwezige straling doen. Zeer interessant boek.

Sinds 1998 komen kinderen uit het Tsjernobylgebied bij ons in het dorp. Via onze werkgroep heb ik het boek op de landelijke dag in Zwolle: "25 jaar na Tsjernobyl", gekocht en uitgelezen.
Indrukwekkend en ook bekend, je weet er inmiddels heel veel van.
Zelf ben ik 6 keer in Wit Rusland geweest.
Kortgeleden hebben wij bezoek gehad. 17 Dagen was een meisje, geboren in 1988, van het 1e project bij ons. Inmiddels getrouwd en zwanger. Haar man was hier voor de 1e keer.
Ze vertelden ons veel over het huidige Wit Rusland en zijn regime. Over de ernstige devaluatie van de roebel (op dit moment 56%) en de lege winkels. Veel klonk mij zo bekend in de oren. Ja, het boek ging helemaal voor ons leven. Knap van Franka, zoals ze alles zo duidelijk heeft verwoord.
Laten we deze mensen niet vergeten in de situatie waarin ze nu moeten leven.

Geschreven bij De generatorgeneratie

Over de hele linie een weinig verrassend werk.